—

het niet-afwikkelingsbesluit dat GAR op 1 maart 2022 ten aanzien van verzoekster heeft vastgesteld krachtens art. 264 VWEU nietig verklaren;

—

de GAR in de kosten van verzoekster verwijzen.

1.

De GAR heeft zijn bevoegdheid overschreden door ten aanzien van verzoekster een besluit te nemen in plaats eenvoudig af te zien van enig optreden overeenkomstig zijn vaststelling dat niet aan de voorwaarden van artikel 18 van de SRMR (1) was voldaan.

2.

De GAR heeft verzoeksters recht om te worden gehoord geschonden.

3.

De GAR heeft geen toereikende motivering gegeven.

4.

De GAR heeft niet naar behoren rekening gehouden met de vereisten van artikel 18, lid 1, onder b), van de SRMR.

5.

De GAR en de ECB hebben geen rekening gehouden het feit dat de verplichting tot betaling van verzoeksters schulden was geschorst.

6.

De GAR heeft het evenredigheidsbeginsel geschonden door geen rekening te houden met een aantal voor de hand liggende en minder belastende alternatieven, waaronder de overdracht van verzoekster aan een andere aandeelhouder.

7.

De GAR heeft het afwikkelingsplan niet gevolgd zonder daarvoor een plausibele verklaring te geven.