1

Met haar hogere voorziening vordert Galileo Lebensmittel GmbH & Co. KG (hierna: „Galileo Lebensmittel”) vernietiging van de beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen van 28 augustus 2007, Galileo Lebensmittel/Commissie (T-46/06; hierna: „bestreden beschikking”), waarbij het Gerecht haar beroep tot nietigverklaring van de beschikking van de Commissie om, krachtens artikel 9 van verordening (EG) nr. 874/2004 van de Commissie van 28 april 2004 tot vaststelling van regels met betrekking tot het overheidsbeleid voor de toepassing en werking van het.eu-topniveaudomein en de beginselen inzake registratie (PB L 162, blz. 40), de internetdomeinnaam „galileo.eu” onder het.eu-topniveaudomein te reserveren voor gebruik van de instellingen en instanties van de Gemeenschap (hierna: „litigieuze beschikking”), niet-ontvankelijk heeft verklaard.

2

Toepasselijk in de onderhavige zaak zijn twee verordeningen: een basisverordening, verordening (EG) nr. 733/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 22 april 2002 betreffende de invoering van het.eu-topniveaudomein (PB L 113, blz. 1), en een uitvoeringsverordening, verordening nr. 874/2004.

3

Artikel 5 van verordening nr. 733/2002, getiteld „Beleidskader”, bepaalt:

„1.   De Commissie stelt overeenkomstig de procedure van artikel 6, lid 3, en na raadpleging van het register regels vast met betrekking tot het overheidsbeleid voor de toepassing en werking van het.eu-TLD [Top Level Domain, topniveaudomein], alsmede de beginselen van het overheidsbeleid inzake registratie. Het overheidsbeleid omvat onder meer:

2.   Uiterlijk drie maanden na de datum van inwerkingtreding van deze verordening, kunnen de lidstaten de Commissie en de andere lidstaten een beperkte lijst doen toekomen van algemeen erkende namen die betrekking hebben op geografische en/of geopolitieke begrippen van hun politieke of territoriale organisatie en die:

De Commissie stelt het register onverwijld in kennis van de lijst van meegedeelde namen waarop deze criteria van toepassing zijn. Tegelijkertijd maakt de Commissie de lijst bekend.

Wanneer een lidstaat of de Commissie binnen 30 dagen na de bekendmaking bezwaar maakt tegen een naam op een meegedeelde lijst, neemt de Commissie, volgens de procedure van artikel 6, lid 3, maatregelen om de situatie te verhelpen.

[…]”

4

Artikel 7 van verordening nr. 733/2002 luidt: „De Commissie behoudt alle rechten die aan het.eu-TLD zijn verbonden, zoals met name de intellectuele eigendomsrechten en andere rechten op de registerdatabanken die voor de uitvoering van deze verordening vereist zijn, alsmede het recht om het register opnieuw aan te wijzen.”

5

Blijkens de aanhef van verordening nr. 874/2004 is deze verordening gebaseerd op „[v]erordening […] nr. 733/2002 […], en met name op artikel 5, lid 1 […]”.

6

In punt 9 van de considerans van verordening nr. 874/2004 wordt overwogen:

„Een lidstaat dient te worden gemachtigd een exploitant aan te wijzen die zijn officiële naam en de naam waaronder hij gewoonlijk bekendstaat, als domeinnaam zal registreren. Evenzo dient de Commissie te worden gemachtigd domeinnamen te selecteren die door de instellingen van de Gemeenschap zullen worden gebruikt en de exploitant van deze domeinnamen aan te wijzen. Het register dient de bevoegdheid te krijgen een aantal gespecificeerde domeinnamen voor zijn operationele functies te reserveren.”

7

Artikel 9 van verordening nr. 874/2004, getiteld „Domeinnamen op het tweede niveau voor geografische en geopolitieke namen”, bepaalt:

„De registratie van geografische en geopolitieke begrippen als domeinnaam overeenkomstig artikel 5, lid 2, onder b, van verordening (EG) nr. 733/2002 kan worden aangeboden door een lidstaat die de namen heeft meegedeeld. Dit kan gebeuren onder elke domeinnaam die door deze lidstaat is geregistreerd.

De Commissie kan het register verzoeken de domeinnamen rechtstreeks onder het.eu-TLD in te voeren om door de instellingen en instanties van de Gemeenschap te worden gebruikt. Na de inwerkingtreding van deze verordening en uiterlijk een week voor het begin van de in hoofdstuk IV bedoelde stapsgewijze registratieperiode stelt de Commissie het register in kennis van de namen die dienen te worden gereserveerd en van de instanties die de instellingen en instanties van de Gemeenschap bij de registratie van de namen vertegenwoordigen.”

8

Artikel 10, lid 1, van verordening nr. 874/2004 luidt:

„De houders van oudere rechten die in het nationale en/of communautaire recht zijn erkend of ingesteld en overheidsinstanties kunnen gedurende een periode van stapsgewijze registratie voordat de algemene registratie van het.eu-TLD begint, aanvragen voor de registratie van domeinnamen indienen.

Onder ‚oudere rechten’ wordt onder andere verstaan: geregistreerde nationale en communautaire merken, geografische aanduidingen of oorsprongsbenamingen en, voor zover deze worden beschermd uit hoofde van het nationale recht in de lidstaat waar deze in bezit zijn, ongeregistreerde merken, handelsnamen, bedrijfsaanduidingen, bedrijfsnamen, familienamen en kenmerkende titels van beschermde literaire en kunstwerken.

[…]”

9

Artikel 12, lid 2, derde alinea, van verordening nr. 874/2004 bepaalt het volgende:

„Gedurende het eerste deel van de stapsgewijze registratie kunnen […] uitsluitend geregistreerde nationale en communautaire merken […] als domeinnaam [worden aangevraagd].”

10

Artikel 22, lid 1, van verordening nr. 874/2004 luidt:

„Een ADR-procedure [Alternative Dispute Resolution — procedure voor alternatieve geschillenbeslechting] kan door elke partij worden ingeleid wanneer:

[…]

11

De achtergrond van het geding is in de punten 11 tot en met 16 van de bestreden beschikking als volgt uiteengezet:

„Internationaal systeem van internetdomeinnamen

Voorgeschiedenis van het geding

12

Op 13 februari 2006 heeft Galileo Lebensmittel bij het Gerecht beroep ingesteld tot nietigverklaring van de beschikking van de Commissie om de domeinnaam „galileo.eu” te reserveren als domeinnaam die gereserveerd is voor gebruik door de instellingen en instanties van de Gemeenschap.

13

Bij de bestreden beschikking heeft het Gerecht het beroep niet-ontvankelijk verklaard, op grond dat rekwirante, die niet degene was tot wie de beschikking was gericht, daardoor ook niet „individueel geraakt” werd in de zin van artikel 230, vierde alinea, EG.

14

Het Gerecht herinnerde aan de rechtspraak volgens welke de omstandigheid dat het aantal of zelfs de identiteit van de rechtssubjecten op wie een maatregel van toepassing is, min of meer nauwkeurig kan worden bepaald, niet impliceert dat deze subjecten moeten worden geacht individueel door deze maatregel te worden geraakt, zolang maar vaststaat dat deze toepassing voortvloeit uit een door de betrokken handeling omschreven objectieve feitelijke of rechtssituatie.

15

Vervolgens merkt het Gerecht op dat rekwirante, om door de bestreden handeling individueel te worden geraakt, in de eerste plaats had moeten behoren tot een beperkte kring van ondernemers, en in de tweede plaats in aanmerking had moeten komen voor specifieke bescherming. Het Gerecht oordeelde dat in casu aan geen van beide voorwaarden was voldaan.

16

Wat de specifieke bescherming betreft, verklaarde het Gerecht dat er geen bepaling was die de Commissie verplichtte, met rekwirantes belangen rekening te houden.

17

Wat de vraag betreft of Galileo Lebensmittel tot een beperkte kring van ondernemers behoorde op grond van de specifieke kenmerken van de leden van deze groep, verklaarde het Gerecht dat op het moment van opstelling van de lijst het aantal en de identiteit van de door de reservering potentieel geraakte personen niet definitief bekend was en ook niet kon worden bepaald.

18

Elke domeinnaam op deze lijst was immers niet alleen gereserveerd ten opzichte van houders van oudere rechten, waartoe rekwirante stelt te behoren, en overheidsinstanties, een zeer grote maar nog wel identificeerbare groep, maar ook ten opzichte van het grote publiek. Zelfs al zou in de voorinschrijvingsperiode geen enkele aanvraag worden ingediend, dan nog zou een dergelijke aanvraag in de loop van de publieke registratieperiode kunnen worden ingediend.

19

Het Gerecht stelde dienaangaande vast dat de datum waarvan moest worden uitgegaan bij het bepalen of sprake was van een beperkte kring van betrokken ondernemers, de datum van vaststelling van de litigieuze maatregel was.

20

In hogere voorziening vordert Galileo Lebensmittel:

21

De Commissie vordert:

22

Krachtens artikel 119 van het Reglement voor de procesvoering kan het Hof, wanneer de hogere voorziening kennelijk niet-ontvankelijk of kennelijk ongegrond is, op ieder moment, op rapport van de rechter-rapporteur, de advocaat-generaal gehoord, bij met redenen omklede beschikking de hogere voorziening afwijzen.

23

In haar hogere voorziening stelt Galileo Lebensmittel dat het Gerecht in de bestreden beschikking blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting door te oordelen dat zij niet individueel werd geraakt door de beschikking van de Commissie om de domeinnaam „galileo.eu” te reserveren als domeinnaam, gereserveerd voor gebruik door de instellingen en instanties van de Gemeenschap.

24

Het betoog van rekwirante kan in drie middelen worden opgesplitst.

25

Het eerste middel houdt in dat in de bestreden beschikking niet voldoende rekening is gehouden met de specifieke omstandigheden van de zaak, met name het feit dat de litigieuze beschikking geen verordening is.

26

Volgens rekwirante is de door het Gerecht aangehaalde rechtspraak ontstaan naar aanleiding van beroepen inzake communautaire verordeningen. De litigieuze beschikking heeft dit karakter echter niet, maar is een handeling waarbij een verordening op een specifiek geval wordt toegepast. Voorts is de litigieuze beschikking een maatregel om de eigen behoeften van de Commissie aan domeinnamen te beschermen. De door het Gerecht toegepaste rechtspraak is bijgevolg voor het onderhavige geval niet relevant.

27

De Commissie antwoordt dat de litigieuze beschikking een handeling van algemene strekking is, waarvan de gevolgen voor de diverse betrokken rechtssubjecten verschillen naargelang van de domeinnamen die zij willen registreren.

28

Artikel 230, vierde alinea, EG geeft iedere natuurlijke of rechtspersoon de mogelijkheid, beroep tot nietigverklaring in te stellen tegen twee soorten beschikkingen: beschikkingen die tot hem zijn gericht en beschikkingen die, hoewel genomen in de vorm van een verordening of van een tot een andere persoon gerichte beschikking, hem rechtstreeks en individueel raken.

29

Het belangrijkste onderscheid is gelegen in de vraag of de beschikking die door degene die beroep instelt wordt aangevochten, al dan niet tot hem is gericht. Zo niet, dan moet degene die beroep instelt, wil hij nietigverklaring kunnen vorderen, door de aangevochten handeling rechtstreeks en individueel zijn geraakt. De rechtspraak inzake dit begrip individueel geraakt zijn is dus toepasselijk, indien degene die beroep instelt niet degene is tot wie de door hem aangevochten beschikking is gericht.

30

Derhalve behoeft niet te worden ingegaan op het precieze karakter van de litigieuze beschikking, maar kan worden volstaan met de constatering dat Galileo Lebensmittel niet degene is tot wie de beschikking was gericht. Terecht heeft het Gerecht dus in het onderhavige geval de rechtspraak inzake het begrip individueel geraakt zijn toegepast om te bepalen of rekwirante procesbevoegdheid had.

31

Het eerste middel moet derhalve kennelijk ongegrond worden verklaard.

32

Rekwirante stelt dat de domeinnaam „galileo.eu” een uniek, verhandelbaar economisch goed is en dat de litigieuze beschikking erop neerkomt dat dit zonder tegenprestatie aan het handelsverkeer wordt onttrokken.

33

Als exclusief gebruiker en houder van een licentie voor het woordmerk Galileo is rekwirante individueel geraakt door de litigieuze beschikking, die inbreuk maakt op haar merkrecht doordat zij haar belet, de domeinnaam „galileo.eu” te registreren, en de bestreden beschikking geeft in zoverre blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

34

Galileo Lebensmittel beroept zich in dit verband op de met het arrest van 17 januari 1985, Piraiki-Patraiki e.a./Commissie (11/82, Jurispr. blz. 207), ingezette rechtspraak en noemt tevens het arrest van 18 mei 1994, Codorníu/Raad (C-309/89, Jurispr. blz. I-1853), alsook de conclusie van de advocaat-generaal in de zaak die aanleiding heeft gegeven tot het arrest van 13 maart 2008, Commissie/Infront WM (C-125/06 P, Jurispr. blz. I-1451).

35

Voorts heeft het Gerecht het criterium van het individueel geraakt zijn ten onrechte beoordeeld aan de hand van de feiten en het recht zoals die waren op de datum van de litigieuze beschikking, en staat er niets aan in de weg, het individueel geraakt zijn te beoordelen aan de hand van omstandigheden van na die datum.

36

Ten slotte verleent verordening nr. 874/2004 rekwirante als houder van het Duitse woordmerk Galileo een bijzondere juridische positie in de registratieprocedure. Zij beroept zich in dit verband op de punten 6 en 16 van de considerans van verordening nr. 733/2002, op artikel 5, lid 1, sub b, van deze verordening, op punt 11 van de considerans van verordening nr. 874/2004 en op de artikelen 10, leden 1 en 2, en 12, lid 2, van deze laatste verordening.

37

Volgens Galileo Lebensmittel hebben deze bepalingen tot doel, merkhouders te beschermen met betrekking tot de mogelijkheid om hun merkrechtelijk beschermde naam te registreren als TLD „.eu”. Bij verordening nr. 874/2004 is speciaal voor houders van oudere rechten een registratiefase georganiseerd die zich heeft afgespeeld vóór de openstelling van de registratie voor het grote publiek. Dit is een voorkeursbehandeling ten opzichte van aanvragers die, zoals gerekwireerde, geen oudere rechten hebben.

38

Volgens de Commissie kan rekwirante ongetwijfeld door de litigieuze beschikking worden geraakt, maar op dezelfde wijze als dit voor andere ondernemers het geval zou kunnen zijn, en kan zij niet stellen dat zij „individueel” is geraakt.

39

Voorts zijn de door Galileo Lebensmittel ingeroepen bepalingen niet van dien aard dat zij haar een bijzondere juridische positie bezorgen in de registratieprocedure. Voorts wil rekwirante eigenlijk niet de litigieuze beschikking aanvechten maar verordening nr. 874/2004 zelf, en is de termijn voor het instellen van beroep tot nietigverklaring tegen deze verordening verstreken.

40

Ten slotte stelt de Commissie dat rekwirante geen exclusief recht heeft ten aanzien van de naam „Galileo”, die voorkomt in minstens 60 gemeenschapsmerken, waarvan 29 bestaan uit alleen deze naam.

41

Een natuurlijke of een rechtspersoon kan enkel stellen individueel te worden geraakt, indien de litigieuze bepaling hem treft uit hoofde van bepaalde bijzondere hoedanigheden of van een feitelijke situatie die hem ten opzichte van ieder ander karakteriseert, en hem daarmee individualiseert op soortgelijke wijze als degene tot wie de bepaling is gericht (zie arrest van 15 juli 1963, Plaumann/Commissie, 25/62, Jurispr. blz. 205).

42

Zoals in de bestreden beschikking wordt gememoreerd, heeft het Hof dienaangaande geoordeeld dat, wanneer de bestreden handeling een groep personen raakt die op het tijdstip waarop deze handeling werd vastgesteld waren geïdentificeerd of konden worden geïdentificeerd op basis van specifieke kenmerken van de leden van deze groep, deze personen door deze handeling individueel konden zijn geraakt voor zover zij deel uitmaken van een beperkte kring van ondernemers (arrest Piraiki-Patraiki e.a./Commissie, reeds aangehaald, punt 31, en arrest van 22 juni 2006, België en Forum 187/Commissie, C-182/03 en C-217/03, Jurispr. blz. I-5479, punt 60).

43

Ter zake van deze vraag heeft het Gerecht terecht geoordeeld dat het aantal en de identiteit van de door de reservering van de domeinnaam potentieel geraakte personen niet definitief bekend konden zijn en zelfs niet konden worden bepaald. Het heeft de procedure van verordening nr. 874/2004 correct geanalyseerd waar het opmerkt dat alle domeinnamen op de lijst niet alleen zijn gereserveerd ten opzichte van houders van oudere rechten, maar ook ten opzichte van het grote publiek.

