(1)

Het Schengengebied is opgericht ter verwezenlijking van een ruimte zonder binnengrenzen waarin het vrije verkeer van personen gewaarborgd is, zoals bepaald in artikel 3, lid 2, van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU). De goede werking van dat gebied is afhankelijk van het wederzijdse vertrouwen tussen de lidstaten en een efficiënt beheer van de buitengrenzen.

(2)

De regels voor het grenstoezicht ten aanzien van personen die de buitengrenzen van de lidstaten van de Unie overschrijden, zijn vastgelegd in Verordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad (4). Ondanks de toegepaste grensbewakingsmaatregelen die worden toegepast, kunnen de lidstaten echter te maken krijgen met onrechtmatige grensoverschrijdingen door onderdanen van derde landen die grenscontroles ontwijken. Om het beleid van de Unie verder te ontwikkelen met het oog op het verrichten van personencontroles en om te zorgen voor efficiënte bewaking bij het overschrijden van de buitengrenzen zoals bedoeld in artikel 77, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU), moeten aanvullende maatregelen worden genomen voor situaties waarin onderdanen van derde landen worden aangehouden in verband met het onrechtmatig overschrijden van de buitengrenzen, waarin onderdanen van derde landen na opsporings- en reddingsoperaties worden ontscheept, en waarin onderdanen van derde landen bij een grensdoorlaatpost een verzoek om internationale bescherming doen zonder aan toegangsvoorwaarden te voldoen. Deze verordening vormt een aanvulling op en nadere uitwerking van Verordening (EU) 2016/399 met betrekking tot die situaties. Het is van essentieel belang ervoor te zorgen dat onderdanen van derde landen in die situaties worden gescreend, zodat zij gemakkelijker kunnen worden geïdentificeerd en efficiënt kunnen worden doorverwezen naar de passende procedures die, afhankelijk van de omstandigheden, de procedure voor internationale bescherming zou kunnen zijn of procedures die in overeenstemming zijn met Richtlijn 2008/115/EG van het Europees Parlement en de Raad (5). De screening van dergelijke onderdanen van derde landen moet de controles aan de buitengrenzen naadloos aanvullen of in de plaats ervan komen wanneer bij het overschrijden van de buitengrens dergelijke controles niet hebben plaatsgevonden.

(3)

Grenstoezicht is niet alleen in het belang van de lidstaten aan de buitengrenzen waarvan het wordt uitgeoefend, maar in het belang van alle lidstaten, aangezien het binnengrenstoezicht is afgeschaft. Grenstoezicht moet illegale immigratie helpen verminderen, de mensensmokkel en mensenhandel helpen bestrijden en bedreigingen van de binnenlandse veiligheid, de openbare orde, de volksgezondheid en de internationale betrekkingen van de lidstaten helpen voorkomen. De lidstaten moeten bij het uitvoeren van grenstoezicht het toepasselijke Unierecht en internationaal recht in acht nemen, met inbegrip van het Verdrag van Genève betreffende de status van vluchtelingen van 28 juli 1951, zoals gewijzigd bij het Protocol van New York van 31 januari 1967, hun verplichtingen in verband met internationale bescherming, met name het beginsel van non-refoulement, en de grondrechten. Maatregelen aan de buitengrenzen vormen als zodanig belangrijke onderdelen van een brede aanpak van migratie, waarmee de lidstaten de problemen in verband met gemengde aankomsten van irreguliere migranten en personen die internationale bescherming nodig hebben, kunnen worden aangepakt.

(4)

Volgens Verordening (EU) 2016/399 bestaat het grenstoezicht uit grenscontroles aan de grensdoorlaatposten en grensbewaking tussen de grensdoorlaatposten om te voorkomen dat onderdanen van derde landen de grenzen overschrijden op een op grond van die verordening onrechtmatige wijze of zich aan de grenscontroles onttrekken. Op grond van de bepalingen inzake grensbewaking van Verordening (EU) 2016/399 moet een persoon die een grens onrechtmatig heeft overschreden en niet het recht heeft om op het grondgebied van de betrokken lidstaat te verblijven, worden aangehouden en onderworpen aan procedures die in overeenstemming zijn met Richtlijn 2008/115/EG. Op grond van Verordening (EU) 2016/399 moet het grenstoezicht worden uitgevoerd onverminderd de rechten van vluchtelingen en personen die om internationale bescherming verzoeken, met name wat betreft non-refoulement.

(5)

Grenswachters krijgen vaak te maken met onderdanen van derde landen die om internationale bescherming verzoeken zonder over reisdocumenten te beschikken, zowel na aanhouding tijdens de grensbewaking als bij controles aan de grensdoorlaatposten. Bovendien krijgen de grenswachters in sommige delen van de grens te maken met de aankomst van grote aantallen personen tegelijk. In dergelijke omstandigheden is het bijzonder moeilijk doch uiterst belangrijk te garanderen dat alle desbetreffende databanken worden geraadpleegd en dat zo snel mogelijk de passende procedure wordt bepaald.

(6)

De screening van onderdanen van derde landen moet er met name toe bijdragen dat zij in een zo vroeg mogelijk stadium naar de passende procedures worden doorverwezen en dat zij die procedures zonder onderbreking of vertraging doorlopen. Tegelijkertijd moet de screening een einde helpen maken aan de praktijk dat sommige verzoekers om internationale bescherming, nadat zij op basis van hun verzoek om internationale bescherming toestemming hebben gekregen om het grondgebied van een lidstaat binnen te komen, onderduiken met de bedoeling hun verzoek in een andere lidstaat in te dienen of geen verzoek in te dienen.

(7)

De screening van onderdanen van derde landen die om internationale bescherming verzoeken, moet worden gevolgd door een onderzoek naar de behoefte aan internationale bescherming. Daarbij moet alle informatie die voor de voor dat onderzoek bevoegde autoriteiten van belang is om te bepalen welke de passende procedure is voor de behandeling van het verzoek, zonder vooruit te lopen op het soort procedure, worden verzameld en met deze autoriteiten gedeeld, zodat dat onderzoek wordt bespoedigd. De screening moet tevens helpen bij de identificatie van kwetsbare personen, zodat bij de bepaling en toepassing van de toepasselijke procedure ten volle rekening wordt gehouden met eventuele bijzondere behoeften.

(8)

De verplichtingen voor de lidstaten die uit deze verordening voortvloeien, mogen geen afbreuk doen aan Verordening (EU) 2024/1351 van het Europees Parlement en de Raad (6).

