(i)

de EU-begroting is het ultieme onderpand voor alle bijstandsmaatregelen in het kader van het betalingsbalansvoorstel; tegen deze achtergrond dient de Commissie adequate oplossingen voor te stellen — die verder gaan dan de bestaande regelingen — voor de wijze waarop de rol van het Parlement als toezichthouder op de EU-begroting meer gewicht zou kunnen krijgen in het betalingsbalansvoorstel en op zodanig wijze kan worden vervuld dat werkelijke verantwoording mogelijk is;

(ii)

de Commissie dient het verband duidelijk te maken tussen de bijstand die aan een niet-eurozonelidstaat wordt verleend in het kader van Verordening (EU) nr. 407/2010 tot instelling van het Europees Financieel Stabilisatiemechanisme (EFSM) (5) en de bepalingen en instrumenten die overeenkomstig de op basis van het betalingsbalansvoorstel goed te keuren verordening zijn ingesteld na beëindiging van het Europees Financieel Stabilisatiemechanisme;

(iii)

aangezien het EFSM op korte termijn zal worden stopgezet, zoals aangekondigd door EU-leiders op de Europese Raad van 2010, gezien de inwerkingtreding van het ESM-verdrag, kunnen de openstaande middelen in het EFSM (ongeveer 10 miljard EUR) worden overgeheveld naar de betalingsbalansfaciliteit, hetgeen zijn slagkracht zou doen stijgen van 50 miljard EUR naar 60 miljard EUR; zodra lidstaten de leningen uit het EFSM terugbetalen, zal de garantie door de Uniebegroting niet langer noodzakelijk zijn, waardoor middelen vrijkomen om nieuwe leningen te garanderen; na de stopzetting van het EFSM zal het openstaande EFSM-vermogen niet meer in het EFSM-kader worden gebruikt en kan het vanaf dan in het kader van de betalingsbalansfaciliteit worden gebruikt;

(iv)

er mag geen sprake zijn van een concreet verband of materiële conditionaliteit tussen de betalingsbalansfaciliteit en het gebruik van de structuurfondsen in het betalingsbalansvoorstel; indien nodig, dienen voorwaarden met betrekking tot het gebruik van de structuurfondsen in de desbetreffende wetgevingshandeling van het cohesiebeleid te worden opgenomen;

(v)

artikel 2, lid 4, van het betalingsbalansvoorstel, over de vereiste tot overleg met de Commissie wanneer financiële bijstand van buiten de Unie wordt overwogen, mag niet van toepassing zijn op een lidstaat die op preventieve basis financiële steun ontvangt in de vorm van een kredietlijn die niet is onderworpen aan de voorwaarde van de aanname van nieuwe beleidsmaatregelen door de betrokken lidstaat, zolang de kredietlijn niet wordt opgenomen;

(vi)

de transparantie en verantwoordingsplicht in het kader van de procedure van verscherpt toezicht moeten worden verbeterd door de economische dialoog zodanig aan te passen dat de Commissie, de Raad, de Europese Centrale Bank (ECB) en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) door het desbetreffende nationale parlement en het Europees Parlement voor een gedachtewisseling kunnen worden uitgenodigd;

(vii)

de Commissie moet haar ontwerpaanbeveling voor de verstrekking van een lening aan een lidstaat samen met het ontwerp van het macro-economische aanpassingsprogramma aan het Europees Parlement voorleggen;

(viii)

wat de voorwaarden en de procedures voor de verstrekking van leningen betreft, moet de Europese Centrale Bank (ECB) minder worden betrokken bij de voorbereiding van de aanpassingsprogramma's; in haar advies van 7 januari 2013 over het betalingsbalansvoorstel (CON/2013/2) vindt de ECB het ongepast een dergelijke rol op zich te nemen voor niet-eurozonelidstaten; daarom moet, zoals de ECB heeft voorgesteld, artikel 3, lid 3, „handelend in samenwerking met de ECB” en artikel 3, lid 8, „in verbinding met de ECB” worden vervangen door „rekening houdend met de mening van de ECB, als de ECB besluit hierover een advies uit te brengen”;

(ix)

in het algemeen zijn er meer specificaties en duidelijkheid nodig voor de uitwerking en de beoordeling van het macro-economische aanpassingsprogramma, met name wat beleids- en procedurele voorschriften betreft die gericht zijn op „het opnieuw tot stand brengen van een houdbare betalingsbalanspositie en het herstellen van zijn vermogen om zich volledig op de financiële markten te financieren”;

(x)

met betrekking tot artikel 4, lid 1, over voorwaarden voor het toekennen van een aan voorwaarden onderworpen anticiperende kredietlijn (precautionary conditioned credit line, PCCL) zou het betalingsbalansvoorstel zijn gebaat bij meer operationele duidelijkheid omtrent twee concepten, namelijk „de houdbaarheid van de externe positie” en „de aan- of afwezigheid van banksolvabiliteitsproblemen die systeemrelevante bedreigingen voor de stabiliteit van het banksysteem zouden vormen”; met dat doel voor ogen moeten deze concepten rechtstreeks in artikel 4 worden gespecificeerd, met expliciete verwijzingen naar de juiste indicatoren die zijn voorzien in de desbetreffende EU-teksten (richtlijn inzake kapitaalvereisten, verordeningen inzake het ESRB en de ETA's, „six-pack”, verslagen over de houdbaarheid van de begroting) of op zijn minst door middel van gedelegeerde handelingen; volgens dezelfde gedachtegang moet in artikel 4 worden geëxpliciteerd dat de daarin genoemde totaalbeoordeling moet worden uitgevoerd door de Commissie en in voorkomend geval openbaar moet worden gemaakt; een verwijzing naar de beoordelingen die zijn gepland in het kader van de procedure voor macro-economische onevenwichtigheden, zoals vastgesteld in Verordening (EU) nr. 1176/2011, moet ook worden toegevoegd aan de gerechtigdheidscriteria;

(xi)

er is behoefte aan meer duidelijkheid en nauwkeurigere richtsnoeren met betrekking tot artikel 4, lid 2, van het betalingsbalansvoorstel over de voorwaarden voor het toekennen van een kredietlijn tegen verscherpte voorwaarden (enhanced conditions credit line, ECCL), wat de drempels en criteria betreft voor de beoordeling of een land niet langer in aanmerking komt voor een PCCL, maar nog wel voor een ECCL, en aan meer duidelijkheid over de procedures die leiden tot de in dat lid bedoelde beoordeling;

(xii)

er is meer duidelijkheid nodig met betrekking tot artikel 6, lid 5, van het betalingsbalansvoorstel over de overgang van een ECCL naar een lening indien er sprake is van een verslechtering van de economische situatie, in het bijzonder wat het tijdstip en de bepalende factoren voor die overgang betreft;

(xiii)

een indirect instrument voor de herkapitalisering van banken voor niet-eurozonelidstaten moet worden ingesteld, vooral gezien de mogelijke deelname van deze lidstaten aan het komende gemeenschappelijke toezichtmechanisme en de noodzaak om hen te voorzien van een fiscaal vangnet.

in plaats van een direct instrument voor de herkapitalisering van banken wordt een indirect instrument voorgesteld, omdat door de oprichting van een direct instrument in het kader van het betalingsbalansvoorstel de Uniebegroting rechtstreeks zou worden blootgesteld aan het risico dat wordt gevormd door de financiële instelling die wordt geherkapitaliseerd.

Dit indirect instrument moet de vorm krijgen van een lening voor de herkapitalisering van banken, naast de drie bestaande instrumenten voor financiële bijstand uit hoofde van de betalingsbalansfaciliteit (PCCL's, ECCL's en leningen). Er zijn geen wettelijke obstakels voor een lening voor de herkapitalisering van banken, die zou worden uitbetaald aan de regering van de lidstaat in kwestie voor de herkapitalisering van diens financiële instellingen onder strikte voorwaarden;

(xiv)

naast bovenvermeld indirect instrument voor de herkapitalisering van banken kan worden overwogen het ESM-verdrag te veranderen en niet-eurozonelidstaten die deelnemen aan het gemeenschappelijke toezichtmechanisme, voordeel te laten halen uit het instrument voor de herkapitalisering van banken van het ESM onder voorwaarde dat de deelname aan het SSM en het ESM permanent is en voorziet in dezelfde rechten en plichten als voor de leden van de eurozone. In dat geval zou de lidstaat specifiek een kapitaalbijdrage doen aan het instrument voor de herkapitalisering van banken van het ESM.

Het idee om een afgeleide van het ESM op te richten voor directe herkapitalisering, wat het eventuele negatieve effect van de aankoop van vermogen van banken op de kredietbeoordeling en kredietverleningscapaciteit van het ESM zou beperken, moet worden onderzocht en verder ontwikkeld om ook die niet-eurozonelidstaten te omvatten die deelnemen aan het gemeenschappelijke toezichtmechanisme;

(xv)

er moet in het achterhoofd worden gehouden dat ook niet-eurozonelidstaten zich moeten kunnen aansluiten bij een toekomstig gemeenschappelijk bankenresolutiefonds in het kader van de bankunie;

(xvi)

het definitieve akkoord tussen de onderhandelingsteams van het Parlement en de Raad over de essentie van het dossier-Gauzès is toe te juichen, maar het is van belang dat in de op basis van het betalingsbalansvoorstel goed te keuren verordening rekening wordt gehouden met de huidige stand van zaken, met name:

(xvii)

in artikel 6, lid 2, van het betalingsbalansvoorstel over verscherpt toezicht is een aantal elementen opgenomen die de inhoud van het dossier-Ferreira weerspiegelen. Daarom moet het betalingsbalansvoorstel worden geactualiseerd teneinde gelijke voorwaarden te garanderen waarmee het akkoord van de onderhandelingsteams van het Parlement en de Raad over de desbetreffende gedeelten van het dossier-Ferreira wordt onderschreven, te weten: