(1)

Bij Verordening (EU, Euratom) 2022/2434 van het Europees Parlement en de Raad (2) is de gediversifieerde financieringsstrategie als één financieringsmethode voor de uitvoering van door de Commissie uitgevoerde lenings- en schuldbeheertransacties opgenomen in Verordening (EU, Euratom) 2018/1046. De gediversifieerde financieringsstrategie is, behalve in naar behoren gemotiveerde gevallen, van toepassing op programma’s voor financiële bijstand waarvan de basishandelingen op of na 9 november 2022 in werking zijn getreden.

(2)

De Commissie moet de noodzakelijke regelingen treffen voor de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie. Voor de toepassing van de gediversifieerde financieringsstrategie moet een reeks regels worden vastgesteld om te bepalen hoe de kosten worden toegewezen aan de desbetreffende programma’s voor financiële bijstand. Die regels moeten waarborgen dat alle door de Unie gemaakte kosten in verband met financiële bijstand ten laste van de begunstigde van de opbrengst van de leningen komen.

(3)

De methode voor de toewijzing van de kosten in verband met de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie in het kader van NextGenerationEU (NGEU) werd [voor het eerst] vastgesteld bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2021/1095 van de Commissie (3). Bij Uitvoeringsbesluit (EU, Euratom) 2022/2545 van de Commissie (4) zijn die regelingen uitgebreid tot alle lenings- en schuldbeheertransacties die in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie overeenkomstig artikel 220 bis van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 worden uitgevoerd door middel van gerichte aanpassingen van de kostentoewijzingsmethode.

(4)

De verplichting tot dekking van de kosten die verband houden met de financiële bijstand moet bij de begunstigden van de financiële bijstand blijven berusten, overeenkomstig artikel 220, lid 5, punt e), van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 en de begrotingsbeginselen van goed financieel beheer en evenwicht. Alle kosten moeten ten laste van de begunstigden komen op basis van één kostentoewijzingsmethode die een transparante en evenredige toewijzing van de kosten waarborgt.

(5)

De kostentoewijzingsmethode moet ervoor zorgen dat er geen kruissubsidiëring van kosten plaatsvindt tussen categorieën begunstigden. Enerzijds moeten kosten van leningen volledig worden doorberekend aan de begunstigden van die leningen, en anderzijds moeten kosten van niet-terugbetaalbare steun, in voorkomend geval, volledig worden doorberekend aan de algemene begroting van de Unie, op basis van de werkelijk gemaakte kosten voor het ophalen en het uitbetalen van het respectieve deel van de opbrengst aan de verschillende begunstigden. De methode moet alle kosten dekken die de Unie maakt voor lenings- en schuldbeheertransacties, met inbegrip van alle administratieve kosten, en ervoor zorgen dat voor elke uitbetaling verschillende categorieën kosten worden berekend.

(6)

Om een eerlijke en gelijke behandeling van de begunstigden te waarborgen, moet een gemeenschappelijke en uniforme methode voor kosten worden toegepast die van toepassing is op alle soorten uitbetalingen, namelijk die welke worden terugbetaald uit de algemene begroting van de Unie en die welke door de begunstigden worden terugbetaald. De kosten moeten aan de begunstigden worden toegerekend op basis van het aandeel in de ontvangen opbrengsten.

(7)

Bij deze kostentoewijzingsmethode moet onderscheid worden gemaakt tussen drie categorieën kosten: financieringskosten, liquiditeitsbeheerskosten en administratieve kosten. De financieringskosten vloeien voort uit de rente en andere lasten die de Commissie moet betalen voor de verschillende instrumenten die worden uitgegeven om de betrokken uitbetalingen te financieren. De liquiditeitsbeheerskosten zijn kosten die voortvloeien uit het feit dat bedragen worden uitgegeven en tijdelijk op liquiditeitsrekeningen worden aangehouden als reserves voor het verrichten van betalingen die er staan aan te komen. Deze lopende operationele overheadkosten vormen een wezenlijk onderdeel van de gediversifieerde financieringsstrategie en moeten eerlijk door alle begunstigden worden gedeeld. De derde kostencategorie bestaat uit de administratieve kosten van het in stand houden van de technische en operationele capaciteit om een gediversifieerde financieringsstrategie uit te voeren, die rechtstreeks voortvloeien uit de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie.

(8)

Indien financiële steunprogramma’s, gefinancierd via de gediversifieerde financieringsstrategie, een andere looptijd en structuur hebben dan NGEU en de leningen op grond van Verordening (EU) 2022/2463 van het Europees Parlement en de Raad (5), is het passend te voorzien in extra flexibiliteit door de kostentoewijzingsmethode te wijzigen. Uitvoeringsbesluit (EU, Euratom) 2022/2545 van de Raad bepaalt dat de geschiktheid van de NGEU-kostentoewijzingsmethode moet worden herzien indien er nieuwe programma’s voor financiële bijstand met een andere looptijd en structuur worden vastgesteld.

(9)

Om de gewenste flexibiliteit te bieden, moet de kostentoewijzingsmethode het concept van programmacompartimenten omvatten om de toewijzing van uitbetalingen en daarmee samenhangende financieringsinstrumenten per programma te organiseren en te controleren. Dit zou het mogelijk maken om financieringsinstrumenten toe te wijzen aan programmaspecifieke financiële kenmerken en zorgen voor op maat gemaakt passivabeheer door middel van een weloverwogen keuze van looptijden. De invoering van programmacompartimenten zou kruissubsidiëring van kosten tussen programma’s voorkomen.

(10)

Dit moet ook in overeenstemming zijn met het kader van het governancesysteem dat is vastgesteld bij Uitvoeringsbesluit (EU, Euratom) 2023/2825 van de Commissie (6), waarin wordt bepaald dat bij de toewijzing van financieringsinstrumenten aan programma’s rekening moet worden gehouden met de respectieve vervaldagen en de specifieke beperkingen van de verschillende programma’s.

(11)

De gemiddelde vervaldag en de voorlopige bedragen van financieringstransacties moeten per programma worden aangegeven via besluiten over de financieringsplannen die worden vastgesteld op grond van artikel 4 van Uitvoeringsbesluit (EU, Euratom) 2023/2825. De streefdoelen die per programma worden bepaald, binnen de algemene grenzen die zijn vastgesteld bij het jaarlijkse besluit tot het opnemen van leningen, geven een niet-bindende indicatie van de niveaus die aan het einde van de financieringsperiode moeten worden bereikt, ervan uitgaande dat de financieringsbehoeften niet veranderen. Tijdens de periode waarin een programmacompartiment of tijdvak wordt samengesteld, kan de gewogen gemiddelde looptijd van financieringsinstrumenten per programma verschillen van de doelstelling aan het einde van de periode. De Commissie moet de financieringsinstrumenten over de relevante semesters aan de verschillende compartimenten toewijzen, rekening houdend met de resterende transacties tot het opnemen van leningen die voor de rest van de financieringsperiode zijn gepland. Daarbij moet de Commissie er naar beste vermogen voor zorgen dat de verschillende gemiddelde vervaldagen voor elk binnen het toepassingsgebied van artikel 220 bis van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 vallend programma voor financiële bijstand, en niet-terugbetaalbare steun uit hoofde van artikel 5, lid 1, van Besluit (EU, Euratom) 2020/2053 van de Raad (7), gedurende de gehele financieringsperiode op billijke wijze worden verwezenlijkt. Bij de uitvoering van transacties tot het opnemen van leningen moet de Commissie voorrang geven aan het verkrijgen van de meest gunstige voorwaarden, en als secundaire doelstelling de billijke verwezenlijking van de respectieve gemiddelde vervaldagen voor de programmacompartimenten op het niveau van de toewijzing in overweging nemen. De Commissie moet de verwezenlijking van deze doelstellingen regelmatig bijwerken en controleren.

(12)

Bij de inwerkingtreding van elk nieuw programma voor financiële bijstand dat moet worden gefinancierd door middel van transacties die in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie worden uitgevoerd, moet een programmacompartiment worden aangemaakt. Programmacompartimenten moeten ofwel aan één enkele begunstigde, ofwel aan meerdere begunstigden worden toegewezen, afhankelijk van het feit of de basishandeling van een programma één of meer begunstigden van de financiële bijstand toelaat.

(13)

Voor programma’s die de toekenning van financiële bijstand aan meer dan één begunstigde mogelijk maken, moeten de uitbetalingen en daarmee verband houdende financieringsinstrumenten binnen het specifieke programmacompartiment verder worden opgedeeld in tijdvakken om ervoor te zorgen dat de financieringskosten ten laste van de uitbetaling van die begunstigde nauw gekoppeld zijn aan de geldende markttarieven op het moment van de uitbetaling. De financieringskosten worden gestabiliseerd bij het sluiten van het tijdvak.

(14)

Het is niet nodig dat een programmacompartiment met betrekking tot een programma voor financiële bijstand dat is ontworpen om één begunstigde te bedienen, wordt opgedeeld in tijdvakken, aangezien alle kosten aan dezelfde begunstigde toekomen.

(15)

De toevoeging van programmacompartimenten krachtens dit besluit mag niet van invloed zijn op de bestaande kostentoewijzing voor de programma’s waarop de bestaande kostentoewijzingsmethode reeds van toepassing is. Om dit te bereiken moeten uitbetalingen die vóór de inwerkingtreding van dit besluit zijn gedaan in het kader van NGEU, Verordening (EU) 2022/2463 en andere CAM-programma’s die vóór de inwerkingtreding van dit besluit van kracht waren, alsook financieringsinstrumenten die al zijn toegewezen aan bestaande tijdvakken in het kader van Uitvoeringsbesluit (EU, Euratom) 2022/2545, worden gebundeld in een specifiek bestaand programmacompartiment met tijdvakken. Een dergelijk bestaand programmacompartiment moet alle tijdvakken omvatten die reeds zijn vastgesteld voor de financiering van die programma’s, evenals alle toekomstige uitbetalingen en daarmee verband houdende financieringsinstrumenten met betrekking tot deze programma’s. Dit zal ervoor zorgen dat de toerekening van de door de Commissie gemaakte kosten op basis van de bestaande toewijzingsmethode door de nieuwe aanpak ongemoeid wordt gelaten.

(16)

De berekening van de financieringskosten die voortvloeien uit leningstransacties moet worden afgeleid van de kosten die voortvloeien uit alle leningstransacties binnen een programmacompartiment en, in geval van een programma met meerdere begunstigden, elk overeenkomstig tijdvak. Begunstigden van een lening of, voor de externe bestemmingsontvangsten als bedoeld in artikel 3, lid 1, van Verordening (EU) 2020/2094 van de Raad (8), de algemene begroting van de Unie moeten op dezelfde wijze worden aangerekend wanneer de kosten worden toegewezen aan de begunstigden van eenzelfde compartiment. Deze methode, waarbij de kosten worden bepaald over de duur van een programmacompartiment of tijdvak, voorkomt de willekeur van een “bepaald moment” die kenmerkend is voor de traditionele back-to-backmethode waarbij de kosten voor een bepaalde begunstigde de voorwaarden weerspiegelden die konden worden verkregen op de specifieke dag waarop de lening werd opgenomen.

(17)

Een programmacompartiment moet actief zijn gedurende de hele periode waarin uitbetalingen van een specifiek programma plaatsvinden. Binnen een programmacompartiment met meerdere begunstigden mag er op elk moment slechts één actief tijdvak zijn. In de regel moeten tijdvakken, wanneer ze worden vastgesteld, gelden voor een semester dat begint op 1 januari of op 1 juli. Voor het bestaande programmacompartiment moet het eerste tijdvak de periode van 1 juni 2021 tot en met 31 december 2021 bestrijken, wat de timing voor de start van de financieringstransacties in het kader van NGEU weerspiegelt. Als algemene regel geldt dat het eerste tijdvak van een bepaald programma moet worden gecreëerd in de periode waarin de eerste uitbetaling wordt gedaan. Elk tijdvak of programmacompartiment moet actief blijven tot het bedrag van de eraan toegewezen langetermijnfinanciering overeenkomt met het bedrag van de uitbetalingen. In het geval van discrepantie aan het einde van het semester moet er echter een tijdvak actief blijven totdat het bedrag van de uitbetaling en de langetermijnfinanciering overeenkomen. In dat geval moet het mogelijk zijn om tijdelijk uitbetalingen te blijven toewijzen aan het actieve tijdvak, terwijl tegelijkertijd financieringsinstrumenten worden toegewezen aan het volgende tijdvak.

(18)

Hoewel de financieringskosten kunnen variëren gedurende de periode waarin een programmacompartiment of, in voorkomend geval, een tijdvak actief is als gevolg van verschillen in financieringsvoorwaarden waarop de Commissie geen invloed heeft, moet de Commissie lenings- en schuldbeheertransacties zodanig beheren dat elk programmacompartiment en, in voorkomend geval, elk tijdvak, zijn respectieve vervaldag in vergelijkbare mate bereikt, waarbij altijd voorrang wordt gegeven aan het bereiken van de meest gunstige voorwaarden voor alle programma’s samen.

(19)

De financieringsstrategie van de Commissie maakt een beter beheer van renterisico’s en andere financiële risico’s mogelijk. Hoewel de aan begunstigden van een lening in rekening gebrachte renten naar verwachting stabiel zullen blijven, kunnen de tarieven toch periodiek en marginaal moeten worden herberekend wanneer vervallende langetermijnfinancieringsinstrumenten moeten worden vervangen. De Commissie zal zo nodig haar capaciteit ontwikkelen om derivaten zoals swaps te gebruiken teneinde eventuele resterende renterisico’s te beheren en een begunstigde de mogelijkheid van vastrentende leningen aan te bieden. De kosten van deze vastrentende faciliteit moeten volledig en exclusief worden gedragen door de begunstigde die van deze mogelijkheid gebruikmaakt.

(20)

Het bedrag van de uitbetalingen in een programmacompartiment of, in voorkomend geval, een tijdvak moet gelijk zijn aan het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die aan dat specifieke programmacompartiment of tijdvak zijn toegerekend. In de meeste gevallen moet de uitbetaling van de opbrengsten voor de compartimenten van programma’s met meerdere begunstigden plaatsvinden in en worden toegerekend aan hetzelfde tijdvak als de uitgifte van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die zijn gebruikt om de opbrengsten te genereren. Onvoorziene vertragingen met uitbetalingen zouden echter kunnen leiden tot situaties waarin de opbrengsten van de langetermijnfinanciering zijn gegenereerd maar het niet mogelijk is om ze uit te betalen zoals oorspronkelijk was gepland. Met deze mogelijkheid moet rekening worden gehouden bij de toewijzing van uitbetalingen aan de verschillende tijdvakken.

(21)

Het is passend om ook te voorzien in de mogelijkheid om in het voorafgaande tijdvak te anticiperen op de uitbetalingsbehoeften aan het begin van het volgende tijdvak. Om op dergelijke situaties in te spelen en financiering tegen gunstige voorwaarden te garanderen, moet het mogelijk zijn om langetermijnfinancieringsinstrumenten toe te kennen aan het volgende tijdvak.

(22)

De kern van de gediversifieerde financieringsstrategie is het vermogen om liquiditeiten van de financieringsverrichtingen te beheren door toegang te hebben tot kortetermijnleningen en contanten aan te houden voor prudentiële doeleinden. Met dat liquiditeitsbeheer moet de Commissie in staat zijn aan alle betalingsbehoeften te voldoen en de uitgifte aan te passen aan de marktvoorwaarden. Het is passend methoden vast te stellen voor de berekening van de kosten die verband houden met liquiditeitsbeheer als bedoeld in de artikelen 6 en 8 van Uitvoeringsbesluit (EU, Euratom) 2023/2825. Zij moeten de kosten omvatten die voortvloeien uit de uitgifte van kortetermijnfinancieringsinstrumenten, uit het tijdelijk aanhouden van bepaalde opbrengsten op een liquiditeitsrekening om te garanderen dat alle betalingen op verzoek kunnen worden verricht, en uit het beheer van renterisico’s en andere financiële risico’s. Kosten in verband met het terugkopen en/of aanhouden van eigen obligaties ten behoeve van liquiditeitsbeheer moeten ook als liquiditeitsbeheerskosten worden beschouwd. Dit besluit moet de basis vormen om deze liquiditeitskosten te berekenen en in de loop van het desbetreffende jaar op billijke en evenwichtige basis toe te wijzen aan alle relevante begunstigden van opbrengsten.

(23)

Liquiditeitsbeheertransacties moeten bijdragen aan het minimaliseren van liquiditeitsbeheerskosten die kunnen worden gemaakt bij het aanhouden van contanten voor prudentiële doeleinden. De return on investment van aangehouden liquiditeiten, resulterend uit gedekte of ongedekte geldmarkttransacties, moet bestaan uit de dagelijkse rente met betrekking tot elke transactie en een mogelijke handelsvergoeding of agio/disagio. De return on investment van deze transacties moet gelijk zijn aan de som van de kosten voor het uitgeven en aanhouden van dergelijke liquiditeiten, en een eventueel return on investment van dergelijke aangehouden liquiditeiten moet op een pro-ratabasis per kwartaal aan de uitstaande uitbetalingen worden toegerekend.

(24)

Hogere uitbetalingen dan het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die aan het respectieve programmacompartiment of, in voorkomend geval, tijdvak zijn toegewezen, of rentebetalingen, zouden kunnen leiden tot een liquiditeitstekort in dat programmacompartiment of tijdvak. Lagere uitbetalingen dan het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die aan het respectieve programmacompartiment of, in voorkomend geval, tijdvak zijn toegewezen, of aflossingsbetalingen, zouden kunnen leiden tot een liquiditeitsoverschot. Het compenseren van deze liquiditeitsoverschotten of -tekorten is een onvermijdelijke voorwaarde voor de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie. Deze kosten mogen niet ten laste komen van het respectieve programmacompartiment of tijdvak, maar moeten worden geïsoleerd en beheerd als onderdeel van afzonderlijke liquiditeitsbeheerskosten. Bij dit besluit moet een mechanisme worden ingesteld om de kosten van liquiditeitstekorten of -overschotten te scheiden om ervoor te zorgen dat zij in het bredere financieringsprogramma kunnen worden opgevangen als liquiditeitsbeheerskosten. De Commissie moet het liquiditeitsbeheerscompartiment gebruiken om positieve of negatieve kassaldi in de programmacompartimenten met één begunstigde of de tijdvakken met meerdere begunstigden te nivelleren met het totale bedrag van de uitbetalingen.

(25)

Voor de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie moeten nieuwe capaciteiten worden verworven om de voordeligste toegang tot kapitaalmarkten te verkrijgen en ervoor te zorgen dat dergelijke infrastructuur op een continue en doeltreffende manier in stand wordt gehouden. Hieronder vallen ook kosten voor het aanhouden van liquiditeitsrekeningen, voor het verwerven van capaciteit voor het organiseren van de veilingen van EU-bills en -obligaties en voor het invoeren van nieuwe interne gegevensverwerkingscapaciteit. Dergelijke kosten, die rechtstreeks voortvloeien uit de uitvoering van lenings- en uitbetalingstransacties, moeten worden behandeld als overheadkosten die uiteenvallen in kosten voor de opstart en kosten voor de instandhouding van de lenings- en betalingsinfrastructuur. Deze kosten moeten deel uitmaken van de algemene beheerskosten.

(26)

In de algemene beheerskosten zitten alle administratieve kosten die rechtstreeks worden gemaakt voor de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie. Het gaat daarbij ofwel om opstartkosten, die verband houden met eenmalige kosten voor de opbouw van operationele capaciteiten, ofwel om recurrente kosten, te weten onvermijdelijke en rechtstreeks aan lenings- en schuldbeheertransacties in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie toe te rekenen kosten die zich in de loop van de tijd voordoen. Terwijl de recurrente kosten reguliere jaarlijkse kosten zijn die worden toegerekend aan de uitbetalingen die in een bepaald jaar plaatsvinden, moeten de opstartkosten worden toegerekend als eenmalige lasten.

(27)

Opstartkosten en kosten voor capaciteitsopbouw voor deze transacties worden sinds 2021 gemaakt en zijn door middel van specifieke opstartkosten al toegerekend aan begunstigden van programma’s voor financiële steun in het kader van NGEU. Daarom mogen de begunstigden van andere programma’s voor financiële bijstand die binnen het toepassingsgebied van artikel 220 bis van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 vallen, geen kosten in verband met deze eerdere capaciteitsopbouw dragen, maar uitsluitend toekomstige uitgaven in verband met de instandhouding van deze infrastructuur. Het deel van de administratieve kosten van programma’s voor financiële bijstand binnen het toepassingsgebied van artikel 220 bis van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046, met uitzondering van NGEU, moet worden bepaald door het deel van het programma in de opbrengsten die via de gediversifieerde financieringsstrategie zijn verkregen in het jaar waarin de desbetreffende administratieve kosten zijn gemaakt.

(28)

Administratieve kosten die deel uitmaken van de algemene beheerskosten, moeten worden beperkt tot een gesloten lijst van subsidiabele kosten, die rechtstreeks verband houden met de gediversifieerde financieringsstrategie. Contractuele vergoedingen in verband met de aanwerving van externe consultants zijn opgenomen in de lijst van subsidiabele administratieve uitgaven naar aanleiding van afspraken die zijn gemaakt in het kader van de jaarlijkse begroting voor 2023. De uitbreiding van de lijst van subsidiabele administratieve uitgaven is vóór de vaststelling van dit besluit aan de autoriteiten van de lidstaten meegedeeld. De totale algemene beheerskosten vormen een zeer beperkt deel van de totale kosten van de transacties in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie.

(29)

Het factureringsproces achteraf is zo opgezet dat de kosten worden teruggevorderd in het volgende jaar en tot het moment dat er geen kosten meer worden gegenereerd door lenings-, schuldbeheer- en betalingstransacties in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie.

(30)

Bij wijze van uitzondering kan de Unie de kosten dragen van renten en administratieve kosten in verband met het opnemen en verstrekken van leningen, zoals in het geval van de leningen voor financiële bijstand aan Oekraïne uit hoofde van Verordening (EU) 2022/2463 en Verordening (EU) 2024/792 van het Europees Parlement en de Raad (9). Krachtens Verordening (EU) 2022/2463 moeten de nodige middelen worden verstrekt door bijdragen van de lidstaten overeenkomstig artikel 5, lid 1, van die verordening, voor zover deze kosten niet door andere middelen worden gedekt. In dat geval moet het factureren van kosten worden afgestemd op het factureren van kosten in verband met uitbetalingen als externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 3, lid 1, van Verordening (EU) 2020/2094 en per kwartaal worden gegroepeerd.

(31)

De Commissie moet een bevestigende verklaring uitgeven voor elke uitbetaling, met inbegrip van niet-terugbetaalbare steun in de zin van artikel 2, lid 2, punten a) en c), van Verordening (EU) 2020/2094, aan de lidstaten terug te betalen steun in de zin van artikel 2, lid 2, punt b), van Verordening (EU) 2020/2094 en leningen aan een lidstaat of derde land in het kader van programma’s voor financiële bijstand die binnen het toepassingsgebied van artikel 220 bis van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 vallen.

(32)

Leningen in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie moeten worden uitgevoerd tegen geharmoniseerde financiële voorwaarden (looptijd en terugbetalingsschema) voor elke uitbetaling die tot hetzelfde bijstandsprogramma behoort, mits zij verenigbaar zijn met de gediversifieerde financieringsstrategie. Voor niet-terugbetaalbare steun moet de bevestigende verklaring het belangrijkste ondersteunende element zijn dat deze financiële voorwaarden voor de algemene begroting van de Unie bepaalt. In de bevestigende verklaring wordt de kostendeclaratie vastgelegd op basis van de financiële voorwaarden. Deze voorwaarden moeten de datum van uitbetaling, het bedrag van de financiële steun, de datum van de betalingen van de financieringskosten en de vervaldatum omvatten. De bevestigende verklaring vormt de essentiële basis van de begrotingsplanning, de financiële circuits en de boekhouding van niet-terugbetaalbare steun van de EU.

(33)

In de leningsovereenkomsten moet naar dit besluit worden verwezen als de methode voor het berekenen en in rekening brengen van de kosten van de leningen.

(34)

Dit besluit moet van toepassing zijn op alle leningstransacties en uitbetalingen in het kader van het NGEU-programma, met inbegrip van die welke hebben plaatsgevonden vóór de inwerkingtreding ervan.

(35)

Gezien de dringende noodzaak om, naast andere beleidsprioriteiten, Oekraïne in juli 2024 in het kader van de faciliteit voor Oekraïne op de meest adequate en gunstige wijze financiële bijstand te verlenen, moet dit besluit met spoed in werking treden,