2.2.1.

Opis techniczny urządzenia przeciwrozbryzgowego kół ze wskazaniem jego fizycznej zasady działania oraz odpowiedniego badania, któremu musi zostać poddane, opis użytych materiałów i jeden lub więcej dostatecznie szczegółowych rysunków w odpowiedniej skali w celu umożliwienia zidentyfikowania tego(tych) urządzenia(urządzeń);

2.2.2.

Cztery próbki: trzy przeznaczone do badań, czwarta przechowywana w laboratorium w celu dalszej weryfikacji. Laboratorium badawcze może wymagać kolejnych próbek.

3.4.1.

prostokąta otaczającego małą literę e poprzedzającą litery lub numer wyróżniający Państwo Członkowskie, które przyznało homologację EWG części:

1 dla Niemiec, 2 dla Francji, 3 dla Włoch, 4 dla Niderlandów, 6 dla Belgii, 9 dla Hiszpanii, 11 dla Zjednoczonego Królestwa, 13 dla Luksemburga, 18 dla Danii, 21 dla Portugalii, EL dla Grecji i IRL dla Irlandii ►A1  ,12 dla Austrii, 17 dla Finlandii, 5 dla Szwecji, ◄ ►A2  8 w odniesieniu do Republiki Czeskiej, 29 w odniesieniu do Estonii, CY w odniesieniu do Cypru, 32 w odniesieniu do Łotwy, 36 w odniesieniu do Litwy, 7 w odniesieniu do Węgier, MT w odniesieniu do Malty, 20 w odniesieniu do Polski, 26 w odniesieniu do Słowenii, 27 w odniesieniu do Słowacji ◄ , ►M1  34 dla Bułgarii, 19 dla Rumunii; ◄

3.4.2.

numeru homologacji EWG części (odpowiadający numerowi na świadectwie homologacji części, którego wzór znajduje się w dodatku 4), który umieszczony jest w pobliżu prostokąta, pod literą „e”, bądź z jej prawej lub z lewej strony. Cyfry numeru homologacji części umieszczone są po tej samej stronie litery „e” i skierowane w tę samą stronę. Należy unikać używania cyfr rzymskich w celu zapobieżenia ich pomylenia z innymi symbolami;

3.4.3.

literę „A” lub literę „S”, w zależności od tego, czy urządzenie jest typu pochłaniającego energię (A), czy typu oddzielającego powietrze/wodę (S), umieszczone w jakiejkolwiek pozycji ponad i w pobliżu prostokąta.

1.1.

Wniosek o przyznanie homologacji typu EWG dla typu pojazdu w odniesieniu do wyposażenia w osłonę przeciwrozbryzgową kół musi być przedłożony przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela.

1.2.

Do wniosku należy dołączyć następujące dokumenty w trzech egzemplarzach oraz następujące dane szczegółowe:

1.3.

Służbie technicznej przeprowadzającej badania homologacyjne musi zostać dostarczony pojazd reprezentatywny dla typu pojazdu, który ma zostać homologowany.

2.

Do świadectwa homologacji EWG musi zostać dołączone świadectwo zgodne ze wzorem podanym w dodatku.

4.1.

W przypadku kół niekierowanych odległość „c” między podłużną płaszczyzną styczną do zewnętrznej powierzchni opony, bez uwzględniania wybrzuszeń opony w pobliżu podłoża, a wewnętrzną krawędzią falbany nie może przekraczać 75 mm, chyba że promień krawędzi wewnętrznej falbany, zgodnie z definicją w ppkt 7.2, 8.2 i 9.2, jest mniejszy niż 1,0 R, w którym to przypadku nie może ona przekraczać 100 mm (rysunek 1).

4.2.

W przypadku kół kierowanych i samokierujących odległość „c” nie może przekraczać 100 mm.

6.1.

Osłona przeciwrozbryzgowa kół musi spełniać wymagania ustalone w pkt i ppkt 7–9.

6.2.

Osłona przeciwrozbryzgowa kół dla kół niekierowanych lub kół samokierujących, które są przykryte podłogą nadwozia lub dolną częścią platformy ładunkowej, muszą spełniać wymagania ustalone w pkt i ppkt 7–9 lub w pkt 8.

7.1.1.

Błotniki muszą pokrywać przestrzeń bezpośrednio nad, z przodu i z tyłu opony lub opon w następujący sposób:

7.1.2.

Przednia strona tylnej części błotnika musi być wyposażona w urządzenie przeciwrozbryzgowe zgodne z wymogami wymienionymi w dodatku 1 do załącznika II. Materiał ten musi pokrywać wnętrze błotnika do wysokości określonej przez linię prostą biegnącą od środka koła pod kątem przynajmniej 30o do poziomu (rysunek 3).

7.1.3.

Jeżeli błotniki wykonane są z kilku części, nie mogą zawierać szczelin umożliwiających przedostawanie się pyłu wodnego na zewnątrz, kiedy pojazd znajduje się w ruchu.

7.2.1.

