91999E0563

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-0563/99

van Roberta Angelilli (NI) aan de Commissie

(12 maart 1999)

Betreft: Hervorming van het CONI en bescherming van de werkgelegenheid

Op 29 januari 1999 stelde de Italiaanse raad van ministers een ontwerpwetgevingsbesluit vast inzake de hervorming van het Italiaans Nationaal Olympisch Comité (CONI). Deze "hervorming" is in feite een wilde structurele privatisering van het CONI, waarbij het wordt losgemaakt van de verschillende sportfederaties, met het risico dat de structurele operationaliteit ervan ernstig wordt bedreigd en een groot aantal arbeidsplaatsen verloren gaat.

Bovendien zou deze structurele privatisering het overheidstekort niet verminderen, maar zouden de aanzienlijke inkomsten uit wedstrijden en prognoses in verband met sportactiviteiten (voetbaltoto e.a.) in particuliere handen overgaan.

Kan de Commissie naar aanleiding hiervan mededelen:

1. of zij niet vindt dat de privatisering in het wilde weg van het CONI en de federaties niet geleidelijker moet gaan, met bijzondere aandacht voor de arbeidsplaatsen,

2. of de privatiseringsprocedure niet in strijd dreigt te zijn met het "Europees Handvest voor de sport" dat in 1992 op Rodos door de VIIe Conferentie van Europese ministers van sport is goedgekeurd,

3. of deze privatisering niet het gevaar inhoudt dat het recht op sport wordt onthouden aan financieel minder draagkrachtige bevolkingslagen, gezien ook het geringe aantal openbare structuurvoorzieningen dat door andere instanties dan het CONI wordt beheerd,

4. wat haar algemene oordeel ter zake is?

Antwoord van de heer Oreja namens de Commissie

(5 mei 1999)

De vraag van het geachte parlementslid valt onder de bevoegdheid van de Italiaanse regering.

Aangezien de hervorming van het Italiaans Nationaal Olympisch Comité echter een privatisering meebrengt, waarop Richtlijn 77/187/EEG(1) van 14 februari 1977 betreffende het behoud van de rechten van de werknemers bij overgang van ondernemingen van toepassing is, dient de verkrijger dezelfde arbeidsvoorwaarden toe te passen als de vervreemder.

In de zin van de richtlijn vormt de overgang van een onderneming op zichzelf voor de vervreemder of de verkrijger geen reden tot ontslag (artikel 4, lid 1), maar deze bepaling vormt geen beletsel voor ontslagen wegens economische, technische of organisatorische redenen die wijzigingen voor de werkgelegenheid meebrengen.

In die omstandigheden worden de rechtsgevolgen van deze kwestie geregeld door het nationaal recht tot omzetting van Richtlijn 77/187/EEG, zoals die door het Europese Hof van Justitie wordt geïnterpreteerd.

(1) PB L 61 van 5.3.1977.