2.9.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 235/1

(1)

Het huidige rechtskader dat werd gecreëerd door Verordening (EG) nr. 1683/95 van de Raad (1) en de aanvullende technische specificaties die door de Commissie zijn vastgesteld op 7 februari 1996 en 27 december 2000, maakt het niet mogelijk betrouwbare opzoekingen te verrichten in het visuminformatiesysteem, dat is ingesteld bij Verordening (EG) nr. 767/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 9 juli 2008 betreffende het visuminformatiesysteem (VIS) en de uitwisseling tussen de lidstaten van informatie op het gebied van visa voor kort verblijf (VIS-verordening) (2).

(2)

Nadeel van het huidige nummeringssysteem is met name dat er niet voldoende karakters kunnen worden vermeld op visa die worden afgegeven door lidstaten die grote aantallen aanvragen ontvangen.

(3)

Een coherent en uniek visumzelfklevernummer is bijgevolg van essentieel belang voor verificaties in het VIS.

(4)

Verordening (EG) nr. 1683/95 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de door de Raad van de Europese Unie, de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen gesloten Overeenkomst inzake de wijze waarop deze twee staten worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (3) die vallen onder artikel 1, punt B, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (4) inzake bepaalde toepassingsbepalingen van die overeenkomst.

(6)

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de door de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat ondertekende Overeenkomst inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 4, lid 1, van de Besluiten 2004/849/EG (5) en 2004/860/EG (6) van de Raad.

(7)

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de door de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein ondertekende Protocol betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG, juncto artikel 3 van Besluit 2008/261/EG van de Raad (7).

(8)

Overeenkomstig artikel 1 van het Protocol betreffende de positie van het Verenigd Koninkrijk en Ierland, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, nemen het Verenigd Koninkrijk en Ierland niet deel aan de vaststelling van deze verordening. Onverminderd artikel 4 van genoemd protocol zijn de bepalingen van deze verordening dan ook niet van toepassing op het Verenigd Koninkrijk en Ierland,

1.

Aan artikel 2 wordt het volgende lid 3 toegevoegd:

„3.   Overeenkomstig de in artikel 6, lid 2, bedoelde procedure kan worden besloten dat de in artikel 2 bedoelde specificaties geheim zijn en niet worden bekendgemaakt. In dat geval worden zij uitsluitend aan de door de lidstaten aangewezen organisaties die verantwoordelijk zijn voor het drukken en aan door een lidstaat of de Commissie naar behoren gemachtigde personen verstrekt.”.

2.

Artikel 3, lid 1, wordt geschrapt.

3.

De bijlage wordt vervangen door de bijlage bij deze verordening.

2.9.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 235/5

2.9.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 235/7

(1)

In artikel 10 van Verordening (EG) nr. 967/2006 van de Commissie (2) is bepaald dat de lidstaten de Commissie een reeks gegevens moeten meedelen betreffende de geleverde hoeveelheden industriële grondstof voor verwerking. Om te voorkomen dat deze hoeveelheden dubbel worden geteld, en om ervoor te zorgen dat de regels in alle betrokken lidstaten op dezelfde manier worden toegepast, moeten de voorwaarden voor de betrokken mededelingen worden verduidelijkt.

(2)

De codes van de douanenomenclatuur van de als boterhambeleg te gebruiken stroop en stroop voor de productie van „Rinse appelstroop” in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 967/2006 moeten worden verduidelijkt om ervoor te zorgen dat artikel 13, lid 2, tweede alinea, onder a), van Verordening (EG) nr. 318/2006 betreffende die producten correct wordt toegepast.

(3)

Uit de ervaring die sinds de tenuitvoerlegging van de nieuwe bepalingen, na de hervorming van de suikerregeling, is opgedaan met het gebruik van industriële suiker door de chemische en de farmaceutische industrie, blijkt dat aan de lijst van producten van de bijlage bij Verordening (EG) nr. 967/2006 ontharingswas van GN-code 3307 90 00 en wasverzachters van GN-code 3809 91 00 moeten worden toegevoegd.

(4)

Verordening (EG) nr. 967/2006 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

1.

Artikel 10 wordt vervangen door:

„Artikel 10

Mededelingen door de lidstaten

Elke betrokken lidstaat deelt het volgende aan de Commissie mee:

2.

