Bekendmaking van een aanvraag overeenkomstig artikel 6, lid 2, van Verordening (EG) nr. 510/2006 van de Raad inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen

2009/C 189/11

Deze bekendmaking verleent het recht om op grond van artikel 7 van Verordening (EG) nr. 510/2006 van de Raad bezwaar aan te tekenen tegen de aanvraag. Bezwaarschriften moeten de Commissie bereiken binnen zes maanden te rekenen vanaf de datum van deze bekendmaking.

ENIG DOCUMENT

VERORDENING (EG) Nr. 510/2006 VAN DE RAAD

„YORKSHIRE FORCED RHUBARB”

EG-nummer: UK-PDO-0005-0633-19.07.2007

BGA ( ) BOB ( X )

1.   Naam:

„Yorkshire Forced Rhubarb”

2.   Lidstaat of derde land:

VK

3.   Beschrijving van het landbouwproduct of levensmiddel:

3.1.   Productcategorie:

3.2.   Beschrijving van het product waarvoor de in punt 1 vermelde naam van toepassing is:

De rijzige, ranke stengels van de rabarber — eigenlijk de bladstelen — variëren van roze tot rood en eindigen in een compact, geel blad (dat met het oog op de verkoop in de supermarkt meestal wordt verwijderd). De van zalmroze tot bloedrood variërende intense kleur is afhankelijk van het ras, het groeiritme, de aangehouden temperatuur en de wateropname. Onderaan, daar waar de stengels zich uit de wortelstok ontwikkelen, zit een wit oog. Binnenin zijn de stengels wit en vlezig. De smaak is scherp, ietwat zuur, met een delicaat aroma. Op microbiologisch, chemisch vlak bevat de „kasrabarber” oxaalzuur, calcium in de vorm van calciumoxalaat, kalium en plantaardig oestrogeen. Zijn intensere kleur dankt de „Yorkshire Forced Rhubarb” (geforceerde of kasrabarber) aan de teelttechniek en aan het gebrek aan licht. Eén en ander resulteert ook in een ragfijne huid met binnenin wit vruchtvlees. Bereide „Yorkshire Forced rhubarb” is zeer zacht en heeft een delicatere en minder zure smaak dan zijn tegenhangers; dit is het gevolg van het verschil in teeltwijze en van de traditionele bemesting met plaatselijk, voor de streek typisch organisch materiaal dat onder meer uit bijproducten van de wolindustrie bestaat.

De telers van de „Yorkshire Forced Rhubarb” zien erop toe dat er in de loodsen waarin zij de rabarberplant forceren geen licht bij het gewas kan zodat geen fotosynthese kan optreden en de vezels niet kunnen verdikken of taai kunnen worden en de smaak niet kan verzuren.

De telers oogsten de rabarber indien mogelijk bij kaarslicht om het risico op fotosynthese te beperken. Te sterk forceren leidt ook tot smaakverlies; in de Yorkshire driehoek geeft men de voorkeur aan 6 tot 9 weken gestage groei vóór de eerste oogst.

De in de Yorkshire driehoek momenteel gebruikte geforceerde rassen zijn:

De lijst is niet exhaustief en het is niet uitgesloten dat in de toekomst andere rassen worden gebruikt.

3.3.   Grondstoffen (alleen voor verwerkte producten):

Niet van toepassing

3.4.   Diervoeders (alleen voor producten van dierlijke oorsprong):

Niet van toepassing

3.5.   Specifieke onderdelen van het productieproces die in het afgebakende geografische gebied moeten plaatsvinden:

Alle onderdelen van het productieproces moeten in het in punt 4 omschreven geografische gebied plaatsvinden. Dit geldt dus ook voor de vermeerdering van de pollen. De oogst vindt plaats bij kaarslicht om het risico van fotosynthese — waardoor textuur en smaak van de rabarber worden beïnvloed — te minimaliseren.

3.6.   Specifieke voorschriften betreffende het in plakken snijden, het raspen, het verpakken enz.:

—

3.7.   Specifieke voorschriften betreffende de etikettering:

Voor de verpakking gelden er geen beperkingen. De voorschriften met betrekking tot de etikettering van levensmiddelen en de door de kleinhandel geformuleerde eisen worden in aanmerking genomen. De benaming „Yorkshire Forced Rhubarb” wordt gebruikt.

