(1)

De Verordeningen (EU) 2018/1861 en (EU) 2018/1862 bevatten de nieuwe regels voor de instelling, de werking en het gebruik van het Schengeninformatiesysteem. Zij vergroten de doeltreffendheid, bevorderen de technische en operationele efficiëntie van het Schengeninformatiesysteem en breiden het gebruik ervan uit door nieuwe signaleringscategorieën en functies in te voeren. Daarnaast is bij Verordening (EU) 2018/1860 van het Europees Parlement en de Raad (3) een nieuw soort signalering inzake de terugkeer van onderdanen van derde landen ingesteld.

(2)

Verordening (EU) 2018/1861 vormt de rechtsgrondslag voor het Schengeninformatiesysteem met betrekking tot aangelegenheden die onder het toepassingsgebied van het derde deel, titel V, hoofdstuk 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) vallen, en Verordening (EU) 2018/1862 vormt de rechtsgrondslag voor het Schengeninformatiesysteem met betrekking tot aangelegenheden die onder het toepassingsgebied van het derde deel, titel V, hoofdstukken 4 en 5, VWEU vallen. Het feit dat als rechtsgrondslag voor het Schengeninformatiesysteem afzonderlijke instrumenten zijn vastgesteld, doet geen afbreuk aan het beginsel dat het Schengeninformatiesysteem één integraal informatiesysteem vormt, dat als zodanig moet functioneren.

(3)

In Richtlijn (EU) 2016/680 van het Europees Parlement en de Raad (4) en Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad (5), in combinatie met de Verordeningen (EU) 2018/1861 en (EU) 2018/1862, worden de rechten beschreven die betrokkenen hebben met betrekking tot de verwerking van hun persoonsgegevens in verband met het gebruik van het Schengeninformatiesysteem door de nationale bevoegde autoriteiten, alsook de procedures voor de uitoefening van die rechten.

(4)

De in Richtlijn (EU) 2016/680 en Verordening (EU) 2016/679 bedoelde nationale onafhankelijke toezichthoudende autoriteiten zien erop toe dat de lidstaten de persoonsgegevens in het kader van deze verordening rechtmatig verwerken in verband met hun gebruik van het Schengeninformatiesysteem.

(5)

Overeenkomstig de Verordeningen (EU) 2018/1861 en (EU) 2018/1862 moeten de lidstaten jaarlijks aan het Europees Comité voor gegevensbescherming verslag uitbrengen over de uitoefening van de rechten van betrokkenen volgens een door de Commissie te ontwikkelen model.

(6)

Om ervoor te zorgen dat de jaarverslagen van de lidstaten een consistent overzicht bieden van de werking van de rechtsmiddelen waarover betrokkenen beschikken, moet het model de gegevens bevatten die moeten worden verzameld op grond van de Verordeningen (EU) 2018/1861 en (EU) 2018/1862 betreffende de uitoefening van het recht op inzage in, rectificatie van en wissing van hun persoonsgegevens, en betreffende rechtsmiddelen tegenover nationale gerechten en de wederzijdse erkenning van rechterlijke beslissingen.

(7)

Krachtens artikel 19 van Verordening (EU) 2018/1860 is artikel 54, lid 3, van Verordening (EU) 2018/1861 ook van toepassing op signaleringen inzake de terugkeer van onderdanen van derde landen. Daarom moeten de lidstaten in hun jaarverslagen aan het Europees Comité voor gegevensbescherming ook gegevens opnemen over de uitoefening van de rechten van betrokkenen van die signaleringscategorie.

(8)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, heeft Denemarken niet deelgenomen aan de vaststelling van Verordening (EU) 2018/1861 en Verordening (EU) 2018/1862 en zijn deze niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat. Omdat Verordening (EU) 2018/1861 en Verordening (EU) 2018/1862 echter voortbouwen op het Schengenacquis, heeft Denemarken overeenkomstig artikel 4 van dat protocol op 26 april 2019 zijn besluit meegedeeld dat het Verordening (EU) 2018/1861 en Verordening (EU) 2018/1862 in zijn nationale wetgeving zal omzetten. Denemarken is daarom krachtens internationaal recht verplicht dit besluit uit te voeren.

(9)

Voor zover dit besluit betrekking heeft op Verordening (EU) 2018/1862, neemt Ierland eraan deel overeenkomstig artikel 5, lid 1, van Protocol nr. 19 betreffende het Schengenacquis dat is opgenomen in het kader van de Europese Unie, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en artikel 6, lid 2, van Besluit 2002/192/EG van de Raad (6), in samenhang met Uitvoeringsbesluit (EU) 2020/1745 van de Raad (7).

(10)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt dit besluit een ontwikkeling van bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (8) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (9).

(11)

Wat Zwitserland betreft, vormt dit besluit een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (10) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (11) en artikel 3 van Besluit 2008/149/JBZ van de Raad (12).

(12)

Wat Liechtenstein betreft, vormt dit besluit een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (13) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad (14) en artikel 3 van Besluit 2011/349/EU van de Raad (15).

(13)

Wat Bulgarije en Roemenië betreft, vormt dit besluit een handeling die op het Schengenacquis voortbouwt of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2005, en dient het te worden gelezen in samenhang met de Besluiten 2010/365/EU (16) en (EU) 2018/934 (17) van de Raad.

(14)

Wat Kroatië betreft, vormt dit besluit een handeling die voortbouwt op het Schengenacquis of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2011 en dient het te worden gelezen in samenhang met Besluit (EU) 2017/733 van de Raad (18).

(15)

Wat Cyprus betreft, vormt dit besluit een handeling die voortbouwt op het Schengenacquis of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 3, lid 2, van de Toetredingsakte van 2003.

(16)

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd overeenkomstig artikel 42, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad (19) en heeft op 11 juli 2022 een advies uitgebracht,