(9)

Deze verordening moet van toepassing zijn op onderdanen van derde landen en staatlozen, ongeacht of zij een verzoek om internationale bescherming hebben ingediend, die worden aangehouden in verband met een onrechtmatige overschrijding van de buitengrens van een lidstaat over land, over zee of door de lucht, met uitzondering van onderdanen van derde landen van wie de betrokken lidstaat op grond van Verordening (EU) 2024/1358 van het Europees Parlement en de Raad (7) om andere redenen dan hun leeftijd geen biometrische gegevens hoeft te verzamelen, alsmede op onderdanen van derde landen die na opsporings- en reddingsoperaties zijn ontscheept en die niet voldoen aan de toegangsvoorwaarden van Verordening (EU) 2016/399. Voor die onderdanen van derde landen die na opsporings- en reddingsoperaties zijn ontscheept mag de toepassing van deze verordening geen afbreuk doen aan de verplichtingen van de lidstaten uit hoofde van het internationaal recht inzake opsporings- en reddingsoperaties. Deze verordening moet ook van toepassing zijn op personen die om internationale bescherming verzoeken aan de grensdoorlaatposten of in transitzones zonder aan de toegangsvoorwaarden te voldoen, of wanneer onderdanen van derde landen, nadat zij op grond van Verordening (EU) 2016/399 om humanitaire redenen, om redenen van nationaal belang of wegens internationale verplichtingen zijn toegelaten, een verzoek om internationale bescherming indienen.

(10)

De screening moet worden uitgevoerd op ongeacht welke door elke lidstaat aangewezen toereikende en geschikte locatie, die zich in het algemeen aan de buitengrens of in de nabijheid daarvan bevindt of, als alternatief, op andere locaties op het grondgebied, rekening houdend met de geografische ligging en de bestaande infrastructuur, waarbij ervoor wordt gezorgd dat de screening onverwijld kan worden uitgevoerd. De screening van illegaal op het grondgebied van de lidstaten verblijvende onderdanen van derde landen die een buitengrens hebben overschreden om het grondgebied van de lidstaten op onrechtmatige wijze binnen te komen en die nog niet in een lidstaat aan de screening zijn onderworpen, moet worden uitgevoerd op ongeacht welke door elke lidstaat op zijn grondgebied aangewezen toereikende en geschikte locatie.

(11)

Onderdanen van derde landen die aan de screening worden onderworpen, moeten tijdens de screening ter beschikking van de screeningsautoriteiten blijven. De lidstaten moeten in hun nationale recht bepalingen opnemen om de aanwezigheid van die onderdanen van derde landen tijdens de screening te garanderen, teneinde onderduiken te voorkomen. In de gevallen waarin zulks nodig blijkt en op grond van een individuele beoordeling van elk geval, mogen de lidstaten een persoon die aan screening wordt onderworpen in bewaring houden wanneer andere, minder dwingende maatregelen niet effectief kunnen worden toegepast. Er mag alleen tot bewaring worden overgegaan als laatste redmiddel en in overeenstemming met de beginselen van noodzakelijkheid en evenredigheid, waarbij, in overeenstemming met het nationale, Unie- en internationale recht, moet worden voorzien in een doeltreffende voorziening in rechte. De toepasselijke bepalingen van Richtlijn (EU) 2024/1346 van het Europees Parlement en de Raad (8) voor personen die om internationale bescherming verzoeken, en de toepasselijke regels inzake bewaring van Richtlijn 2008/115/EG (de “terugkeerrichtlijn”) voor onderdanen van derde landen die geen verzoek om internationale bescherming hebben ingediend, moeten tijdens de screening van toepassing zijn.

(12)

Wanneer tijdens de screening blijkt dat een onderdaan van een derde land die aan een dergelijke screening wordt onderworpen, voldoet aan de in Verordening (EU) 2016/399 vastgelegde toegangsvoorwaarden, moet de screening worden beëindigd en moet de betrokken onderdaan van een derde land tot het grondgebied worden toegelaten, onverminderd de toepassing van sancties voor het onrechtmatig overschrijden van de buitengrenzen buiten de grensdoorlaatposten en de vastgestelde openingstijden zoals bedoeld in die verordening.

(13)

Gezien het doel van de bij Verordening (EU) 2016/399 vastgestelde afwijkingen van de toegangsvoorwaarden van onderdanen van derde landen, mogen personen aan wie overeenkomstig dergelijke afwijkingen op grond van die verordening op basis van een individueel besluit van een lidstaat toegang tot het grondgebied is verleend, niet aan de screening worden onderworpen hoewel zij niet aan alle toegangsvoorwaarden voldoen, tenzij zij een verzoek om internationale bescherming indienen.

(14)

Alle onderdanen van derde landen op wie de screening van toepassing is, moeten controles ondergaan zodat zij kunnen worden geïdentificeerd of hun identiteit kan worden geverifieerd, en kan worden nagegaan of zij geen bedreiging voor de binnenlandse veiligheid of een gevaar voor de volksgezondheid zouden kunnen vormen. In het geval van personen die aan grensdoorlaatposten een verzoek om internationale bescherming indienen, moet rekening worden gehouden met de in het kader van grenscontroles uitgevoerde identiteits- en veiligheidscontroles om dubbele controles te voorkomen.

(15)

Na afloop van de screening moeten de betrokken onderdanen van derde landen naar de autoriteiten worden doorverwezen die bevoegd zijn voor de registratie van het verzoek om internationale bescherming, of moeten zij worden onderworpen aan procedures die in overeenstemming zijn met Richtlijn 2008/115/EG, naargelang het geval. De tijdens de screening verkregen informatie moet aan de bevoegde autoriteiten worden verstrekt om te worden meegenomen in de verdere beoordeling van elk individueel geval, met volledige inachtneming van de grondrechten. Indien nodig moeten de in deze verordening vastgestelde controles door de respectieve bevoegde autoriteiten worden voortgezet in het kader van de daaropvolgende procedure. De procedures van Richtlijn 2008/115/EG mogen pas van toepassing worden nadat de screening is beëindigd. De bepalingen inzake de registratie van verzoeken om internationale bescherming van Verordening (EU) 2024/1348 van het Europees Parlement en de Raad (9) mogen pas van toepassing zijn nadat de screening is beëindigd. Dat moet onverlet laten dat onderdanen van derde landen die om internationale bescherming verzoeken op het moment van aanhouding, tijdens de grenscontrole aan de grensdoorlaatpost of tijdens de screening, als verzoekers van internationale bescherming moeten worden beschouwd en dat Verordening (EU) 2024/1348 en Richtlijn (EU) 2024/1346 op hen van toepassing moeten zijn.

