(1)

Artikel 9 bis, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1093/2010 schrijft voor dat de Europese Bankautoriteit (“EBA”) een centrale databank opzet voor de in overeenstemming met artikel 9 bis, lid 1, punt a), van die verordening verzamelde informatie. Dit betekent dat specificeren hoe informatie moet worden geanalyseerd en op need-to-know-basis en op vertrouwelijke basis aan rapporterende autoriteiten beschikbaar moet worden gesteld, zoals voorgeschreven door artikel 9 bis, lid 3, van die verordening, onvermijdelijk verband houdt met de specificaties van nadere gegevens voor het opzetten van die centrale databank.

(2)

De overeenkomstige situaties waarin zwakke punten kunnen optreden, moeten worden gespecificeerd. Toezicht omvat alle relevante werkzaamheden, onverminderd nationale bevoegdheden, van alle rapporterende autoriteiten die moeten worden uitgevoerd krachtens de sectorale wetgevingshandelingen — en is dus divers. Daarom moeten de overeenkomstige situaties worden gespecificeerd, rekening houdende met de toezichtwerkzaamheden die door de verschillende rapporterende autoriteiten worden verricht.

(3)

Om de materialiteit van een zwak punt te bepalen, is het noodzakelijk de algemene definitie ervan te bepalen en een niet-uitputtende lijst van criteria op te stellen om die definitie verder in te vullen. Die omschrijving en lijst van criteria zijn noodzakelijk om, enerzijds, tot een geharmoniseerde benadering te komen bij de toepassing van die algemene definitie, terwijl, anderzijds, wordt verzekerd dat alle materiële zwakke punten, in de zin van de algemene definitie, in beeld komen, rekening houdende met de specifieke context.

(4)

Om ervoor te zorgen dat rapporterende autoriteiten zwakke punten in een vroeg stadium aan de databank rapporteren, moet een zwak punt zodanig worden omschreven dat het niet alleen zwakke punten omvat die een aanzienlijk falen laten zien bij de inachtneming van toepasselijke vereisten wat betreft het tegengaan van witwassen en het bestrijden van terrorismefinanciering (“AML/CFT”), maar ook zwakke punten die tot dit soort falen kunnen leiden, ook al heeft dit falen zich nog niet voorgedaan. Een en ander valt ook te verantwoorden doordat informatie naar beste vermogen aan de databank moet worden gerapporteerd door die autoriteiten, die niet over dezelfde mate van AML/CFT-informatie en -deskundigheid beschikken als de toezichthoudende autoriteiten die krachtens Richtlijn (EU) 2015/849 van het Europees Parlement en de Raad (2) als bevoegd zijn aangewezen.

(5)

Om te bepalen welk soort informatie moet worden ingediend, moet een onderscheid worden gemaakt tussen algemene informatie, informatie over materiële zwakke punten en informatie over de genomen maatregelen.

(6)

Bij het bepalen van welke onderdelen van de algemene informatie moeten worden ingediend, moet bijzondere aandacht gaan naar financiëlesectordeelnemers die grensoverschrijdend actief zijn, met inbegrip van financiëlesectordeelnemers die deel uitmaken van een groep waarvoor een college actief is. Om de vergelijkbaarheid van ingediende informatie te verzekeren, moeten AML/CFT-autoriteiten, als onderdeel van die algemene informatie, bij de EBA ook het AML/CFT-risicoprofiel van de financiëlesectordeelnemer aanleveren, gebruikmakend van gemeenschappelijke categorieën.

(7)

Prudentiële autoriteiten moeten, als onderdeel van de algemene informatie die zij moeten rapporteren, informatie verschaffen over de uitkomst van de betrokken risicobeoordeling van toezichtprocessen en andere vergelijkbare processen die invloed ondervinden van het risico van de financiëlesectordeelnemer op witwassen en terrorismefinanciering, samen met informatie over negatieve eindbeoordelingen of negatieve besluiten over vergunningaanvragen, wanneer die beoordeling of dat besluit ook op gronden van risico’s op witwassen en terrorismefinanciering berust.

(8)

Om rekening te houden met de onderscheiden bevoegdheden van AML/CFT-autoriteiten van het land van herkomst en die van het land van ontvangst zoals uiteengezet in Richtlijn (EU) 2015/849, moet worden verduidelijkt dat de AML/CFT-autoriteiten van zowel het land van herkomst als het land van ontvangst bij de EBA materiële zwakke punten moeten rapporteren die elk van hen heeft geconstateerd bij de uitoefening van hun respectieve bevoegdheden. Ook moet duidelijk worden gemaakt dat de maatregelen die de AML/CFT-autoriteit van het land van ontvangst heeft genomen, moeten worden ingediend bij de databank, ongeacht eventuele kennisgevingen aan de autoriteit in het land van herkomst.

(9)

Verzekerd moet worden dat de EBA daadwerkelijk haar rol kan uitoefenen om werkzaamheden te leiden, te coördineren en te monitoren die de integriteit, transparantie en veiligheid van het financiële stelsel bevorderen, om te voorkomen dat dit stelsel wordt gebruikt voor witwassen of terrorismefinanciering, doordat zij al haar bevoegdheden en instrumenten op grond van Verordening (EU) nr. 1093/2010 ten volle benut, zij het met inachtneming van het evenredigheidsbeginsel. Daarom moet de EBA de mogelijkheid krijgen om, ten behoeve van de analyse van de bij de databank ingediende informatie, de informatie waarover zij uit andere bronnen beschikt, te combineren. De EBA moet trachten deze informatie te gebruiken voor het vervullen van al haar taken zoals die in Verordening (EU) nr. 1093/2010 zijn vastgelegd.

(10)

Bij het analyseren van bij de databank ingediende en aan de rapporterende autoriteiten beschikbaar gestelde informatie moet deze verordening samenwerking verzekeren met de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen (“Eiopa”) en de Europese Autoriteit voor effecten en markten (“ESMA”) overeenkomstig het beginsel van loyale samenwerking op grond van artikel 4, lid 3, van het Verdrag betreffende de Europese Unie, zoals nader ingevuld in artikel 2, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1093/2010, artikel 2, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad (3), en artikel 2, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad (4). Met name moet worden bepaald dat informatie die de EBA opvraagt bij die autoriteiten of die anderszins van die autoriteiten wordt ontvangen, in voorkomend geval voor analyse kan worden gebruikt en dat de EBA de Eiopa en de ESMA die informatie zal verschaffen, hetzij ambtshalve, hetzij op verzoek van die autoriteiten.

(11)

Bepaald moet worden hoe informatie aan rapporterende autoriteiten beschikbaar moet worden gesteld. In artikel 9 bis, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1093/2010 is in algemene zin sprake van het feit de EBA erop moet toezien dat die informatie aan rapporterende autoriteiten beschikbaar wordt gesteld op need-to-know-basis en op vertrouwelijke basis, terwijl in artikel 9 bis, lid 3, van die verordening specifiek sprake is van gemotiveerde verzoeken. Beide bepalingen zijn onderdeel van de procedure wat betreft de vraag hoe informatie aan rapporterende autoriteiten beschikbaar wordt gesteld. Daartoe moeten ook de specifieke elementen worden bepaald van de verzoeken die de EBA van rapporterende autoriteiten kan ontvangen.

(12)

Om te verzekeren dat het evenredigheidsbeginsel in acht wordt genomen en om overlapping van informatie te voorkomen, wordt een AML/CFT-autoriteit die informatie over een maatregel indient, geacht ten aanzien van die maatregel ook de in artikel 62 van Richtlijn (EU) 2015/849 bedoelde kennisgeving in te dienen. Voorts moet van een AML/CFT- of prudentiële autoriteit die informatie indient bij de centrale databank, worden verlangd dat die autoriteit bij het indienen van informatie vermeldt of zij al een kennisgeving heeft ingediend op grond van artikel 97, lid 6, van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (5).

(13)

Om ervoor te zorgen dat de centrale AML/CFT-databank een doeltreffend instrument wordt bij de bestrijding van witwassen en terrorismefinanciering, moet ervoor worden gezorgd dat de rapporterende autoriteiten die informatie tijdig bij de centrale databank indienen en dat de kwaliteit van die informatie wordt geborgd. Daartoe moet informatie over materiële zwakke punten en genomen maatregelen onverwijld worden ingediend en moeten rapporterende autoriteiten onverwijld antwoorden op verzoeken van de EBA die worden gedaan nadat een analyse met kwaliteitscheck is uitgevoerd. Om dezelfde reden moeten rapporterende autoriteiten zorgen voor de doorlopende nauwkeurigheid, volledigheid, adequaatheid en updates van die informatie en moet informatie over een materieel zwak punt worden ingediend, ongeacht maatregelen die eventueel in reactie daarop worden genomen.

(14)

Om tijdsefficiëntie te verzekeren — en zo coherente, stelselmatige en doeltreffende monitoring en beoordeling van risico’s met betrekking tot witwassen en terrorismefinanciering in de financiële systemen van de Unie te bevorderen — moeten informatie en verzoeken in het Engels worden ingediend. Tegelijkertijd moeten, om de inachtneming te verzekeren van het evenredigheidsbeginsel en om buitensporige kosten voor de rapporterende autoriteiten te vermijden, de bewijsstukken, wanneer deze niet in het Engels beschikbaar zijn, worden ingediend in hun oorspronkelijke taal, vergezeld van een samenvatting in het Engels.

(15)

Wanneer een depositogarantiestelsel door een particuliere entiteit wordt beheerd, moet de aangewezen autoriteit die op dat stelsel toeziet, ervoor zorgen dat die regeling materiële zwakke punten die in de loop van haar werkzaamheden aan het licht zijn gekomen, aan de aangewezen autoriteit rapporteert.

(16)

Gezien het grote aantal betrokken rapporterende autoriteiten en om te anticiperen op de aanzienlijke verschillen in de rapportagefrequentie — sommige van deze rapporterende autoriteiten zullen namelijk door hun toezichttaken materiele zwakke punten en maatregelen op het gebied van AML/CFT waarschijnlijk minder frequent rapporteren — en om tot operationele efficiëntie en kostenefficiëntie te komen voor zowel de rapporterende autoriteiten als de EBA, moet een sequentiële aanpak in de architectuur van de databank worden ingebouwd. Op basis van die sequentiële aanpak moeten sommige rapporterende autoriteiten directe toegang krijgen tot de databank en andere indirecte toegang.

(17)

Alle bij de informatie-uitwisseling betrokken partijen moeten gebonden zijn door het ambtsgeheim en door vertrouwelijkheidsvoorwaarden. Daarom moet in specifieke bepalingen worden vastgesteld hoe verder inzage in de informatie kan worden verleend, zonder dat dit ten koste gaat van het vertrouwelijke karakter ervan.

(18)

Wanneer de informatie die wordt ingediend, opgevraagd, gedeeld of beschikbaar wordt gesteld, natuurlijke personen betreft, moet bij het verwerken van informatie over die natuurlijke personen het evenredigheidsbeginsel in acht worden genomen. Daartoe moet worden bepaald welke informatie over natuurlijke personen mag worden verwerkt.

(19)

Om de efficiëntie te verzekeren van de databank en de analyse van de daarin opgenomen informatie zodat deze databank een doeltreffend instrument kan zijn bij de bestrijding van witwassen en terrorismefinanciering, moet de EBA, in het kader van haar analyse, de informatie die overeenkomstig deze verordening bij haar wordt ingediend, kunnen combineren met andere informatie die beschikbaar is over materiële zwakke punten bij individuele financiëlesectordeelnemers die hen kwetsbaar maken voor witwassen en terrorismefinanciering, en die de EBA verkrijgt bij de uitvoering van haar taken binnen de reikwijdte van haar mandaat. Om de relevantie van die data te garanderen, moeten deze, wanneer de gecombineerde informatie persoonsgegevens bevat, in de datacategorieën van bijlage II vallen. Het combineren van persoonsgegevens moet een uitzondering blijven en de verwerking ervan mag alleen dienen voor de doelstellingen van de huidige verordening. Het kan gebeuren dat de data moeten worden gecombineerd om i) de nauwkeurigheid en volledigheid te garanderen van data verkregen van bevoegde autoriteiten of ii) om de EBA in staat te stellen in haar databank relevante informatie van dezelfde aard op te nemen als die welke door de bevoegde autoriteiten is doorgezonden, maar die is verkregen via een ander kanaal, zoals via haar onderzoeken krachtens artikel 17 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 naar mogelijke inbreuken op Unierecht.

Informatie over vermoedens van strafbare feiten of strafrechtelijke veroordelingen van een cliënt, een uiteindelijk begunstigde, een lid van het leidinggevend orgaan of sleutelfunctionaris kunnen een aanwijzing zijn van een gebrek aan eerlijkheid, integriteit of risico’s op witwassen of terrorismefinanciering. Dit kan een belangrijke oorzaak zijn van of sterk bijdragen aan materiële zwakke punten in governanceregelingen, deskundigheid en betrouwbaarheid van een financiëlesectordeelnemer, bij houders van gekwalificeerde deelnemingen, in een bedrijfsmodel of activiteiten. Daarom mogen de in bijlage II vermelde persoonsgegevens informatie bevatten met betrekking tot vermoedens van of veroordelingen wegens strafbare feiten.

Alleen de data met betrekking tot materiële zwakke punten mogen in de databank worden opgenomen. Aangezien in het kader van deze verordening de materiële zwakke punten alleen aanzienlijk falen bij het nakomen van AML/CFT-verplichtingen betreffen, betekent dit dat de data die op grond van deze verordening worden verwerkt, in toepassingsbereik beperkt blijven tot zware inbreuken op de AML/CFT-verplichtingen — en dus beperkt blijven tot hetgeen noodzakelijk en evenredig is.

Alle ten behoeve van de uitvoering van deze verordening verwerkte persoonsgegevens moeten worden behandeld overeenkomstig het Unieraamwerk voor gegevensbescherming, met inbegrip van de beginselen met betrekking tot de verwerking ervan, zoals rechtmatigheid, behoorlijkheid en transparantie, doelbinding, gegevensminimalisatie, nauwkeurigheid, opslagbeperking, integriteit en vertrouwelijkheid, en verantwoordingsplicht.

(20)

Wetgeving inzake gegevensbescherming, en met name Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad (6) en Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad (7), is van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens.

(21)

De EBA, de ESMA, de Eiopa en de rapporterende autoriteiten moeten hun respectieve verantwoordelijkheden als gezamenlijke verwerkingsverantwoordelijken van persoonsgegevens bepalen door middel van een onderlinge regeling overeenkomstig artikel 26 van Verordening (EU) 2016/679 en artikel 86 van Verordening (EU) 2018/1725, voor zover die verantwoordelijkheden niet zijn vastgelegd in Unierecht of in nationaal recht waaraan zij onderworpen zijn.

(22)

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd overeenkomstig artikel 42, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1725 en heeft op 24 januari 2023 formele opmerkingen ingediend.

(23)

Gezien het complementaire karakter van het mandaat in artikel 9 bis, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1093/2010 wat betreft de definitie van “zwak punt” en de materialiteit ervan, moet de nadere invulling van overeenkomstige situaties waarin zich een zwak punt kan voordoen, en het soort informatieverzameling en de praktische uitvoering ervan, en van het in lid 3 van dat artikel vastgestelde mandaat ten aanzien van de wijze waarop verzamelde informatie moet worden geanalyseerd en op een need-to-know-basis en op vertrouwelijke basis beschikbaar moet worden gesteld, moeten de betrokken bepalingen in één verordening worden vastgelegd.

(24)

In artikel 9 bis van Verordening (EU) nr. 1093/2010 wordt de EBA opgedragen informatie te verzamelen over de maatregelen die de rapporterende autoriteiten in reactie op de geconstateerde zwakke punten hebben genomen. Die maatregelen moeten worden begrepen als toezicht- en bestuurlijke maatregelen, sancties en geldboeten met inbegrip van bewarende of tijdelijke maatregelen, die door rapporterende autoriteiten zijn genomen in het kader van een toezichtactiviteit als bedoeld in artikel 2, lid 5, tweede alinea, van Verordening (EU) nr. 1093/2010, in artikel 2, lid 5, tweede alinea, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 en artikel 2, lid 5, tweede alinea, van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

(25)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de EBA bij de Commissie heeft ingediend.

(26)

De EBA heeft open publieke consultaties gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, heeft de mogelijke kosten en baten ervan geanalyseerd en heeft het advies van de in overeenstemming met artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 opgerichte Stakeholdergroep bankwezen ingewonnen,

1)

“rapporterende autoriteiten”: autoriteiten in de zin van de punten 2) tot en met 7) van dit artikel, en de gemeenschappelijke afwikkelingsraad (SRB);

2)

“AML/CFT-autoriteit”: de autoriteit die belast is met het doen naleven van Richtlijn (EU) 2015/849 door een financiëlesectordeelnemer;

3)

“prudentiële autoriteit”: de autoriteit die belast is met het doen naleven door een financiëlesectordeelnemer van het prudentiële raamwerk dat is vastgesteld in wetgevingshandelingen genoemd in artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1093/2010, artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 en artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1095/2010 en in nationale wetgeving tot omzetting van de in die bepalingen genoemde richtlijnen, met inbegrip van de Europese Centrale Bank wat betreft kwesties met betrekking tot de haar bij Verordening (EU) nr. 1024/2013 van de Raad (8) opgedragen taken;

4)

“voor betaalinstellingen bevoegde autoriteit”: de in artikel 22 van Richtlijn (EU) 2015/2366 van het Europees Parlement en de Raad (9) bedoelde autoriteit;

5)

“op bedrijfsvoering toeziende autoriteit”: de autoriteit die belast is met het doen naleven door een financiëlesectordeelnemer van het raamwerk inzake bedrijfsvoering of consumentenbescherming dat is vastgesteld in wetgevingshandelingen genoemd in artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1093/2010, artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 en artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1095/2010 en in nationale wetgeving tot omzetting van de in die artikelen genoemde richtlijnen;

6)

“afwikkelingsautoriteit”: een afwikkelingsautoriteit zoals gedefinieerd in artikel 2, lid 1, punt 18), van Richtlijn 2014/59/EU van het Europees Parlement en de Raad (10);

7)

“aangewezen autoriteit”: een aangewezen autoriteit zoals gedefinieerd in artikel 2, lid 1, punt 18), van Richtlijn 2014/49/EU van het Europees Parlement en de Raad (11);

8)

“AML/CFT-verplichting”: een verplichting met betrekking tot het voorkomen en tegengaan van het gebruik van het financiële stelsel voor witwassen en terrorismefinanciering die aan een financiëlesectordeelnemer is opgelegd overeenkomstig de wetgevingshandelingen genoemd in artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1093/2010, artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 en artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1095/2010 en overeenkomstig nationale wetgeving tot omzetting van de in die artikelen genoemde richtlijnen;

9)

“maatregel”: een toezicht- en bestuurlijke maatregel, sanctie en geldboete, daaronder begrepen bewarende of tijdelijke maatregelen, genomen door een rapporterende autoriteit in reactie op een zwak punt dat overeenkomstig artikel 3 als materieel wordt beschouwd;

10)

“bijkantoor”: een bedrijfszetel die een juridisch afhankelijk onderdeel is van een financiëlesectordeelnemer en die rechtstreeks alle of enkele transacties van de betrokken financiëlesectordeelnemer uitvoert, ongeacht of de statutaire zetel of het hoofdkantoor ervan in een lidstaat of in een derde land is gevestigd;

11)

“moederfinanciëlesectordeelnemer”: een financiëlesectordeelnemer in een lidstaat die een andere financiëlesectordeelnemer als dochteronderneming heeft of die een deelneming heeft in dit soort financiëlesectordeelnemer en zelf geen dochteronderneming is van een andere financiëlesectordeelnemer met een vergunning in dezelfde lidstaat;

12)

“EU-moederfinanciëlesectordeelnemer”: een moederfinanciëlesectordeelnemer in een lidstaat die geen dochteronderneming is van een andere financiëlesectordeelnemer in een lidstaat;

13)

“college”: een college van toezichthouders als bedoeld in artikel 116 van Richtlijn 2013/36/EU, een afwikkelingscollege of een Europees afwikkelingscollege als bedoeld in de artikelen 88 en 89 van Richtlijn 2014/59/EU, of een AML/CFT-college.

a)

de in artikel 5 van deze verordening bepaalde algemene informatie;

b)

de in artikel 6 van deze verordening bepaalde informatie over materiële zwakke punten;

c)

de in artikel 7 van deze verordening bepaalde informatie over genomen maatregelen.

a)

het soort zwakke punt in de zin van artikel 2, lid 1;

b)

de reden waarom de rapporterende autoriteit het zwakke punt als materieel beschouwt;

c)

een beschrijving van het materiële zwakke punt;

d)

de overeenkomstige situatie waarin het zwakke punt zich heeft voorgedaan, zoals beschreven in bijlage I;

e)

de tijdslijn van het materiële zwakke punt;

f)

de oorsprong van de informatie over het materiële zwakke punt;

g)

de AML/CFT-verplichting waarop het materiële zwakke punt betrekking heeft;

h)

het soort producten, diensten of activiteiten waarvoor de financiëlesectordeelnemer over een vergunning beschikt en die door het materiële zwakke punt worden geraakt;

i)

de vraag of het materiële zwakke punt de financiëlesectordeelnemer zelf betreft, zijn bijkantoor, agent of distributeur alleen, alsmede de eventuele grensoverschrijdende impact van het materiële zwakke punt;

j)

de vraag of informatie over het materiële zwakke punt is meegedeeld aan een college dat is opgericht voor de groep waarvan de financiëlesectordeelnemer deel uitmaakt, en, voor zover nog niet meegedeeld, de reden waarom;

k)

voor de AML/CFT-autoriteiten van het land van ontvangst: de vraag of de informatie over het materiële zwakke punt is meegedeeld aan de AML/CFT-autoriteit van het land van herkomst of aan het in artikel 45, lid 9, van Richtlijn (EU) 2015/849 bedoelde centrale contactpunt, in voorkomend geval, en voor zover nog niet meegedeeld, de reden waarom;

l)

de vraag of het materiële zwakke punt inherent lijkt te zijn aan de vormgeving van het betrokken product, de betrokken dienst of de betrokken activiteit;

m)

de vraag of het materiële zwakke punt verband lijkt te houden met specifieke natuurlijke personen — of het nu gaat om een cliënt, een uiteindelijk begunstigde, een lid van het leidinggevend orgaan of een sleutelfunctionaris —, met inbegrip van de redenen waarom de rapporterende autoriteit van oordeel is dat die natuurlijke persoon met het materiële zwakke punt in verband moet worden gebracht;

n)

context- of achtergrondinformatie over het materiële zwakke punt, voor zover bekend aan de rapporterende autoriteit, met inbegrip van:

a)

een vermelding van het materiële zwakke punt ten aanzien waarvan de maatregel is genomen en, in voorkomend geval, een update van de overeenkomstig artikel 6 verschafte informatie:

b)

de datum waarop de maatregel is opgelegd;

c)

het soort maatregel, het interne referentienummer ervan en een link daarnaar toe, indien gepubliceerd;

d)

volledige informatie over de rechtspersonen en natuurlijke personen die de maatregel opgelegd kregen;

e)

een beschrijving van de maatregel, met inbegrip van de rechtsgrondslag ervan;

f)

de status van de maatregel, met inbegrip van de vraag of tegen de maatregel beroep is ingesteld;

g)

de vraag of en hoe de maatregel is gepubliceerd, met inbegrip van de redenen voor anonieme publicatie, uitstel van publicatie of het afzien van publicatie;

h)

alle informatie relevant voor het remediëren van het materiële zwakke punt waarop de maatregel ziet, met inbegrip van maatregelen die voor die remediëring gepland staan of genomen zijn, en de nodige aanvullende toelichting over het remediëringsproces en de tijdslijn waarbinnen remediëring wordt verwacht;

i)

de vraag of de informatie over de maatregel is meegedeeld aan een college dat is opgericht voor de groep waarvan de financiëlesectordeelnemer deel uitmaakt, en, voor zover nog niet meegedeeld, de reden waarom;

j)

voor de AML/CFT-autoriteiten van het land van ontvangst: de vraag of informatie over de maatregel is meegedeeld aan de bevoegde AML/CFT-autoriteit van het land van herkomst, en, voor zover nog niet meegedeeld, de reden waarom.