4.   Beknopte omschrijving van de afbakening van het geografische gebied:

Het geografische productiegebied verbindt de grenzen van Leeds, Wakefield en Bradford en wordt beschut door de Pennines. Het gebied vormt een driehoek en wordt van oudsher „The Rhubarb Triangle” (de rabarberdriehoek) genoemd. Het exacte geografische gebied loopt van Ackworth Moor Top north langs de A628 naar Featherstone en Pontefract en vervolgens via de A 656 naar Castleford. Vervolgens loopt het via de A63 langs Garforth en West Garforth. Ga naar het noorden via Whitkirk, Manston en verder tot de A6120 bij Scholes. Volg de A6120 in westelijke richting, buig af via Farsley en ga via de A 647 in zuidwestelijke richting naar de A6177. Ga voorbij Dudley Hill en neem de M606 in zuidelijke richting. Neem bij het verkeersknooppunt 26 de M62 in zuidelijke richting tot aan verkeersknooppunt 25 en vervolg via de A644 in oostelijke richting, via Mirfield, naar Dewsbury en neem vervolgens de A 638 naar Wakefield. Neem in Wakefield de A638 in zuidelijke richting tot Ackworth Moor top.

5.   Verband met het geografische gebied:

5.1.   Specificiteit van het geografische gebied:

De producenten in Yorkshire zijn geconcentreerd op de gronden die zich tot deze rabarberteelt lenen en die zich in het gebied tussen Leeds, Wakefield en Bradford bevinden dat als „The Rhubarb Triangle” bekend werd. Door zijn ligging aan de voet van de Pennines fungeert de rabarberdriehoek als een vorstzak. Deze geografische ligging is voor de telers van onschatbare waarde gebleken omdat op deze plek de voor de rabarberplant essentiële, perfecte weersomstandigheden heersen.

Er is sterke regenval nodig en de wortelstokgroei moet vroeg in het seizoen een lange rustperiode kennen opdat deze rustperiode ook vroeg en zonder kwaliteits- of opbrengstverlies zou kunnen worden afgebroken. De grond moet zorgvuldig worden voorbereid tot op een diepte die toereikend is voor de groei van de sterke wortelnetten. Een goed vochtpeil is belangrijk maar te veel vocht kan de wortelstok doen rotten. Vochthoudende gronden zijn om twee redenen gunstig: ten eerste om de groei te bevorderen wanneer de stek eenmaal is geplant en ten tweede om de lage grondtemperatuur te handhaven die nodig is om te voldoen aan een behoefte die eigen is aan de plant en om de opgeslagen energie in groei te kunnen omzetten.

Dit is van cruciaal belang voor de stengelkwaliteit van een geforceerd gewas. Te korte rustperioden voor de wortelstokken wanneer deze in de buitenlucht groeien ter voorbereiding op „het forceren” in de loodsen, leidt tot geringe oogsten, erbarmelijke productkwaliteit, smaakverlies, en een opbrengst die de productiekosten niet dekt. De zware industrie in het gebied resulteerde in atmosferische omstandigheden die bevorderlijk zijn voor het vroege afsterven van de plant in het najaar. Roet en as afkomstig van de plaatselijke industrie worden gul over de grond uitgespreid en de schoorstenen in het dichtbevolkte gebied zorgen voor de afzetting van zwavel in de grond, hetgeen de rabarber nog meer doet gedijen.

Omdat de producenten in Yorkshire steeds sneller konden oogsten dan de producenten elders in het land, zetten de producenten in de andere landsgedeelten de rabarberteelt uiteindelijk stop; ze konden immers niet concurreren met de producenten in Yorkshire die rabarber in zulke gunstige omstandigheden konden telen en teeltwijzen ontwikkelden die hun uiteindelijk de rabarberstengels opleverden waarmee zij bekend werden.

De benaming „Yorkshire Forced Rhubarb” wordt sedert 1877 door de producenten in het algemeen gebruikt voor rabarber die via de groothandel op de markt wordt gebracht. Destijds was dit in het gehele land het gebruikelijke afzetkanaal voor het verse product.

