9.2.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 37/2

—

de beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 29 augustus 2007 in zaak T-186/05 te vernietigen en de zaak naar het Gerecht te verwijzen voor afdoening volgens de door het Hof te verstrekken aanwijzingen;

—

de Commissie te verwijzen in de kosten van de onderhavige hogere voorziening en in de kosten in zaak T-186/05.

a)

onterechte uitsluiting van de met betrekking tot zaak T-155/04 gemaakte gerechtskosten van het begrip vergoedbare schade. Volgens rekwirante heeft het Gerecht:

b)

vergissing van het Gerecht, omdat het de in het kader van de precontentieuze procedure gemaakte gerechtskosten van het begrip vergoedbare schade heeft uitgesloten. Volgens rekwirante is de vergissing van het Gerecht erin gelegen dat het de artikelen 87 e.v. van het Reglement voor de procesvoering heeft uitgelegd in het licht van en toegepast op een beroep tot schadevergoeding, terwijl dat beroep buiten de werkingssfeer van die artikelen valt;

c)

verdraaiing en onjuiste uitlegging van het door rekwirante geleverde bewijs. Het Gerecht heeft volgens rekwirante de door haar overgelegde stukken en de bijlagen daarbij niet juist geanalyseerd;

d)

onlogische en tegenstrijdige motivering en inbreuk op de communautaire rechtspraak inzake schadevergoeding. Het Gerecht heeft namelijk de in de arresten Mulder (gevoegde zaken C-104/89 en C-37/90) (1) en Agraz (zaak C-243/05 P) (2) geformuleerde beginselen onjuist toegepast;

e)

schending van artikel 44 van het Reglement voor de procesvoering van het Gerecht. Volgens rekwirante dient voor een juiste uitlegging van deze bepaling het verzoekschrift de bewijsaanbiedingen niet „noodzakelijkerwijs” te bevatten, maar berust de bepaling integendeel op het begrip „mogelijkheid”, zodat een partij alleen dan verplicht is bewijzen te leveren, wanneer dat mogelijk is;

f)

ontbreken van motivering inzake de vergoeding van de schade die rekwirante heeft geleden als gevolg van de schending van het beginsel van de redelijke duur van de administratieve procedure. Het Gerecht heeft namelijk de afwijzing van de schadevordering wegens deze specifieke, door rekwirante gestelde, schending niet gemotiveerd;

g)

verdraaiing van de argumenten en van het bewijs, alsmede onlogische en met de communautaire rechtspraak inzake morele schadevergoeding strijdige motivering. Het Gerecht kon de argumenten die uitsluitend betrekking hebben op de uitsluiting of de niet-gunning van overheidsopdrachten voor leveringen, niet gebruiken om de schadevordering wegens schending van de redelijke duur van de administratieve procedure of schending door de Commissie van de verplichting van toezicht, af te wijzen.