91999E1752

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-1752/99

van Olivier Dupuis (TDI) aan de Commissie

(1 oktober 1999)

Betreft: Supplementen bij dagbladen en rechten van de consument

In sommige landen van de Europese Unie gaan meer en meer dagbladen ertoe over om wekelijks supplementen te publiceren. Deze supplementen worden op een bepaalde dag van de week samen met de normale editie van de krant verkocht, waarvan de prijs die dag fors hoger is. Deze al dan niet vaste lezers van die kranten hebben niet de mogelijkheid de krant met of zonder supplement te kopen.

Is de Commissie niet van mening dat deze praktijk een schending vormt van de rechten van de consument, aangezien hij gedwongen wordt twee duidelijk onderscheiden producten te verwerven?

Is de Commissie niet van mening dat het begrip supplement zelf zou moeten inhouden dat de consument de keuze heeft het supplement al dan niet aan te schaffen, tegen betaling van een extra bedrag, maar dat hij in ieder geval het recht moet houden om alleen het basisproduct (de krant zelf) te kopen, en wel voor dezelfde prijs als op de andere dagen van de week?

Welke maatregelen heeft de Commissie genomen, of is zij voornemens te nemen, om de rechten van de consument te waarborgen?

Antwoord van de heer Monti namens de Commissie

(8 november 1999)

Unilaterale beslissingen over de vaststelling van de verkoopprijzen van dagbladen, met inbegrip van de verkoop van wekelijkse supplementen samen met de normale editie van de krant tegen een hogere prijs, behoren tot de vrije commerciële keuze van iedere uitgever en vallen normaal gezien niet onder de mededingingsregels van het Verdrag, volgens welke mededingingsbeperkende overeenkomsten (artikel 81 van het EG-Verdrag, ex artikel 85) of misbruik van een machtspositie (artikel 82 van het EG-Verdrag, ex artikel 86) verboden zijn.

Het feit dat de dagbladen met supplement tegen een hogere prijs worden verkocht, lijkt derhalve niet neer te komen op een onderling afgestemde gedraging van de krantenuitgevers in alle lidstaten, aangezien de verkoop van dit wekelijks supplement in bepaalde gevallen slechts een geringe of zelfs geen prijsverhoging van de krant tot gevolg heeft. Derhalve kan niet worden bewezen dat alle uitgevers van dagbladen hun gedrag onderling afstemmen om ten aanzien van het wekelijks supplement dezelfde beperkende praktijk toe te passen.

Daar het bovendien om dagbladen gaat en niet om gespecialiseerde publicaties die - aangezien zij als gezaghebbende bron gelden in de sector waarin zij gespecialiseerd zijn - gemakkelijker een zeer sterke positie op de markt zouden kunnen innemen, lijkt er geen sprake te kunnen zijn van enig misbruik van een machtspositie. Immers, over het algemeen concurreert een dagblad dat tegen een hogere prijs met supplement wordt verkocht in iedere lidstaat met andere dagbladen die hun wekelijks supplement al dan niet aanrekenen, en bekleedt het derhalve geen machtspositie op de markt, wat een onontbeerlijke voorwaarde is voor de toepassing van artikel 82.

In het licht van deze omstandigheden valt de door het geachte parlementslid omschreven praktijk met betrekking tot dagbladen niet onder het toepassingsgebied van het communautaire mededingingsrecht.