92000E0858

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-0858/00

van Carles-Alfred Gasòliba i Böhm (ELDR) aan de Commissie

(22 maart 2000)

Betreft: Geschil over het gebruik van een merknaam

De Europese Commissie overweegt bij de Wereldhandelsorganisatie de oprichting van een panel voor te stellen om een mogelijk geschil met de Verenigde Staten over een Amerikaanse wetsbepaling van 1998 (paragraaf 211 van de Omnibus Appropriation Act) te beslechten.

In werkelijkheid houdt dit voorstel verband met een geschil over het gebruik van de merknaam Havana Club, tussen een onderneming die voor 50 % in handen is van een Frans concern en voor de overige 50 % in handen van de Cubaanse regering en een andere onderneming die zichzelf als de rechtmatige eigenaar van de merknaam beschouwt.

Welke redenen heeft de Commissie om zich te mengen in een bij uitstek particulier geschil?

Indien de Commissie uiteindelijk de oprichting van een panel voorstelt, houdt dat dan in dat zij de huidige Cubaanse regering wil steunen?

Houdt de Commissie er rekening mee dat de Cubaanse regering onteigende goederen en rechten gebruikt zonder dat hiervoor, zoals in een rechtsstaat gebruikelijk is, een passende compensatie is betaald?

Antwoord van de heer Lamy namens de Commissie

(19 april 2000)

Het huidige geschil in de Wereldhandelsorganisatie (WTO) heeft betrekking op een Amerikaanse wet, namelijk artikel 211 van de United States Omnibus Appropriations Act van 1998, die naar het oordeel van de Gemeenschap en haar lidstaten in strijd is met een aantal bepalingen van de WTO-overeenkomst inzake de handelsaspecten van de intellectuele eigendom (Overeenkomst inzake TRIPs). Het hoofddoel van de Commissie bestaat erin dat de VS de WTO-overeenkomst inzake TRIPs correct uitvoeren en toepassen, aangezien artikel 211 gevolgen kan hebben voor alle Europese bedrijven die zaken doen met Cuba. Het zou derhalve in het voordeel van de Gemeenschap en haar lidstaten zijn als ervoor wordt gezorgd dat alle WTO-leden de bepalingen van de WTO-overeenkomst inzake TRIPs naleven.

Het huidige WTO-geschil heeft geen betrekking op de vraag of onteigeningen in het buitenland zonder compensatie al dan niet door andere landen moeten worden erkend. Artikel 211 geldt trouwens voor Amerikaanse handelsmerken, die de Cubaanse regering niet heeft geconfisqueerd en ook niet heeft kunnen confisqueren. Particulieren en bedrijven die door de Cubaanse regering zijn onteigend, hebben hun eigendomsrechten buiten Cuba behouden. Met name hun rechten als houders van in de VS geregistreerde handelsmerken zijn niet aangetast door de Cubaanse revolutie.

Het WTO-geschil heeft veeleer betrekking op de behandeling van Amerikaanse handelsmerken die identiek zijn aan of van dezelfde soort zijn als handelsmerken die voordien aan Cubaanse eigenaren toebehoorden, maar door hen niet bij de VS-autoriteiten zijn verlengd. Door dit verzuim van de vorige Cubaanse eigenaren, dat los staat van de onteigening van hun bezittingen in Cuba door de Cubaanse regering, zijn de handelsmerken in kwestie in het publieke domein terechtgekomen en behoren zij dus niet meer aan de Cubaanse eigenaren toe, zoals het handelsmerk Havana Club, waarnaar het geachte parlementslid verwijst. Zulke handelsmerken kunnen in de Verenigde Staten echter slechts onder bepaalde voorwaarden door de nieuwe eigenaren worden geregistreerd, verlengd en afgedwongen. Deze voorwaarden zijn opgenomen in artikel 211 van de United States Omnibus Appropriations Act, dat bijna 40 jaar ná de Cubaanse revolutie door de VS is aangenomen.