—

Verzoekster stelt in dit verband dat er sprake is van een voldoende gekwalificeerde schending, omdat de Commissie bij de vaststelling van het besluit over geen enkele beoordelingsmarge beschikte, aangezien artikel 107, lid 1, VWEU een nauwkeurige en onvoorwaardelijke bepaling met rechtstreekse werking is, en blijk heeft gegeven van kennelijke beoordelingsfouten. Voorts heeft de Commissie zich gebaseerd op ontoereikend bewijs en heeft zij een onjuiste uitlegging gegeven van de Unierechtspraak die eerst door het Gerecht (arrest van 19 maart 2019, Italië e.a./Commissie, T-98/16, T-196/16 en T-198/16) en vervolgens door het Hof van Justitie (arrest van 2 maart 2021, Commissie/Italië e.a., C-425/19 P) is geformuleerd.

—

De door het besluit geschonden regels zijn regels die rechten aan particulieren toekennen, waardoor het besluit in strijd is met de vrijheid van ondernemerschap en het grondrecht op behoorlijk bestuur.

—

Dienaangaande betoogt verzoekster dat, bij gebrek aan andere mogelijke bijdragende factoren, het besluit van de Commissie de beslissende factor is die ten grondslag ligt aan het afgenomen vertrouwen van de clientèle van de bank en de door de bank geleden verliezen. Dat besluit heeft het project voor integratie van Tercas en Caripe en het interventieplan van het Fondo Interbancario di Tutela dei Depositi (Italiaans interbancair depositogarantiestelsel; “FITD”) verhinderd.