23.11.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/1

1.1.

Dit reglement is van toepassing op kinderbeveiligingssystemen die geschikt zijn voor installatie in motorvoertuigen met drie of meer wielen en die niet bedoeld zijn om met klapstoelen of zijwaarts gerichte stoelen te worden gebruikt.

2.1.

„kinderbeveiligingssysteem („beveiligingssysteem”)”: een geheel van onderdelen, bestaande uit een combinatie van riemen of flexibele componenten met een sluiting, verstelinrichtingen en bevestigingselementen, soms tevens voorzien van een aanvullende inrichting zoals een reiswieg, kinderdraagmandje, stoeltje en/of botsingsscherm, dat aan een motorvoertuig kan worden bevestigd. Het is zo ontworpen dat de kans op verwonding van de gebruiker bij een botsing of een abrupte vertraging van het voertuig wordt verminderd doordat het de bewegingsmogelijkheden voor het lichaam van de gebruiker beperkt.

„ISOFIX” is een systeem om een kinderbeveiligingssysteem in een voertuig te bevestigen, bestaande uit twee onbuigzame verankeringspunten aan het voertuig, twee overeenkomstige onbuigzame bevestigingselementen aan het kinderbeveiligingssysteem en een systeem om het kantelen van het kinderbeveiligingssysteem te beperken.

2.1.1.

Kinderbeveiligingssystemen worden ingedeeld in vijf „massagroepen”:

2.1.1.1.

groep 0 voor kinderen met een massa van minder dan 10 kg;

2.1.1.2.

groep 0+ voor kinderen met een massa van minder dan 13 kg;

2.1.1.3.

groep I voor kinderen met een massa van 9 kg tot 18 kg;

2.1.1.4.

groep II voor kinderen met een massa van 15 kg tot 25 kg;

2.1.1.5.

groep III voor kinderen met een massa van 22 kg tot 36 kg.

2.1.1.6

ISOFIX-kinderbeveiligingssystemen worden ingedeeld in 7 ISOFIX-formaatklassen, die zijn beschreven in Reglement nr. 16, bijlage 17, aanhangsel 2:

2.1.2.

Kinderbeveiligingssystemen worden ingedeeld in vier „categorieën”:

2.1.2.1.

de categorie „universeel” voor gebruik als bedoeld in de punten 6.1.1, 6.1.3.1 en 6.1.3.2 op de meeste zitplaatsen en in het bijzonder die welke op grond van Reglement nr. 16 compatibel worden geacht met een dergelijke categorie kinderbeveiligingssystemen;

2.1.2.2.

de categorie „beperkt” voor gebruik als bedoeld in de punten 6.1.1 en 6.1.3.1 op aangewezen zitplaatsen van bepaalde voertuigtypen zoals opgegeven door de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem of de fabrikant van het voertuig;

2.1.2.3.

de categorie „semi-universeel” voor gebruik als bedoeld in de punten 6.1.1 en 6.1.3.2;

2.1.2.4.

de categorie „voertuigspecifiek” voor gebruik:

2.1.2.4.1.

hetzij in specifieke voertuigtypen overeenkomstig de punten 6.1.2 en 6.1.3.3, of

2.1.2.4.2.

als „ingebouwd” kinderbeveiligingssysteem.

2.1.3.

De systemen die het kind in het kinderbeveiligingssysteem op zijn plaats houden, worden ingedeeld in twee klassen:

2.1.3.1.

„partieel beveiligingssysteem”: een inrichting, zoals een verhogingskussen, die slechts een compleet kinderbeveiligingssysteem vormt bij gebruik in combinatie met een veiligheidsgordel voor volwassenen die om het lichaam van het kind heen gaat of waarmee het systeem waarin het kind wordt geplaatst, wordt bevestigd;

2.1.3.2.

„verhogingskussen”: een stevig kussen dat in combinatie met een veiligheidsgordel voor volwassenen kan worden gebruikt;

2.1.3.3.

„schouderafstelriem”: een riem die de schouderriem van een veiligheidsgordel voor volwassenen op een voor het kind geschikte plaats houdt en waarbij het effectieve punt waar de schouderriem van richting verandert, kan worden geregeld met behulp van een inrichting die langs de riem op en neer kan worden bewogen totdat dit punt zich ter hoogte van de schouder van de drager bevindt, waarna de inrichting in deze positie kan worden vergrendeld. Deze riem is niet bestemd om een significant deel van de dynamische belasting te dragen.

2.2.

„kinderzitje”: een kinderbeveiligingssysteem met een geïntegreerd stoeltje waarin het kind op zijn plaats wordt gehouden;

2.3.

„gordel”: een kinderbeveiligingssysteem bestaande uit een combinatie van riemen met een sluiting, verstelinrichtingen en bevestigingselementen;

2.4.

„stoeltje”: een constructie die een onderdeel van het kinderbeveiligingssysteem vormt en plaats biedt aan een kind in zittende positie;

2.4.1.

„reiswieg”: een beveiligingssysteem dat plaats biedt aan een kind dat in liggende positie op zijn plaats wordt gehouden, waarbij de ruggengraat van het kind loodrecht op het middenlangsvlak van het voertuig staat. Het is zo ontworpen dat de krachten bij een botsing over het hoofd en het lichaam van het kind, de ledematen uitgezonderd, worden verdeeld;

2.4.2.

„beveiligingssysteem voor reiswiegen”: een inrichting waarmee een reiswieg aan de structuur van het voertuig wordt vastgemaakt;

2.4.3.

„kinderdraagmandje”: een beveiligingssysteem dat bestemd is voor een kind in een naar achteren gerichte, half-liggende positie. Het is zo ontworpen dat de krachten bij een frontale botsing over het hoofd en het lichaam van het kind, de ledematen uitgezonderd, worden verdeeld;

2.5.

„stoelonderstel”: dat deel van een kinderbeveiligingssysteem waarmee het stoeltje in een hogere positie kan worden gebracht;

2.6.

„steun”: dat deel van een kinderbeveiligingssysteem waarmee het kind binnen het kinderbeveiligingssysteem in een hogere positie kan worden gebracht;

2.7.

„botsingsscherm”: een vóór het kind aangebrachte inrichting die zo is ontworpen dat de krachten bij een frontale botsing over het grootste deel van de lengte van het lichaam van het kind worden verdeeld;

2.8.

„riem”: een buigzaam onderdeel dat bestemd is voor de overdracht van krachten;

2.8.1.

„heupriem”: een riem die, hetzij in de vorm van een complete gordel, hetzij in de vorm van een onderdeel van een dergelijke gordel, over het bekken van het kind loopt en dit op zijn plaats houdt;

2.8.2.

„schouderriem”: dat deel van een gordel dat het bovenlichaam van het kind op zijn plaats houdt;

2.8.3.

„kruisriem”: een riem bestaande uit één of meer stukken die aan het kinderbeveiligingssysteem en de heupriem wordt vastgemaakt en die tussen de dijen van het kind doorloopt. Hij is ontworpen om te voorkomen dat het kind in normale rijomstandigheden onder de heupgordel doorglijdt en dat de heupgordel bij een botsing van het bekken naar boven schuift;

2.8.4.

„fixeerriem”: een riem die een onderdeel van de gordel vormt en die uitsluitend het lichaam van het kind op zijn plaats houdt;

2.8.5.

„bevestigingsriem van het kinderbeveiligingssysteem”: een riem waarmee het kinderbeveiligingssysteem aan de structuur van het voertuig wordt vastgemaakt en die deel kan uitmaken van het stoelbevestigingssysteem;

2.8.6.

„harnasgordel”: een gordel bestaande uit een heupgordel, schouderriemen en eventueel een kruisriem;

2.8.7.

„Y-vormige gordel”: een gordel bestaande uit een riem die tussen de benen van het kind wordt geleid en een riem voor elke schouder;

2.9.

„sluiting”: een snel los te maken inrichting waarmee het kind door het beveiligingssysteem of het beveiligingssysteem door de structuur van het voertuig op zijn plaats kan worden gehouden. De sluiting mag tevens verstelinrichting zijn;

2.9.1.

„omsloten ontgrendelingsknop”: een ontgrendelingsknop waarbij de sluiting niet met een bol met een diameter van 40 mm kan worden geopend;

2.9.2.

„niet-omsloten ontgrendelingsknop”: een ontgrendelingsknop waarbij de sluiting met een bol met een diameter van 40 mm kan worden geopend;

2.10.

„verstelinrichting”: een inrichting voor de aanpassing van het beveiligingssysteem of de bevestigingselementen aan de lichaamsbouw van de gebruiker, de configuratie van het voertuig of beide. De verstelinrichting is hetzij een onderdeel van de sluiting, hetzij een oprolmechanisme of een ander deel van de veiligheidsgordel;

2.10.1.

„snelversteller”: een verstelinrichting die met één soepele beweging van de hand kan worden bediend;

2.10.2.

„direct op het kinderbeveiligingssysteem gemonteerde verstelinrichting”: een verstelinrichting voor een integrale harnasgordel die direct op het beveiligingssysteem voor kinderen wordt gemonteerd, in tegenstelling tot verstelinrichtingen die in de te verstellen riemen zijn opgenomen;

2.11.

„bevestigingselementen”: de delen van het kinderbeveiligingssysteem, met inbegrip van het bevestigingsmateriaal, waarmee het kinderbeveiligingssysteem hetzij direct, hetzij indirect via de voertuigstoel stevig aan de voertuigstructuur kan worden vastgemaakt;

2.11.1.

„steunpoot”: een permanent aan een kinderbeveiligingssysteem bevestigd element dat een samendrukbare verbinding tussen het kinderbeveiligingssysteem en de voertuigstructuur vormt om indrukking van het zitkussen bij het remmen te voorkomen. Een steunpoot kan verstelbaar zijn;

2.12.

„energieabsorberende voorziening”: een voorziening die onafhankelijk van de riem of in combinatie daarmee, de energie moet opnemen en die deel uitmaakt van een kinderbeveiligingssysteem;

2.13.

„oprolmechanisme”: een inrichting waarin de riem van een kinderbeveiligingssysteem geheel of gedeeltelijk kan worden opgerold. Deze term dekt de volgende inrichtingen:

2.13.1.

„oprolmechanisme met automatische vergrendeling”: een oprolmechanisme waarbij de riem tot op de gewenste lengte kan worden afgerold en automatisch aan de lichaamsbouw van de gebruiker wordt aangepast wanneer de gordel is vastgemaakt. De riem kan niet verder worden afgerold zonder bewust ingrijpen van de gebruiker;

2.13.2.

„oprolmechanisme met noodvergrendeling”: een oprolmechanisme dat in normale rijomstandigheden de bewegingsvrijheid van de gebruiker niet beperkt. Het oprolmechanisme omvat lengteverstelinrichtingen die de riem automatisch aan de lichaamsbouw van de gebruiker aanpassen, alsmede een vergrendelingsmechanisme dat in noodgevallen in werking wordt gesteld door:

2.13.2.1.

de vertraging van het voertuig, de afwikkeling van de riem van het oprolmechanisme of enig ander automatisch middel (enkelvoudige gevoeligheid); of

2.13.2.2.

een combinatie van deze middelen (meervoudige gevoeligheid);

2.14.

„verankeringspunten voor het beveiligingssysteem”: de delen van de voertuigstructuur of de stoelstructuur waaraan het kinderbeveiligingssysteem wordt vastgemaakt;

2.14.1.

„aanvullend verankeringspunt”: een deel van de structuur van het voertuig of de stoel of enig ander deel van het voertuig waaraan het kinderbeveiligingssysteem moet worden vastgemaakt en die een aanvulling vormt op de verankeringspunten die zijn goedgekeurd krachtens Reglement nr. 14. Het gaat onder meer om de in bijlage 6 beschreven vloerkuip van de trolley of andere structurele kenmerken van een specifiek voertuig wanneer deze door een steunpoot worden belast;

2.14.2.

„ISOFIX-verankeringspunt onderaan”: een ronde, horizontale stang met een diameter van 6 mm die uit de voertuig- of stoelstructuur komt en bestemd is om een ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem op zijn plaats te houden met ISOFIX-bevestigingselementen;

2.14.3.

„ISOFIX-verankeringssysteem”: een systeem dat bestaat uit twee ISOFIX-verankeringspunten onderaan die aan de voorschriften van Reglement nr. 14 voldoen en dat bestemd is om een ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem vast te maken samen met een antikantelinrichting;

2.14.4.

„antikantelinrichting”

2.14.5.

„ISOFIX-verankeringspunt bovenaan”: een voorziening, bijvoorbeeld een stang, die aan de voorschriften van Reglement nr. 14 voldoet, in een specifieke zone is aangebracht en zo is ontworpen dat het ISOFIX-riemverbindingsstuk bovenaan erin past en de erop uitgeoefende kracht aan de voertuigstructuur wordt doorgegeven;

2.15.

„naar voren gericht”: met de voorkant in de normale rijrichting van het voertuig;

2.16.

„naar achteren gericht”: met de voorkant in de richting tegenovergesteld aan de normale rijrichting van het voertuig;

2.17.

„half-liggende positie”: een bijzondere stand van het stoeltje waarin het kind achterover leunt;

2.18.

„liggende/horizontale positie”: een houding waarin ten minste het hoofd en het lichaam van het kind, de ledematen uitgezonderd, zich in een horizontaal vlak bevinden wanneer het kind in het beveiligingssysteem rust;

2.19.

„type kinderbeveiligingssysteem”: kinderbeveiligingssystemen die onderling niet verschillen op essentiële punten zoals:

2.19.1.

de categorie en de massagroep(en), alsmede de positie en oriëntatie (als gedefinieerd in de punten 2.15 en 2.16) waarvoor het beveiligingssysteem is bestemd;

2.19.2.

de geometrie van het kinderbeveiligingssysteem;

2.19.3.

afmetingen, massa, materiaal en kleur van:

2.19.4.

materiaal, weefsel, afmetingen en kleur van de riemen;

2.19.5.

de onbuigzame delen (sluiting, bevestigingselementen enz.).

2.20.

„stoel”: een constructie die al dan niet integrerend deel uitmaakt van de voertuigstructuur, inclusief bekleding, en die bestemd is om zitplaats te bieden aan één volwassene. In dit verband:

2.20.1.

betekent „groep zitplaatsen” hetzij een zitbank, hetzij een aantal naast elkaar geplaatste afzonderlijke stoelen (zo bevestigd dat de voorste verankeringspunten van één der stoelen op één lijn staan met de voorste of achterste verankeringspunten van een andere stoel of op een lijn die daar tussendoor loopt) die plaats bieden aan één of meer volwassenen;

2.20.2.

betekent „zitbank” een constructie, compleet met bekleding, die plaats biedt aan meer dan één volwassene;

2.20.3.

betekent „zitplaatsen vóór” de groep zitplaatsen die zich het meest vooraan in de passagiersruimte bevindt, d.w.z. dat zich daarvoor geen andere zitplaatsen meer bevinden;

2.20.4.

betekent „zitplaatsen achter” vaste, naar voren gerichte zitplaatsen die zich achter een andere groep zitplaatsen bevinden;

2.20.5.

betekent „ISOFIX-positie” een systeem voor de installatie van:

2.21.

„verstelsysteem”: de complete inrichting waarmee de stoel of een gedeelte daarvan kan worden versteld om een stand te verkrijgen die aan de lichaamsbouw van de volwassen inzittende is aangepast. Hiermee is met name mogelijk:

2.21.1.

een verplaatsing in de lengterichting, en/of

2.21.2.

een verplaatsing in de hoogte, en/of

2.21.3.

inclinatie.

2.22.

„stoelverankering”: het systeem waarmee de stoel voor volwassenen aan de voertuigstructuur is vastgemaakt, met inbegrip van de desbetreffende delen van de voertuigstructuur;

2.23.

„stoeltype”: een categorie van stoelen voor volwassenen, die onderling niet verschillen op essentiële punten zoals:

2.23.1.

de vorm, de afmetingen en het materiaal van de stoelstructuur,

2.23.2.

het type en de afmetingen van de verstel- en de vergrendelingssystemen van de rugleuning, en

2.23.3.

het type en de afmetingen van de bevestiging van de veiligheidsgordel voor volwassenen op de stoel, van de stoelverankering en van de desbetreffende delen van de voertuigstructuur.

2.24.

„wegklapsysteem”: een voorziening waarmee een hoekverdraaiing of een verplaatsing in de lengterichting, zonder vaste tussenstand, van de stoel voor volwassenen of een gedeelte daarvan mogelijk is, om het in- en uitstappen van de passagiers en het in- en uitladen van voorwerpen te vergemakkelijken;

2.25.

„vergrendelingssysteem”: een inrichting waarmee de stoel voor volwassenen en de delen ervan in de gebruiksstand worden vergrendeld;

2.26.

„blokkeerinrichting”: een inrichting die verhindert dat een deel van de riem van een veiligheidsgordel voor volwassenen ten opzichte van een ander deel van de riem van dezelfde gordel kan bewegen. Deze inrichting werkt hetzij op het diagonale gedeelte, hetzij op het heupgedeelte van de gordel in of zet zowel het diagonale als het heupgedeelte van de gordel voor volwassenen vast. De term dekt de volgende klassen:

2.26.1.

„inrichting van klasse A”: een inrichting die verhindert dat het kind de riem uit het oprolmechanisme trekt zodat het heupgedeelte van de gordel langer wordt wanneer de gordel voor volwassenen direct wordt gebruikt om het kind op zijn plaats te houden. Als deze inrichting bij beveiligingssystemen van groep I wordt geleverd, moet de inrichting aan de voorschriften van punt 6.2.9 beantwoorden;

2.26.2.

„inrichting van klasse B”: een inrichting die een aangebrachte spanning in het heupgedeelte van een veiligheidsgordel voor volwassenen handhaaft wanneer de gordel voor volwassenen wordt gebruikt om het kinderbeveiligingssysteem vast te maken. Deze inrichting moet verhinderen dat de riem uit het oprolmechanisme glijdt waardoor de spanning zou verminderen en het kinderbeveiligingssysteem in een niet-optimale positie terecht zou komen;

2.27.

„beveiligingssysteem voor gehandicapte kinderen”: een kinderbeveiligingssysteem dat speciaal is ontworpen voor kinderen met bijzondere behoeften die het gevolg zijn van een fysieke of mentale handicap; deze inrichting mag voorzien zijn van aanvullende voorzieningen die de mobiliteit van delen van het lichaam van het kind beperken, maar ze moet ten minste zijn uitgerust met een basisbeveiligingssysteem dat aan de voorschriften van dit reglement voldoet;

2.28.

„ISOFIX-bevestigingselement”: een van de twee verbindingsstukken die aan de voorschriften van punt 6.3.2 van dit reglement voldoen, uit de structuur van het ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem steken en in een ISOFIX-verankeringspunt onderaan passen;

2.29.

„ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem”: een kinderbeveiligingssysteem dat moet worden bevestigd aan een ISOFIX-verankeringssysteem dat aan de voorschriften van Reglement nr. 14 voldoet;

2.30.

„plooi van de stoel”: het gebied in de buurt van het punt waar het oppervlak van het zitkussen en de rugleuning van de stoel elkaar snijden;

2.31.

„voertuigstoelprofiel”: een profiel dat overeenkomt met de in punt 2.1.1.6 gedefinieerde ISOFIX-formaatklassen en waarvan de afmetingen zijn weergegeven in de figuren 1 tot en met 6 van bijlage 17, aanhangsel 2, bij Reglement nr. 16, en dat door fabrikanten van kinderbeveiligingssystemen wordt gebruikt om de juiste afmetingen van een ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem en de positie van de ISOFIX-bevestigingselementen ervan te bepalen;

2.32.

„ISOFIX-verbindingsstuk bovenaan”: een inrichting die bestemd is om aan een ISOFIX-verankeringspunt bovenaan te worden bevestigd;

2.33.

„ISOFIX-haak bovenaan”: een ISOFIX-verbindingsstuk bovenaan dat wordt gebruikt om een ISOFIX-riem bovenaan te bevestigen aan een ISOFIX-verankeringspunt bovenaan zoals gedefinieerd in figuur 3 van Reglement nr. 14;

2.34.

„ISOFIX-riem bovenaan”: een riem (of gelijkwaardig) die van de bovenkant van het ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem tot het ISOFIX-verankeringspunt bovenaan reikt en voorzien is van een verstelinrichting, een spankrachtverminderingsinrichting en een ISOFIX-verbindingsstuk bovenaan;

2.35.

„ISOFIX-bevestigingselement bovenaan”: een inrichting om de ISOFIX-riem bovenaan aan het ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem vast te maken;

2.36.

„spankrachtverminderingsinrichting”: een systeem voor het vrijgeven van de inrichting die de spanning van de ISOFIX-riem bovenaan regelt en handhaaft;

2.37.

„geleider voor de veiligheidsgordel voor volwassenen”: een inrichting die ervoor zorgt dat de veiligheidsgordel voor volwassenen het juiste traject volgt, terwijl de gordel vrij kan bewegen;

2.38.

„typegoedkeuringstest”: een test om te bepalen in welke mate een type kinderbeveiligingssysteem dat ter goedkeuring wordt ingediend, aan de voorschriften kan voldoen;

2.39.

„productiekwalificatietest”: een test om te bepalen of de fabrikant een kinderbeveiligingssysteem kan produceren dat in overeenstemming is met de kinderbeveiligingssystemen die ter goedkeuring zijn ingediend;

2.40.

„routinetests”: het testen van een aantal kinderbeveiligingssystemen uit een enkele partij, om na te gaan in welke mate deze aan de voorschriften voldoen.

3.1.

De aanvraag om goedkeuring van een type kinderbeveiligingssysteem wordt door de houder van het handelsmerk of door zijn gemachtigde vertegenwoordiger ingediend en komt overeen met het in bijlage 14 beschreven typegoedkeuringsschema.

3.2.

De goedkeuringsaanvraag voor elk type kinderbeveiligingssysteem gaat vergezeld van:

3.2.1.

een technische beschrijving van het kinderbeveiligingssysteem, met opgave van de gebruikte riemen en andere materialen, en tekeningen van de onderdelen van het kinderbeveiligingssysteem; in het geval van oprolmechanismen, installatie-instructies voor deze oprolmechanismen en de sensoren ervan; een verklaring betreffende toxiciteit (punt 6.1.5) en ontvlambaarheid (punt 6.1.6); op deze tekeningen moet de plaats van het goedkeuringsnummer en de aanvullende symbolen bij de cirkel van het goedkeuringsmerk zijn aangegeven. In de beschrijving wordt de kleur van het ter goedkeuring ingediende model vermeld;

3.2.2.

vier monsters van het kinderbeveiligingssysteem;

3.2.3.

een stuk van 10 meter van elke categorie riem die in het kinderbeveiligingssysteem wordt gebruikt; en

3.2.4.

op verzoek van de voor de uitvoering van de tests verantwoordelijke technische dienst worden bijkomende monsters verstrekt;

3.2.5.

instructies en verpakkingsgegevens overeenkomstig punt 14 hieronder;

3.2.6.

in het geval van reiswiegen: als het beveiligingssysteem voor reiswiegen in combinatie met een aantal reiswiegtypen kan worden gebruikt, verstrekt de fabrikant van het beveiligingssysteem daarvan een lijst.

3.3.

Wanneer een goedgekeurde veiligheidsgordel voor volwassenen wordt gebruikt om het kinderbeveiligingssysteem vast te zetten, moet in de aanvraag worden vermeld welke categorie van veiligheidsgordels voor volwassenen moet worden gebruikt, bv. statische heupgordels.

3.4.

Alvorens typegoedkeuring te verlenen controleert de goedkeuringsinstantie van een overeenkomstsluitende partij of er voldoende maatregelen en procedures zijn die een effectieve controle garanderen, zodat kinderbeveiligingssystemen, uitrustingsstukken of onderdelen, wanneer ze in productie zijn, met het goedgekeurde type overeenstemmen.

4.1.

Op de monsters die overeenkomstig de punten 3.2.2 en 3.2.3 ter goedkeuring worden ingediend, is een duidelijk en onuitwisbaar merkteken met de naam van de fabrikant, zijn initialen of zijn handelsmerk aangebracht.

4.2.

Op een van de plastic onderdelen van het kinderbeveiligingssysteem (zoals de schaal, het botsingsscherm of het verhogingskussen), met uitzondering van de gordel(s) of het harnas, is duidelijk (en onuitwisbaar) het productiejaar aangebracht.

4.3.

Als het beveiligingssysteem in combinatie met een veiligheidsgordel voor volwassenen moet worden gebruikt, wordt aan de hand van een permanent aan het beveiligingssysteem gehechte tekening duidelijk aangegeven hoe de riemen moeten lopen. Als het beveiligingssysteem door de veiligheidsgordel voor volwassenen op zijn plaats wordt gehouden, is het traject van de banden duidelijk op het product aangegeven aan de hand van kleurcodes. Het traject dat de veiligheidsgordel moet volgen als het systeem naar voren gericht wordt geïnstalleerd, is in het rood aangegeven; als het systeem naar achteren gericht wordt geïnstalleerd, in het blauw. Dezelfde kleuren worden ook gebruikt op de etiketten op het systeem met de gebruiksaanwijzing.

Er moet een duidelijk verschil zijn tussen het traject voor het heupgedeelte en dat voor het diagonale gedeelte van de veiligheidsgordel. De verschillende gedeelten van de veiligheidsgordel zijn herkenbaar aan een eigen kleurcode, opschrift, vorm enz.

Op elke illustratie van het traject van de gordel op het product moet de positie van het kinderbeveiligingssysteem ten opzichte van het voertuig duidelijk zijn aangegeven. Schema’s van het traject van de gordel waarop de voertuigstoel niet te zien is, zijn niet toegestaan.

De in dit punt gedefinieerde merktekens moeten zichtbaar zijn wanneer het beveiligingssysteem in het voertuig is gemonteerd. Voor systemen van groep 0 moeten ze ook zichtbaar zijn met het kind in het beveiligingssysteem.

4.4.

Op de zichtbare binnenzijde (met inbegrip van de zijdelingse elementen naast het hoofd van het kind), in de buurt van de plaats waar het hoofd van het kind in het kinderbeveiligingssysteem rust, zijn naar achteren gerichte kinderbeveiligingssystemen permanent van het volgende etiket voorzien (de afgebeelde tekstinformatie geldt als minimum).

Dit etiket moet zijn opgesteld in de taal (talen) van het land waar het systeem wordt verkocht.

Minimumafmetingen etiket: 60 × 120 mm

Het etiket is over zijn gehele omtrek aan de hoes vastgestikt en/of met de volledige achterzijde permanent op de hoes vastgekleefd. Andere permanente bevestigingswijzen waarbij het etiket niet van het product kan worden verwijderd of niet aan het zicht kan worden onttrokken, zijn toegestaan. Met name vlagvormige etiketten zijn verboden.

Indien delen van het beveiligingssysteem of door de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem geleverde accessoires het etiket aan het zicht kunnen onttrekken, is een extra etiket vereist. In alle situaties en configuraties waarin het kinderbeveiligingssysteem voor gebruik wordt klaargemaakt, moet één waarschuwingsetiket altijd zichtbaar zijn.

4.5.

In het geval van kinderbeveiligingssystemen die zowel naar voren als naar achteren gericht kunnen worden gebruikt, moet de volgende tekst worden toegevoegd:

„BELANGRIJK — NIET NAAR VOREN GERICHT GEBRUIKEN VOORALEER HET KIND MEER DAN ………… WEEGT (naar instructies verwijzen)”

4.6.

In het geval van kinderbeveiligingssystemen met alternatieve trajecten voor de gordel moeten de alternatieve dragende contactpunten tussen het kinderbeveiligingssysteem en de veiligheidsgordel voor volwassenen permanent gemarkeerd zijn. Dit merkteken geeft aan dat het om het alternatieve traject voor de gordel gaat en voldoet aan de bovengenoemde coderingsvoorschriften voor naar voren en naar achteren gerichte stoelen voldoen.

4.7.

Als het kinderbeveiligingssysteem in alternatieve dragende contactpunten voorziet, moet het in punt 4.3 vereiste merkteken een indicatie bevatten dat het alternatieve traject voor de gordel in de instructies is beschreven.

a)

de essentiële stappen om het zitje klaar te maken voor de installatie, met bv. uitleg bij de methode om het ISOFIX-vergrendelingssysteem te verlengen;

b)

uitleg bij de positie, functie en betekenis van elke indicator;

c)

de positie en eventueel het traject van de verankering bovenaan of van andere antikantelinrichtingen waarvoor een handeling van de gebruiker vereist is, moeten zijn aangeduid door een van de onderstaande symbolen, naar gelang het geval;

d)

de verstelling van de ISOFIX-vergrendelingssystemen en de verankering bovenaan of van andere antikantelinrichtingen waarvoor een handeling van de gebruiker vereist is, moeten zijn aangeduid;

e)

het merkteken moet op permanente wijze bevestigd zijn en zichtbaar zijn voor een gebruiker die het zitje installeert;

f)

indien nodig moet met behulp van het volgende symbool worden verwezen naar de gebruiksaanwijzing van het kinderbeveiligingssysteem en naar de plaats van dat document.

5.1.

Alvorens goedkeuring kan worden verleend, moet elk monster dat overeenkomstig de punten 3.2.2 en 3.2.3 wordt ingediend, in elk opzicht aan de specificaties van de punten 6 tot en met 8 van dit reglement voldoen.

5.2.

Aan elk goedgekeurd type wordt een goedkeuringsnummer toegekend. De eerste twee cijfers (momenteel 04 voor wijzigingenreeks 04 die op 12 september 1995 in werking is getreden) geven de wijzigingenreeks aan met de recentste belangrijke technische wijzigingen van het reglement op de datum van goedkeuring. Dezelfde overeenkomstsluitende partij mag hetzelfde nummer niet toekennen aan een ander type kinderbeveiligingssysteem dat onder dit reglement valt.

5.3.

Van de goedkeuring of de uitbreiding of weigering van de goedkeuring van een kinderbeveiligingssysteem krachtens dit reglement wordt aan de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, mededeling gedaan door middel van een formulier volgens het model in bijlage 1.

5.4.

Behalve de in punt 4 voorgeschreven merktekens worden ook de volgende gegevens op een geschikte plaats aangebracht op elk kinderbeveiligingssysteem dat overeenstemt met een krachtens dit reglement goedgekeurd type:

5.4.1.

een internationaal goedkeuringsmerk dat bestaat uit:

5.4.1.1.

een cirkel met daarin de letter „E”, gevolgd door het nummer van het land dat de goedkeuring heeft verleend (1);

5.4.1.2.

een goedkeuringsnummer;

5.4.2.

de volgende aanvullende symbolen:

5.4.2.1.

de woorden „universeel”, „beperkt”, „semi-universeel” of „voertuigspecifiek”, afhankelijk van de categorie van het beveiligingssysteem;

5.4.2.2.

de massa waarvoor het kinderbeveiligingssysteem is ontworpen, namelijk 0-10 kg; 0-13 kg; 9-18 kg; 15-25 kg; 22-36 kg; 0-18 kg; 9-25 kg; 15-36 kg; 0-25 kg; 9-36 kg; 0-36 kg.

5.4.2.3.

het symbool „Y” in het geval van een systeem met een kruisriem, overeenkomstig de voorschriften van supplement 3 op wijzigingenreeks 02 bij het reglement;

5.4.2.4.

het symbool „S” in het geval van een „beveiligingssysteem voor gehandicapte kinderen”.

5.5.

In bijlage 2 wordt een voorbeeld gegeven van de opstelling van het goedkeuringsmerk.

5.6.

De in punt 5.4 bedoelde gegevens moeten duidelijk leesbaar en onuitwisbaar zijn en kunnen hetzij door middel van een etiket, hetzij door het rechtstreeks aanbrengen van een merkteken, worden aangebracht. Het etiket of het merkteken moet bestand zijn tegen slijtage.

5.7.

De in punt 5.6 vermelde etiketten worden verstrekt door de instantie die de goedkeuring heeft verleend of, indien deze instantie hiervoor toestemming verleent, door de fabrikant.

6.1.1.

Het gebruik van kinderbeveiligingssystemen van de categorieën „universeel”, „semi-universeel” en „beperkt” is toegestaan op de zitplaatsen vóór en de zitplaatsen achter indien deze beveiligingssystemen overeenkomstig de instructies van de fabrikant worden aangebracht.

6.1.2.

Het gebruik van kinderbeveiligingssystemen van de categorie „voertuigspecifiek” is toegestaan op alle zitplaatsen en tevens in de bagageruimte indien deze beveiligingssystemen overeenkomstig de instructies van de fabrikant worden aangebracht. Naar achteren gerichte beveiligingssystemen moeten zo zijn ontworpen dat zij steun bieden aan het hoofd van het kind wanneer het systeem gebruiksklaar is. Dit moet worden bepaald aan de hand van een lijn die loodrecht op de rugleuning staat en door de ooglijn loopt, waarbij het snijpunt ten minste 40 mm onder het begin van de straal van de hoofdsteun moet liggen.

6.1.3.

Het kinderbeveiligingssysteem wordt, afhankelijk van de categorie waartoe het behoort, aan de voertuigstructuur of aan de stoelstructuur vastgemaakt.

MOGELIJKE CONFIGURATIES VOOR GOEDKEURING

GROEPEN/CATEGORIEËN

6.1.3.1.

Voor de categorieën „universeel” en „beperkt”: door middel van een veiligheidsgordel voor volwassenen (met of zonder oprolmechanisme) die aan de voorschriften van Reglement nr. 16 (of gelijkwaardige voorschriften) voldoet en die is vastgemaakt aan verankeringspunten die aan de voorschriften van Reglement nr. 14 (of gelijkwaardige voorschriften) voldoen.

6.1.3.2.

Voor „universele” ISOFIX-kinderbeveiligingssystemen: door middel van ISOFIX-bevestigingselementen en een ISOFIX-riem bovenaan die aan de voorschriften van dit reglement voldoen, bevestigd aan een ISOFIX-verankeringssysteem en een ISOFIX-verankering bovenaan die aan de voorschriften van Reglement nr. 14 voldoen.

6.1.3.3.

Voor de categorie „semi-universeel”: door middel van de in Reglement nr. 14 voorgeschreven verankeringspunten onderaan en aanvullende verankeringspunten die in overeenstemming zijn met de aanbevelingen van bijlage 11 bij dit reglement.

6.1.3.4.

Voor „semi-universele” ISOFIX-kinderbeveiligingssystemen: door middel van ISOFIX-bevestigingselementen en een ISOFIX-riem bovenaan of een steunpoot of het dashboard van het voertuig die aan de voorschriften van dit reglement voldoen, bevestigd aan ISOFIX-verankeringspunten en/of een ISOFIX-verankering bovenaan die aan de voorschriften van Reglement nr. 14 voldoen.

6.1.3.5.

Voor de categorie „voertuigspecifiek”: door middel van de door de fabrikant van het voertuig of de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem ontworpen verankeringspunten.

6.1.3.6.

Indien voor de bevestiging van de riemen waarmee het kind of het kinderbeveiligingssysteem op zijn plaats wordt gehouden, verankeringspunten worden gebruikt waarop al een of meer veiligheidsgordels voor volwassenen zijn gemonteerd, moet de technische dienst controleren of:

Op kinderbeveiligingssystemen waarbij gebruik wordt gemaakt van stangen of andere inrichtingen die aan de overeenkomstig Reglement nr. 14 goedgekeurde verankeringspunten worden bevestigd waardoor de plaats van het effectieve verankeringspunt buiten het in Reglement nr. 14 voorgeschreven gebied komt te liggen, zijn de volgende punten van toepassing:

6.1.3.7.

Kinderbeveiligingssystemen met een steunpoot worden enkel goedgekeurd voor de categorieën „semi-universeel” en „voertuigspecifiek” en de voorschriften van bijlage 11 bij dit reglement zijn van toepassing. De fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem houdt rekening met de omstandigheden die voor de correcte werking van de steunpoot in elk voertuig vereist zijn en hij verstrekt deze informatie.

6.1.4.

Een verhogingskussen moet hetzij met een veiligheidsgordel voor volwassenen, waarbij gebruik wordt gemaakt van de test zoals gespecificeerd in punt 8.1.4, hetzij met andere middelen worden bevestigd.

6.1.5.

De fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem moet schriftelijk verklaren dat de toxiciteit van de voor het beveiligingssysteem gebruikte materialen die zich binnen het bereik van het kind bevinden, in overeenstemming is met de desbetreffende onderdelen van de CEN-norm inzake de veiligheid van speelgoed, deel 3 (juni 1982). Om de juistheid van deze verklaring te controleren, mag de keuringsinstantie naar eigen inzicht tests uitvoeren. Dit punt is niet van toepassing op beveiligingssystemen van de groepen II en III.

6.1.6.

De fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem moet schriftelijk verklaren dat de ontvlambaarheid van de voor het beveiligingssysteem gebruikte materialen in overeenstemming is met de desbetreffende punten van de Geconsolideerde Resolutie van de ECE betreffende de constructie van voertuigen (R.E.3) (doc. TRANS/WP.29/78/Rev.1, punt 1.20). Om de juistheid van deze verklaring te controleren, mag de keuringsinstantie naar eigen inzicht tests uitvoeren.

6.1.7.

In het geval van naar achteren gerichte kinderbeveiligingssystemen die op het dashboard van het voertuig steunen, wordt de stijfheid van het dashboard ten behoeve van de goedkeuring op basis van dit reglement geacht voldoende te zijn.

6.1.8.

Bij „universele” kinderbeveiligingssystemen met uitzondering van universele ISOFIX-kinderbeveiligingssystemen bevindt het punt tussen het kinderbeveiligingssysteem en de veiligheidsgordel voor volwassenen dat het zwaarst wordt belast, zich op ten minste 150 mm van de Cr-as, gemeten met het kinderbeveiligingssysteem op de dynamische testbank.

6.1.9.

Indien de veiligheidsgordel voor volwassenen vereist is om een „universeel” kinderbeveiligingssysteem vast te zetten, is de maximumlengte van die gordel die op de dynamische testbank moet worden gebruikt, gedefinieerd in bijlage 13 bij dit reglement.

Om de overeenstemming met dit voorschrift te controleren, moet het kinderbeveiligingssysteem op de testbank worden bevestigd met behulp van de in bijlage 13 beschreven standaardveiligheidsgordel. De dummy moet alleen in het beveiligingssysteem worden aangebracht indien dit systeem zo is ontworpen dat de gebruikte lengte van de gordel hierdoor toeneemt. Wanneer het kinderbeveiligingssysteem is geïnstalleerd, mag de spanning in de gordel alleen door het standaardoprolmechanisme worden veroorzaakt, voor zover dat aanwezig is. Indien de gordel met oprolmechanisme wordt gebruikt, moet aan deze voorwaarde zijn voldaan terwijl er nog ten minste 150 mm riem op de rol zit.

6.1.10.

Kinderbeveiligingssystemen van de groepen 0 en 0+ mogen niet naar voren gericht worden gebruikt.

6.2.1.

De configuratie van het beveiligingssysteem is zodanig dat:

6.2.1.1.

het beveiligingssysteem in elke stand van het beveiligingssysteem de verlangde bescherming biedt; bij „beveiligingssystemen voor gehandicapte kinderen” biedt het basisbeveiligingssysteem de gewenste bescherming in elke stand van het beveiligingssysteem zonder dat de eventueel aanwezige aanvullende mobiliteitsbeperkende voorzieningen hoeven te worden gebruikt;

6.2.1.2.

het kind op eenvoudige en snelle wijze kan worden geïnstalleerd en verwijderd; in het geval van een kinderbeveiligingssysteem waarin het kind wordt vastgehouden door middel van een harnasgordel of een Y-vormige gordel zonder oprolmechanisme kan elke schouder- of heupriem ten opzichte van de andere bewegen tijdens de in punt 7.2.1.4 beschreven procedure.

In deze gevallen mag de gordel van het kinderbeveiligingssysteem ontworpen zijn met twee of meer verbindingsdelen. Bij „beveiligingssystemen voor gehandicapte kinderen” wordt geaccepteerd dat de aanvullende mobiliteitsbeperkende voorzieningen een ongunstig effect hebben op de snelheid waarmee het kind kan worden geïnstalleerd en verwijderd. Deze aanvullende voorzieningen moeten niettemin zo zijn ontworpen dat zij zo snel mogelijk kunnen worden losgemaakt;

6.2.1.3.

het beveiligingssysteem, voor zover mogelijk, in half-liggende positie kan worden gebracht zonder dat de lengte van de riemen manueel moet worden aangepast. De hellingshoek van het beveiligingssysteem kan alleen worden gewijzigd door een bewuste beweging van de hand;

6.2.1.4.

beveiligingssystemen van de groepen 0, 0+ en I houden het kind in een zodanige positie dat ook wanneer het kind slaapt de nodige bescherming wordt geboden;

6.2.1.5.

om te voorkomen dat het kind ten gevolge van een botsing of bewegingen onder de gordel door glijdt („submarining”), is op alle naar voren gerichte kinderbeveiligingssystemen van groep I met een harnasgordel een kruisriem verplicht. Met de kruisriem op zijn plaats en, voor zover verstelbaar, in de langste stand, mag de heupriem bij de testpoppen van 9 kg en 15 kg nooit hoger dan het bekken kunnen liggen.

6.2.2.

Bij alle beveiligingssystemen van de groepen I, II en III met heupriem moet de heupriem zo worden geleid dat de door de heupriem uitgeoefende krachten via het bekken worden overgedragen.

6.2.3.

Alle riemen van het beveiligingssysteem zijn zo geplaatst dat zij bij normaal gebruik geen ongemak of gevaar voor de gebruiker opleveren. De afstand tussen de schouderriemen ter hoogte van de hals is ten minste gelijk zijn aan de diameter van de hals van de desbetreffende testpop.

6.2.4.

Het beveiligingssysteem mag geen te grote krachten uitoefenen op de weke delen van het lichaam van het kind (buik, kruis enz.). Het ontwerp is zodanig dat bij een botsing de kruin van het hoofd niet kan worden samengedrukt.

6.2.4.1.

Y-vormige gordels mogen enkel in naar achteren gerichte en zijdelings gerichte kinderbeveiligingssystemen (reiswiegen) worden gebruikt.

6.2.5.

Het kinderbeveiligingssysteem is zo ontworpen en geïnstalleerd dat:

6.2.5.1.

het risico van verwonding van het kind of van andere inzittenden van het voertuig door scherpe randen of uitstekende delen (bijvoorbeeld zoals gedefinieerd in Reglement nr. 21) zo klein mogelijk is;

6.2.5.2.

het beveiligingssysteem geen scherpe randen of uitstekende delen vertoont die de bekleding van de stoelen van het voertuig of de kleding van de inzittenden kunnen beschadigen;

6.2.5.3.

de weke delen van het lichaam van het kind (buik, kruis enz.) niet worden blootgesteld aan eventuele extra inertiekrachten die door het beveiligingssysteem worden veroorzaakt;

6.2.5.4.

de onbuigzame delen van het beveiligingssysteem op die punten waarop zij in aanraking komen met de riemen geen scherpe randen vertonen die slijtage van de riemen veroorzaken.

6.2.6.

Onderdelen die van het beveiligingssysteem kunnen worden gescheiden om onderdelen te kunnen bevestigen of losmaken, zijn zo ontworpen dat het risico van onjuiste montage en onjuist gebruik zo veel mogelijk wordt voorkomen. Beveiligingssystemen voor gehandicapte kinderen mogen zijn uitgerust met aanvullende mobiliteitsbeperkende voorzieningen; deze zijn zo ontworpen dat onjuiste montage onmogelijk is en dat de manier waarop deze kunnen worden ontgrendeld en bediend in een noodsituatie onmiddellijk duidelijk is voor hulpverleners.

6.2.7.

Indien een kinderbeveiligingssysteem dat voor groep I, groep II of de groepen I en II is bestemd, over een rugleuning beschikt, mag de hoogte aan de binnenzijde hiervan, als aangegeven in de figuur van bijlage 12, niet minder dan 500 mm bedragen.

6.2.8.

Alleen oprolmechanismen met automatische vergrendeling of met noodvergrendeling mogen worden gebruikt.

6.2.9.

Bij inrichtingen die voor gebruik in groep I zijn bestemd, moet het voor het kind, nadat het in het kinderbeveiligingssysteem is geïnstalleerd, onmogelijk zijn op eenvoudige wijze het deel van het systeem waarmee het bekken op zijn plaats wordt gehouden, losser te maken; hiertoe dienende inrichtingen moeten permanent aan het kinderbeveiligingssysteem zijn bevestigd.

6.2.10.

Een kinderbeveiligingssysteem mag zo ontworpen zijn dat het door meer dan één massagroep en/of kind kan worden gebruikt, op voorwaarde dat het aan de voor elk van de betrokken groepen gestelde voorschriften voldoet. Een kinderbeveiligingssysteem van de categorie „universeel” moet voor alle massagroepen waarvoor het is goedgekeurd aan de voor deze categorie gestelde voorschriften voldoen.

6.2.12.

Bij verhogingskussens moet het gemak waarmee de riemen en de lip van de veiligheidsgordel voor volwassenen door de profielpunten kan worden geleid, worden onderzocht. Dit geldt in het bijzonder voor verhogingskussen die zijn bestemd voor de zitplaatsen vóór van personenauto's, die soms van lange halfstijve stangen zijn voorzien. Het vaste deel van de sluiting mag niet door de profielpunten van het verhogingskussen kunnen glippen of een ligging van de gordel mogelijk maken die totaal afwijkt van die op de testtrolley.

6.2.13.

Indien het kinderbeveiligingssysteem voor meer dan één kind is bestemd, is elke inrichting volledig onafhankelijk wat de overdracht van de belastingkrachten en de verstelmogelijkheden betreft.

6.2.14.

Kinderbeveiligingssystemen met opblaasbare elementen zijn zo ontworpen dat de gebruiksomstandigheden (druk, temperatuur, vochtigheid) geen invloed hebben op de mogelijkheid om aan de voorschriften van dit reglement te voldoen.

1

Bevestigingselement van een ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem — voorbeeld 1.

2

Bevestigingselement van een ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem — voorbeeld 2.

6.4.1.

De technische dienst die de goedkeuringstests uitvoert, controleert of de merktekens aan de voorschriften van punt 4 voldoen.

6.5.1.

De technische dienst die de goedkeuringstests uitvoert, controleert of de installatie-instructies en de gebruiksaanwijzing aan de voorschriften van punt 15 voldoen.

7.1.1.1.

Het complete kinderbeveiligingssysteem of de delen daarvan die vatbaar zijn voor corrosie, worden aan de in punt 8.1.1 gespecificeerde corrosietest onderworpen.

7.1.1.2.

Na afloop van de in de punten 8.1.1.1 en 8.1.1.2 beschreven corrosietest mag een deskundige waarnemer met het blote oog geen tekenen van verslechtering, waardoor de goede werking van de inrichting zou kunnen worden geschaad, noch aanmerkelijke tekenen van corrosie kunnen waarnemen.

7.1.2.1.

Bij alle systemen met rugleuning moeten de inwendige oppervlakken, als gedefinieerd in bijlage 18 bij dit reglement, bekleed zijn met materiaal waarmee de maximumversnelling minder dan 60 g bedraagt wanneer deze wordt gemeten overeenkomstig bijlage 17 bij dit reglement. Dit voorschrift geldt ook voor die delen van botsingsschermen waartegen het hoofd terecht kan komen.

7.1.2.2.

In het geval van kinderbeveiligingssystemen met permanente, mechanisch bevestigde, verstelbare hoofdsteunen waarbij de hoogte van de veiligheidsgordel voor volwassenen of de hoogte van het kinderharnas rechtstreeks door de verstelbare hoofdsteun wordt beïnvloed, is geen energieabsorberend materiaal vereist in de in bijlage 18 gedefinieerde zones waarmee het hoofd van de testpop niet in aanraking kan komen, d.w.z. achter de hoofdsteun.

7.1.3.1.

Het kinderbeveiligingssysteem wordt getest op de in punt 8.1.2 beschreven wijze; de testpop mag daarbij niet uit de inrichting vallen en het hoofd van de testpop mag zich, met de teststoel ondersteboven, niet meer dan 300 mm in verticale richting verplaatsen ten opzichte van de teststoel.

7.1.4.1.1.

Kinderbeveiligingssystemen van de categorieën „universeel”, „beperkt” en „semi-universeel” worden overeenkomstig punt 8.1.3.1 getest op de testtrolley met behulp van de in bijlage 6 beschreven teststoel.

7.1.4.1.2.

Kinderbeveiligingssystemen van de categorie „voertuigspecifiek” worden getest samen met elk voertuigmodel waarvoor het kinderbeveiligingssysteem is bestemd. De met de uitvoering van de test belaste technische dienst mag het aantal geteste voertuigmodellen verminderen indien zij niet wezenlijk van elkaar verschillen wat de in punt 7.1.4.1.2.3 genoemde aspecten betreft. Het kinderbeveiligingssysteem mag op een van de volgende manieren worden getest:

7.1.4.1.2.1.

op een compleet voertuig, zoals voorgeschreven in punt 8.1.3.3;

7.1.4.1.2.2.

in een voertuigcarrosserie op de testtrolley, zoals voorgeschreven in punt 8.1.3.2; of

7.1.4.1.2.3.

op voldoende delen van de voertuigcarrosserie om representatief te zijn voor de voertuigstructuur en de impactzones. Indien het kinderbeveiligingssysteem voor gebruik op een van de zitplaatsen achter is bestemd, moeten hierin de rugleuning van de zitplaats vóór, de zitplaats achter, de vloerkuip, de B- en de C-stijlen en het dak zijn begrepen. Indien het kinderbeveiligingssysteem voor gebruik op de zitplaats vóór is bestemd, moeten deze delen het dashboard, de A-stijlen, de voorruit, de eventueel op de grond of op een console geïnstalleerde hendels en knoppen, de zitplaats vóór, de vloerkuip en het dak omvatten. Indien het kinderbeveiligingssysteem voor gebruik in combinatie met de veiligheidsgordel voor volwassenen is bestemd, moeten deze delen tevens de gebruikte veiligheidsgordels voor volwassenen omvatten. De met de uitvoering van de test belaste technische dienst mag toestemming verlenen om bepaalde delen weg te laten indien deze overbodig worden geacht. De test wordt op de in punt 8.1.3.2 beschreven wijze uitgevoerd.

7.1.4.1.3.

De dynamische test wordt uitgevoerd met kinderbeveiligingssystemen die nog niet eerder zijn belast.

7.1.4.1.4.

Gedurende de dynamische tests mag geen van de delen van het kinderbeveiligingssysteem waarmee het kind feitelijk op zijn plaats wordt gehouden, breken en mag geen van de sluitingen, vergrendelingssystemen of verstelsystemen los raken.

7.1.4.1.5.

Bij een „niet-integraal” beveiligingssysteem moet de gebruikte veiligheidsgordel bestaan uit de in bijlage 13 bij dit reglement voorgeschreven standaardgordel en de verankeringspunten ervan. Dit geldt niet in het geval van goedkeuring van een „voertuigspecifiek” type, waarbij de gordel van het voertuig moet worden gebruikt.

7.1.4.1.6.

Indien een „voertuigspecifiek” kinderbeveiligingssysteem is geïnstalleerd in een ruimte achter de laatste rij naar voren gerichte stoelen voor volwassenen (bijvoorbeeld in de bagageruimte), wordt één test met de grootste testpop(pen) uitgevoerd op een compleet voertuig overeenkomstig punt 8.1.3.3.3. De overige tests, die met betrekking tot de overeenstemming van de productie inbegrepen, mogen, indien de fabrikant dit wenst, worden uitgevoerd op de in punt 8.1.3.2 voorgeschreven wijze.

7.1.4.1.7.

Bij een beveiligingssysteem voor gehandicapte kinderen moet elke dynamische test voor elke massagroep twee keer worden uitgevoerd: de eerste keer met gebruik van de basisvoorziening voor mobiliteitsbeperking en de tweede keer met gebruik van alle mobiliteitsbeperkende inrichtingen. Bij deze tests wordt bijzondere aandacht geschonken aan de voorschriften van de punten 6.2.3 en 6.2.4.

7.1.4.1.8.

Tijdens de dynamische test mag de standaardveiligheidsgordel die wordt gebruikt om het kinderbeveiligingssysteem vast te maken, niet loskomen van eventuele geleidings- of blokkeringsinrichtingen die voor de desbetreffende test worden gebruikt.

7.1.4.1.9.

Kinderbeveiligingssystemen met een steunpoot worden als volgt getest:

7.1.4.1.10.

Bij kinderbeveiligingssystemen met een ISOFIX-verankeringssysteem en een antikantelinrichting, indien aanwezig, wordt de dynamische test uitgevoerd:

7.1.4.1.10.1.

in het geval van ISOFIX-kinderbeveiligingssystemen van de formaatklassen A en B:

7.1.4.1.10.1.1.

met gebruik van de antikantelinrichting, en

7.1.4.1.10.1.2.

zonder gebruik van de antikantelinrichting. Dit voorschrift is niet van toepassing wanneer een permanente en niet-verstelbare steunpoot als antikantelinrichting wordt gebruikt;

7.1.4.1.10.2.

in het geval van ISOFIX-kinderbeveiligingssystemen van andere formaatklassen: met gebruik van de antikantelinrichting.

7.1.4.2.1.

De resulterende versnelling van de borstkas mag niet hoger zijn 55 g behalve voor perioden die samen niet langer duren dan 3 ms.

7.1.4.2.2.

De verticale component van de versnelling van de buik in de richting van het hoofd mag niet hoger zijn dat 30 g behalve voor perioden die samen niet langer duren dan 3 ms.

7.1.4.3.1.

Bij de in bijlage 8, aanhangsel 1, punt 5.3, beschreven verificatie mag geen van de delen van het kinderbeveiligingssysteem zichtbare indrukken in de boetseerklei van de buik hebben veroorzaakt.

7.1.4.4.1.

Kinderbeveiligingssystemen van de categorieën „universeel”, „beperkt” en „semi-universeel”:

7.1.4.4.1.1.

Naar voren gerichte kinderbeveiligingssystemen: het hoofd van de testpop mag niet voorbij de vlakken BA en DA, als gedefinieerd in figuur 1, komen. Er wordt gemeten tot 300 ms of het moment waarop de testpop volledig tot stilstand is gekomen, afhankelijk van wat zich het eerst voordoet.

Figuur 1

Opstelling voor het testen van een naar voren gericht beveiligingssysteem

Afmetingen in mm

7.1.4.4.1.2.

Naar achteren gerichte kinderbeveiligingssystemen:

7.1.4.4.1.2.1.

Kinderbeveiligingssystemen die op het dashboard steunen: het hoofd van de testpop mag niet voorbij de vlakken AB, AD en DCr, als gedefinieerd in figuur 2, komen. Er wordt gemeten tot 300 ms of het moment waarop de testpop volledig tot stilstand is gekomen, afhankelijk van wat zich het eerst voordoet.

Figuur 2

Opstelling voor het testen van een naar achteren gericht kinderbeveiligingssysteem

7.1.4.4.1.2.2.

Kinderbeveiligingssystemen van groep 0 die niet op het dashboard steunen, en reiswiegen: het hoofd van de testpop mag niet voorbij de vlakken AB, AD en DE, als gedefinieerd in figuur 3, komen. Er wordt gemeten tot 300 ms of het moment waarop de testpop volledig tot stilstand is gekomen, afhankelijk van wat zich het eerst voordoet.

Figuur 3

Opstelling voor het testen van niet op het dashboard steunende kinderbeveiligingssystemen van groep 0

Afmetingen in mm

7.1.4.4.1.2.3.

Niet tot groep 0 behorende kinderbeveiligingssystemen die niet op het dashboard steunen:

Het hoofd van de testpop mag niet voorbij de vlakken FD, FG en DE, als gedefinieerd in figuur 4, komen. Er wordt gemeten tot 300 ms of het moment waarop de testpop volledig tot stilstand is gekomen, afhankelijk van wat zich het eerst voordoet.

Als er contact is tussen het kinderbeveiligingssysteem en de stang van 100 mm diameter en aan alle prestatiecriteria is voldaan, wordt er nog één dynamische test (frontale botsing) uitgevoerd met de zwaarste testpop die voor een dergelijk kinderbeveiligingssysteem is bedoeld en zonder de stang van 100 mm diameter; voor deze test moet aan alle criteria worden voldaan, met uitzondering van de voorwaartse verplaatsing.

Figuur 4

Opstelling voor het testen van niet op het dashboard steunende, naar achteren gerichte systemen die niet tot groep 0 behoren

7.1.4.4.2.

Kinderbeveiligingssystemen van de categorie „voertuigspecifiek”: bij tests in een compleet voertuig of een voertuigcarrosserie mag het hoofd met geen enkel voertuigonderdeel in aanraking komen. Indien dit toch gebeurt, moet de snelheid waarmee het hoofd het contactoppervlak raakt minder dan 24 km/h bedragen en moet het contactoppervlak voldoen aan de voorschriften inzake energieabsorptie in Reglement nr. 21, bijlage 4. Bij tests met complete voertuigen kunnen de testpoppen na de test zonder gebruik van gereedschap uit het kinderbeveiligingssysteem worden gehaald.

7.1.5.1.

Sluitingen, oprolmechanismen, verstelinrichtingen en blokkeerinrichtingen die door temperatuur kunnen worden beïnvloed, worden aan de in punt 8.2.8 beschreven temperatuurtest onderworpen.

7.1.5.2.

Na afloop van de in punt 8.2.8.1 beschreven temperatuurtest mag een deskundige waarnemer met het blote oog geen tekenen van verslechtering kunnen waarnemen waardoor de goede werking van het kinderbeveiligingssysteem zou kunnen worden geschaad.

7.2.1.1.

De sluiting is zo ontworpen dat elke mogelijkheid van verkeerd gebruik is uitgesloten. Dat betekent onder meer dat de sluiting niet in half gesloten toestand mag kunnen blijven; het moet onmogelijk zijn de delen van de sluiting bij het vergrendelen van de sluiting per ongeluk te verwisselen; de sluiting mag alleen vergrendeld kunnen worden als alle delen zijn vastgeklikt. Overal waar de sluiting in aanraking komt met het kind, mag deze niet smaller zijn dan de minimumbreedte van de riem als gespecificeerd in punt 7.2.4.1.1. Dit punt geldt niet voor gordels die al zijn goedgekeurd op basis van ECE-Reglement nr. 16 of een andere equivalente vigerende norm. In het geval van beveiligingssystemen voor gehandicapte kinderen hoeft alleen de sluiting van de basisvoorziening voor mobiliteitsbeperking aan de voorschriften van de punten 7.2.1.1 tot en met 7.2.1.9 te voldoen.

7.2.1.2.

Zelfs wanneer de sluiting onbelast is, blijft ze in elke stand vergrendeld. Ze moet gemakkelijk te bedienen en te hanteren zijn. Ze kan worden ontgrendeld door een knop of een soortgelijke voorziening in te drukken. Het oppervlak waarop moet worden gedrukt, moet in de stand van de feitelijke ontgrendeling van de knop, geprojecteerd op een vlak loodrecht op de initiële bewegingsrichting van de knop, bij omsloten inrichtingen een oppervlakte van ten minste 4,5 cm2 en een breedte van ten minste 15 mm hebben; bij niet-omsloten knoppen is dat een oppervlakte van ten minste 2,5 cm2 en een breedte van ten minste 10 mm. De breedte is de kleinste van de twee afmetingen van de voorgeschreven oppervlakte.

7.2.1.3.

Het oppervlak dat moet worden ingedrukt om de sluiting te ontgrendelen, is rood gekleurd. Geen enkel ander deel van de sluiting mag deze kleur hebben.

7.2.1.4.

Het is mogelijk het kind uit het beveiligingssysteem te halen door een enkele handeling aan een enkele sluiting. Bij beveiligingssystemen van de groepen 0 en 0+ is het toegestaan dat het kind samen met een inrichting zoals een kinderdraagmandje/reiswieg/bevestigingssysteem voor reiswiegen uit het voertuig wordt gehaald, als voor het losmaken van het kinderbeveiligingssysteem ten hoogste twee sluitingen hoeven te worden ontgrendeld.

7.2.1.4.1.

Een verbinding tussen de schouderriemen van een harnasgordel door middel van een clip wordt geacht niet in overeenstemming te zijn met het voorschrift van een enkele handeling als bedoeld in punt 7.2.1.4.

7.2.1.5.

Voor de groepen II en III is de sluiting zo geplaatst dat het kind deze kan bereiken. Bovendien is ze bij alle groepen zo geplaatst dat het doel en de bedieningswijze in een noodsituatie onmiddellijk duidelijk zijn voor hulpverleners.

7.2.1.6.

Na opening van de sluiting kan het kind onafhankelijk van het „stoeltje”, „stoelonderstel” of „botsingsscherm”, voor zover aanwezig, worden verwijderd en als het systeem over een kruisriem beschikt, wordt deze met dezelfde sluiting losgemaakt.

7.2.1.7.

De sluiting is bestand tegen de omstandigheden van de temperatuurtest van punt 8.2.8.1 en tegen intensief gebruik en moet, vóór de in punt 8.1.3 voorgeschreven dynamische test, onder normale gebruiksomstandigheden 5 000 ± 5 keer worden geopend en gesloten.

7.2.1.8.

De sluiting wordt aan de volgende openingstests onderworpen:

7.2.1.8.1.1.

Voor deze test wordt een kinderbeveiligingssysteem gebruikt dat al aan de dynamische test van punt 8.1.3 is onderworpen.

7.2.1.8.1.2.

De kracht die nodig is om tijdens de test van punt 8.2.1.1 de sluiting te ontgrendelen, mag niet meer dan 80 N bedragen.

7.2.1.8.2.1.

Voor deze test wordt een nog niet eerder belaste sluiting gebruikt. De kracht die nodig is om de sluiting in onbelaste toestand los te maken tijdens de test van punt 8.2.1.2 moet tussen 40 en 80 N liggen.

7.2.1.9.1.

Tijdens de test van punt 8.2.1.3.2 mag geen enkel deel van de sluiting of de direct daarmee verbonden riemen of verstelinrichtingen breken of losraken.

7.2.1.9.2.

Een harnassluiting voor de massagroepen 0 en 0+ moet bestand zijn tegen een kracht van 4 000 N.

7.2.1.9.3.

Een harnassluiting voor de massagroepen I en hoger moet bestand zijn tegen een kracht van 10 000 N.

7.2.1.9.4.

De bevoegde instantie mag de test van de sterkte van de sluiting achterwege laten als reeds beschikbare gegevens deze test overbodig maken.

7.2.2.1.

Het verstelbereik moet groot genoeg zijn om het kinderbeveiligingssysteem met alle testpoppen van de massagroep waarvoor het is bestemd, correct af te stellen en om een goede installatie in alle gespecificeerde voertuigmodellen mogelijk te maken.

7.2.2.2.

Alle verstelinrichtingen zijn van het type „snelversteller”, behalve de verstelinrichtingen die alleen voor de oorspronkelijke installatie van het beveiligingssysteem in het voertuig worden gebruikt: deze mogen ook van een ander type zijn.

7.2.2.3.

„Snelverstellers” moeten gemakkelijk bereikbaar zijn wanneer het kinderbeveiligingssysteem op de juiste wijze is geïnstalleerd en het kind of de testpop erin is geplaatst.

7.2.2.4.

Een „snelversteller” moet gemakkelijk aan de lichaamsbouw van het kind kunnen worden aangepast. In het bijzonder mag de kracht die nodig is voor de bediening van een manuele verstelinrichting bij de uitvoering van de in punt 8.2.2.1 beschreven test niet groter zijn dan 50 N.

7.2.2.5.

Twee exemplaren van de verstelinrichtingen van het kinderbeveiligingssysteem worden getest overeenkomstig de voorschriften van de temperatuurtest in de punten 8.2.8.1 en 8.2.3.

7.2.2.5.1.

Per verstelinrichting mag de riem niet meer dan 25 mm verschuiven; voor alle verstelinrichtingen niet meer dan 40 mm.

7.2.2.6.

De inrichting mag tijdens de in punt 8.2.2.1 voorgeschreven test niet breken of losraken.

7.2.2.7.

Een direct op het kinderbeveiligingssysteem gemonteerde verstelinrichting moet bestand zijn tegen intensief gebruik en wordt vóór de in punt 8.1.3 voorgeschreven dynamische test onderworpen aan een test bestaande uit 5 000 ± 5 cycli als gedefinieerd in punt 8.2.7.

7.2.3.1.1.

De riem van een veiligheidsgordel die met een oprolmechanisme met automatische vergrendeling is uitgerust, mag niet meer dan 30 mm afrollen tussen de vergrendelingsstanden van het oprolmechanisme. Na een achterwaartse beweging van de gebruiker moet de gordel in zijn oorspronkelijke stand blijven of, na een voorwaartse beweging van de gebruiker, automatisch in deze stand terugkeren.

7.2.3.1.2.

Als het oprolmechanisme deel uitmaakt van een heupgordel, bedraagt de voor het oprollen van de riem benodigde kracht ten minste 7 N, gemeten aan de vrije lengte tussen de testpop en het oprolmechanisme zoals voorgeschreven in punt 8.2.4.1. Indien het oprolmechanisme deel uitmaakt van een over de borst lopende riem, mag de voor het oprollen benodigde kracht niet minder dan 2 N en niet meer dan 7 N bedragen, indien deze op soortgelijke wijze wordt gemeten. Als de riem over een riemgeleider of oprolas loopt, wordt de voor het oprollen benodigde kracht gemeten aan de vrije lengte tussen de testpop en de riemgeleider of oprolas. Indien het geheel een met de hand bediend of automatisch mechanisme omvat dat het volledig afrollen van de gordel moet voorkomen, mag dit mechanisme tijdens deze metingen niet werken.

7.2.3.1.3.

De riem wordt 5 000 keer uit het oprolmechanisme getrokken en weer opgerold in de in punt 8.2.4.2 beschreven omstandigheden. Vervolgens wordt het oprolmechanisme aan de omstandigheden van de temperatuurtest van punt 8.2.8.1, de corrosietest van punt 8.1.1 en de stofbestendigheidstest van punt 8.2.4.5 onderworpen. Daarna wordt de riem nogmaals 5 000 keer uit het oprolmechanisme getrokken en weer opgerold. Na afloop van bovenvermelde tests moet het oprolmechanisme nog steeds correct functioneren en aan de voorschriften van de punten 7.2.3.1.1 en 7.2.3.1.2 voldoen.

7.2.3.2.1.

Als een oprolmechanisme met noodvergrendeling overeenkomstig punt 8.2.4.3 wordt getest, moet het aan onderstaande voorschriften voldoen:

7.2.3.2.1.1.

De vergrendeling moet hebben plaatsgevonden als de vertraging van het voertuig 0,45 g bereikt.

7.2.3.2.1.2.

Het oprolmechanisme mag niet vergrendelen bij een in de uittrekrichting van de riem gemeten versnelling van minder dan 0,8 g.

7.2.3.2.1.3.

Het oprolmechanisme mag niet vergrendelen wanneer de sensor, in ongeacht welke richting ten opzichte van de door de fabrikant gespecificeerde installatiepositie, wordt gekanteld in een hoek van 12o of minder.

7.2.3.2.1.4.

Het moet vergrendelen wanneer de sensor, in ongeacht welke richting ten opzichte van de door de fabrikant gespecificeerde installatiepositie, wordt gekanteld in een hoek van meer dan 27o.

7.2.3.2.2.

Als de werking van een oprolmechanisme afhangt van een extern signaal of een externe energiebron, is het oprolmechanisme zo ontworpen dat het automatisch vergrendelt bij storing of onderbreking van dat signaal of die energiebron.

7.2.3.2.3.

Een oprolmechanisme met noodvergrendeling met meervoudige gevoeligheid moet aan bovenstaande voorschriften voldoen. Indien een van de gevoeligheden de uittrekking van de riem is, moet bovendien vergrendeling optreden indien de in de uittrekrichting gemeten versnelling van de riem 1,5 g bedraagt.

7.2.3.2.4.

Bij de in de punten 7.2.3.2.1.1 en 7.2.3.2.3 bedoelde tests mag de lengte van de riem die kan worden afgerold voordat het oprolmechanisme vergrendelt, niet meer bedragen dan 50 mm, te rekenen vanaf de in punt 8.2.4.3.1 opgegeven lengte. Bij de in punt 7.2.3.2.1.2 bedoelde test mag geen vergrendeling optreden voordat, te rekenen vanaf de in punt 8.2.4.3.1 opgegeven lengte, 50 mm riem is afgewikkeld.

7.2.3.2.5.

Als het oprolmechanisme deel uitmaakt van een heupgordel, bedraagt de voor het oprollen van de riem benodigde kracht ten minste 7 N, gemeten aan de vrije lengte tussen de testpop en het oprolmechanisme zoals voorgeschreven in punt 8.2.4.1. Indien het oprolmechanisme deel uitmaakt van een over de borst lopende riem, mag de voor het oprollen benodigde kracht niet minder dan 2 N en niet meer dan 7 N bedragen, indien deze op soortgelijke wijze wordt gemeten. Als de riem over een riemgeleider of oprolas loopt, wordt de voor het oprollen benodigde kracht gemeten aan de vrije lengte tussen de testpop en de riemgeleider of oprolas. Indien het geheel een met de hand bediend of automatisch mechanisme omvat dat het volledig afrollen van de gordel moet voorkomen, mag dit mechanisme tijdens deze metingen niet werken.

7.2.3.2.6.

De riem wordt 40 000 keer uit het oprolmechanisme getrokken en weer opgerold in de in punt 8.2.4.2 beschreven omstandigheden. Vervolgens wordt het oprolmechanisme aan de omstandigheden van de temperatuurtest van punt 8.2.8.1, de corrosietest van punt 8.1.1 en de stofbestendigheidstest van punt 8.2.4.5 onderworpen. Daarna wordt de riem nog 5 000 keer uit het oprolmechanisme getrokken en weer opgerold (45 000 keer in totaal dus). Na afloop van bovenvermelde tests moet het oprolmechanisme nog steeds correct functioneren en aan de voorschriften van de punten 7.2.3.2.1 en 7.2.3.2.5 voldoen.

7.2.4.1.1.

De minimumbreedte ter hoogte van de riemen van het kinderbeveiligingssysteem die met de testpop in aanraking komen, bedraagt 25 mm voor de groepen 0, 0+ en I en 38 mm voor de groepen II en III. De breedte wordt gemeten tijdens de in punt 8.2.5.1 voorgeschreven test van de riemsterkte, zonder de machine te stoppen en bij een belasting die gelijk is aan 75 % van de breukbelasting van de riem.

7.2.4.2.1.

Voor twee monsters van de riem die overeenkomstig punt 8.2.5.2.1 zijn behandeld, wordt de breukbelasting van de riem bepaald op de in punt 8.2.5.1.2 beschreven wijze.

7.2.4.2.2.

Het verschil tussen de breukbelasting van beide monsters mag niet meer dan 10 % van de grootste gemeten breukbelasting bedragen.

7.2.4.3.1.

Voor twee riemen die op een van de in punt 8.2.5.2 beschreven manieren zijn behandeld (met uitzondering van punt 8.2.5.2.1), mag de breukbelasting van de riem niet minder bedragen dan 75 % van de gemiddelde belasting die tijdens de in punt 8.2.5.1 bedoelde test is vastgesteld.

7.2.4.3.2.

Bovendien mag de breukbelasting niet minder bedragen dan 3,6 kN voor beveiligingssystemen van de groepen 0, 0+ en I, niet minder dan 5 kN voor die van groep II en niet minder dan 7,2 kN voor die van groep III.

7.2.4.3.3.

De bevoegde instantie mag een of meer van deze tests achterwege laten indien de samenstelling van het gebruikte materiaal of de reeds beschikbare gegevens deze test(s) overbodig maken.

7.2.4.3.4.

De in punt 8.2.5.2.6 gedefinieerde schuurprocedure van type 1 is alleen nodig indien het resultaat van de in punt 8.2.3 gedefinieerde microsliptest hoger is dan 50 % van de in punt 7.2.2.5.1 gegeven grenswaarde.

7.2.4.4.

Het moet onmogelijk zijn om de volledige riem door een van de verstelinrichtingen, sluitingen of verankeringspunten te trekken.

7.2.5.1.

De blokkeerinrichting moet permanent aan het kinderbeveiligingssysteem zijn bevestigd.

7.2.5.2.

De blokkeerinrichting mag de duurzaamheid van de gordel voor volwassenen niet beïnvloeden en moet aan de omstandigheden van de temperatuurtest van punt 8.2.8.1 worden onderworpen.

7.2.5.3.

De blokkeerinrichting mag niet verhinderen dat het kind snel kan worden losgemaakt.

8.1.1.1.

De metalen delen van het kinderbeveiligingssysteem worden in een testruimte geplaatst zoals aangegeven in bijlage 4. Indien het kinderbeveiligingssysteem een oprolmechanisme bevat, moet de riem over de gehele lengte minus 100 ± 3 mm worden afgerold. Behalve voor korte onderbrekingen die noodzakelijk kunnen blijken, bijvoorbeeld om de zoutoplossing te controleren en aan te vullen, moet de corrosietest zonder onderbreking gedurende 50 ±0,5 uur worden voortgezet.

8.1.1.2.

Na afloop van de corrosietest worden de metalen delen van het kinderbeveiligingssysteem voorzichtig gewassen of ondergedompeld in helder stromend water van hoogstens 38 oC om eventuele zoutafzetting te verwijderen en vervolgens gedurende 24 ± 1 uur bij een kamertemperatuur van 18 tot 25 oC gedroogd alvorens overeenkomstig punt 7.1.1.2 te worden onderzocht.

8.1.2.1.

De testpop moet in het beveiligingssysteem worden geplaatst, dat overeenkomstig dit reglement en de aanwijzingen van de fabrikant is geïnstalleerd met inachtneming van de in punt 8.1.3.6 gespecificeerde standaardspeling.

8.1.2.2.

Het beveiligingssysteem wordt aan de teststoel of de voertuigstoel bevestigd. De gehele stoel moet over een hoek van 360 oC om een horizontale as in het middenlangsvlak van de stoel worden gedraaid met een snelheid van 2-5 graden/seconde. Bij deze test mogen voor gebruik in specifieke auto's bestemde systemen worden bevestigd aan de in bijlage 6 beschreven teststoel.

8.1.2.3.

Deze test wordt nogmaals uitgevoerd, maar nu in tegenovergestelde draairichting, nadat de testpop (indien nodig) in de oorspronkelijke positie is teruggezet. Met de rotatieas in het horizontale vlak en onder een hoek van 90o ten opzichte van de bij de vorige twee tests gekozen rotatieas wordt de procedure in beide draairichtingen herhaald.

8.1.2.4.

Deze tests worden zowel met de grootste als met de kleinste testpop van de groep of groepen waarvoor het beveiligingssysteem is bestemd, uitgevoerd.

8.1.3.1.1.1.

De voor de dynamische test gebruikte trolley en teststoel moeten aan de voorschriften van bijlage 6 bij dit reglement voldoen en de installatieprocedure voor de dynamische crashtest moet overeenkomstig bijlage 21 worden uitgevoerd.

8.1.3.1.1.2.

De trolley moet tijdens de vertraging horizontaal blijven.

8.1.3.1.1.3

De vertraging van de trolley wordt verkregen door gebruik te maken van het in bijlage 6 bij dit reglement voorgeschreven toestel of een andere inrichting waarmee gelijkwaardige resultaten worden verkregen. Met deze apparatuur moeten de in punt 8.1.3.4 en bijlage 7 bij dit reglement beschreven prestaties kunnen worden bereikt.

8.1.3.1.1.4.

Te meten:

8.1.3.1.1.4.1.

de snelheid van de trolley onmiddellijk voor de botsing;

8.1.3.1.1.4.2.

de remafstand;

8.1.3.1.1.4.3.

de verplaatsing van het hoofd van de testpop in het verticale en het horizontale vlak voor de groepen I, II en III en de verplaatsing van de testpop, de ledematen buiten beschouwing gelaten, voor de groepen 0 en 0+;

8.1.3.1.1.4.4.

de versnelling van de borst in drie onderling loodrechte richtingen, behalve bij de neonaat-testpop;

8.1.3.1.1.4.5.

eventuele zichtbare indrukken in de boetseerklei van de buik (zie punt 7.1.4.3.1), behalve bij de neonaat-testpop.

8.1.3.1.1.5.

Na de botsing moet het kinderbeveiligingssysteem met het blote oog op eventuele defecten of breuk worden gecontroleerd zonder de sluiting los te maken.

8.1.3.1.2.1.

De teststoel moet 180o worden gedraaid voor de botstest aan de achterzijde.

8.1.3.1.2.2.

Bij het testen van een naar achteren gericht kinderbeveiligingssysteem dat bestemd is voor gebruik op de zitplaats vóór, wordt het dashboard van het voertuig voorgesteld door een onbuigzame stang die op zodanige wijze aan de trolley wordt bevestigd dat alle energie door het kinderbeveiligingssysteem wordt geabsorbeerd.

8.1.3.1.2.3.

De vertraging moet in overeenstemming zijn met de in punt 8.1.3.4 bepaalde voorschriften.

8.1.3.1.2.4.

De te verrichten metingen zijn dezelfde als die van de punten 8.1.3.1.1.4 tot en met 8.1.3.1.1.4.5.

8.1.3.1.2.5.

Na de botsing moet het kinderbeveiligingssysteem met het blote oog op eventuele defecten of breuk worden gecontroleerd zonder de sluiting los te maken.

8.1.3.2.1.1.

De manier waarop het voertuig tijdens de test wordt vastgezet, mag geen versterking van de stoelverankering, de verankeringspunten van de veiligheidsgordels voor volwassenen en eventuele andere verankeringspunten die nodig zijn om het kinderbeveiligingssysteem te monteren tot gevolg hebben en evenmin de normale vervorming van de structuur beperken. In het voertuig mag geen enkel deel aanwezig zijn waardoor de beweging van de testpop wordt beperkt zodat de belasting die tijdens de test op het beveiligingssysteem wordt uitgeoefend, vermindert. De delen van de structuur die zijn weggenomen, mogen worden vervangen door delen met een gelijkwaardige sterkte op voorwaarde dat zij de beweging van de testpop niet belemmeren.

8.1.3.2.1.2.

Een bevestigingsinrichting wordt als bevredigend beschouwd indien ze geen invloed uitoefent op een oppervlak dat de volledige breedte van de structuur beslaat en indien het voertuig of de structuur vooraan op een afstand van ten minste 500 mm van de bevestiging van het beveiligingssysteem is geblokkeerd of vastgezet. De structuur wordt achteraan op voldoende afstand achter de verankeringspunten vastgezet zodat aan alle voorschriften van punt 8.1.3.2.1.1 is voldaan.

8.1.3.2.1.3.

De voertuigstoel en het kinderbeveiligingssysteem worden gemonteerd en in een stand geplaatst die door de voor de uitvoering van de goedkeuringstests verantwoordelijke technische dienst zo is gekozen dat, wat de sterkte betreft, de meest ongunstige omstandigheden worden gecreëerd waarin de testpop in het voertuig kan worden geïnstalleerd. De stand van de rugleuning en het kinderbeveiligingssysteem moeten in het testrapport worden vermeld. Indien de rugleuning van de voertuigstoel verstelbaar is, moet deze worden vergrendeld zoals voorgeschreven door de fabrikant of, indien dergelijke voorschriften ontbreken, op zodanige wijze dat de feitelijke hoek die de rugleuning maakt zo dicht mogelijk 25o benadert.

8.1.3.2.1.4.

Tenzij de montage- en gebruiksinstructies anders voorschrijven, moet de stoel vóór in de meest naar voren gelegen normale gebruiksstand worden gebracht voor kinderbeveiligingssystemen die bestemd zijn voor gebruik op de zitplaats vóór, en in de meest naar achteren gelegen normale gebruiksstand voor kinderbeveiligingssystemen die bestemd zijn voor gebruik op een zitplaats achter.

8.1.3.2.1.5.

De vertraging moet in overeenstemming zijn met de in punt 8.1.3.4 bepaalde voorschriften. Als teststoel wordt de werkelijke stoel van het voertuig gebruikt.

8.1.3.2.1.6.

Te meten:

8.1.3.2.1.6.1.

de snelheid van de trolley onmiddellijk voor de botsing;

8.1.3.2.1.6.2.

de remafstand;

8.1.3.2.1.6.3.

elk contact van het hoofd van de testpop met het interieur van de voertuigcarrosserie;

8.1.3.2.1.6.4

de vertraging van de borst in drie onderling loodrechte richtingen, behalve bij de neonaat-testpop;

8.1.3.2.1.6.5.

eventuele zichtbare indrukken in de boetseerklei van de buik (zie punt 7.1.4.3.1), behalve bij de neonaat-testpop.

8.1.3.2.1.7

Na de botsing moet het kinderbeveiligingssysteem met het blote oog op eventuele defecten of breuk worden gecontroleerd zonder de sluiting los te maken.

8.1.3.2.2.1

Voor botstests aan de achterzijde moet de voertuigcarrosserie 180o worden gedraaid op de testtrolley.

8.1.3.2.2.2

De voorschriften zijn gelijk aan die voor frontale botsing.

8.1.3.3.1

De vertraging moet in overeenstemming zijn met de in punt 8.1.3.4 bepaalde voorschriften.

8.1.3.3.2.

De procedure voor frontale botstests is beschreven in bijlage 9 bij dit reglement.

8.1.3.3.3

De procedure voor botstests aan de achterzijde is beschreven in bijlage 10 bij dit reglement.

8.1.3.3.4

Te meten:

8.1.3.3.4.1.

de snelheid van het voertuig/botslichaam onmiddellijk voor de botsing;

8.1.3.3.4.2

elk contact van het hoofd van de testpop (in het geval van groep 0: de testpop, de ledematen buiten beschouwing gelaten) met het interieur van het voertuig;

8.1.3.3.4.3

de versnelling van de borst in drie onderling loodrechte richtingen, behalve bij de neonaat-testpop;

8.1.3.3.4.4

eventuele zichtbare indrukken in de boetseerklei van de buik (zie punt 7.1.4.3.1), behalve bij de neonaat-testpop.

8.1.3.3.5

Indien de rugleuning van de stoelen vóór verstelbaar is, moet deze worden vergrendeld zoals voorgeschreven door de fabrikant of, indien dergelijke voorschriften ontbreken, op zodanige wijze dat de feitelijke hoek die de rugleuning maakt zo dicht mogelijk 25o benadert.

8.1.3.3.6.

Na de botsing moet het kinderbeveiligingssysteem met het blote oog op eventuele defecten of breuk worden gecontroleerd zonder de sluiting los te maken.

8.1.3.4

De onderstaande tabel geeft een overzicht van de voorwaarden voor de dynamische test:

8.1.3.5.1.

In het geval van kinderbeveiligingssystemen die bestemd zijn voor gebruik als bedoeld in punt 2.1.2.3 en waarbij aanvullende verankeringspunten worden gebruikt, zijn de voorschriften voor een frontale botstest overeenkomstig punt 8.1.3.4 als volgt:

8.1.3.5.2.

Voor inrichtingen met korte bevestigingsriemen bovenaan, die bijvoorbeeld bestemd zijn om aan de hoedenplank te worden bevestigd, moet de configuratie van de bovenste verankeringspunten op de testtrolley voldoen aan de voorschriften van bijlage 6, aanhangsel 3.

8.1.3.5.3.

Voor inrichtingen met lange bevestigingsriemen bovenaan, bijvoorbeeld als er geen stijve hoedenplank is en de bovenste verankeringsriemen aan de vloer van het voertuig worden bevestigd, moet de configuratie van de verankeringspunten op de testtrolley voldoen aan de voorschriften van bijlage 6, aanhangsel 3.

8.1.3.5.4.

Bij inrichtingen die bestemd zijn voor gebruik in beide configuraties, moeten de in de punten 8.1.3.5.2 en 8.1.3.5.3 voorgeschreven tests worden uitgevoerd, met die uitzondering dat in het geval van de test overeenkomstig het bepaalde in punt 8.1.3.5.3 alleen de zwaardere testpop moet worden gebruikt.

8.1.3.5.5.

Bij naar achteren gerichte systemen moet de configuratie van de onderste verankeringspunten op de testtrolley voldoen aan de voorschriften van bijlage 6, aanhangsel 3.

8.1.3.5.6.

Reiswiegen met aanvullende riemen die aan twee veiligheidsgordels voor volwassenen zijn vastgemaakt, waarbij de belasting rechtstreeks via de veiligheidsgordel voor volwassenen op de verankering onderaan van de veiligheidsgordel voor volwassenen wordt uitgeoefend, worden op de testtrolley bevestigd zoals voorgeschreven in bijlage 6, aanhangsel 3, punt 7 (A1, B1). De installatie op de testbank is zoals voorgeschreven in bijlage 21, opmerking 5. Dit systeem moet correct werken, zelfs wanneer de veiligheidsgordels voor volwassenen niet vergrendeld zijn, en het wordt als „universeel” beschouwd als aan de voorschriften van punt 6.1.8 is voldaan.

8.1.3.6.1.

Het kinderbeveiligingssysteem en de testpoppen moeten volgens de voorschriften van punt 8.1.3.6.3 worden geïnstalleerd.

8.1.3.6.2.

Het kinderbeveiligingssysteem moet worden getest met behulp van de in bijlage 8 bij dit reglement voorgeschreven testpoppen.

8.1.3.6.3.

Installatie van de testpop

8.1.3.6.3.1.

De testpop moet zo worden geplaatst dat de vrije ruimte zich tussen de achterkant van de testpop en het beveiligingssysteem bevindt. Bij reiswiegen wordt de testpop in een gestrekte horizontale positie gebracht, zo dicht mogelijk bij de hartlijn van de reiswieg.

8.1.3.6.3.2.

Plaats het stoeltje op de teststoel.

Plaats de testpop in het stoeltje.

Plaats tussen de testpop en de rugleuning van het stoeltje een scharnierende plank of een soortgelijk flexibel voorwerp met een dikte van 2,5 cm, een breedte van 6 cm en een lengte die gelijk is aan de schouderhoogte (zittend, bijlage 8) minus de hoogte tot het centrum van de heup (zittend, bijlage 8, hoogte tot de knieholte plus helft van de dijhoogte, zittend) van de testpopgrootte die wordt getest. De plank moet zo nauwkeurig mogelijk de welving van het stoeltje volgen en de onderzijde van de plank moet zich ter hoogte van het heupgewricht van de testpop bevinden.

Verstel de gordel volgens de aanwijzingen van de fabrikant, maar zorg ervoor dat de spanning in de riem 250 ± 25 N hoger is dan de voor het verstellen benodigde kracht en dat de riem bij de verstelinrichting een hoek van 45 ± 5o dan wel de door de fabrikant voorgeschreven hoek maakt.

Voltooi de installatie van het stoeltje op de teststoel overeenkomstig bijlage 21 bij dit reglement.

Verwijder het flexibele voorwerp.

Dit is alleen van toepassing op harnasbeveiligingssystemen en beveiligingssystemen waarbij het kind door de driepuntsgordel voor volwassenen wordt beschermd en waarbij een blokkeerinrichting wordt gebruikt; het is niet van toepassing op kinderbeveiligingsriemen die rechtstreeks met een oprolmechanisme zijn verbonden.

8.1.3.6.3.3.

Het middenlangsvlak van de testpop moet zich halverwege de twee onderste gordelverankeringspunten bevinden, zij het dat tevens rekening moet worden gehouden met punt 8.1.3.2.1.3. Bij het testen van verhogingskussens met de testpop die een kind van 10 jaar voorstelt, moet het middenlangsvlak van de testpop 75 ± 5 mm links of rechts van het midden tussen de twee onderste gordelverankeringspunten liggen.

8.1.3.6.3.4.

Bij inrichtingen waarbij een standaardgordel moet worden gebruikt, mag de schouderriem vóór de dynamische test aan de testpop worden bevestigd met behulp van een voldoende lang en breed stuk lichtgewicht plakband. Bij naar achteren gerichte beveiligingssystemen mag het hoofd van de testpop met behulp van een voldoende lang en breed stuk lichtgewicht plakband aan de rugleuning van het beveiligingssysteem worden bevestigd. Bij naar achteren gerichte systemen mag een stuk lichtgewicht plakband worden gebruikt om het hoofd van de testpop aan de 100 mm lange stang of de achterkant van het beveiligingssysteem vast te maken tijdens de versnelling van de slede.

8.1.3.7.1.

8.1.3.7.2.

8.1.3.7.3.

8.1.3.7.4.

8.1.3.7.5.

8.1.3.7.6.

Indien het kinderbeveiligingssysteem geschikt is voor twee of meer massagroepen, moeten de tests worden uitgevoerd met de lichtste en de zwaarste testpop die hierboven voor de desbetreffende groepen zijn gespecificeerd. Indien de configuratie van de inrichting voor de ene massagroep evenwel sterkt afwijkt van die voor de andere, bijvoorbeeld wanneer de configuratie of de lengte van de harnasgordel moet worden aangepast, kan de met de uitvoering van de tests belaste instantie, indien zij dit nodig acht, een extra test doen met een testpop met een tussenliggende massa.

8.1.3.7.7.

Indien het kinderbeveiligingssysteem voor twee of meer kinderen is ontworpen, moet één test worden uitgevoerd met de zwaarste testpoppen op alle zitplaatsen. Met de lichtste en de zwaarste hierboven gespecificeerde testpoppen moet een tweede test worden gedaan. Voor de tests wordt de teststoel gebruikt zoals te zien is in bijlage 6, aanhangsel 3, figuur 3. De met de uitvoering van de tests belaste instantie mag, indien zij dit nodig acht, een derde test doen met een willekeurige combinatie van testpoppen en lege zitplaatsen.

8.1.3.7.8.

Indien bij een kinderbeveiligingssysteem van groep 0 of 0+ verschillende configuraties mogelijk zijn naar gelang de massa van het kind, wordt elke configuratie getest met beide testpoppen van de respectieve massagroep.

8.1.3.7.9.

Indien het ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem met een verankering bovenaan werkt, wordt met de kleinste testpop één test verricht op de korte afstand (tot verankeringspunt G1). Met de zwaardere testpop wordt een tweede test verricht op de langere afstand (tot verankeringspunt G2). De verankering bovenaan wordt zo afgesteld dat een kracht van 50 ± 5 N wordt verkregen.

8.1.3.7.10.

De in punt 7.1.4.1.10.1.2 beschreven test hoeft alleen te worden verricht met de grootste testpop waarvoor het kinderbeveiligingssysteem is ontworpen.

8.2.1.1.1.

Voor deze test moet een kinderbeveiligingssysteem worden gebruikt dat reeds aan de dynamische test van punt 8.1.3 is onderworpen.

8.2.1.1.2.

Het kinderbeveiligingssysteem wordt van de testtrolley of uit het voertuig verwijderd zonder de sluiting te openen. Op de sluiting wordt een kracht van 200 ±2 N uitgeoefend. Indien de sluiting aan een onbuigzaam deel is bevestigd, wordt de kracht uitgeoefend met de sluiting en dat onbuigzame deel in dezelfde hoek als tijdens de dynamische test.

8.2.1.1.3.

Met een snelheid van 400 ± 20 mm/min wordt op het geometrische middelpunt van de ontgrendelingsknop van de sluiting een belasting uitgeoefend langs een vaste as die evenwijdig loopt aan de aanvankelijke bewegingsrichting van de knop. Het geometrische middelpunt is dat deel van het oppervlak van de sluiting waarop de ontgrendelingskracht moet worden uitgeoefend. Bij het uitoefenen van de openingskracht moet de sluiting op een stijve steun zijn vastgezet.

8.2.1.1.4.

De openingskracht moet worden uitgeoefend met gebruikmaking van een dynamometer of een soortgelijke inrichting die op de gangbare wijze en in de normale richting wordt gebruikt. Het uiteinde dat contact maakt met de sluiting dient een gepolijste metalen halve bol te zijn met een straal van 2,5±0,1 mm.

8.2.1.1.5.

De openingskracht moet worden gemeten en eventuele defecten moeten worden genoteerd.

8.2.1.2.1.

Een complete sluiting die nog niet eerder is belast, wordt vastgezet en in onbelaste toestand gebracht.

8.2.1.2.2.

De openingskracht moet worden gemeten volgens de in de punten 8.2.1.1.3 en 8.2.1.1.4 voorgeschreven methode.

8.2.1.2.3.

De openingskracht moet worden gemeten.

8.2.1.3.1

Voor de sterktetest moeten twee exemplaren worden gebruikt. Alle verstelinrichtingen, behalve die welke direct op het kinderbeveiligingssysteem zijn gemonteerd, maken deel uit van de testopstelling.

8.2.1.3.2.

In bijlage 20 wordt een typische inrichting voor het testen van de sterkte van de sluiting getoond. De sluiting wordt op de bovenste ronde plaat (A) binnen de uitsparing geplaatst. Alle ermee verbonden riemen hebben een lengte van ten minste 250 mm en lopen van de bovenste plaat naar beneden ten opzichte van hun bevestiging aan de sluiting. De vrije einden van de riemen worden dan om de onderste ronde plaat (B) gewikkeld tot ze aan de opening in het midden weer naar buiten komen. Alle riemen tussen A en B moeten verticaal lopen. De ronde klemplaat (C) wordt licht vastgeklemd tegen de onderkant van B, zodat enige beweging van de riemen nog steeds mogelijk is. Met een kleine kracht aan de trekmachine worden de riemen aangespannen en tussen B en C doorgetrokken tot alle riemen in hun respectieve posities strak staan. Tijdens deze operatie en gedurende de test zelf mag de sluiting geen contact meer maken met plaat A of andere bij plaat A aangebrachte delen. B en C worden vervolgens stevig samengeklemd en de trekkracht wordt opgevoerd door de riemen aan te spannen met een snelheid van 100 ± 20 mm/min tot de voorgeschreven waarden zijn bereikt.

8.2.2.1.1.

Bij de test van een handbediende verstelinrichting wordt de riem gelijkmatig uit de verstelinrichting getrokken bij een snelheid van 100 ± 20 mm/min, rekening houdend met de normale gebruiksomstandigheden; nadat de eerste 25 ± 5 mm van de riem zijn uitgetrokken, wordt de maximumbelasting tot op 1 N nauwkeurig gemeten.

8.2.2.1.2.

De test wordt uitgevoerd in de twee richtingen waarin de riem door de verstelinrichting kan bewegen, waarbij de riem vóór de meting tien cycli moet hebben doorlopen.

8.2.3.1.

De delen of systemen die aan de microsliptest worden onderworpen, moeten vóór de test gedurende ten minste 24 uur worden bewaard bij een temperatuur van 20 ± 5 oC en een relatieve vochtigheid van 65 ± 5 %. De test moet worden verricht bij een temperatuur tussen 15 en 30 oC.

8.2.3.2.

Het vrije uiteinde van de riem moet op dezelfde wijze worden geconfigureerd als bij gebruik van het systeem in het voertuig en het mag niet aan enig ander deel worden bevestigd.

8.2.3.3.

De verstelinrichting wordt op een verticaal stuk riem aangebracht, met aan een van de uiteinden een gewicht van 50 ± 0,5 N (in een geleider die voorkomt dat dit gewicht heen en weer kan bewegen en dat de riem verdraait). Het vrije uiteinde van de riem dat uit de verstelinrichting komt, wordt net als in het voertuig loodrecht boven of onder de verstelinrichting vastgezet. Het andere uiteinde wordt over een afbuigrol gevoerd waarvan de horizontale as parallel loopt met het deel van de riem dat het gewicht draagt, terwijl het deel van de riem dat over de rol wordt gevoerd horizontaal loopt.

8.2.3.4.

De te testen inrichting moet zo worden geconfigureerd dat het middelpunt zich, in de hoogste stand, 300 ± 5 mm boven het steunvlak bevindt, terwijl de afstand van de belasting van 50 N tot dit steunvlak dan 100 ± 5 mm bedraagt.

8.2.3.5.

Vóór de test moeten 20 ± 2 voorbereidingscycli worden doorlopen, waarna in een tempo van 30 ± 10 cycli per minuut 1 000 ± 5 cycli moeten worden uitgevoerd met een totale amplitude van 300 ± 20 mm of de in 8.2.5.2.6.2 gespecificeerde amplitude. De belasting van 50 N wordt uitsluitend aangebracht gedurende het tijdsbestek dat overeenstemt met een verplaatsing van 100 ± 20 mm per halve periode. De microslip wordt gemeten ten opzichte van de positie na afloop van de twintig voorbereidingscycli.

8.2.4.1.1.

De voor het af- en oprollen benodigde kracht wordt gemeten wanneer de veiligheidsgordel op een testpop is gemonteerd, zoals bij de dynamische test van punt 8.1.3. De riemspanning wordt zo dicht mogelijk bij het raakpunt met de testpop (maar juist vóór dit punt) gemeten terwijl de riem met een snelheid van ongeveer 0,6 m/min. wordt af- en opgerold.

8.2.4.2.1.

De riem moet het voorgeschreven aantal keren worden op- en afgerold, in een tempo van hoogstens 30 keer per minuut. Bij oprolmechanismen met noodvergrendeling wordt na vijf cycli telkens een sterkere ruk aan de riem gegeven, zodat het oprolmechanisme vergrendelt. Eenzelfde aantal rukken moet worden gegeven in vijf verschillende standen, namelijk wanneer 90, 80, 75, 70 en 65 % van de totale lengte van de riem nog op het oprolmechanisme is gerold. Wanneer de te testen riem evenwel meer dan 900 mm lang is, hebben deze percentages betrekking op de laatste 900 mm van de riem die nog op het oprolmechanisme is gerold.

8.2.4.3.1.

De vergrendeling van het oprolmechanisme wordt één keer getest met nog 300 ± 3 mm riem op het oprolmechanisme gerold.

8.2.4.3.2.

Bij een oprolmechanisme dat in werking wordt gesteld door beweging van de riem, vindt het afrollen plaats in de richting waarin dit normaal plaatsvindt wanneer het oprolmechanisme in een voertuig is geïnstalleerd.

8.2.4.3.3.

Als de oprolmechanismen worden getest op gevoeligheid voor de versnelling van het voertuig, worden de tests uitgevoerd wanneer de riem wordt afgerold in twee loodrecht op elkaar staande asrichtingen, die horizontaal zijn als de oprolmechanismen in een voertuig worden geïnstalleerd overeenkomstig de voorschriften van de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem. Wanneer deze positie niet is gespecificeerd, zal de met de uitvoering van de tests belaste instantie de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem raadplegen. Een van de testrichtingen wordt door de technische dienst die de goedkeuringstests uitvoert zodanig gekozen dat de omstandigheden voor de inwerkingstelling van het vergrendelingsmechanisme het ongunstigst zijn.

8.2.4.3.4.

De gebruikte apparatuur moet zodanig zijn gebouwd dat de voorgeschreven versnelling wordt bereikt met een gemiddelde toename van de versnelling van ten minste 25 g/s (9).

8.2.4.3.5.

Om te controleren of aan de voorschriften van de punten 7.2.3.2.1.3 en 7.2.3.2.1.4 is voldaan, wordt het oprolmechanisme gemonteerd op een horizontale tafel die vervolgens met een snelheid van hoogstens 2o per seconde wordt gekanteld tot vergrendeling plaatsvindt. Om te garanderen dat aan de voorschriften is voldaan, wordt de test herhaald, waarbij de tafel in andere richtingen wordt gekanteld.

8.2.4.4.1.

De corrosietest is beschreven in punt 8.1.1.

8.2.4.5.1.

Het oprolmechanisme wordt overeenkomstig bijlage 3 bij dit reglement in een testruimte geplaatst. Het wordt vastgezet in ongeveer dezelfde richting als wanneer het in het voertuig is gemonteerd. De testruimte moet stof bevatten dat voldoet aan de bepalingen van punt 8.2.4.5.2. De riem wordt over een lengte van 500 mm uit het oprolmechanisme getrokken en in deze uitgetrokken toestand gehouden, maar telkens als het stof wordt opgeblazen, wordt de riem binnen een of twee minuten 10 keer volledig af- en opgerold. Gedurende een periode van 5 uur wordt het stof om de 20 minuten 5 seconden lang opgeblazen door middel van vocht- en olievrije perslucht die met een druk van 5,5±0,5 bar door een opening met een diameter van 1,5±0,1 mm wordt geperst.

8.2.4.5.2.

Het stof dat gebruikt wordt voor de in punt 8.2.4.5.1 beschreven test bestaat uit ongeveer 1 kg droog kwartsstof. De korrelgrootte moet zodanig zijn dat:

8.2.5.1.1.

Elke test moet worden verricht op twee nieuwe riemmonsters, die zijn behandeld overeenkomstig de bepalingen van punt 7.2.4.

8.2.5.1.2.

Elke riem moet tussen de klauwen van een trektestmachine worden geklemd. De klauwen moeten zo zijn ontworpen dat een breuk van de riem ter hoogte of in de nabijheid van deze klauwen wordt vermeden. De verplaatsingssnelheid moet 100 ± 20 mm/min bedragen. De vrije lengte van het monster tussen de klauwen van de machine moet aan het begin van de test 200 ± 40 mm bedragen.

8.2.5.1.3.

De trekkracht wordt opgevoerd tot de riem breekt; de waarde waarbij dit gebeurt wordt genoteerd.

8.2.5.1.4.

Als de riem slipt of afbreekt ter hoogte van een van de klauwen of op een afstand van minder dan 10 mm daarvan, is de test ongeldig en wordt op een ander monster een nieuwe test verricht.

8.2.5.2.

De van de in punt 3.2.3 vermelde riemen gesneden monsters worden op de volgende wijze behandeld:

8.2.5.2.1.1.

De riem wordt gedurende 24 ± 1 uur bewaard bij een temperatuur van 23 ± 5 oC en een relatieve luchtvochtigheid van 50 ± 10 %. Als de test niet onmiddellijk na deze conditionering wordt uitgevoerd, wordt het monster in een hermetisch afgesloten recipiënt geplaatst tot met de test wordt begonnen. Binnen 5 minuten nadat de riem uit de bovengenoemde atmosfeer of uit de recipiënt is genomen, moet de breukbelasting worden bepaald.

8.2.5.2.2.1.

De voorschriften van ISO-aanbeveling 105-BO2 (1978) zijn van toepassing. De riem wordt aan licht blootgesteld gedurende de tijd die nodig is om een verkleuring van standaardblauw type nr. 7 te krijgen die gelijk is aan kleurtype nr. 4 van de grijsschaal.

8.2.5.2.2.2.

Na de blootstelling aan licht wordt de riem gedurende ten minste 24 uur bij een temperatuur van 23 ± 5 oC en een relatieve luchtvochtigheid van 50 ± 10 % bewaard. Binnen vijf minuten nadat de riem uit de conditioneringsinstallatie is genomen, moet de breukbelasting worden bepaald.

8.2.5.2.3.1.

De riem wordt gedurende ten minste 24 uur bewaard bij een temperatuur van 23 ± 5 oC en een relatieve luchtvochtigheid van 50 ± 10 %.

8.2.5.2.3.2.

Vervolgens wordt de riem 90 ± 5 minuten op een vlak oppervlak geplaatst in een koelruimte met een temperatuur van - 30 ± 5 oC. Vervolgens wordt de riem gevouwen en op de vouw wordt een gewicht van 2 ± 0,2 kg geplaatst dat van tevoren tot een temperatuur van - 30 ± 5 oC is afgekoeld. Nadat de riem gedurende 30 ± 5 minuten in dezelfde koelruimte onder belasting is gehouden, wordt het gewicht verwijderd en wordt, binnen vijf minuten na het verwijderen van de riem uit de koelruimte, de breukbelasting gemeten.

8.2.5.2.4.1.

De riem wordt gedurende 180 ± 10 minuten bewaard in een verwarmde ruimte bij een temperatuur van 60 ± 5 oC en een relatieve luchtvochtigheid van 65 ± 5 %.

8.2.5.2.4.2.

Binnen 5 minuten nadat het monster uit de verwarmde ruimte is verwijderd, moet de breukbelasting worden bepaald.

8.2.5.2.5.1.

De riem moet 180 ± 10 minuten lang volledig ondergedompeld blijven in gedestilleerd water met een temperatuur van 20 ± 5 oC, waaraan sporen van een bevochtigingsmiddel zijn toegevoegd. Hiervoor mag elk bevochtigingsmiddel worden gebruikt dat geschikt is voor de geteste vezel.

8.2.5.2.5.2.

Binnen 10 minuten nadat het monster uit het water is verwijderd, moet de breukbelasting worden bepaald.

8.2.5.2.6.1.

De delen of inrichtingen die aan de schuurtest worden onderworpen, moeten vóór de test gedurende ten minste 24 uur worden bewaard bij een temperatuur van 23 ± 5 oC en een relatieve vochtigheid van 50 ± 10 %. De test wordt uitgevoerd bij een kamertemperatuur tussen 15 en 30 oC.

8.2.5.2.6.2.

In de onderstaande tabel zijn de algemene voorwaarden voor elke test vermeld:

Als de riem niet lang genoeg is om over een verplaatsing van 300 mm te testen, mag de test ook over een kleinere lengte worden uitgevoerd, op voorwaarde dat deze ten minste 100 mm bedraagt.

8.2.5.2.6.3.1.

Procedure van type 1: als de riem door een snelversteller loopt. De belasting van 10 N wordt verticaal en permanent op een van de riemen aangebracht. De andere riem, die zich in horizontale positie bevindt, wordt vastgemaakt aan een inrichting die de riem voor- en achterwaarts doet bewegen. De verstelinrichting wordt zo geplaatst dat de horizontale riem belast blijft (zie bijlage 5, figuur 1, bij dit reglement).

8.2.5.2.6.3.2.

Procedure van type 2: als de riem door een onbuigzaam deel loopt en hierbij van richting verandert. De hoeken die beide delen van de riem maken moeten tijdens deze test in overeenstemming zijn met bijlage 5, figuur 2. De belasting van 5 N wordt permanent aangebracht. Als de riem door een onbuigzaam deel loopt en hierbij meer dan eenmaal van richting verandert, mag de belasting van 5 N zodanig worden verhoogd dat de riem doorheen dat onbuigzame deel de voorgeschreven verplaatsing van 300 mm bereikt.

8.2.8.1.

De in punt 7.1.5.1 genoemde onderdelen worden voor een doorlopende periode van ten minste 24 uur in een omgeving boven een wateroppervlak in een gesloten ruimte geplaatst (de temperatuur van de omgeving bedraagt ten minste 80 oC) en vervolgens afgekoeld in een omgeving met een temperatuur van hoogstens 23 oC. Onmiddellijk na de afkoelingsperiode moeten drie opeenvolgende cycli van 24 uur volgen, elk bestaande uit deze opeenvolgende fasen:

8.3.1.

Het kussen van de testbank moet worden gecertificeerd om de beginwaarden van de indrukking en de piekvertraging tijdens een botsing te bepalen wanneer het nieuw is en vervolgens na elke 50 dynamische tests of ten minste één keer per maand, afhankelijk van wat het eerst komt, of vóór elke test als de testopstelling vaak wordt gebruikt.

8.3.2.

De certificatie- en meetprocedures moeten overeenkomen met die van de meest recente versie van ISO 6487; de meetapparatuur moet beantwoorden aan de specificatie van een datakanaal met kanaalfrequentieklasse (CFC) 60.

Voer met de in bijlage 17 bij dit reglement beschreven testapparatuur drie tests uit op 150 ± 5 mm van de voorrand van het kussen op de hartlijn en op 150 ± 5 mm van de hartlijn in beide richtingen.

Plaats de inrichting verticaal op een vlak en onbuigzaam oppervlak. Laat de botsmassa zakken tot deze het oppervlak raakt en zet de indrukkingsmeter in de nulstand. Plaats de inrichting verticaal boven het testpunt, breng de massa op een hoogte van 500 ± 5 mm en laat deze een vrije val maken zodat de zitting wordt getroffen. Registreer de indrukking en de vertragingskromme.

8.3.3.

De genoteerde piekwaarden mogen niet meer dan 15 % van de oorspronkelijke waarden afwijken.

8.4.1.

Om het gedrag en de verplaatsing van de testpop te bepalen, worden alle dynamische tests geregistreerd:

8.4.1.1.

Filmen en registreren:

8.4.1.2.

Raming van de meetonzekerheid

Testlaboratoria beschikken over procedures die zij toepassen om de onzekerheid van de meting van de verplaatsing van het hoofd van de testpop te ramen. Deze onzekerheid bedraagt minder dan ± 25 mm.

Voorbeelden van internationale normen voor dergelijke procedures zijn: EA-4/02 van de European Accreditation Organization; ISO 5725:1994; of de GUM-methode (General Uncertainty Measurement).

8.4.2.

Op de trolley of de voertuigstructuur worden geschikte kalibreringsmerktekens aangebracht zodat de verplaatsing van de testpop kan worden bepaald.

9.1.

In het testrapport worden de resultaten van alle tests en metingen opgenomen (met inbegrip van de vertragingscurve van de trolley en de registratie van de tijd (in milliseconde) wanneer het hoofd van de testpop zijn grootste verplaatsing bereikt tijdens de uitvoering van de dynamische test), alsmede de snelheid van de trolley, de plaats van de sluiting tijdens de test voor zover deze kan variëren, en eventuele defecten of breuken.

9.2.

Indien niet aan alle voorschriften betreffende de verankeringspunten van bijlage 6, aanhangsel 3, bij dit reglement is voldaan, moet in het testrapport worden beschreven hoe het kinderbeveiligingssysteem is geïnstalleerd en moeten de belangrijke hoeken en afmetingen worden gespecificeerd.

9.3.

Wanneer het kinderbeveiligingssysteem in een voertuig of voertuigstructuur wordt getest, moet in het testrapport worden gespecificeerd hoe de voertuigstructuur aan de trolley is bevestigd, wat de positie van het kinderbeveiligingssysteem en de voertuigstoel is en welke hoek de rugleuning van de voertuigstoel maakt.

9.4

In het testrapport van de typegoedkeuring en van de productiekwalificatie wordt de controle van de merktekens, de installatie-instructies en de gebruiksaanwijzing vermeld.

10.1.

Elke wijziging van een kinderbeveiligingssysteem wordt meegedeeld aan de administratieve instantie die het kinderbeveiligingssysteem heeft goedgekeurd. Deze instantie kan dan:

10.1.1.

oordelen dat de wijzigingen waarschijnlijk geen noemenswaardig nadelig effect zullen hebben en dat het kinderbeveiligingssysteem in ieder geval nog steeds aan de voorschriften voldoet; of

10.1.2.

de voor de uitvoering van de tests verantwoordelijke technische dienst om een aanvullend testrapport verzoeken.

10.2.

De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, worden volgens de procedure van punt 5.3 in kennis gesteld van de bevestiging of weigering van de goedkeuring, met vermelding van de wijzigingen.

10.3.

De bevoegde instantie die de goedkeuring uitbreidt, kent aan die uitbreiding een volgnummer toe en stelt de andere partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen, hiervan in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

11.1.

Om ervoor te zorgen dat het productiesysteem van de fabrikant naar behoren werkt, moet de technische dienst die de typegoedkeuringstests heeft uitgevoerd, tests uitvoeren om de productie te kwalificeren overeenkomstig punt 11.2.

11.2.1.1.

Vijf kinderbeveiligingssystemen worden aan de in punt 8.1.3 beschreven dynamische test onderworpen. De technische dienst die de typegoedkeuringstests heeft uitgevoerd, selecteert de omstandigheden waarbij het hoofd zich tijdens de dynamische typegoedkeuringstests het meest horizontaal heeft verplaatst, met uitzondering van de in punt 7.1.4.1.10.1.2 beschreven omstandigheden. De vijf kinderbeveiligingssystemen worden in dezelfde omstandigheden getest.

11.2.1.2.

Bij elke in punt 11.2.1.1 genoemde test worden de horizontale verplaatsing van het hoofd en de versnelling van de borstkas gemeten.

11.2.1.3.

11.2.2.1

De technische dienst die de goedkeuringstests heeft uitgevoerd, controleert of de merktekens aan de voorschriften van punt 4 voldoen.

11.2.3.1.

De technische dienst die de goedkeuringstests heeft uitgevoerd, controleert of de installatie-instructies en de gebruiksaanwijzing aan de voorschriften van punt 15 voldoen.

12.1.

Krachtens dit reglement goedgekeurde kinderbeveiligingssystemen moeten zo zijn vervaardigd dat ze overeenstemmen met het goedgekeurde type; hiertoe moeten ze voldoen aan de voorschriften van de punten 6 tot en met 8.

12.2.

De in bijlage 16 vermelde minimumvoorschriften voor de controle van de overeenstemming van de productie moeten worden nageleefd.

12.3.

De instantie die de typegoedkeuring heeft verleend, kan op elk tijdstip de in elke productie-eenheid toegepaste methoden voor de controle van de overeenstemming verifiëren. Deze verificaties vinden gewoonlijk tweemaal per jaar plaats.

13.1.

De krachtens dit reglement verleende goedkeuring voor een kinderbeveiligingssysteem kan worden ingetrokken als een kinderbeveiligingssysteem met de in punt 5.4 genoemde kenmerken de in punt 11 beschreven willekeurige controles niet heeft doorstaan of niet met het goedgekeurde type overeenstemt.

13.2.

Indien een overeenkomstsluitende partij die dit reglement toepast een eerder verleende goedkeuring intrekt, stelt zij de andere overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen daarvan onmiddellijk in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

14.1.

Indien de houder van de goedkeuring de productie van een specifiek type kinderbeveiligingssysteem krachtens dit reglement definitief stopzet, stelt hij de instantie die de goedkeuring heeft verleend daarvan in kennis. Zodra deze instantie de kennisgeving heeft ontvangen, stelt zij de andere overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen daarvan in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

15.1.

Elk kinderbeveiligingssysteem moet vergezeld gaan van de volgende instructies in de taal van het land waar het systeem wordt verkocht:

15.2.

In de installatie-instructies moeten de volgende punten worden behandeld:

15.2.1.

Voor kinderbeveiligingssystemen van de categorie „universeel” moet de koper in de winkel het volgende label duidelijk kunnen zien zonder de verpakking te verwijderen:

BERICHT

15.2.2.

Voor kinderbeveiligingssystemen van de categorieën „beperkt” en „semi-universeel” moet de koper in de winkel de volgende informatie duidelijk kunnen zien zonder de verpakking te verwijderen:

Dit kinderbeveiligingssysteem is bestemd voor „beperkt/semi-universeel” gebruik en kan op de volgende zitplaatsen van de volgende voertuigen worden geïnstalleerd:

15.2.3.

Voor kinderbeveiligingssystemen van de categorie „voertuigspecifiek” moet de koper in de winkel duidelijk, en zonder de verpakking te verwijderen, kunnen zien voor welk voertuig het systeem bestemd is:

15.2.4.

Als het systeem met een veiligheidsgordel voor volwassenen werkt, moet de koper in de winkel ook de volgende tekst duidelijk kunnen zien zonder de verpakking te verwijderen:

„Alleen geschikt als de goedgekeurde voertuigen uitgerust zijn met heupgordels/driepuntsgordels/statische gordels/veiligheidsgordels met oprolmechanisme, goedgekeurd krachtens VN/ECE-Reglement nr. 16 of een andere gelijkwaardige norm.” (Doorhalen wat niet van toepassing is.)

In het geval van beveiligingssystemen voor reiswiegen moet worden vermeld voor welke reiswiegen het systeem bestemd is.

15.2.5.

De fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem moet op de verpakking vermelden naar welk adres de klant kan schrijven voor meer informatie over de installatie van het kinderbeveiligingssysteem in specifieke voertuigen.

15.2.6.

De installatiewijze, geïllustreerd door foto's en/of duidelijke tekeningen.

15.2.7.

De gebruiker moet erop worden gewezen dat de onbuigzame delen en de plastic onderdelen van een kinderbeveiligingssysteem zo moeten worden geplaatst en gemonteerd dat ze bij normaal gebruik van het voertuig niet vast komen te zitten tussen een verstelbare stoel of in een deur van het voertuig.

15.2.8.

De gebruiker moet erop worden gewezen dat reiswiegen loodrecht op de lengteas van het voertuig moeten worden geïnstalleerd.

15.2.9.

In het geval van naar achteren gerichte systemen moet de klant erop worden gewezen dat deze niet op zitplaatsen met een airbag mogen worden gebruikt. De koper moet deze informatie in de winkel duidelijk kunnen zien zonder de verpakking te verwijderen.

15.2.10.

Voor beveiligingssystemen voor gehandicapte kinderen moet de koper in de winkel de volgende informatie duidelijk kunnen zien zonder de verpakking te verwijderen:

Dit beveiligingssysteem voor gehandicapte kinderen is ontworpen om kinderen die moeilijk in een gewone stoel kunnen zitten, extra steun te geven. Raadpleeg altijd uw arts om te zien of dit beveiligingssysteem geschikt is voor uw kind.

15.2.11.

In het geval van ISOFIX-kinderbeveiligingssystemen moet de koper in de winkel het volgende etiket duidelijk kunnen zien zonder de verpakking te verwijderen:

WAARSCHUWING

15.3.

In de gebruiksaanwijzing moeten de volgende punten worden behandeld:

15.3.1.

de massagroepen en het profiel waarvoor het systeem is bestemd;

15.3.2.

als het systeem in combinatie met een veiligheidsgordel voor volwassenen wordt gebruikt, moet de volgende tekst worden vermeld: Alleen geschikt voor gebruik in de genoemde voertuigen, uitgerust met heupgordels/driepuntsgordels/statische gordels/veiligheidsgordels met oprolmechanisme, goedgekeurd krachtens VN/ECE-Reglement nr. 16 of een andere gelijkwaardige norm. (Doorhalen wat niet van toepassing is.);

15.3.3.

het gebruik moet worden geïllustreerd door foto's en/of duidelijke tekeningen. In het geval van stoelen die zowel naar voren gericht als naar achteren gericht kunnen worden gebruikt, moet er duidelijk op worden gewezen dat het beveiligingssysteem naar achteren gericht moet worden gebruikt tot de massa van het kind een bepaalde drempel overschrijdt of tot een ander afmetingscriterium wordt overschreden;

15.3.4.

de werking van de sluiting en de verstelinrichtingen moet duidelijk worden uitgelegd;

15.3.5.

als aanbeveling moet worden vermeld dat de riemen die het beveiligingssysteem met het voertuig verbinden, aangespannen moeten zijn, dat de riemen die het kind op zijn plaats houden, aan de lichaamsbouw van het kind moeten zijn aangepast, en dat de riemen niet verdraaid mogen worden;

15.3.6.

de fabrikant moet wijzen op het belang de heupgordel laag te dragen, zodat het bekken niet kan bewegen;

15.3.7.

de fabrikant moet de gebruiker adviseren het systeem te vernieuwen als het tijdens een ongeval aan hevige schokken is blootgesteld;

15.3.8.

de fabrikant moet schoonmaakinstructies geven;

15.3.9.

de fabrikant moet de gebruiker erop wijzen dat het gevaarlijk is het systeem te wijzigen of uit te breiden zonder de goedkeuring van de bevoegde instantie, en dat het gevaarlijk is de installatie-instructies van de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem niet nauwgezet te volgen;

15.3.10.

als de stoel niet met een stoffen bekleding wordt geleverd, moet de fabrikant de gebruiker adviseren de stoel tegen zonlicht te beschutten zodat het kind zich er niet aan kan verbranden;

15.3.11.

de fabrikant moet de gebruiker adviseren een kind niet onbewaakt in het kinderbeveiligingssysteem achter te laten;

15.3.12.

de fabrikant moet de gebruiker adviseren bagage of andere voorwerpen die de inzittenden bij een ongeval kunnen verwonden, goed vast te maken;

15.3.13.

bijkomende aanbevelingen:

15.3.14.

een tekst of tekening moet de gebruiker duidelijk maken welke posities van de sluiting van de veiligheidsgordel voor volwassenen slecht zijn voor de dragende contactpunten op het beveiligingssysteem. De gebruiker moet worden geadviseerd bij twijfel hierover de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem te raadplegen;

15.3.15.

als het kinderbeveiligingssysteem een alternatief dragend contactpunt heeft, moet het gebruik ervan duidelijk worden beschreven. De gebruiker moet weten hoe hij kan beoordelen of dit alternatief traject geschikt is. De gebruiker moet worden geadviseerd bij twijfel hierover de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem te raadplegen. De fabrikant moet de gebruiker duidelijk adviseren eerst te proberen om het kinderbeveiligingssysteem, op zitplaatsen die in de gebruiksaanwijzing van het voertuig het label „universeel” krijgen, met het gewone traject voor de gordel te installeren;

15.3.16.

de fabrikant moet ervoor zorgen dat de instructies op het kinderbeveiligingssysteem kunnen worden bewaard zolang dit wordt gebruikt, of in de handleiding van het voertuig in het geval van ingebouwde beveiligingssystemen;

15.3.17.

de fabrikant moet uitdrukkelijk waarschuwen geen andere dragende contactpunten te gebruiken dan die welke in de instructies zijn beschreven en op het kinderbeveiligingssysteem zijn aangegeven.

15.3.18.

In het geval van een ISOFIX-kinderbeveiligingssysteem moet in de gebruiksaanwijzing staan dat de gebruiker de handleiding van de voertuigfabrikant moet lezen.

16.1.

De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, delen het secretariaat van de Verenigde Naties de naam en het adres mee van de technische diensten die voor de uitvoering van goedkeuringstests verantwoordelijk zijn en van de administratieve instanties die goedkeuring verlenen en waaraan de in andere landen afgegeven formulieren betreffende de goedkeuring en de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring moeten worden toegezonden.

—

naar voren gericht beveiligingssysteem met een steunpoot; of

—

naar achteren gericht beveiligingssysteem met een steunpoot of een riem bovenaan voor gebruik in voertuigen met zitplaatsen die uitgerust zijn met een ISOFIX-verankeringssysteem en indien nodig een verankering bovenaan; of

—

op het dashboard van het voertuig steunend, naar achteren gericht beveiligingssysteem voor gebruik op de voorste passagiersstoel die uitgerust is met een ISOFIX-verankeringssysteem; of

—

een zijdelings gericht beveiligingssysteem, indien nodig met antikantelinrichting, voor gebruik in voertuigen met zitplaatsen die uitgerust zijn met een ISOFIX-verankeringssysteem en indien nodig een verankering bovenaan.

Opmerking

:

Alle beveiligingssystemen van de groepen 0 en 0+ moeten worden getest onder de omstandigheden die gelden voor naar achteren gericht gebruik bij een frontale botsing en een botsing van achteren.

Testpuls nr. 1

:

Zoals voorgeschreven in bijlage 7 — frontale botsing.

Testpuls nr. 2

:

Zoals voorgeschreven in bijlage 7 — botsing van achteren.

Testpuls nr. 3

:

Vertragingspuls van voertuig dat frontale botsing ondergaat.

Testpuls nr. 4

:

Vertragingspuls van voertuig dat botsing van achteren ondergaat.