De bijlage wordt vervangen door de tekst in de bijlage bij deze verordening.

2.9.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 235/10

(1)

De Commissie gaf op 10 mei 2007 een beschikking betreffende de maatregelen C 1/06 (ex NN 103/05) die door Spanje ten behoeve van Chupa Chups zijn genomen (2).

(2)

Nadat Chupa Chups S.A. (hierna „Chupa Chups” genoemd) bij het Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen beroep had ingesteld tegen deze beschikking, is de Commissie tot de bevinding gekomen dat zij een onderdeel van maatregel 4 onjuist had beoordeeld, nl. 800 000 EUR die in 2003 op grond van een regionalesteunregeling waren toegekend.

(3)

In punt 43 van de bestreden beschikking wees de Commissie erop dat in de regionalesteunregeling was bepaald dat deze regeling niet voor ondernemingen in moeilijkheden mocht worden gebruikt. Gezien de grote verliezen van Chupa Chups in 2002 (22 078 000 EUR, of 86,5 % van het aan het einde van het boekjaar geplaatste kapitaal) en zijn resultaten in 2003, was de Commissie van oordeel dat Chupa Chups op het ogenblik van de steunverlening als een onderneming in moeilijkheden moest worden beschouwd. De Commissie concludeerde dat dit onderdeel van de steun bijgevolg onverenigbaar was met de gemeenschappelijke markt en daarom niet ten uitvoer kon worden gelegd.

(4)

Anderzijds merkt de Commissie ten aanzien van de regionale steun van 800 000 EUR die in 2003 uit hoofde van het programma „Minería 2” werd verleend, op dat „Minería 2” onderdeel van een goedgekeurde steunregeling is (3). In tegenstelling tot haar eerste beoordeling bij de inleiding van de formele onderzoeksprocedure is de Commissie bovendien van oordeel dat Chupa Chups voldeed aan de voorwaarden voor deze steun, aangezien het op het ogenblik van de toekenning ervan geen onderneming in moeilijkheden was (4). Met name:

Om die reden moet de subsidie van 800 000 EUR die op grond van deze regionalesteunregeling aan Chupa Chups werd toegekend, worden beschouwd als verenigbare steun.

(5)

In het beroep wordt bovendien aangevoerd dat Chupa Chups geen onderneming in moeilijkheden was in de zin van punt 5, onder a), van de communautaire richtsnoeren voor reddings- en herstructureringssteun aan ondernemingen in moeilijkheden uit 1999 (7). Daarin wordt gesteld dat een onderneming als een onderneming in moeilijkheden wordt beschouwd, wanneer meer dan de helft van het geplaatste kapitaal verdwenen is en meer dan een kwart van dit kapitaal verloren is gegaan gedurende de afgelopen twaalf maanden.

(6)

Ook wanneer Chupa Chups voor meer dan de helft van zijn geplaatste kapitaal verliezen zou blijken te hebben geleden, wordt in dit geval toch niet voldaan aan het criterium dat meer dan de helft van het geplaatste kapitaal verloren moet zijn gegaan, aangezien Chupa Chups nog over andere reserves beschikte.

(7)

Bijgevolg moet de Commissie haar beoordeling herzien en de beschikking van 10 mei 2007 wijzigen voor zover het de beoordeling van de subsidie van 800 000 EUR voor maatregel 4 betreft.

(8)

De beschikking van 10 mei 2007 betreffende de maatregelen C 1/06 (ex NN 103/05) die door Spanje ten behoeve van Chupa Chups zijn genomen, dient bijgevolg dienovereenkomstig te worden aangepast,

2.9.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 235/12

(1)

Op 23 februari 2006 meldden de Italiaanse autoriteiten bij brief van 23 februari 2006 reddingssteun aan New Interline SpA (hierna „New Interline” genoemd) bij de Commissie aan. Deze steun, die onder nummer NN 15/06 was geregistreerd, was al op 13 februari 2006, met andere woorden vóór de aanmelding, verleend. De Commissie verzocht bij brief van 4 april 2006 om aanvullende inlichtingen, waarop Italië bij brief van 29 mei 2006 antwoordde. De Commissie verzocht vervolgens bij brief van 28 juli 2006 om nadere inlichtingen, waarop Italië bij brieven van 5 oktober 2006 en 6 november 2006 antwoordde.

(2)

Op 10 november 2006 meldden de Italiaanse autoriteiten een herstructureringsplan voor New Interline aan, dat onder nummer N 734/06 werd geregistreerd. De Commissie verzocht bij brief van 22 december 2006 om nadere inlichtingen, waarop Italië bij brief van 6 maart 2007 antwoordde.

(3)

Bij brief van 25 april 2007 deelde de Commissie Italië mede dat zij op 24 april 2007 had besloten de reddingssteun die Italië aan New Interline had verleend voor een periode van zes maanden verenigbaar met de gemeenschappelijke markt te verklaren. Wat de verlenging van de reddingssteun na deze periode van zes maanden en de herstructureringssteun betreft, had de Commissie besloten de formele onderzoeksprocedure in de zin van artikel 88, lid 2, van het Verdrag in te leiden.

(4)

Het besluit van de Commissie tot inleiding van de procedure is in het Publicatieblad van de Europese Unie bekendgemaakt. De Commissie heeft belanghebbenden uitgenodigd hun opmerkingen over de betrokken steun te maken. Er werden geen opmerkingen ingediend door derden in verband met deze zaak.

(5)

Bij brief van 30 mei 2007 stelden de Italiaanse autoriteiten de Commissie ervan in kennis dat New Interline in vrijwillige liquidatie verkeerde en dat zij voornemens waren de aanmelding van de herstructureringssteun in te trekken. Bij brief van 9 oktober 2007 bevestigden de Italiaanse autoriteiten de intrekking van de aanmelding.

(6)

Bij brief van 16 november 2007 verzocht de Commissie Italië nadere inlichtingen over de procedure van vrijwillige liquidatie en met name over de gevolgen voor de schuldeisers van New Interline te verstrekken. Italië antwoordde bij brief van 28 januari 2008.

(7)

De reddingssteun bestaat uit een garantie die door het Italiaanse ministerie van Economische Ontwikkeling is verleend voor een banklening ten belope van 2,75 miljoen EUR. De garantie was aanvankelijk verleend voor een periode van zes maanden, te weten van 6 maart 2006 tot 6 september 2006. De Commissie is er echter van in kennis gesteld dat de garantie aan het einde van die periode niet was stopgezet.

(8)

Op basis van punt 25, onder c) van de communautaire richtsnoeren inzake reddings- en herstructureringssteun aan ondernemingen in moeilijkheden (2) (hierna „de richtsnoeren” genoemd), moet de betrokken lidstaat in het geval van niet-aangemelde steun binnen zes maanden na de eerste tenuitvoerlegging van de reddingssteunmaatregel een herstructurerings- of liquidatieplan voorleggen dan wel aantonen dat de lening volledig is afgelost en/of dat de garantie is stopgezet.

(9)

In haar besluit van 24 april 2007 onderstreepte de Commissie dat de reddingssteun na de oorspronkelijke periode van zes maanden niet was stopgezet en dat Italië binnen die periode geen herstructureringsplan had ingediend. In haar besluit had de Commissie niettemin verklaard dat de steun als reddingssteun voor een periode van zes maanden met de gemeenschappelijke markt verenigbaar was, omdat de steun alle voorwaarden van de richtsnoeren — behalve de voorwaarde in punt 25, onder c), van de richtsnoeren — vervulde. Aangezien de reddingssteun echter langer dan gedurende de oorspronkelijke periode van zes maanden werd verleend, had de Commissie twijfels over de verenigbaarheid ervan en besloot zij de procedure van punt 27 van de richtsnoeren (3) in te leiden.

(10)

De Commissie wees er in bovengenoemd besluit voorts op dat zij zou onderzoeken of de onrechtmatig verlengde reddingssteun om andere redenen overeenkomstig punt 20 van de richtsnoeren als verenigbaar zou kunnen worden aangemerkt. Op basis hiervan zou de reddingssteun eventueel als herstructureringssteun kunnen worden beschouwd.

(11)

Niettemin wijst de Commissie erop dat Italië de aanmelding betreffende de herstructureringssteun vervolgens heeft ingetrokken. De Commissie kan derhalve niet langer op elementen — met name een herstructureringsplan — steunen die een terugkeer naar levensvatbaarheid kunnen waarborgen, noch op andere compenserende maatregelen die de negatieve gevolgen van de steun afzwakken en op basis waarvan zij de onrechtmatig verlengde reddingssteun als met de gemeenschappelijke markt verenigbare steun kunnen beschouwen.

(12)

De Commissie moet dan ook tot de conclusie komen dat de aan New Interline door de Italiaanse autoriteiten verleende garantie van 2,75 miljoen EUR overeenkomstig de richtsnoeren onverenigbaar is met de gemeenschappelijke markt omdat deze na 6 september 2006 werd verlengd.

(13)

De reddingssteun ten belope van 2,75 miljoen EUR moet derhalve door Italië van de begunstigde onderneming, New Interline, worden teruggevorderd.

(14)

Wat dit betreft heeft Italië de Commissie bij brief van 28 januari 2008 meegedeeld dat het totale bedrag met rente niet door New Interline maar door de Italiaanse autoriteiten aan Banca Antonveneta, die de door de staat gegarandeerde lening had verstrekt, is terugbetaald. Op 7 juni 2007 verzochten de Italiaanse autoriteiten, in het kader van de procedure van vrijwillige liquidatie, de Avvocatura Distrettuale van Bari om de nodige stappen te ondernemen met het oog op de invordering van de schuld van de onderneming bij de staat.

(15)

Op 18 november 2007 besloot New Interline bij de rechtbank van Bari een verzoek in te dienen om een aan het faillissement voorafgaande regeling te mogen treffen die het mogelijk maakt de schuldeisers onder rechterlijk toezicht terug te betalen. Een dergelijke procedure kan ertoe leiden dat de activiteiten van de onderneming worden voortgezet.

(16)

Het is op dit ogenblik niet mogelijk te weten wat de uitkomst van genoemde regeling zal zijn. In ieder geval zou Italië onverwijld haar eigen vorderingen in het kader van de collectieve procedure moeten inschrijven, ongeacht de aard van deze procedure.

(17)

De Commissie merkt op dat, ingeval de procedure zou leiden tot voortzetting van de activiteiten van New Interline, de instanties die voor de uitvoering van de terugvorderingsbeschikking verantwoordelijk zijn, zoals aangegeven in punt 67 van de bekendmaking „Naar een doelmatige tenuitvoerlegging van beschikkingen van de Commissie waarbij lidstaten wordt gelast onrechtmatige en onverenigbare steun terug te vorderen” (hierna „de bekendmaking over de terugvordering van steun” genoemd) (4), een plan inzake voortzetting van de bedrijfsactiviteiten alleen kunnen steunen indien zij ervoor zorgen dat de steun binnen de in de terugvorderingsbeschikking van de Commissie vastgelegde termijnen volledig wordt terugbetaald. Met name kan de lidstaat, indien de onrechtmatige steun niet onverwijld en in zijn geheel wordt terugbetaald, niet ten dele afzien van zijn verzoek tot terugvordering en evenmin kan hij een andere oplossing aanvaarden die niet de onmiddellijke beëindiging van de activiteiten van de begunstigde tot gevolg zou hebben. Derhalve moeten de Italiaanse autoriteiten, zonder de volledige terugbetaling van de onrechtmatige steun, binnen de voor de uitvoering van deze beschikking vastgestelde termijn alle maatregelen die haar ter beschikking staan nemen om te verhinderen dat de activiteiten van New Interline worden voortgezet.

(18)

Daarnaast zij erop gewezen dat, overeenkomstig punt 68 van de bekendmaking over de terugvordering van steun, zolang de steun niet volledig is terugbetaald de lidstaat zich in geval van een liquidatie tegen iedere overdracht van activa moet verzetten die niet tegen marktvoorwaarden plaatsvindt en/of op zodanige wijze plaatsvindt dat de terugvorderingsbeschikking wordt omzeild. Om ervoor te zorgen dat een „correcte overdracht van activa” plaatsvindt, moet de lidstaat erop toezien dat het door de steun ontstane onrechtmatige voordeel niet aan de koper van de activa wordt overgedragen. Dit kan zich voordoen wanneer de activa van de oorspronkelijke begunstigde van de steun worden overgedragen naar een derde tegen een lagere prijs dan de marktwaarde ervan of naar een onderneming die is opgericht met het doel de terugvorderingsverplichting te omzeilen. In dit geval moet het terugvorderingsbevel naar die derde worden uitgebreid.

(19)

De Commissie merkt op dat de betrokken lidstaat overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EG) nr. 659/1999 van de Raad van 22 maart 1999 tot vaststelling van nadere bepalingen voor de toepassing van artikel 93 van het EG-Verdrag (5) de aanmelding te gepasten tijde kan intrekken zolang de Commissie geen beschikking heeft gegeven. In de gevallen waarin de Commissie de formele onderzoeksprocedure reeds heeft ingeleid, wordt deze door de Commissie beëindigd.

(20)

Italië heeft bij brief van 9 oktober 2007 de aanmelding ingetrokken betreffende de herstructureringssteun ten belope van 4,75 miljoen EUR. Volgens de beschikbare gegevens is de herstructureringssteun niet verleend.

(21)

Bijgevolg dient de bij het bovenvermelde besluit van 24 april 2007 ingeleide formele onderzoeksprocedure te worden beëindigd, aangezien er door de intrekking van de aanmelding geen grond meer is voor het onderzoek wat de door Italië aangemelde herstructureringssteun aan New Interline betreft,

a)

het totale van de begunstigde terug te vorderen bedrag (hoofdsom en terugvorderingsrente);

b)

een gedetailleerde beschrijving van de reeds genomen en de voorgenomen maatregelen om aan deze beschikking te voldoen;

c)

documenten waaruit blijkt dat de begunstigde gelast werd tot terugbetaling van de steun.

2.9.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 235/16

(1)

Beschikking 97/10/EG van de Commissie van 12 december 1996 tot wijziging van Beschikking 79/542/EEG van de Raad en de Beschikkingen 92/160/EEG, 92/260/EEG en 93/197/EEG van de Commissie ten aanzien van de tijdelijke toelating tot en de invoer in de Gemeenschap van geregistreerde paarden uit Zuid-Afrika (2) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd (3). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze beschikking te worden overgegaan.

(2)

Zuid-Afrika is opgenomen in bijlage I bij Beschikking 2004/211/EG van de Commissie van 6 januari 2004 tot vaststelling van de lijst van derde landen en delen van hun grondgebied waaruit de lidstaten de invoer toestaan van levende paardachtigen en sperma, eicellen en embryo's van paarden en tot wijziging van de Beschikkingen 93/195/EEG en 94/63/EG (4).

(3)

Bij een inspectiebezoek van de veterinaire diensten van de Commissie aan Zuid-Afrika is gebleken dat de diergezondheidssituatie in dat land bevredigend is en door goed gestructureerde en goed georganiseerde veterinaire diensten wordt gecontroleerd.

(4)

Dourine is in bepaalde delen van Zuid-Afrika enzoötisch. De provincie West-Kaap is sedert meer dan zes maanden vrij van dourine. Zuid-Afrika is sedert meer dan zes maanden officieel vrij van kwade droes, van alle vormen van paardenencefalomyelitis, van infectieuze anemie en van vesiculeuze stomatitis.

(5)

De veterinaire autoriteiten van Zuid-Afrika hebben zich ertoe verbonden de Commissie en de lidstaten binnen 24 uur elektronisch in kennis te stellen van de bevestiging van de uitbraak van één van de in bijlage A bij Richtlijn 90/426/EEG genoemde besmettelijke ziekten bij paardachtigen en van elke wijziging in het inentingsbeleid en binnen een passende termijn mededeling te doen van wijzigingen in het invoerbeleid ten aanzien van paardachtigen.

(6)

Door de veterinaire autoriteiten van Zuid-Afrika zijn bepaalde garanties geboden ten aanzien van de tijdelijke toelating tot of definitieve invoer in de Gemeenschap van geregistreerde paarden.

(7)

Veterinairrechtelijke voorschriften moeten worden vastgesteld met inachtneming van de diergezondheidssituatie in het betrokken derde land. In verband met de in Zuid-Afrika geldende voorschriften inzake controle op de verplaatsingen en quarantaine betreft deze beschikking alleen de tijdelijke toelating en de invoer van geregistreerde paarden.

(8)

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

2.9.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 235/s3