W przypadku osi pojedynczych lub zestawów wieloosiowych, w których odległość „d” między oponami zainstalowanymi do sąsiadujących osi przekracza 300 mm, dolna krawędź falbany zewnętrznej nie może być umieszczona poza poniższymi odległościami i promieniami, mierzonymi od środka koła (rysunek 2):

a)Osie wyposażone w koła kierowane lub koła samokierujące:	Rv ≤ 1,5 R
Od przedniej krawędzi (w stronę przodu pojazdu) (nachylenie C przy 30o)
Od tylnej krawędzi (w stronę tyłu pojazdu) (nachylenie A przy 100 mm)
b)Osie wyposażone w koła niekierowane:	Rv ≤ 1,25 R
Od przedniej krawędzi (w stronę przodu pojazdu) (nachylenie C przy 20o)
Od tylnej krawędzi (w stronę tyłu pojazdu) (nachylenie A przy 100 mm)

gdzie R jest promieniem opony zainstalowanej do pojazdu, zaś Rv odległością, wyrażoną kątowo, w której umieszczona jest dolna krawędź falbany zewnętrznej.

7.2.2.

W przypadku zestawów wieloosiowych, w których odległość „d” między oponami na sąsiadujących osiach nie przekracza 300 mm, falbany zewnętrzne, usytuowane w przestrzeni między osiami, muszą być umieszczone w odległościach ustalonych w ppkt 7.2.1. i muszą być przedłużone w dół w taki sposób, aby nie znajdować się więcej niż 150 mm ponad poziomą linią przechodzącą przez środek kół, lub w taki sposób, że pozioma odległość między ich dolnymi zakończeniami nie przekracza 60 mm (rysunek 4a).

7.2.3.

Głębokość falbany zewnętrznej nie może być mniejsza niż 45 mm we wszystkich punktach poza pionową linią przechodzącą przez środek koła. Głębokość falbany może być stopniowo zmniejszana w przedniej części tej linii.

7.2.4.

Nie są dozwolone żadne otwory w falbanach zewnętrznych lub między falbanami zewnętrznymi a innymi częściami błotnika umożliwiające pojawienie się mgły wodnej w czasie gdy pojazd znajduje się w ruchu.

7.3.1.

Szerokość fartucha przeciwdeszczowego musi spełniać wymagania określone dla „q” w ppkt 7.1.1 lit. c), z wyjątkiem sytuacji, kiedy fartuch przeciwdeszczowy znajduje się wewnątrz błotnika, w którym to przypadku jego szerokość musi być przynajmniej równa szerokości bieżnika opony.

7.3.2.

Ukierunkowanie fartucha przeciwdeszczowego musi być zasadniczo pionowe.

7.3.3.

Maksymalna wysokość dolnej krawędzi nie może przekraczać 200 mm (rysunek 3).

Odległość ta powiększona jest do 300 mm w przypadku ostatniej osi, jeżeli odległość kątowa niższej krawędzi falban zewnętrznych, Rv, nie przekracza wymiarów promienia opon zainstalowanych do kół na tej osi.

7.3.4.

Fartuch przeciwdeszczowy nie może znajdować się w odległości większej niż 300 mm od końcowej krawędzi opony, mierząc w poziomie.

7.3.5.

W przypadku zestawów wieloosiowych, w których odległość „d” między oponami na sąsiadujących osiach jest mniejsza niż 250 mm, jedynie tylny zestaw kół musi być wyposażony w fartuchy przeciwdeszczowe. Fartuch przeciwdeszczowy musi znajdować się za każdym kołem, jeżeli odległość „d” między oponami na sąsiadujących osiach wynosi co najmniej 250 mm (rysunek 4b).

7.3.6.

Fartuchy przeciwdeszczowe nie mogą odchylać się w tył więcej niż 100 mm pod naciskiem siły 3 N na 100 mm szerokości fartucha przeciwdeszczowego przyłożonej w punkcie umieszczonym 50 mm powyżej dolnej krawędzi fartuchów przeciwdeszczowych.

7.3.7.

Całość przedniej części fartucha przeciwdeszczowego o minimalnych wymaganych wymiarach musi być wyposażona w urządzenie przeciwrozbryzgowe, które spełnia wymogi wymienione w dodatku 1 załącznika II.

7.3.8.

Między dolnym tylnym krańcem błotnika a fartuchem przeciwdeszczowym nie są dozwolone żadne otwory umożliwiające pojawianie się mgły wodnej.

7.3.9.

Jeżeli urządzenie przeciwrozbryzgowe odpowiada wymaganiom dotyczącym fartuchów przeciwdeszczowych (ppkt 7.3.), nie wymaga się żadnych dodatkowych fartuchów przeciwdeszczowych.

8.1.1.

Błotniki muszą pokrywać przestrzeń bezpośrednio nad oponą lub oponami. Ich przednie i tylne krańce muszą rozciągać się przynajmniej do poziomej płaszczyzny stycznej do tylnego krańca opony lub opon (rysunek 5). Tylny kraniec może jednak zostać zastąpiony przez fartuch przeciwdeszczowy, w którym to przypadku musi się on rozciągać do górnej części błotnika (lub części równoważnej).

8.1.2.

Całość wewnętrznej tylnej części błotnika musi być wyposażona w urządzenie przeciwrozbryzgowe, które spełnia wymogi wymienione w dodatku 1 załącznika II.

8.2.1.

W przypadku osi pojedynczych lub zestawów wieloosiowych, w których odległość między sąsiednimi oponami wynosi co najmniej 250 mm, falbana zewnętrzna musi pokryć powierzchnię rozciągającą się od dolnej do górnej części błotnika, aż do linii prostej utworzonej przez styczną do górnej krawędzi opony lub opon i leżącą między pionową płaszczyzną utworzoną przez styczną do przodu opony i błotnika lub fartucha przeciwdeszczowego umieszczonego za kołem lub kołami (rysunek 5b).

W przypadku zestawów wieloosiowych falbana zewnętrzna musi być umieszczona za każdym kołem.

8.2.2.

Między falbaną zewnętrzną a wewnętrzną częścią błotnika nie są dozwolone żadne otwory umożliwiające pojawianie się mgły wodnej.

8.2.3.

Jeżeli fartuchy przeciwdeszczowe nie są zainstalowane za każdym kołem (patrz ppkt 7.3.5.) falbana zewnętrzna musi przebiegać nieprzerwanie między zewnętrzną krawędzią fartucha przeciwdeszczowego i pionową płaszczyzną styczną do punktu najdalej położonego od przodu opony pierwszej osi (rysunek 5a).

8.2.4.

Całość wewnętrznej powierzchni falbany zewnętrznej, której wysokość nie może być mniejsza niż 100 mm, musi być wyposażona w pochłaniające energię urządzenie przeciwrozbryzgowe odpowiadające wymaganiom załącznika II.

9.1.1.

Błotniki muszą odpowiadać wymaganiom ppkt 7.1.1. lit. c).

9.1.2.

Błotniki do osi pojedynczych lub zestawów wieloosiowych, w których odległość między oponami na sąsiadujących osiach przekracza 300 mm, muszą także odpowiadać wymaganiom ppkt 7.1.1. lit. a).

9.1.3.

W przypadku zestawów wieloosiowych, w których odległość między oponami na sąsiadujących osiach nie przekracza 300 mm, błotniki muszą być także zgodne ze wzorem pokazanym na rysunku 7.

9.2.1.

Dolne krawędzie falban zewnętrznych muszą być wyposażone w oddzielające powietrze/wodę urządzenia przeciwrozbryzgowe kół odpowiadające wymaganiom załącznika II.

9.2.2.

W przypadku osi pojedynczych lub zestawów wieloosiowych, w których odległość między oponami sąsiadujących osi przekracza 300 mm, dolna krawędź urządzenia przeciwrozbryzgowego kół zainstalowanego do falbany zewnętrznej musi mieć następujące maksymalne wymiary i promienie, mierzone od środka koła (rysunki 6 i 7):

a)osie wyposażone w koła kierowane lub koła samokierujące:	Rv ≤ 1,05 R
od przedniej krawędzi (w stronę przodu pojazdu) (nachylenie C przy 30o)
od tylnej krawędzi (w stronę tyłu pojazdu) (nachylenie A przy 100 mm)
b)Osie wyposażone w koła niekierowane:	Rv ≤ 1,00 R
od przedniej krawędzi (w stronę przodu pojazdu) (nachylenie C przy 20o)
od tylnej krawędzi (w stronę tyłu pojazdu) (nachylenie A przy 100 mm)

9.2.3.

W przypadku osi pojedynczych lub zestawów wieloosiowych, w których odległość między oponami sąsiadujących osi nie przekracza 300 mm, falbany zewnętrzne umieszczone w przestrzeniach między osiami muszą być usytuowane w sposób wyszczególniony w ppkt 9.1.3. oraz rozciągać się w dół w taki sposób, aby znajdować się co najmniej 100 mm ponad poziomą linią prostą przechodzącą przez środek kół.

9.2.4.

Głębokość falbany zewnętrznej nie może być mniejsza niż 45 mm we wszystkich punktach poza pionową linią przechodzącą przez środek koła. Głębokość falbany może być stopniowo zmniejszona w przedniej części tej linii.

9.2.5.

Nie są dozwolone żadne otwory w falbanach zewnętrznych lub między falbanami zewnętrznymi a innymi częściami błotnika umożliwiające pojawienie się mgły wodnej w czasie gdy pojazd znajduje się w ruchu.

9.3.1.

Fartuchy przeciwdeszczowe muszą:

9.3.2.

Urządzenie przeciwrozbryzgowe kół spełniające wymagania wymienione w dodatku 2 załącznika II musi być zainstalowane do fartuchów przeciwdeszczowych, określony w ppkt 9.3.1. lit. b), przynajmniej wzdłuż krawędzi.

9.3.3.

Fartuch przeciwdeszczowy nie może znajdować się w odległości większej niż 200 mm od końcowej krawędzi opony, mierząc w poziomie.