92000E3255

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-3255/00

van Brice Hortefeux (PPE-DE) aan de Commissie

(20 oktober 2000)

Betreft: Herziening van de postrichtlijn invoering van een compensatiefonds

In het vooruitzicht van de substantiële inkrimping van het gebied van voorbehouden diensten (voorstel van de Commissie van 30 mei 2000 COM(2000) 319), lijkt de Commissie groot vertrouwen te stellen in het compensatiefonds om de universele postdienst te kunnen blijven financieren.

De Commissie geeft echter niet aan welke de uitvoeringsvoorwaarden zijn van dit compensatiefonds, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de telecommunicatiesector, waarvoor de principes in de voorstellen voor richtlijnen in detail worden vastgelegd.

1. Kan de Commissie meedelen op grond van welke onderzoeksresultaten dit compensatiefonds wordt opgericht? Kan zij precies aangeven hoe het functioneert en hoe het op de lange termijn wordt gefinancierd?

2. Is zij van mening dat met de oprichting van dit compensatiefonds de kwaliteit van de postdienst in de plattelandsgebieden of in gebieden met een geringe bevolkingsdichtheid voldoende kan worden gegarandeerd?

3. Zal de oprichting van dit compensatiefonds kunnen zorgen voor gelijke toegang tot de postdienst voor alle gebruikers, met name waar het de prijzen betreft?

Antwoord van de heer Bolkestein namens de Commissie

(21 november 2000)

1. Het compensatiefonds is een van de aanvullende middelen waarvan de lidstaten volgens Richtlijn 97/67/EG van het Europees Parlement en de Raad van 15 december 1997 betreffende gemeenschappelijke regels voor de ontwikkeling van de interne markt voor postdiensten in de Gemeenschap en de verbetering van de kwaliteit van de dienst(1) gebruik kunnen maken om de universele postdienst te bekostigen. Deze opzet is gebaseerd op een analyse waaruit blijkt dat de doorzichtigheid van de kosten mogelijk wordt door de systemen van bedrijfsadministratie waarin deze richtlijn voorziet.

Vijf lidstaten voorzien in hun wetgeving in de oprichting van een compensatiefonds, zonder deze oprichting evenwel ten uitvoer te brengen. De Commissie zal op basis van de mededingingsregels nagaan of deze compensatiefondsen geen vorm van staatssteun zijn. Op basis van deze analyse kan de Commissie eventueel voorstellen om aanvullende voorwaarden op te leggen aan de compensatiefondsen, zoals in de telecommunicatiesector.

Het lijkt echter niet opportuun om nu een theoretische studie over de werking van een compensatiefonds uit te voeren, want in Richtlijn 97/67/EG is reeds vastgesteld aan welke voorwaarden een dergelijke maatregel moet beantwoorden (artikel 9).

2. In bovengenoemde richtlijn wordt de universele dienst omschreven als de minimale dienst die in elke lidstaat moet worden gegarandeerd. In de meeste gevallen zal het waarschijnlijk niet nodig zijn een compensatiefonds op te richten om de universele postdienst te garanderen, aangezienin het voorstel voor een richtlijn van het Parlement en de Raad tot wijziging van Richtlijn 97/67/EG met het oog op de verdere openstelling voor concurrentie van de postmarkt in de Gemeenschap is bepaald dat, voorzover nodig, nog steeds 50 % van de postinkomsten van de leveranciers van de universele dienst mag worden voorbehouden.

3. Ja. Door gebruikmaking van een of meer van de in de richtlijn vermelde middelen om de universele dienst te waarborgen (voorbehouden dienst, voorwaarden voor het krijgen van een vergunning, op de kosten gebaseerde tarieven, compensatiefonds) wordt de gelijke toegang tot de postdienst voor alle gebruikers verzekerd.

(1) PB L 15 van 21.1.1998.