5.2.   Specificiteit van het product:

De rijzige, ranke stengels van de rabarber — eigenlijk de bladstelen — variëren van roze tot rood en eindigen in een compact, geel blad De van zalmroze tot bloedrood variërende intense kleur is afhankelijk van het ras. Onderaan, waar de stengels zich uit de wortelstok ontwikkelen, zit een wit oog. Binnenin zijn de stengels wit en vlezig. Op microbiologisch, chemisch vlak bevat de „kasrabarber/geforceerde rabarber” oxaalzuur, calcium in de vorm van calciumoxalaat en plantaardig oestrogeen. Zijn intensere kleur dankt de „Yorkshire Forced Rhubarb” aan de teelttechniek die ook resulteert in een ragfijne huid met binnenin wit vruchtvlees. Bereide geforceerde rabarber is zeer zacht met een delicate en lichtjes zure smaak. De smaak is het resultaat van de teeltwijze en van de traditionele bemesting met plaatselijk, voor de streek typisch organisch materiaal dat onder meer uit bijproducten van de wolindustrie bestaat.

Nieuwe pollen om te forceren worden verkregen door snijden of scheuren van onze eigen planten en de nieuwe planten worden „rhubarb sets” (rabarberstekken) genoemd. Pollen worden in de families al generaties lang doorgegeven of gekocht van andere telers. De enige manier om nieuwe pollen te verkrijgen, is door het snijden of scheuren van de pollen van moederplanten. Het telen van rabarber uit zaad is weliswaar mogelijk maar in dat geval kan de raszuiverheid niet worden gegarandeerd omdat rabarber een kruisbestuivend gewas is. Slechts door snijden of scheuren van bestaande pollen is de raszuiverheid gegarandeerd; dit vergt evenwel heel wat ervaring omdat planten met afwijkingen of zieke planten niet in aanmerking komen. De pollen zelf zijn opgedeeld in de verschillende rassen die op aparte velden worden geteeld.

Pollen die buiten de rabarberdriehoek worden gekocht, moeten gedurende minstens 2 à 3 jaar in de driehoek zijn geteeld ter voorbereiding op het forceren zodat de wortel van de plant kan profiteren van de voor zijn ontwikkeling zo gunstige, specifieke bodemgesteldheid en klimaatomstandigheden. De pollen worden van het veld gehaald en zorgvuldig, met de hand, op aanhangwagens geladen om naar de forceerloods te worden gebracht. Iedere chauffeur registreert per dag zijn vracht en het veld van oorsprong.

5.3.   Causaal verband tussen het geografische gebied en de kwaliteit of de kenmerken van het product (voor een BOB) dan wel een bepaalde hoedanigheid, de faam of een ander kenmerk van het product (voor een BGA):

De oorspronkelijke teelttechniek voor deze buitenseizoense rabarberteelt werd toevallig ontdekt in 1817 in Chelsea, Londen. Aanvankelijk werd de wortelstok in de grond verwarmd dankzij een deklaag van organische mest. In 1877 vond deze teelt in Yorkshire ingang. Yorkshire was de eerste plek ter wereld waar speciale loodsen werden gebouwd om de rabarberplant te forceren en de techniek zoals hij vandaag de dag nog in gebruik is, werd door de telers van Yorkshire in het leven geroepen. De grond in het gebied bleek perfect te zijn om de stevige wortelnetten te laten groeien en voldoende oogst binnen te halen om de hoge productiekosten te dekken. Aan het eind van de jaren 1800 werd de rabarber zo populair dat er alleen al in de rabarberdriehoek 200 toegewijde producenten waren.

De oorspronkelijke teelttechniek voor de buitenseizoense rabarberteelt in loodsen werd bedacht door de telers in Yorkshire. De grond in het gebied bleek perfect te zijn om de stevige wortelnetten te laten groeien die een toereikende oogst moeten garanderen. Aan het eind van de jaren 1800 werd de rabarber zo populair dat er meer dan 200 enthousiaste telers waren in geheel Groot-Brittannië. Momenteel zijn de telers gevestigd in Leeds, Wakefield en Bradford, een streek die als „The Rhubarb Triangle” bekend staat.

De grond in Yorkshire is heel erg geschikt voor de teelt van grote, krachtige wortelstokken waarop grote ogen zitten. Tijdens de groei in de loodsen wordt geïrrigeerd met leidingwater. De kwaliteit, smaak en kleur van de op traditionele wijze geteelde „Yorkshire Forced Rhubarb” zijn het product van de rabarberrassen die specifiek voor en dankzij de bodem in dit geografische gebied worden geteeld en gekweekt. De bodem en het klimaat in het gebied lenen zich uitstekend voor de groei van de aanzienlijke wortelnetten die voor dit buitenseizoense gewas noodzakelijk zijn.

Verwijzing naar de bekendmaking van het productdossier:

http://defraweb/foodrin/foodname/pfn/products/index.htm