1.

Ervoor zorgen dat uit het nationale beleid en de EU-aanpak jegens derde landen en in internationale fora een evenwichtige en geïntegreerde benadering spreekt

1.

De lidstaten en EU-instellingen coördineren het drugsbeleid zodat dit beantwoordt aan de doelstellingen van de EU-drugsstrategie 2005-2012 en dit actieplan

2.

Zorgen voor doeltreffende coördinatie op EU-niveau

2.

De Horizontale Groep drugs van de Raad (HGD), die binnen de Raad de leidinggevende en sturende verantwoordelijkheid inzake drugs heeft, coördineert het drugsbeleid van de EU proactief. De HGD duidt specifieke werkterreinen in andere Raadsgroepen aan en streeft naar een doeltreffende coördinatie

3.

De Commissie en de Raad verzekeren de coherentie tussen het interne en externe drugsbeleid

4.

De Raad beziet jaarlijks de drugssituatie, op basis van het voortgangsverslag van de Commissie en de relevante verslagen van het EWDD, Europol en Eurojust

5.

Het voorzitterschap belegt regelmatig bijeenkomsten van de nationale drugscoördinatoren of vergelijkbare instanties om de coördinatie van maatregelen bij specifieke en dringende problemen te bevorderen. De coördinatoren wordt verzocht om bijdragen voor de jaarlijkse bespreking van de drugssituatie (zie maatregel 4 hierboven)

3.

Zorgen voor doeltreffende coördinatie op nationaal niveau

6.

Rekening houdend met het werk van het EWDD inzake drugscoördinatiemechanismen in alle EU-lidstaten, bezien de lidstaten de coördinatie tussen verschillende ministeries om ervoor te zorgen dat de op EU-niveau gepresenteerde standpunten gecoördineerd zijn en dat de doelstellingen van het EU-actieplan op het meest geschikte niveau worden geïmplementeerd

4.

Het maatschappelijk middenveld betrekken bij het drugsbeleid

7.

De Commissie vraagt het Drugsforum minstens eenmaal per jaar om feedback over het drugsbeleid

8.

De Commissie lanceert een initiatief, „De Europese alliantie tegen drugs”, waarin organisaties van het maatschappelijk middenveld in de EU (bv. scholen, commerciële ondernemingen, publiekrechtelijke instellingen en ngo's) worden uitgenodigd om samen te werken aan het bevorderen van publiek engagement voor en actie te ondernemen tegen drugsproblemen in de maatschappij

9.

De lidstaten betrekken het maatschappelijk middenveld op alle mogelijke niveaus bij het drugsbeleid, conform de nationale praktijk

5.

Drugsgebruik en de bijbehorende risico's voorkomen

10.

De innovatie van empirisch onderbouwde en geëvalueerde universele preventieprogramma's en -interventies aanmoedigen en ze systematisch toegankelijk maken in verschillende situaties (bv. voor jongeren in jeugdcentra en scholen, en voor volwassenen op het werk en in gevangenissen) teneinde het eerste drugsgebruik te voorkomen of uit te stellen. Preventie moet zich ook richten op polydrugsgebruik (gecombineerde gebruik van illegale en legale stoffen, met name alcohol) en op rijden onder invloed van drugs

6.

Risicogedrag bij drugsgebruikers — met inbegrip van gebruikers van intraveneuze drugs — voorkomen door middel van gerichte preventie

11.

Technieken voor vroegtijdig signaleren en optreden verder ontwikkelen en doeltreffende, geëvalueerde en selectieve preventie toepassen voor kwetsbare groepen die een hoog risico lopen op het ontwikkelen van probleemgebruik, waaronder intraveneus drugsgebruik

12.

Doeltreffende, geëvalueerde en indicatieve preventie voor specifieke risicogroepen van (poly)drugsgebruikers verder ontwikkelen en uitvoeren, in de vorm van laagdrempelige toegang tot begeleiding, beheer van probleemgedrag en indien nodig buurtwerk

7.

De behandeling en de re-integratie van drugsgebruikers effectiever maken door de beschikbaarheid, de toegankelijkheid en de kwaliteit van de diensten te verbeteren

13.

De doeltreffendheid en verspreiding verbeteren van aantoonbaar effectieve behandelingsmethoden, in de vorm van uiteenlopende psychosociale en farmacologische benaderingen die beantwoorden aan de behoeften van drugsgebruikers (inclusief toepasselijke behandeling die wordt aangepast aan nieuwe drugs of nieuwe vormen van gebruik)

14.

Toepassen van bestaande en ontwikkelen van innovatieve programma's voor gezondheidsherstel en sociale re-integratie met meetbare resultaten

15.

Bekendheid geven, waar nodig, aan het bestaan van diensten die zich bezig houden met behandeling en gezondheidsherstel en aan de verschillende mogelijkheden die deze diensten bieden op nationaal, regionaal en lokaal niveau voor potentiële doelgroepen

16.

Het gebruik van doeltreffende alternatieven voor gevangenisstraf voor drugsgebruikende delinquenten doen toenemen, de uitvoering ervan monitoren en de alternatieven verder ontwikkelen

8.

De kwaliteit en doeltreffendheid verbeteren van vraagbeperkende activiteiten, rekening houdend met specifieke behoeften van drugsgebruikers naar gelang geslacht, culturele achtergrond, leeftijd enz.

17.

Ontwikkeling, toepassing en uitwisseling van goede praktijken/kwaliteitsnormen voor interventies en diensten betreffende preventie, behandeling, schadebeperking en gezondheidsherstel

18.

De lidstaten houden enquête naar de beschikbaarheid en doeltreffendheid van diensten betreffende preventie, behandeling, schadebeperking en gezondheidsherstel, uitgaand van specifieke behoeften. De Commissie ontwikkelt — in samenwerking met het EWDD — een methodologisch kader voor dit soort onderzoek

19.

Een EU-consensus ontwikkelen over minimumnormen voor kwaliteit en criteria voor interventies en diensten betreffende preventie, behandeling, schadebeperking en gezondheidsherstel, rekening houdend met behoeften van specifieke groepen en met het op nationaal en internationaal niveau verrichte werk

20.

Waar nodig diensten opzetten voor minderheden, onder meer migranten

9.

Gedetineerde drugsgebruikers toegang verschaffen tot gezondheidszorg om gezondheidsschade als gevolg van drugsgebruik te voorkomen en te beperken

21.

Voor gedetineerden dezelfde diensten betreffende preventie, behandeling, schadebeperking en gezondheidsherstel ontwikkelen en toepassen als voor niet-gedetineerden. Bijzondere aandacht voor nazorg na vrijlating

22.

De lidstaten onderschrijven indicatoren en passen deze toe in gevangenissen voor monitoring van drugsgebruik, drugsgerelateerde gezondheidsproblemen en dienstverlening aan gedetineerde drugsgebruikers, op basis van een door de Commissie in samenwerking met het EWDD ontwikkelde methode die compatibel is met de bestaande methoden, en rekening houdend met het werk van het UNODC (in het projectgebied van hiv/aids en behandeling) en de WHO (gezondheid in gevangenissen)

10.

Toegang verzekeren tot schadebeperkingsdiensten om de verspreiding van hiv/aids, hepatitis C en andere drugsgerelateerde, door bloed overgedragen infectieziekten tegen te gaan en het aantal drugsgerelateerde doden in de EU te verminderen

23.

Toegang bieden tot en bereik verbeteren van schadebeperkingsdiensten en de daarbij geboden keuzemogelijkheden, als vast onderdeel van vraagbeperkend beleid, waarbij gebruik wordt gemaakt van aantoonbaar effectieve interventies (6)

11.

De samenwerking op het gebied van rechtshandhaving in de EU verbeteren om de productie van en de handel in drugs aan te pakken

24.

Gerichte aanpak van criminele organisaties en nieuwe dreigingen, met gebruikmaking van een inlichtingengestuurde aanpak (gebaseerd op de methode van het Europees model voor criminele inlichtingen (ECIM)) die prioriteit toekent aan de criminele netwerken en de criminele markten die de grootste bedreiging vormen

25.

Er wordt meer gebruik gemaakt van multidisciplinaire rechtshandhavingsoperaties, waarbij Europol, Eurojust alsook politie-, douane- en grensbewakingsdiensten betrokken zijn, door middel van bilaterale en multilaterale samenwerkingsinitiatieven, gemeenschappelijke onderzoeksteams (GOT's) en gezamenlijke douaneoperaties (GDO's). Lidstaten onderzoeken welke maatregelen het proces kunnen bevorderen en versnellen en moedigen een frequenter gebruik van deze instrumenten in drugszaken aan

26.

De kwaliteit verbeteren van de inlichtingen die via de nationale Europol-eenheden worden verstrekt aan Europol en daarmee samenhangende projecten, inclusief analysebestanden (AWF's). De aandacht moet vooral gaan naar de ernstige georganiseerde criminaliteit en de medewerking van de lidstaten met de grootste impact op de bredere drugsmarkten in de EU

27.

Uitvoering van drugsgerelateerde COSPOL-projecten, met bijzondere aandacht voor:

28.

De Europese Politieacademie (EPA) (7) verzorgt toepasselijke bijscholing (8) voor hogere politie- en douanefunctionarissen en voor verbindingsfunctionarissen in derde landen, via de nationale politiescholen

29.

De verbindingsfunctionarissen en, in voorkomend geval, de verbindingsmagistraten worden systematischer in derde landen ingezet voor de uitwisseling van gegevens en inlichtingen tussen de rechtshandhavingsdiensten van de LS en Europol, met inachtneming van Besluit 2003/170/JBZ van de Raad van 27 februari 2003 betreffende het gezamenlijk gebruik van verbindingsofficieren die gedetacheerd zijn door de rechtshandhavende autoriteiten van de lidstaten, als gewijzigd bij Besluit 2006/560/JBZ van de Raad van 24 juli 2006

30.

Instelling en toepassing van een EU-systeem voor forensische profielanalyse in verband met drugsgerelateerde rechtshandhaving voor synthetische drugs en, in voorkomend geval, andere drugs, op basis van, onder meer, de ervaringen met projecten zoals SYNERGY en CHAIN, de structuur en expertise van Europol en het Gemeenschappelijk Centrum voor Onderzoek van de Commissie, en van lopende rechtshandhavingsactiviteiten en ervaringen in de LS op dit gebied

12.

Effectieve justitiële samenwerking verbeteren op het gebied van bestrijding van drugshandel en rechtshandhaving met betrekking tot de productie van en de handel in drugs en/of precursoren en het witwassen van geld dat uit deze handel afkomstig is

31.

het volledige gebruik van het bestaande EU-instrumentarium voor verzoeken om wederzijdse bijstand in criminele zaken, Europese aanhoudingsbevelen en door de rechtsmachten van de LS uitgevaardigde sancties aanmoedigen

32.

De lidstaten overwegen in voorkomend geval om getuigenbeschermingsprogramma te ontwikkelen en de mogelijke meerwaarde van samenwerking op dit gebied te onderzoeken

33.

De samenwerking onder de EU-lidstaten versterken met het oog op volledige toepassing van de rechtsinstrumenten inzake wederzijdse erkenning van confiscatiebevelen

34.

Het instellen van effectieve bureaus voor de ontneming van vermogensbestanddelen in de lidstaten ondersteunen overeenkomstig Besluit 2007/845/JBZ van de Raad, en de betrokken lidstaten verder ondersteunen via het CARIN-netwerk. Onderzoeken via Europol en de AWF's van Europol ondersteunen

13.

Op operationeel, politiek en beleidsniveau snel en doeltreffend reageren op nieuwe dreigingen (bv. nieuwe drugs, nieuwe routes)

35.

Waar nodig regionale veiligheidplatforms oprichten (zoals MOAC-N, Baltische Zee TF) om op nieuwe dreigingen te reageren met gecoördineerde, operationele maatregelen. Dergelijk optreden moet verenigbaar zijn met bestaande wettelijke en operationele regelingen op EU-niveau en gebaseerd zijn op specifieke dreigingsanalyses (zie ook maatregel 48). De nieuwe platforms mogen de bestaande structuren niet overlappen, en moeten er compatibel mee zijn

36.

De EU legt de nadruk op gecoördineerde en gezamenlijke inspanningen van de lidstaten en de regio's die het meest worden geconfronteerd met bepaalde verschijnselen in verband met de productie van of de handel in drugs; in voorkomend geval in samenwerking met Europol

14.

De productie en het aanbod van synthetische drugs verminderen

37.

Lidstaten onderhouden actief handhavingssamenwerking/gezamenlijke operaties op dit gebied en wisselen inlichtingen en beproefde methoden uit. Optimaal gebruik maken van het analysebestand SYNERGY van Europol, de onderdelen ervan (9) en de daarmee verband houdende EJUP- en COSPOL-initiatieven

15.

Het in/via de EU onrechtmatig gebruiken en verhandelen van precursoren voor de productie van illegale drugs verminderen

38.

De EU ontwikkelt een duidelijk en eensluidend standpunt dienaangaande dat zij inneemt op internationaal niveau en in de relevante internationale fora, op basis van bestaande wetgeving en samenwerkingsafspraken met de particuliere sector, via een doeltreffende coördinatie door de betrokken Raadsinstanties

39.

De douane en grenscontrolediensten maken controles op precursoren tot onderdeel van hun strategische aanpak, waarbij ze het grensbeheer effectiever maken door toepassing van het communautair systeem voor risicobeheer, en coördineren hun werkzaamheden op dit gebied nauwer met andere rechtshandhavingsinstanties die actief zijn in de bestrijding van drugsproductie en -handel

40.

De EU steunt ten volle de internationale samenwerking ter voorkoming van het onrechtmatig gebruik van drugsprecursoren, zoals de projecten PRISM en COHESION onder leiding van het INCB. De operationele samenwerking van de onderzoeksinstanties binnen de EU wordt ondersteund met het EJUP-samenwerkingsverband en het samenwerkingsverband van Europol-AWF. Dit samenwerkingsverband moet nog meer worden uitgediept/benut

41.

Vanuit het oogmerk van rechtshandhaving en aansturing met inlichtingen ondersteunen de EU en haar lidstaten ten volle de drugsgerelateerde projecten van Europol en EJUP, ter bestrijding van criminele netwerken die bij precursorenhandel betrokken zijn

42.

De EU-wetgeving inzake de controle op drugsprecursoren en de uitvoering van die wetgeving evalueren

43.

De EU sluit en benut, waar mogelijk in overleg met Europol, samenwerkingsovereenkomsten met de landen waar de belangrijkste precursoren van synthetische drugs vandaan komen

44.

De Commissie, OLAF, Europol, EJUP en COSPOL verbeteren de interdisciplinaire samenwerking, teneinde gezamenlijke initiatieven op te zetten

16.

EU-drugsbeleid systematisch tot onderdeel maken van de betrekkingen met derde landen en regio's en van de ruimere ontwikkelings- en veiligheidsagenda. Dit gebeurt op basis van strategische planning en coördinatie tussen alle betrokken partijen

45.

Ervoor zorgen dat de doelstellingen van de drugsstrategie en actieplannen van de EU tot uiting komen in de betrekkingen met derde landen

46.

Voor de bestaande samenwerkingsverbanden rond drugs, zoals het EU-LAC-samenwerkings- en coördinatiemechanisme en de EU-Andes-dialoog, en voor de „drugstrojka's” met derde landen en regio's specifieke punten van samenwerking aanwijzen en resultaatsindicatoren vaststellen, zodat deze samenwerkingsverbanden doeltreffender worden

47.

In aansluiting op de EU-besluiten en strategieën en met steun van de communautaire en nationale bijstandsprogramma's drugsgerelateerde problemen in de drugsproducerende landen en langs de (nieuwe) smokkelroutes, zoals West-Afrika, aanpakken met vraag- en aanbodbeperkende projecten, zoals maatregelen voor alternatieve ontwikkeling, en projecten die onrechtmatig gebruik van chemische precursoren moeten tegengaan. De bijstand moet, in voorkomend geval, worden afgestemd op de tussen de EU en derde landen en regio's overeengekomen drugsactieplannen (zie maatregelen 51 en 60)

48.

De regionale en intraregionale samenwerking intensiveren om de vraag naar en het aanbod van drugs in derde landen terug te dringen met behulp van financieringsprogramma's van LS en EG, zoals het financieringsinstrument voor ontwikkelingssamenwerking en het Europees Ontwikkelingsfonds, het stabiliteitsinstrument en het Europees nabuurschaps- en partnerschapsinstrument

49.

Met het oog op de coördinatie een mechanisme ontwikkelen om toezicht te houden op de drugsbijstand van de EU aan derde landen

50.

Enquête verrichten naar bereik en resultaten van EG-drugsprojecten in derde landen

51.

Bijwerking en uitvoering van de EU-drugsactieplannen voor de Centraal-Aziatische republieken (10); Latijns-Amerika en het Caribisch Gebied (11) en de Westelijke-Balkanlanden en de kandidaat-lidstaten (12)

52.

Het raadplegingsmechanisme van de Groep van Dublin benutten en actief in dialoog blijven met derde landen voor de uitvoering van de aanbevelingen van de mini-Dublingroepen

17.

De benadering van de EU inzake alternatieve ontwikkeling (als bepaald in document 9597/06 CORDROGUE 44 en UNODC/CND/2008/WG.3/CRP.4) promoten en uitvoeren in samenwerking met derde landen, met inachtneming van de mensenrechten, menselijke veiligheid en de specifieke voorwaarden van het samenwerkingsverband

53.

De financiële steun ter uitvoering van projecten en programma's voor alternatieve ontwikkeling opvoeren, waarbij erop wordt toegezien dat de interventies in de juiste volgorde verlopen en dat ontwikkelingshulp niet afhankelijk wordt gesteld van de terugschroeving van de teelt van illegale drugs, en initiatieven financieren ter preventie van deze teelt

54.

Alternatieve ontwikkeling toevoegen aan de ruimere ontwikkelingsagenda van de lidstaten en derde landen aanmoedigen om alternatieve ontwikkeling in hun nationaal beleid te integreren

55.

Binnen een drugsomgeving initiatieven helpen opzetten voor de bestrijding van armoede, conflicten en kwetsbaarheid door rechtmatige, haalbare en duurzame middelen van bestaan te ondersteunen

—

armen beschikken over meer voedselzekerheid en inkomstenbronnen;

—

armen hebben betere toegang tot sociale en productie-infrastructuur

18.

EU-coördinatie in multilaterale context verbeteren en een geïntegreerde en evenwichtige aanpak bevorderen

56.

Zorgen voor betere coördinatie en meer continuïteit tussen de HGD en de delegaties van de LS in de Commissie van de Verenigde Naties voor verdovende middelen (UNCND), onder meer door een passende lastenverdeling onder de lidstaten op initiatief van het voorzitterschap

57.

Gemeenschappelijke EU-standpunten en resoluties voorbereiden, coördineren en vaststelling in de CND

58.

Op de bijeenkomst op hoog niveau van de 52e UNCND over de evaluatie en follow-up van UNGASS '98 (14) een EU-standpunt presenteren en daarin de grondbeginselen van het EU-drugsbeleid uitdragen

59.

Activiteiten coördineren met andere internationale fora of programma's, met name UNODC, de Pompidou-groep, WHO, UNAIDS, WCO en Interpol

19.

De kandidaat-lidstaten en de landen van het stabilisatie- en associatieproces steunen

60.

Deze landen de nodige technische en andere bijstand verlenen om ze vertrouwd te maken met het EU-acquis op drugsgebied en hen helpen de vereiste maatregelen te treffen, zoals de maatregelen die zijn vastgesteld in het actieplan inzake drugs met de landen van de westelijke Balkan (15)

20.

De samenwerking met landen die onder het Europees nabuurschapsbeleid vallen, verbeteren

61.

De dialoog over drugs met de landen van het Europees nabuurschapsbeleid (ENB) verbeteren in bilateraal of regionaal verband, met name via bestaande subcomités

62.

De Commissie moedigt deze landen aan het Europees nabuurschapsinstrument te gebruiken voor de uitvoering van het drugsonderdeel van de ENB-actieplannen

21.

Meer kennis vergaren op drugsgebied door onderzoek te bevorderen

63.

De Raad en de Commissie:

22.

Zorgen voor uitwisseling van nauwkeurige en beleidsrelevante gegevens op het gebied van illegale drugs

64.

Lidstaten verstrekken de nationale knooppunten van Reitox (16) de middelen die nodig zijn om aan de verplichtingen en kwaliteitsnormen van het EWDD-lidmaatschap te kunnen voldoen. De nationale knooppunten leveren bijdragen aan het EWDD op basis van jaarlijkse afspraken en met passende steun van het EWDD

23.

Doorgaan met het ontwikkelen van instrumenten om de drugssituatie en het effect van maatregelen te volgen

65.

De vijf belangrijkste epidemiologische indicatoren van het EWDD verder verbeteren en volledig toepassen en nieuwe indicatoren en maatregelen op het gebied van terugdringing van de vraag naar drugs ontwikkelen

66.

Een wetenschappelijke studie verrichten naar het gebruik van het internet als instrument voor illegale drugshandel, en nagaan met welke nationale, Europese en/of internationale maatregelen daartegen doeltreffend kan worden opgetreden

67.

Sleutelindicatoren ontwikkelen voor het verzamelen van beleidsrelevante gegevens over drugsgerelateerde criminaliteit, illegale teelt, de markten voor drugs en aanbodbeperkende interventies, en een strategie ontwikkelen om deze gegevens te verzamelen

68.

Analyse-instrumenten ontwikkelen om de doeltreffendheid en het effect van het drugsbeleid beter te beoordelen (bv. instrumenten voor evaluatie van modellen, effectiviteitsindexen voor beleid, analyse van overheidsuitgaven enz.)

69.

De werking beoordelen van Besluit 2005/387/JBZ van de Raad inzake de uitwisseling van informatie, de risicobeoordeling en de controle ten aanzien van nieuwe psychoactieve stoffen, en indien nodig wijzigingen aanbrengen

24.

Zorgen voor voortdurende evaluatie van het drugsbeleid

70.

De lidstaten evalueren het nationale drugsbeleid regelmatig of lopend en stellen het bij

71.

Jaarlijks een voortgangsverslag indienen bij de Raad en het Europees Parlement over de uitvoering van het actieplan, en zo nodig aangepaste/verbeterde indicatoren en rapportagemechanismen voorstellen voor monitoring en evaluatie

72.

Een externe, onafhankelijke beoordeling laten verrichten van de tenuitvoerlegging van de EU-drugsstrategie 2005-2012 en het EU-drugsactieplan 2009-2012, gevolgd door een bezinningsperiode en daarna door follow-up