(16)

Personen die om internationale bescherming verzoeken en op wie de lidstaten geen of niet langer een asielgrensprocedure overeenkomstig de bepaling over de uitzonderingen op de asielgrensprocedure in Verordening (EU) 2024/1348 kunnen toepassen, moeten in de regel tot het grondgebied worden toegelaten.

(17)

De screening kan ook worden gevolgd door herplaatsing in het kader van het bij Verordening (EU) 2024/1351 ingestelde solidariteitsmechanisme of een ander bestaand solidariteitsmechanisme.

(18)

Overeenkomstig het in Verordening (EU) 2016/399 vastgestelde vermoeden betreffende het voldoen aan voorwaarden inzake verblijfsduur maakt een inreisstempel in een reisdocument duidelijk dat aan de toegangsvoorwaarden is voldaan en dat toestemming tot het grondgebied is verleend. Het ontbreken van een dergelijke inreisstempel of het ontbreken van een reisdocument zou derhalve kunnen worden beschouwd als een aanwijzing dat de houder niet aan de toegangsvoorwaarden voldoet. Zodra het inreis-uitreissysteem dat is ingesteld bij Verordening (EU) 2017/2226 van het Europees Parlement en de Raad (10) (het “EES”) in gebruik wordt genomen, waarbij de stempels zullen worden vervangen door een vermelding in het EES, zal dit vermoeden betrouwbaarder worden. De lidstaten moeten dus de onderdanen van derde landen screenen die zich reeds op hun grondgebied bevinden en niet kunnen bewijzen dat zij aan de voorwaarden voor toegang tot het grondgebied van de lidstaten voldoen. De screening van dergelijke onderdanen van derde landen is noodzakelijk als compensatie voor het feit dat deze personen er bij binnenkomst in het Schengengebied vermoedelijk in geslaagd zijn de grenscontroles te ontwijken en dat het dus niet mogelijk was hen te weigeren of na screening naar de passende procedure door te verwijzen. Uitvoering van de screening zou ook, via de raadpleging van de in deze verordening bedoelde databanken, kunnen helpen bepalen dat de betrokken personen geen bedreiging vormen voor de binnenlandse veiligheid. Na afloop van de screening op het grondgebied moeten de betrokken onderdanen van derde landen worden onderworpen aan een terugkeerprocedure of, wanneer zij om internationale bescherming verzoeken, aan de passende asielprocedure. Onderdanen van een derde land mogen niet worden onderworpen aan herhaaldelijke screenings.

(19)

De lidstaten moeten kunnen afzien van het uitvoeren van een screening op hun grondgebied indien een illegaal op hun grondgebied verblijvende onderdaan van een derde land onmiddellijk na zijn of haar aanhouding naar een andere lidstaat wordt teruggestuurd op grond van bilaterale overeenkomsten of regelingen of i uit hoofde van bilaterale samenwerkingskaders. In dat geval moet de lidstaat waarnaar de betrokken onderdaan van een derde land is teruggestuurd, de screening onverwijld uitvoeren.

(20)

Deze verordening doet geen afbreuk aan de bepalingen van het nationale recht betreffende de identificatie van onderdanen van derde landen die ervan worden verdacht illegaal in een lidstaat te verblijven, wanneer dergelijke identificatie tot doel heeft om binnen een korte, maar redelijke termijn de informatie te analyseren aan de hand waarvan kan worden vastgesteld of het verblijf al dan niet legaal is.

(21)

Onverminderd de regels inzake grenstoezicht die van toepassing zijn aan de binnengrenzen van de lidstaten waar nog geen besluit tot opheffing van dat toezicht is genomen, moet voor de screening van onderdanen van derde landen die zijn aangehouden in verband met het onrechtmatig overschrijden van die binnengrenzen waar het toezicht nog niet is opgeheven, worden voldaan aan de bij deze verordening vastgestelde regels voor screening op het grondgebied en niet aan de regels voor de screening aan de buitengrens.

(22)

De screening aan de buitengrens moet zo spoedig mogelijk worden voltooid en mag niet langer dan zeven dagen duren. De screening op het grondgebied moet zo spoedig mogelijk worden voltooid en mag niet langer dan drie dagen duren. De lidstaten mag niet worden belet de screening aan de buitengrens en de screening op het grondgebied binnen een kortere termijn te voltooien, mits de in deze verordening voorgeschreven controles worden uitgevoerd.

(23)

De screening maakt deel uit van het Europees geïntegreerd grensbeheer. Het Instrument voor financiële steun voor grensbeheer en visumbeleid, dat als onderdeel van het Fonds voor geïntegreerd grensbeheer is opgericht bij Verordening (EU) 2021/1148 van het Europees Parlement en de Raad (11), kan met name worden ingezet om steun te verlenen aan handelingen van de lidstaten waarop deze verordening van toepassing is, in overeenstemming met de regels voor het gebruik van dat instrument en onverminderd andere prioriteiten waartoe dat instrument dient.

(24)

Om de doelstellingen van de screening te verwezenlijken, moet worden gezorgd voor een sterker kader voor nauwe samenwerking tussen de bevoegde nationale autoriteiten waarnaar wordt verwezen in de bepaling over de uitvoering van het toezicht van Verordening (EU) 2016/399, de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor asielprocedures en de opvang van verzoekers, de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de bescherming van de volksgezondheid en de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van terugkeerprocedures die in overeenstemming zijn met Richtlijn 2008/115/EG. De lidstaten moeten gebruik kunnen maken van ondersteuning door de betrokken agentschappen, met name het bij Verordening (EU) 2019/1896 van het Europees Parlement en de Raad (12) opgerichte Europees Grens- en kustwachtagentschap en het bij Verordening (EU) 2021/2303 van het Europees Parlement en de Raad (13) opgerichte Asielagentschap van de Europese Unie, binnen de grenzen van hun respectieve mandaten. De lidstaten moeten de nationale kinderbeschermingsautoriteiten en de nationale autoriteiten die belast zijn met het opsporen en identificeren van slachtoffers van mensenhandel inschakelen wanneer bij de screening feiten aan het licht komen die te maken hebben met mensenhandel, in overeenstemming met Richtlijn 2011/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (14).

(25)

Tijdens de screening moeten overeenkomstig artikel 24, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (het “Handvest”) het belang van het kind altijd een essentiële overweging zijn. De kinderbeschermingsautoriteiten moeten waar nodig nauw bij de screening worden betrokken om te waarborgen dat gedurende de screening naar behoren rekening wordt gehouden met het belang van het kind. Er moet een vertegenwoordiger worden benoemd om de niet-begeleide minderjarige tijdens de screening te vertegenwoordigen en bij te staan of, indien geen vertegenwoordiger is benoemd, moet er een persoon worden aangewezen die is opgeleid om het belang en het algemene welzijn van de minderjarige te beschermen. Indien van toepassing moet die vertegenwoordiger dezelfde zijn als de overeenkomstig de regels inzake niet-begeleide minderjarigen in Richtlijn (EU) 2024/1346 benoemde vertegenwoordiger. De opgeleide persoon moet de persoon zijn die is aangewezen om voorlopig op te treden als vertegenwoordiger uit hoofde van die richtlijn, indien die persoon is aangewezen.

(26)

Bij de toepassing van deze verordening moeten de lidstaten de menselijke waardigheid eerbiedigen en mogen zij geen personen discrimineren op grond van geslacht, ras, huidskleur, etnische of sociale afkomst, genetische kenmerken, taal, godsdienst of overtuiging, politieke of andere denkbeelden, het behoren tot een nationale minderheid, handicap, leeftijd of seksuele gerichtheid.

(27)

Om ervoor te zorgen dat het Unierecht en het internationaal recht, met inbegrip van het Handvest, tijdens de screening worden nageleefd, moet elke lidstaat voorzien in een toezichtmechanisme en passende waarborgen voor de onafhankelijkheid ervan zoals de inachtneming van de beginselen van Parijs, die zijn aangenomen bij Resolutie 48/134 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 20 december 1993, de beginselen van Venetië, die zijn aangenomen door de Commissie van Venetië op haar 118e plenaire vergadering van 15-16 maart 2019, de Resolutie van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 28 december 2020 over de rol van de Ombudsman en ombudsinstellingen bij de bevordering en bescherming van mensenrechten, goed bestuur en de rechtstaat, en het Facultatief Protocol bij het Verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing, dat is aangenomen op 18 december 2002 door de 57e Algemene Vergadering van de Verenigde Naties bij Resolutie A/RES/57/199 (“OPCAT”). Daartoe moeten de lidstaten een beroep kunnen doen op reeds bestaande nationale mechanismen voor toezicht op de grondrechten overeenkomstig de in deze verordening vastgestelde vereisten. Het toezichtmechanisme waarin elke lidstaat voorziet, moet met name betrekking hebben op de eerbiediging van de grondrechten bij de screening, alsook op de naleving van de toepasselijke Unie- en nationale regels inzake bewaring en de naleving van het beginsel van non-refoulement. Het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten, opgericht bij Verordening (EG) nr. 168/2007 (15) (het “Bureau voor de grondrechten”), moet algemene richtsnoeren opstellen voor de instelling en de onafhankelijke werking van dergelijke toezichtmechanismen. Voorts moeten de lidstaten het Bureau voor de grondrechten om ondersteuning kunnen vragen bij de ontwikkeling van hun nationale toezichtmechanisme. Daarnaast moeten zij het advies van het Bureau voor de grondrechten kunnen inwinnen in verband met de vaststelling van de methodologie voor hun nationale toezichtmechanisme en passende opleidingsmaatregelen. Zij moeten tevens de mogelijkheid krijgen bevoegde nationale, internationale en niet-gouvernementele organisaties en instanties uit te nodigen om aan het toezicht deel te nemen. Het onafhankelijke toezichtmechanisme mag geen afbreuk doen aan het toezicht op de naleving van de grondrechten door de grondrechtentoezichthouders van het Europees Grens- en kustwachtagentschap waarin Verordening (EU) 2019/1896 voorziet, het toezichtmechanisme voor het toezicht op de operationele en technische toepassing van het gemeenschappelijk Europees asielstelsel zoals vastgelegd in artikel 14 van Verordening (EU) 2021/2303, het evaluatie- en toezichtmechanisme dat is ingesteld bij Verordening (EU) 2022/922 van de Raad (16), en het toezicht dat wordt uitgevoerd door bestaande nationale of internationale toezichthoudende instanties. De lidstaten moeten vermeende schendingen van de grondrechten tijdens de screening onderzoeken, onder meer door te waarborgen dat klachten snel en op passende wijze worden behandeld.

(28)

De lidstaten moeten het onafhankelijk toezichtmechanisme voorzien van passende financiële middelen.

(29)

Het loutere bestaan van voorzieningen in rechte in individuele gevallen of nationale stelsels die toezicht houden op de doeltreffende uitvoering van de screening, volstaat niet om aan de vereisten inzake het toezicht op grondrechten uit hoofde van deze verordening te voldoen.

(30)

De screeningsautoriteiten moeten een screeningsformulier invullen. Het formulier moet met passende middelen, waaronder digitale instrumenten, worden toegezonden aan de autoriteiten die verzoeken om internationale bescherming registreren of aan de autoriteiten die bevoegd zijn voor terugkeerprocedures, naargelang de procedure waarnaar de persoon wordt doorverwezen.

(31)

Deze verordening moet handelingen onverlet laten die overeenkomstig het nationale recht worden ondernomen om de identiteit van de betrokken persoon vast te stellen of om mogelijke bedreigingen voor de binnenlandse veiligheid te beoordelen.

(32)

De informatie in het screeningsformulier moet op zodanige wijze worden geregistreerd dat zij tijdens een volgende asiel- of terugkeerprocedure bestuursrechtelijk en gerechtelijk kan worden getoetst. De persoon die aan de screening wordt onderworpen, moet de mogelijkheid krijgen om de screeningsautoriteiten te wijzen op onjuiste informatie in het formulier. Dergelijke actie moet in het screeningsformulier worden geregistreerd zonder dat de voltooiing van de screening wordt vertraagd.

(33)

De informatie in het screeningsformulier moet op papier of in een elektronische vorm ter beschikking van de betrokkene worden gesteld, met uitzondering van de informatie betreffende de raadpleging van databanken voor veiligheidscontroles. In het geval van minderjarigen moet de informatie in het screeningsformulier worden verstrekt aan de voor het kind verantwoordelijke volwassene(n). In het geval van niet-begeleide minderjarigen moet de informatie in het screeningsformulier worden verstrekt aan de vertegenwoordiger van het kind of aan de persoon die is opgeleid om het belang en het algemeen welzijn van de minderjarige te beschermen.

(34)

De verwerking van gegevens tijdens de screeningsprocedure moet altijd plaatsvinden in overeenstemming met het toepasselijke Unierecht inzake gegevensbescherming, met name Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad (17).

(35)

De tijdens de screening verzamelde biometrische gegevens moeten, samen met de gegevens als bedoeld in de bepalingen betreffende de verzameling en toezending van biometrische gegevens van personen die om internationale bescherming verzoeken, van onderdanen van derde landen of staatlozen die zijn aangehouden in verband met het irregulier overschrijden van een buitengrens, van onderdanen van derde landen of staatlozen die illegaal in een lidstaat verblijven en van onderdanen van derde landen of staatlozen die zijn ontscheept na een opsporings- en reddingsoperatie van Verordening (EU) 2024/1358, door de bevoegde autoriteiten aan het bij die verordening opgerichte Eurodac (Eurodac) worden toegezonden binnen de in die verordening bepaalde termijnen.

(36)

Onderdanen van derde landen die aan de screening worden onderworpen, moeten een voorlopige medische controle door gekwalificeerd medisch personeel ondergaan om vast te stellen of zij gezondheidszorg behoeven of geïsoleerd moeten worden omwille van de volksgezondheid. Gekwalificeerd medisch personeel moet, op basis van de medische omstandigheden betreffende de algemene toestand van elke individuele onderdaan van een derde land, kunnen besluiten dat tijdens de screening geen verdere medische controle nodig is. Die voorlopige medische controle moet worden uitgevoerd door gekwalificeerd medisch personeel dat tot een van de volgende categorieën van de ISCO-08-classificatie van de internationale standaardclassificatie van beroepen onder de verantwoordelijkheid van de Internationale Arbeidsorganisatie behoort: 221 artsen, 2221 verpleegkundigen, of 2240 paramedici.

(37)

Er moet een voorlopige beoordeling van de kwetsbaarheid worden uitgevoerd om personen te identificeren waarvoor er aanwijzingen zijn dat zij kwetsbaar zijn, slachtoffer zijn van foltering of andere onmenselijke of onterende behandeling, of staatloos zijn, dan wel bijzondere opvang- of procedurele behoeften hebben in de zin van respectievelijk Richtlijn (EU) 2024/1346 en Verordening (EU) 2024/1348. Dit moet de verdere beoordeling in het kader van volgende procedures na voltooiing van de screening onverlet laten. De beoordeling van de kwetsbaarheid moet worden uitgevoerd door daartoe opgeleid gespecialiseerd personeel van de screeningsautoriteiten.

(38)

Tijdens de screening moeten voor alle betrokkenen leefomstandigheden worden gewaarborgd die in overeenstemming zijn met het Handvest en moeten alle betrokkenen toegang hebben tot spoedeisende gezondheidszorg en essentiële behandeling van ziekten. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan kwetsbare personen, zoals zwangere vrouwen, ouderen, eenoudergezinnen, personen met een onmiddellijk identificeerbare lichamelijke of geestelijke handicap, personen die zichtbare psychische of fysieke trauma’s hebben opgelopen en niet-begeleide minderjarigen. Met name in het geval van minderjarigen moet de informatie op een kindvriendelijke en op de leeftijd afgestemde manier worden verstrekt. Alle autoriteiten die bij de uitvoering van de screeningstaken betrokken zijn, moeten situaties van waargenomen of aan hen gemelde gevallen van kwetsbaarheid rapporteren, moeten de menselijke waardigheid en de persoonlijke levenssfeer eerbiedigen, en moeten zich onthouden van discriminatie.

(39)

Aangezien onderdanen van derde landen die aan de screening worden onderworpen, mogelijk niet de identiteits- en reisdocumenten bij zich hebben die nodig zijn voor het legaal overschrijden van de buitengrens, moet als onderdeel van de screening een identificatie- of verificatieprocedure worden uitgevoerd.

(40)

Het gemeenschappelijk identiteitsregister (“CIR”) is ingesteld bij Verordeningen (EU) 2019/817 (18) en (EU) 2019/818 (19) van het Europees Parlement en de Raad met als doel de correcte identificatie van in het EES, het Visuminformatiesysteem dat is opgezet bij Besluit 2004/512/EG van de Raad (20) (“VIS”), het Europees reisinformatie- en -autorisatiesysteem dat is opgericht bij Verordening (EU) 2018/1240 van het Europees Parlement en de Raad (21) (“Etias”), Eurodac en het gecentraliseerd systeem voor de vaststelling welke lidstaten over informatie beschikken inzake veroordelingen van onderdanen van derde landen en staatlozen dat is ingevoerd bij Verordening (EU) 2019/816 van het Europees Parlement en de Raad (22) (“Ecris-TCN”) geregistreerde personen te vergemakkelijken en te bevorderen, waaronder de identificatie van onbekende personen die niet in staat zijn zichzelf te legitimeren. Daartoe bevat het CIR alleen de in het EES, VIS, Etias, Eurodac en Ecris-TCN geregistreerde identiteits-, reisdocument- en biometrische gegevens, die logischerwijs van elkaar gescheiden zijn. Alleen de persoonsgegevens die strikt noodzakelijk zijn voor een accurate identiteitscontrole zijn in het CIR opgeslagen. De in het CIR opgeslagen persoonsgegevens worden automatisch gewist wanneer de gegevens uit de onderliggende systemen worden verwijderd. Raadpleging van het CIR maakt het mogelijk personen op betrouwbare en grondige wijze te identificeren of hun identiteit te verifiëren omdat alle identiteitsgegevens in het EES, VIS, Etias, Eurodac en Ecris-TCN in één keer, snel en op betrouwbare wijze kunnen worden geraadpleegd terwijl de gegevens worden beschermd en de onnodige verwerking of overlap van gegevens wordt vermeden.

(41)

Om de identiteit te bepalen of te verifiëren van de personen die aan de screening worden onderworpen, moet tijdens de screening en in aanwezigheid van die persoon in het CIR een verificatie worden gestart. Tijdens die verificatie moeten de biometrische gegevens van de persoon worden getoetst aan de in het CIR opgenomen gegevens. Als de biometrische gegevens van een persoon niet kunnen worden gebruikt of wanneer een zoekopdracht aan de hand van die gegevens niet lukt of geen treffer oplevert, dient te worden gezocht aan de hand van de identiteitsgegevens van de persoon in combinatie met reisdocumentgegevens, indien beschikbaar, of aan de hand van gegevens of informatie die door de betrokken onderdaan van een derde land zijn verstrekt of van die onderdaan van een derde land zijn verkregen. In overeenstemming met de beginselen van noodzakelijkheid en evenredigheid, en als de zoekopdracht uitwijst dat er gegevens over die persoon zijn opgeslagen in het CIR, dienen de autoriteiten van de lidstaten toegang te hebben tot het CIR om de daarin opgeslagen identiteits-, reisdocument- en biometrische gegevens van die persoon te raadplegen, zonder dat het CIR op enige wijze aangeeft welk Unie-informatiesysteem die gegevens bevat.

(42)

Aangezien het gebruik van het CIR voor identificatiedoeleinden bij Verordeningen (EU) 2019/817 en (EU) 2019/818 beperkt is tot het vergemakkelijken en bevorderen van de correcte identificatie van in het EES, VIS, Etias, Eurodac of Ecris-TCN geregistreerde personen in het geval van politiecontroles op het grondgebied van de lidstaten, moeten die verordeningen worden gewijzigd om het aanvullend gebruik van het CIR tijdens de screening mogelijk te maken voor de identificatie van personen of de verificatie van hun identiteit. Wat Verordening (EU) 2019/818 betreft, moet dergelijke wijziging om redenen van variabele geometrie door middel van een andere verordening dan deze verordening gebeuren.

(43)

Aangezien een groot aantal personen die aan de screening worden onderworpen mogelijk geen reisdocumenten bij zich hebben, moeten de screeningsautoriteiten toegang hebben tot eventuele andere documenten die in het bezit zijn van de betrokken personen in gevallen waarin de biometrische gegevens van die personen niet bruikbaar zijn of geen resultaat opleveren in het CIR. De autoriteiten moeten toestemming krijgen om ook andere dan biometrische gegevens van deze documenten te gebruiken om ze te toetsen aan de desbetreffende databanken.

(44)

De identificatie van personen of de verificatie van hun identiteit tijdens grenscontroles aan de grensdoorlaatpost en de raadpleging van de databanken in het kader van grensbewaking of politiecontroles in het buitengrensgebied of op het grondgebied door de autoriteiten die de betrokkene naar de screening hebben doorverwezen, moeten als onderdeel van de screening worden beschouwd en mogen niet worden herhaald, tenzij bijzondere omstandigheden een dergelijke herhaling rechtvaardigen. De biometrische gegevens die worden gebruikt voor zowel de identificatie of de verificatie van de identiteit als de registratie overeenkomstig de vereisten van Verordening (EU) 2024/1358 mogen als onderdeel van de screening eenmaal worden afgenomen.

(45)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend, zodat zij de gedetailleerde procedure en specificaties voor het opvragen van gegevens kan vaststellen en de procedure nader kan bepalen voor samenwerking tussen respectievelijk de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van de screening, de nationale centrale bureaus van Interpol en de nationale Europol-eenheden, om de bedreiging voor de binnenlandse veiligheid vast te stellen. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (23).

(46)

Bij de screening moet tevens worden nagegaan of de binnenkomst van de betrokken onderdanen van derde landen in de Unie een bedreiging zou kunnen vormen voor de binnenlandse veiligheid.

(47)

Aangezien de screening betrekking heeft op onderdanen van derde landen die zich aan de buitengrens bevinden zonder aan de toegangsvoorwaarden te voldoen, onderdanen van derde landen die na een opsporings- en reddingsoperatie zijn ontscheept zonder aan de toegangsvoorwaarden te voldoen, en onderdanen van derde landen die illegaal op het grondgebied van de lidstaten verblijven, moeten de veiligheidscontroles in het kader van de screening ten minste van hetzelfde niveau zijn als de controles die worden verricht met betrekking tot onderdanen van derde landen die vooraf een toelating tot binnenkomst in de Unie voor een kort verblijf aanvragen, ongeacht of zij al dan niet visumplichtig zijn.

(48)

Voor onderdanen van derde landen die op grond van hun nationaliteit vrijgesteld zijn van de visumplicht uit hoofde van Verordening (EU) 2018/1806 van het Europees Parlement en de Raad (24), is in Verordening (EU) 2018/1240 bepaald dat zij een reisautorisatie moeten aanvragen om voor een kort verblijf naar de Unie te komen. Voordat zij deze reisautorisatie ontvangen, worden de betrokkenen onderworpen aan een veiligheidscontrole van de door hen ingediende persoonsgegevens aan de hand van een aantal Uniedatabanken, namelijk VIS, het Schengeninformatiesysteem dat is ingesteld bij de Verordeningen (EU) 2018/1860 (25), (EU) 2018/1861 (26) en (EU) 2018/1862 (27) van het Europees Parlement en de Raad (“SIS”), het EES, Etias, de Europol-gegevens die worden verwerkt met het oog op kruiscontroles als bedoeld in Verordening (EU) 2016/794 van het Europees Parlement en de Raad (28), Ecris-TCN, en de Interpol-databanken voor gestolen en verloren reisdocumenten (“SLTD”) en voor reisdocumenten die voorkomen in Notices (“TDAWN”). Onderdanen van derde landen die uit hoofde van Verordening (EU) 2018/1806 visumplichtig zijn, worden — alvorens een visum wordt afgegeven — onderworpen aan een veiligheidscontrole aan de hand van dezelfde databanken als onderdanen van derde landen die niet visumplichtig zijn, op grond van Verordeningen (EG) nr. 810/2009 (29) en (EG) nr. 767/2008 (30) van het Europees Parlement en de Raad.

(49)

Ten aanzien van personen die aan de screening worden onderworpen, moeten geautomatiseerde verificaties worden uitgevoerd voor veiligheidsdoeleinden, aan de hand van dezelfde systemen als die welke worden gebruikt voor aanvragers van een visum, een visum voor verblijf van langere duur, een verblijfsvergunning in het kader van VIS of een reisautorisatie in het kader van Etias, namelijk het VIS, het EES, Etias, met inbegrip van de Etias-observatielijst als bedoeld in Verordening (EU) 2018/1240, het SIS, Ecris-TCN met betrekking tot personen die zijn veroordeeld in verband met terroristische misdrijven en andere vormen van ernstige strafbare feiten, Europol-gegevens die worden verwerkt met het oog op kruiscontroles als bedoeld in Verordening (EU) 2016/794, SLTD en TDAWN.

(50)

De desbetreffende databanken voor veiligheidsdoeleinden moeten op zo’n wijze worden geraadpleegd dat uit die databanken alleen de gegevens worden opgevraagd die nodig zijn voor het uitvoeren van de veiligheidscontroles. Wat personen betreft die bij een grensdoorlaatpost of in een transitzone een verzoek om internationale bescherming hebben ingediend, moet de raadpleging van databanken voor de veiligheidscontrole in het kader van de screening worden toegespitst op de databanken die niet zijn geraadpleegd tijdens de grenscontroles aan de buitengrens, zodat wordt vermeden dat databanken meer dan eens worden geraadpleegd.

(51)

De screening kan ook de verificatie omvatten van voorwerpen die in het bezit zijn van onderdanen van derde landen, in overeenstemming met het nationale recht en indien gerechtvaardigd. Maatregelen die in het kader van een veiligheidscontrole worden toegepast, moeten evenredig zijn en moeten de menselijke waardigheid eerbiedigen van de personen die aan de screening worden onderworpen. De betrokken autoriteiten moeten ervoor zorgen dat de grondrechten van de personen in kwestie worden geëerbiedigd, waaronder het recht op bescherming van persoonsgegevens en de vrijheid van meningsuiting.

(52)

Aangezien de screeningsautoriteiten toegang moeten hebben tot het EES, Etias, het VIS en Ecris-TCN om te verifiëren of de persoon een bedreiging voor de binnenlandse veiligheid zou kunnen vormen, moeten Verordeningen (EG) nr. 767/2008, (EU) 2017/2226, (EU) 2018/1240 en (EU) 2019/816 worden gewijzigd zodat deze verordeningen voorzien in dat toegangsrecht, wat momenteel niet het geval is. Wat Verordening (EU) 2019/816 betreft, moet dergelijke wijziging om redenen van variabele geometrie door middel van een andere verordening dan die verordening gebeuren.

(53)

Voor de zoekopdrachten aan de hand van het CIR met het oog op identificatie of verificatie van de identiteit, moet het bij Verordening (EU) 2019/817 ingestelde Europees zoekportaal (“ESP”) worden gebruikt.

(54)

Het moet voor de met de screening belaste autoriteiten mogelijk zijn om het ESP te gebruiken voor opzoekingen in het EES, Etias, het VIS, het SIS en Ecris-TCN, de Europol-gegevens, SLTD en TDAWN, met het oog op veiligheidscontroles, naargelang het geval.

(55)

De raadpleging van Uniedatabanken voor identificatie of verificatie van de identiteit of van veiligheidscontroles kan worden gerechtvaardigd met het oog op de doeltreffende uitvoering van de screening en voor het verwezenlijken van dezelfde doelstelling als die waarvoor elk van deze databanken tot stand is gebracht, namelijk het doeltreffende beheer van de buitengrenzen van de Unie in het kader van het Europees geïntegreerd grensbeheer.

(56)

In het geval van een treffer voor identificatie, verificatie van de identiteit of veiligheidscontrole moet de screeningsautoriteit nagaan of de in de Unie-informatiesystemen opgeslagen gegevens of Europol-gegevens overeenstemmen met de gegevens die een match hebben opgeleverd.

(57)

De met de screening belaste autoriteiten moeten ook de mogelijkheid hebben om de desbetreffende nationale databanken te controleren in het kader van de identificatie of verificatie van de identiteit of van veiligheidscontroles overeenkomstig het nationale recht.

(58)

Teneinde te voldoen aan de verplichting tot identificatie of verificatie van de identiteit en veiligheidscontroles tijdens de screening hoeven de lidstaten die sommige bepalingen van het Schengenacquis nog niet volledig toepassen en daarom geen toegang tot alle Unie-informatiesystemen en Uniedatabanken hebben, alleen de systemen en databanken te doorzoeken waartoe zij toegang hebben.

(59)

Daar de doelstellingen van deze verordening, namelijk de versterking van het toezicht ten aanzien van onderdanen van derde landen die de buitengrenzen overschrijden en het voorzien in de identificatie of verificatie van de identiteit van alle aan de screening onderworpen onderdanen van derde landen en in de raadpleging van desbetreffende databanken om na te gaan of de aan de screening onderworpen onderdanen van derde landen een bedreiging voor de binnenlandse veiligheid zouden kunnen vormen, en het bijdragen aan de doorverwijzing van die personen naar de passende procedures, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, maar wegens de omvang of de gevolgen van het optreden beter op het niveau van de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie derhalve maatregelen nemen overeenkomstig het in artikel 5 VEU neergelegde subsidiariteitsbeginsel. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstellingen te verwezenlijken.

(60)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het VEU en het VWEU, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van deze verordening; deze is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op Denemarken. Aangezien deze verordening voortbouwt op het Schengenacquis, beslist Denemarken overeenkomstig artikel 4 van dat protocol binnen een termijn van zes maanden nadat de Raad heeft beslist over deze verordening of het deze in zijn interne recht zal omzetten.

(61)

Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad (31). Ierland neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van deze verordening en deze is niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

(62)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis, die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (32).

(63)

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis, die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (33).

(64)

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis, die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG van de Raad, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad (34).

(65)

Wat Cyprus betreft, vormt deze verordening een handeling die op het Schengenacquis voortbouwt of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 3, lid 1, van de Toetredingsakte van 2003.

(66)

Wat Cyprus betreft, bevat Verordening (EG) nr. 866/2004 van de Raad (35) specifieke voorschriften die van toepassing zijn op de lijn tussen de gebieden van de Republiek Cyprus waarover de regering van de Republiek Cyprus feitelijk het gezag uitoefent, en de gebieden waarover de regering van de Republiek Cyprus niet feitelijk het gezag uitoefent. Hoewel die lijn geen buitengrens vormt, moeten op grond van deze verordening controles worden uitgevoerd op alle personen die de lijn via een aangewezen of niet-aangewezen doorlaatpost overschrijden, teneinde illegale immigratie van onderdanen van derde landen te bestrijden en veiligheidsrisico’s op te sporen en te voorkomen. Hieruit volgt dat de screening aan de buitengrens ook van toepassing kan zijn op onderdanen van derde landen die zijn aangehouden in verband met een onrechtmatig overschrijding van die lijn en op personen die een verzoek om internationale bescherming hebben ingediend bij de officiële doorlaatposten.