44

Rekwirante kan in dit verband haar situatie niet vergelijken met die van het arrest Piraiki-Patraiki e.a./Commissie, reeds aangehaald. Daarin verklaarde het Hof een beroep tot nietigverklaring ontvankelijk dat was gericht tegen een beschikking van de Commissie die een lidstaat machtigde, vrijwaringsmaatregelen te nemen ter zake van de invoer van een product dat op de markt werd gebracht door verzoekers die, voordat de beschikking werd gegeven, verkoopovereenkomsten voor dat product hadden gesloten, die door deze beschikking geheel of gedeeltelijk niet konden worden nagekomen. In casu echter staat de litigieuze beschikking in het geheel niet in de weg aan de nakoming van overeenkomsten waarbij rekwirante betrokken is. De situatie waarop zij zich beroept, kan bijgevolg niet leiden tot toepassing van de in dat arrest vastgelegde rechtspraak.

45

Ook kan Galileo Lebensmittel zich er niet op beroepen dat het Hof in het arrest Codorníu/Raad, reeds aangehaald, ten gunste van de onderneming waar het in die zaak om ging, erkende dat zich een situatie voordeed die haar wat de in geding zijnde norm van algemene strekking betrof ten opzichte van iedere andere ondernemer karakteriseerde, doordat deze bepaling de onderneming belette haar grafisch merk in het handelsverkeer te gebruiken. In dit verband behoeft slechts te worden opgemerkt dat de litigieuze beschikking rekwirante niet belet, haar merk te gebruiken, zodat zij haar situatie niet kan vergelijken met die van het arrest Codorníu /Raad.

46

Ook kan iemand weliswaar op grond van de rechtspraak van het Hof worden beschouwd als door een handeling individueel geraakt doordat hij behoort tot een beperkte kring van ondernemers, wanneer die handeling wijziging brengt in de door de betrokkene voorafgaand aan de vaststelling van de handeling verworven rechten (zie arrest van 1 juli 1965, Toepfer en Getreide-Import Gesellschaft/Commissie, 106/63 en 107/63, Jurispr. blz. 508, 516, en arrest Commissie/Infront, reeds aangehaald, punt 72), maar de litigieuze beschikking brengt in casu geen wijziging in een verkregen recht ten nadele van rekwirante, daar het enige recht waarop zij zich beroept het recht op het merk Galileo is, dat wordt beheerst door een andere wettelijke regeling.

47

Ten slotte stelt Galileo Lebensmittel in wezen dat de litigieuze beschikking haar economische belangen ernstig benadeelt, maar dit feit alleen maakt haar niet tot „individueel geraakt persoon” in de zin van het arrest Plaumann/Commissie, en kan dus niet afdoen aan de analyse van het Gerecht, dat er zich toe heeft beperkt, deze rechtspraak toe te passen.

48

Rekwirante kan dan ook niet stellen dat het Gerecht haar ten onrechte heeft beschouwd als niet behorend tot een „beperkte kring van ondernemers” in de zin van de aangehaalde rechtspraak.

49

Het eerste onderdeel van het tweede middel moet derhalve kennelijk ongegrond worden verklaard.

50

Ook beoordeelt het Gerecht de vraag of de door de beschikking geraakte personen geïdentificeerd of identificeerbaar zijn, terecht aan de hand van de datum waarop de litigieuze beschikking is gegeven (zie mutatis mutandis arrest van 21 mei 1987, Union Deutsche Lebensmittelwerke e.a./Commissie, 97/85, Jurispr. blz. 2265, punt 11).

51

Het tweede onderdeel van het tweede middel is derhalve kennelijk ongegrond.

52

Ten slotte kan Galileo Lebensmittel niet stellen dat het Gerecht met de bestreden beschikking inbreuk heeft gemaakt op het recht op specifieke bescherming dat rekwirante naar haar zeggen ontleent aan de procedure tot vaststelling van de litigieuze beschikking.

53

Het Hof heeft verklaard dat het feit dat een persoon bij het proces van vaststelling van een communautaire handeling betrokken is, alleen dan wil zeggen dat deze daardoor met betrekking tot deze handeling wordt geïndividualiseerd, indien ten aanzien van deze persoon in de communautaire regelgeving procedurele garanties zijn gesteld. Wanneer bijvoorbeeld een communautairrechtelijke bepaling voor de vaststelling van een beschikking een procedure verplicht stelt waarin een natuurlijke of rechtspersoon eventuele rechten geldend kan maken, waaronder het recht om te worden gehoord, heeft de bijzondere rechtspositie van deze persoon tot gevolg dat hij wordt geïndividualiseerd in de zin van artikel 230, vierde alinea, EG (zie mutatis mutandis arresten van 4 oktober 1983, FEDIOL/Commissie, 191/82, Jurispr. blz. 2913, punt 31, en 1 april 2004, Commissie/Jégo-Quéré, C-263/02 P, Jurispr. blz. I-3425, punten 47 en 48).

54

In casu voorziet verordening nr. 874/2004 weliswaar in een periode van registratie vooraf, gereserveerd voor domeinnamen ten behoeve van houders van oudere rechten, waartoe rekwirante stelt te behoren, maar zij geeft geen procedurele garanties die kunnen worden gezien als een recht waarop Galileo Lebensmittel aanspraak kan maken. Rekwirante kan dus niet met een beroep op bepalingen van verordening nr. 874/2004 stellen dat deze tot gevolg hebben dat zij wordt „geïndividualiseerd” in de zin van artikel 230, vierde alinea, EG.

55

Het derde onderdeel van het tweede middel moet derhalve kennelijk ongegrond worden verklaard.

56

Onafhankelijk van de vraag of rekwirante op het moment dat zij een aanvraag voor de domeinnaam „galileo.eu” indiende, werkelijk een ouder recht had, volgt uit het voorgaande hoe dan ook dat zij niet met een beroep op het recht op specifieke bescherming van deze naam kan stellen dat het Gerecht ten onrechte heeft geoordeeld dat zij door de litigieuze beschikking niet individueel werd geraakt.

57

Het tweede middel moet derhalve op alle drie de onderdelen kennelijk ongegrond worden verklaard.

58

Galileo Lebensmittel stelt dat het Gerecht, door haar beroep niet-ontvankelijk te verklaren, haar recht op daadwerkelijke rechterlijke bescherming heeft geschonden. Haar zou elke rechtsgang tegen de litigieuze beschikking zijn ontzegd, zowel voor een nationale als voor een communautaire rechter.

59

De voorwaarden voor ontvankelijkheid van een beroep tot nietigverklaring mogen niet tot een dode letter worden gemaakt door de uitlegging die de verzoekende partij geeft aan het recht op daadwerkelijke rechterlijke bescherming (zie in die zin arrest van 25 juli 2002, Unión de Pequeños Agricultores/Raad, C-50/00 P, Jurispr. blz. I-6677, punt 44, en arrest Commissie/Jégo-Quéré, reeds aangehaald, punt 36, alsook beschikkingen van 8 maart 2007, Strack/Commissie, C-237/06 P, punt 108, en 13 maart 2007, Arizona Chemical e.a./Commissie, C-150/06 P, punt 40).

60

Dientengevolge kan een particulier die niet rechtstreeks en individueel wordt geraakt door een beschikking van de Commissie en wiens belangen dus niet door deze maatregel worden geschaad, geen recht op rechterlijke bescherming ten aanzien van een dergelijke beschikking geldend maken (zie in die zin beschikking van 1 oktober 2004, Pérez Escolar/Commissie, C-379/03 P, punt 41).

61

Daar rekwirante niet heeft aangetoond dat zij door de litigieuze beschikking individueel is geraakt, kan zij niet stellen dat haar recht op daadwerkelijke rechterlijke bescherming door de bestreden beschikking is geschonden.

62

Het derde middel moet bijgevolg kennelijk ongegrond worden verklaard.

63

Daar geen van de voorgedragen middelen gegrond is, moet de hogere voorziening worden afgewezen.

64

Volgens artikel 69, lid 2, eerste alinea, van het Reglement voor de procesvoering, dat krachtens artikel 118 van dit Reglement van toepassing is op de procedure in hogere voorziening, wordt de in het ongelijk gestelde partij in de kosten verwezen, voor zover dat is gevorderd. Aangezien Galileo Lebensmittel in het ongelijk is gesteld, moet zij overeenkomstig de vordering van de Commissie in de kosten worden verwezen.

Het Hof van Justitie (Zesde kamer) beschikt: