—

toewijzing van het beroep van verzoeker;

—

vaststelling van de onwettigheid van verordening (EU) nr. 36/2012 van de Raad van 18 januari 2012 betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Syrië en tot intrekking van verordening (EU) nr. 442/2011, voor zover deze verzoeker betreft, van besluit 2013/255/GBVB van 31 mei 2013 betreffende beperkende maatregelen tegen Syrië, voor zover het verzoeker betreft, van uitvoeringsverordening (EU) 2020/211 van de Raad van 17 februari 2020 tot uitvoering van verordening (EU) nr. 36/2012 betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Syrië, voor zover deze verzoeker betreft, en van uitvoeringsbesluit (GBVB) 2020/212 van de Raad van 17 februari 2020 tot uitvoering van besluit 2013/255/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen Syrië, voor zover het verzoeker betreft;

—

dientengevolge, nietigverklaring van verordening (EU) nr. 36/2012 van de Raad van 18 januari 2012 betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Syrië en tot intrekking van verordening (EU) nr. 442/2011, voor zover deze verzoeker betreft, van besluit 2013/255/GBVB van 31 mei 2013 betreffende beperkende maatregelen tegen Syrië, voor zover het verzoeker betreft, van uitvoeringsverordening (EU) 2020/211 van de Raad van 17 februari 2020 tot uitvoering van verordening (EU) nr. 36/2012 betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Syrië, voor zover deze verzoeker betreft, en van uitvoeringsbesluit (GBVB) 2020/212 van de Raad van 17 februari 2020 tot uitvoering van besluit 2013/255/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen Syrië, voor zover het verzoeker betreft;

—

veroordeling van de Raad tot betaling aan verzoeker van 10 000 EUR per week, te rekenen vanaf 18 februari 2020, ter vergoeding van de materiële schade die hij heeft geleden door de vaststelling van de litigieuze maatregelen;

—

veroordeling van de Raad tot betaling aan verzoeker van 15 000 EUR per week, te rekenen vanaf 18 februari 2020, ter vergoeding van de immateriële schade die hij heeft geleden door de vaststelling van de litigieuze maatregelen;

—

veroordeling van de Raad tot vergoeding van de schade die verzoeker in de toekomst zou lijden door de vaststelling van de litigieuze besluiten;

—

verwijzing van de Raad in de kosten.

1.

Eerste middel: schending van de fundamentele rechten van verzoeker tijdens de procedure voor de vaststelling van de litigieuze handelingen. Dit middel valt uiteen in twee onderdelen:

2.

Tweede middel: kennelijke beoordelingsfout bij de vaststelling van de litigieuze handelingen. Dit middel valt uiteen in twee onderdelen:

3.

Derde middel: de inhoud van de litigieuze handelingen levert een ongerechtvaardigde en onevenredige inbreuk op de fundamentele rechten van verzoeker op. Dit middel valt uiteen in twee onderdelen: