—

het beroep ontvankelijk te verklaren;

—

de bestreden besluiten nietig te verklaren, voor zover daarbij geen definitief standpunt wordt ingenomen over het werkelijke bestaan van het aan de kaak gestelde psychisch geweld;

—

de verwerende partij te veroordelen tot betaling aan elk van hen van een ex aequo et bono vastgesteld bedrag van 5 000 EUR ter vergoeding van de immateriële schade die is ontstaan door de overschrijding van de redelijke termijn, vermeerderd met vertragingsrente en tot aan de volledige betaling;

—

de verwerende partij te veroordelen tot betaling aan elk van hen van een ex aequo et bono vastgesteld bedrag van 100 000 EUR ter vergoeding van de immateriële schade die is ontstaan doordat geen definitief standpunt is ingenomen over het werkelijke bestaan van het aan de kaak gestelde psychisch geweld, vermeerderd met vertragingsrente en tot aan de volledige betaling;

—

de verwerende partij te verwijzen in de kosten.

1.

Eerste middel, ontleend aan niet-nakoming van de bijstandsplicht en schending van artikel 24 van het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie (hierna: “Statuut”), op grond van het feit dat het tot het aangaan van aanstellingsovereenkomsten bevoegd gezag van het Parlement, door geen definitief standpunt in te nemen over het werkelijke bestaan van het aan de kaak gestelde psychisch geweld, niet heeft voldaan aan de op hem rustende bijstandsplicht.

2.

Tweede middel, ontleend aan niet-nakoming van de zorgplicht, schending van het beginsel van behoorlijk bestuur, van het recht op waardigheid en van de artikelen 1 en 31 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, op grond dat het tot het aangaan van aanstellingsovereenkomsten bevoegd gezag van het Parlement, door geen definitief standpunt in te nemen over het werkelijke bestaan van het aan de kaak gestelde psychisch geweld, niet heeft voldaan aan zijn zorgplicht alsmede het beginsel van behoorlijk bestuur en verzoekers’ recht op menselijke waardigheid heeft geschonden.