(67)

Denemarken, Noorwegen, IJsland, Zwitserland en Liechtenstein zijn niet gebonden door Richtlijn (EU) 2024/1346. In deze staten worden de opvangvoorzieningen voor personen die om internationale bescherming verzoeken, geregeld door de toepasselijke nationale wetgeving die gebaseerd is op het Verdrag van Genève betreffende de status van vluchtelingen van 28 juli 1951, zoals aangevuld door het Protocol van New York van 31 januari 1967. Wat die staten betreft, moeten verwijzingen in deze verordening naar die richtlijn worden begrepen als verwijzingen naar de overeenkomstige bepalingen in het nationale recht,

a)

onderdanen van derde landen aan de buitengrenzen van de lidstaten die, zonder aan de toegangsvoorwaarden die zijn bepaald in artikel 6 van Verordening (EU) 2016/399, te voldoen, de buitengrens onrechtmatig hebben overschreden, tijdens grenscontroles om internationale bescherming hebben verzocht, of na een opsporings- en reddingsoperatie zijn ontscheept, gescreend worden alvorens zij naar de passende procedure worden doorverwezen, en

b)

onderdanen van derde landen die illegaal op het grondgebied van de lidstaten verblijven wanneer er geen aanwijzingen zijn dat zij aan een buitengrens zijn gecontroleerd, gescreend worden alvorens zij naar de passende procedure worden doorverwezen.

1)

“gevaar voor de volksgezondheid”: een gevaar voor de volksgezondheid zoals gedefinieerd in artikel 2, punt 21, van Verordening (EU) 2016/399;

2)

“verificatie”: verificatie zoals gedefinieerd in artikel 4, punt 5), van Verordening (EU) 2019/817;

3)

“identificatie”: identificatie zoals gedefinieerd in artikel 4, punt 6), van Verordening (EU) 2019/817;

4)

“onderdaan van een derde land”: onderdaan van een derde land zoals gedefinieerd in artikel 2, punt 6, van Verordening (EU) 2016/399;

5)

“staatloze”: een persoon die door geen enkele staat uit hoofde van diens recht als onderdaan wordt beschouwd;

6)

“Europol-gegevens”: Europol-gegevens zoals gedefinieerd in artikel 4, punt 16), van Verordening (EU) 2019/817;

7)

“vertegenwoordiger”: een door de bevoegde autoriteiten of instanties benoemde natuurlijke persoon of organisatie, met inbegrip van een overheidsdienst, om een niet-begeleide minderjarige te vertegenwoordigen, bij te staan en namens hem of haar op te treden, naargelang het geval;

8)

“biometrische gegevens”: biometrische gegevens zoals gedefinieerd in artikel 4, punt 11), van Verordening (EU) 2019/817;

9)

“minderjarige”: een onderdaan van een derde land of een staatloze die jonger is dan 18 jaar;

10)

“screeningsautoriteiten”: alle bevoegde autoriteiten die in nationaal recht zijn aangewezen om een of meerdere taken uit hoofde van deze verordening uit te voeren, met uitzondering van de in artikel 12, lid 1, bedoelde medische controles;

11)

“niet-begeleide minderjarige”: een minderjarige die zonder begeleiding van een voor hem of haar hetzij wettelijk, hetzij volgens de praktijk van de betrokken lidstaat verantwoordelijke volwassene op het grondgebied van de lidstaten aankomt, en zolang die minderjarige niet daadwerkelijk onder de hoede van een dergelijke volwassene is gesteld, met inbegrip van een minderjarige die, na het grondgebied van een lidstaat te zijn binnengekomen, zonder begeleiding is komen te verkeren;

12)

“bewaring”: het vasthouden van een persoon door een lidstaat op een bepaalde plaats, waar die persoon geen bewegingsvrijheid geniet;

13)

“Interpol-databanken”: Interpol-databanken zoals gedefinieerd in artikel 4, punt 17), van Verordening (EU) 2019/817;

14)

“opsporings- en reddingsoperatie”: een opsporings- en reddingsoperatie als bedoeld in het Internationaal Verdrag inzake opsporing en redding op zee, dat op 27 april 1979 in Hamburg, Duitsland, is aangenomen.

1)

Lid 2 wordt vervangen door:

(*1)  Verordening (EU) 2024/1356 van het Europees Parlement en de Raad van 14 mei 2024 tot invoering van de screening van onderdanen van derde landen aan de buitengrenzen en tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 767/2008, (EU) 2017/2226, (EU) 2018/1240 en (EU) 2019/817 (PB L, 2024/1356, 22.5.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1356/oj).”."

2)

Het volgende lid wordt ingevoegd:

1)

In artikel 6, lid 1, wordt het volgende punt toegevoegd:

(*2)  Verordening (EU) 2024/1356 van het Europees Parlement en de Raad van 14 mei 2024 tot invoering van de screening van onderdanen van derde landen aan de buitengrenzen en tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 767/2008, (EU) 2017/2226, (EU) 2018/1240 en (EU) 2019/817 (PB L, 2024/1356, 22.5.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1356/oj).”."

2)

Artikel 9 wordt als volgt gewijzigd:

3)

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

4)

In artikel 46, lid 1, wordt punt a) vervangen door:

1)

In artikel 4 wordt het volgende punt ingevoegd:

(*4)  Verordening (EU) 2024/1356 van het Europees Parlement en de Raad van 14 mei 2024 tot invoering van de screening van onderdanen van derde landen aan de buitengrenzen en tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 767/2008, (EU) 2017/2226, (EU) 2018/1240 en (EU) 2019/817 (PB L, 2024/1356, 22.5.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1356/oj).”."

2)

In artikel 8, lid 2, wordt het volgende punt toegevoegd:

3)

Artikel 13 wordt als volgt gewijzigd:

4)

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

5)

In artikel 69, lid 1, wordt het volgende punt ingevoegd:

1)

In artikel 7 wordt lid 2 vervangen door:

2)

Artikel 17 wordt als volgt gewijzigd:

3)

In artikel 18 wordt lid 3 vervangen door:

4)

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

(*5)  Verordening (EU) 2024/1356 van het Europees Parlement en de Raad van 14 mei 2024 tot invoering van de screening van onderdanen van derde landen aan de buitengrenzen en tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 767/2008, (EU) 2017/2226, (EU) 2018/1240 en (EU) 2019/817 (PB L, 2024/1356, 22.5.2024, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2024/1356/oj).”."

5)

Artikel 24 wordt als volgt gewijzigd: