91999E2784

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-2784/99

van Alexandros Alavanos (GUE/NGL) aan de Commissie

(18 januari 2000)

Betreft: Schadevergoeding aan nabestaanden van slachtoffers van vliegtuigongeval

Nadat op 17 december 1997 een Oekraïens vliegtuig van Aerosweet Airlines in Noord-Griekenland was neergestort, waarbij vele doden vielen, kwam de Raad van onderzoek voor de luchtvaart tot de conclusie dat de luchtvaartmaatschappij verantwoordelijk was, waarover geen twijfel bestond. Tot op heden is aan de nabestaanden van de slachtoffers geen enkele schadevergoeding of voorschot daarop uitgekeerd, hoewel de slachtoffers ook overeenkomstig verordening 2027/97 van de Raad(1) zijn erkend.

Niet alleen lijkt de maatschappij niet bereid tot betaling van schadevergoeding, maar zij leidt de betrokkenen op allerlei manieren om de tuin. In een brief van 23 april 1999 aan de minister van Vervoer heeft de directeur-generaal van de maatschappij, evenals een vertegenwoordiger van de Oekraïense regering, verklaard dat, als de vluchten van Aerosweet naar Griekenland niet worden voortgezet, zijn verzekeraar (Sedgwick Aviation Ltd.) niet zal overgaan tot uitbetaling van schadevergoeding aan de nabestaanden van de slachtoffers.

Kan de Commissie, gezien deze grove poging tot afpersing ten koste van de families van de slachtoffers, meedelen:

1. of Aerosweet lijn- of chartervluchten uitvoert naar andere landen van de Europese Unie;

2. welke verplichtingen Aerosweet heeft uit hoofde van verordening 2027/97 van de Raad;

3. hoe er overeenkomstig verordening 2027/97 van de Raad kan worden opgetreden om de luchtvaartmaatschappij te overreden tot schadeloosstelling van de nabestaanden van de slachtoffers, aangezien zij niet in staat zijn een langdurige, kostbare rechtzaak te financieren?

(1) PB L 285 van 17.10.1997, blz. 1.

Antwoord van mevrouw de Palacio namens de Commissie

(10 maart 2000)

1. Volgens de beschikbare gegevens exploiteert Aerosweet Airlines een paar keer per week geregelde luchtdiensten van de Oekraïne naar Athene met een Boeing 737. De Commissie heeft geen gegevens over chartervluchten van Aerosweet Airlines.

2. Verordening (EG) 2027 van 9 oktober 1997 betreffende de aansprakelijkheid van luchtvervoerders bij ongevallen trad pas op 17 oktober 1998 in werking, een jaar na haar bekendmaking in het Publicatieblad van 17 oktober 1997. Bovendien zijn de voornaamste bepalingen van de Verordening, waaronder de voorschriften voor het betalen van een voorschot op de schadevergoeding en de toepassing van onbeperkte aansprakelijkheid bij overlijden of letsel niet verplicht voor luchtvervoerders buiten de Gemeenschap. Dit specifiek ongeval valt dus niet onder deze Verordening, maar vermoedelijk onder het Verdrag Van Warschau van 1992, welke het bedrag van de schadevergoeding waarvoor de luchtvervoerder aansprakelijk is waarschijnlijk zal beperken.

3. De Commissie ziet geen aanleiding om zich te mengen in voorkomend geval. Gezien de duidelijke conclusie van het onderzoek naar het ongeval is het gebruikelijk dat de luchtvaartmaatschappij een vergelijk met de nabestaanden probeert te treffen. Als echter blijkt dat men onmogelijk tot een vergelijk kan komen, dan zit er niets anders op dan gerechtelijke stappen te ondernemen. Naar verluidt hebben de nabestaanden van sommige slachtoffers dat reeds gedaan.