2003X0217 — NL — 16.11.2006 — 001.001

---

Dit document vormt slechts een documentatiehulpmiddel en verschijnt buiten de verantwoordelijkheid van de instellingen

►B	▼M2 HERZIEN SIRENEHANDBOEK ( 1 ) ▼B (PB C 038, 17.2.2003, p.1)

Gewijzigd bij:

		Publicatieblad
		No	page	date
M1	Beschikking van de Commissie van 22 september 2006	L 317	1	16.11.2006
►M2	Besluit van de Commissie van 22 september 2006	L 317	41	16.11.2006

---

▼B

▼M2

HERZIEN SIRENEHANDBOEK ( 2 )

INHOUD
	Inleiding
1.	HET SCHENGENINFORMATIESYSTEEM (SIS) EN NATIONALE SIRENEBUREAU
1.1.	Rechtsgrondslag (artikel 92, lid 4, Schengenuitvoeringsovereenkomst)
1.2.	Het Sirenebureau
1.3.	Sirenehandboek
1.4.	Normen
1.4.1.	Beschikbaarheid
1.4.2.	Continuïteit
1.4.3.	Beveiliging
1.4.4.	Toegankelijkheid
1.4.5.	Communicatie
1.4.6.	Voorschriften voor translitteratie
1.4.7.	Kwaliteit van gegevens
1.4.8.	Structuren
1.4.9.	Archivering
1.5.	Personeel
1.5.1.	Kennis
1.5.2.	Opleiding
1.5.3.	Uitwisseling van personeel
1.6.	Technische infrastructuur
1.6.1.	Automatische gegevensinvoer
1.6.2.	Automatische verwijdering van gegevens
1.6.3.	Uitwisseling van gegevens tussen Sirenebureaus
1.6.4.	Kwaliteit van gegevens in het SIS
2.	ALGEMENE PROCEDURES
2.1.	Meervoudige signaleringen (artikel 107)
2.1.1.	Informatie-uitwisseling bij meervoudige signaleringen
2.1.2.	Nagaan van het bestaan van meervoudige signaleringen van een persoon
2.1.3.	Onderhandeling over de opneming van een nieuwe signalering wanneer deze niet verenigbaar is met de bestaande signalering (E-formulier)
2.2.	Informatie-uitwisseling bij een hit
2.2.1.	Doorgeleiding van de aanvullende informatie
2.3.	Wanneer de na een hit te volgen procedures niet kunnen worden uitgevoerd (artikel 104, lid 3)
2.4.	Indien het oorspronkelijke doel van de signalering is gewijzigd (artikel 102, lid 3)
2.4.1.	Procedures voor wijziging van het oorspronkelijke doel
2.5.	Vaststelling van onjuiste of onrechtmatig opgenomen gegevens (artikel 106)
2.5.1.	Procedures ter verbetering van onjuiste gegevens of ter verwijdering van onrechtmatig opgenomen gegevens
2.6.	Recht van kennisneming en verbetering van onjuiste gegevens of verwijdering van onrechtmatig opgenomen gegevens (artikel 109 en 110)
2.6.1.	Informatie-uitwisseling aangaande het recht van kennisneming en van verbetering van gegevens
2.6.2.	Mededeling inzake verzoeken om kennisneming betreffende signaleringen van andere lidstaten
2.6.3.	Mededeling betreffende de bij kennisneming en verbetering te volgen procedures
2.7.	Vervallenverklaring wanneer de voorwaarden voor handhaving van een signalering niet meer bestaan.
2.8.	Misbruik van een identiteit
2.9.	Sirpit (Sirene Picture Transfer)
2.9.1.	Ontwikkeling en achtergrond van Sirpit (Sirene Picture Transfer — Overdracht van foto's binnen Sirene)
2.9.2.	Verder gebruik van uitgewisselde gegevens, waaronder archivering
2.9.3.	Technische vereisten
2.9.4.	Nationale identificatiedienst
2.9.5.	Gebruik van het formulier L van Sirene
2.9.6.	Sirpit-procedure
2.9.6.1.	Het ontdekkende Sirene maakt de vergelijking
2.9.6.2.	Het aanleverende Sirene maakt de vergelijking
2.9.6.3.	Invoerscherm
2.10.	Samenwerking van politiediensten (artikel 39 t/m 46)
2.10.1.	Specifieke bevoegdheden inzake politie en veiligheid. Titel III (artikelen 39 en 46)
2.11.	Dualiteit van Interpoltaken en Sirenetaken
2.11.1.	Prioriteit van SIS-signaleringen boven Interpolsignaleringen
2.11.2.	Keuze van het communicatiekanaal
2.11.3.	Gebruik en verspreiding van Interpol in Schengenstaten
2.11.4.	Informatieverstrekking aan derde staten
2.11.5.	Hit en verwijdering van een signalering
2.11.6.	Verbetering van de samenwerking tussen de Sirenebureaus en de nationale centrale bureaus van Interpol
2.12.	Samenwerking met Europol en Eurojust
2.13.	Bijzondere opsporingen
2.13.1.	Geografisch gerichte opsporing
2.13.2.	Opsporing met medewerking van speciale politie-eenheden voor gerichte bevraging
2.14.	Aanbrenging van een markering
2.14.1.	Informatie-uitwisseling bij aanbrenging van een markering
2.14.2.	Raadpleging van de lidstaten met het oog op aanbrenging van een markering
2.14.3.	Verzoek om aanbrenging van een markering
2.14.4.	Verzoek om stelselmatige aanbrenging van een markering voor onderdanen van een lidstaat
3.	SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 95
3.1.	Controles van lidstaten voorafgaand aan de signalering.
3.2.	Nagaan of aanhouding ter fine van overlevering of uitlevering op grond van het nationale recht van de lidstaten is toegestaan.
3.3.	Meervoudige signaleringen
3.3.1.	Nagaan van het bestaan van meervoudige signaleringen (artikel 107)
3.3.2.	Uitwisseling van informatie
3.3.3.	Opneming van een alias
3.4.	Aan lidstaten te zenden aanvullende informatie
3.4.1.	Te verzenden aanvullende informatie met betrekking tot een EAB
3.4.2.	Te verzenden aanvullende informatie met betrekking tot een voorlopige aanhouding
3.4.3.	Nadere informatie ten behoeve van de vaststelling van de identiteit van een persoon
3.4.4.	Verzending van de A- en M-formulieren
3.5.	Op verzoek van een lidstaat een markering aanbrengen
3.5.1.	Informatie-uitwisseling bij aanbrenging van een markering
3.5.2.	Raadpleging van de lidstaten met het oog op de aanbrenging van een markering
3.5.3.	Verzoek om aanbrenging van een markering
3.5.4.	Verzoek om stelselmatige aanbrenging van een markering voor eigen onderdanen
3.6.	Actie door Sirenebureaus na ontvangst van een signalering als bedoeld in artikel 95
3.7.	Informatie-uitwisseling bij een hit
3.7.1.	Mededeling van een hit aan de lidstaten
3.7.2.	Doorgeleiding van aanvullende informatie
3.7.3.	Opvolging van een hit
3.8.	Verwijdering van een signalering
3.8.1.	Vervallenverklaring wanneer de voorwaarden voor handhaving van een signalering niet meer bestaan
3.9.	Misbruik van een identiteit
3.9.1.	Verzamelen en doorgeleiden van informatie over de persoon wiens identiteit wordt misbruikt
3.9.2.	Doorgeleiding van informatie over een persoon wiens identiteit wordt misbruikt
4.	SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 96
4.1.	Inleiding
4.2.	Signaleringen als bedoeld in artikel 96
4.3.	Opneming van een alias
4.4.	Misbruik van een identiteit
4.4.1.	Verzamelen en doorgeleiden van informatie over een persoon wiens identiteit wordt misbruikt
4.5.	De afgifte van verblijfstitels of visa
4.6.	Weigering van toegang tot, of verwijdering van het Schengengrondgebied
4.7.	Informatie-uitwisseling inzake ter fine van weigering van toegang gesignaleerde onderdanen van derde landen
4.8.	Mededeling van een hit aan de Schengenlidstaten
5.	SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 97
5.1.	Signaleringen als bedoeld in artikel 97
5.2.	Aanbrenging van een markering
5.2.1.	Informatie-uitwisseling bij aanbrenging van een markering
5.2.2.	Raadpleging van de lidstaten met het oog op aanbrenging van een markering
5.2.3.	Verzoek om aanbrenging van een markering
5.3.	Na een hit
5.3.1.	Doorgeleiding van aanvullende informatie
6.	SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 98
6.1.	Signaleringen als bedoeld in artikel 98
6.2.	Na een hit
6.2.1.	Doorgeleiding van aanvullende informatie
7.	SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 99
7.1.	Signaleringen als bedoeld in artikel 99, lid 2
7.2.	Opneming van een alias
7.3.	Raadpleging van de lidstaten voorafgaand aan signaleringen in verband met de veiligheid van de staat.
7.4.	Aanbrenging van een markering
7.4.1.	Informatie-uitwisseling bij aanbrenging van een markering.
7.4.2.	Raadpleging van de lidstaten met het oog op aanbrenging van een markering
7.4.3.	Verzoek om aanbrenging van een markering
7.5.	Doorgeleiding van aanvullende informatie na een hit
8.	SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 100
8.1.	Signaleringen van voertuigen als bedoeld in artikel 100.
8.1.1.	Nagaan van het bestaan van meervoudige signaleringen van een voertuig.
8.1.2.	Bijzonder geval: signalering van voertuigen.
8.2.	Doorgeleiding van aanvullende informatie na een hit
9.	STATISTIEKEN

INLEIDING

Op 14 juni 1985 sloten vijf landen (het Koninkrijk België, de Bondsrepubliek Duitsland, de Franse Republiek, het Groothertogdom Luxemburg en het Koninkrijk der Nederlanden) in Schengen, een klein dorpje in Luxemburg, een akkoord dat tot doel had „... het vrij overschrijden van de binnengrenzen door alle onderdanen van de lidstaten, alsmede […] het vrije verkeer van goederen en diensten” te bewerkstelligen.

Een van de voorwaarden voor uitvoering van het akkoord was, dat door de afschaffing van binnengrenzen de nationale veiligheid niet in gevaar mocht komen. Dit betekent dat de bescherming van het grondgebied van alle lidstaten dient te worden gewaarborgd.

Verscheidene werkgroepen werden belast met de opdracht, na te gaan welke concrete voorzieningen dienden te worden getroffen teneinde bij de inwerkingtreding van het akkoord dit gevaar af te wenden.

Het resultaat van deze werkzaamheden werd neergelegd in een technisch document (de Haalbaarheidsstudie) en een juridisch instrument (de Overeenkomst).

De haalbaarheidsstudie, die in november 1988 aan de ministers en staatssecretarissen van de vijf ondertekenende staten werd voorgelegd, bevat de algemene technische beginselen voor de inrichting van het Schengeninformatiesysteem.

Benevens een beschrijving van de structuur van het informatiesysteem behelst de Haalbaarheidsstudie de belangrijkste specificaties van een voor de werking van dit systeem benodigde organisatie. Deze werd „Sirene” genoemd, een acroniem van de in de Engelse taal in die studie gegeven definitie (Supplementary Information Request at the National Entries).

Het betreft de beknopte omschrijving van een procedure waarmee aan een eindgebruiker in geval van een hit na bevraging van het Schengeninformatiesysteem de voor diens optreden noodzakelijke aanvullende informatie kan worden doorgeleid.

De Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen ( 3 ), die de vijf oorspronkelijke partnerstaten op 19 juni 1990 hebben ondertekend en waartoe Italië op 27 november 1990, Spanje en Portugal op 25 juni 1991, Griekenland op 6 november 1992, Oostenrijk op 28 april 1995 en Denemarken, Zweden en Finland op 19 december 1996 zijn toegetreden, omvat het geheel van de rechtsregels die alle lidstaten binden. Op 19 december 1996 hebben ook Noorwegen en IJsland een samenwerkingsovereenkomst met de lidstaten gesloten.

Het Verdrag inzake het Schengenacquis werd in 1999 in het wettelijke kader van de Europese Unie opgenomen door middel van protocollen bij het Verdrag van Amsterdam. Op 12 mei 1999 nam de Raad een besluit tot vaststelling, in overeenstemming met de desbetreffende bepalingen van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap en het Verdrag betreffende de Europese Unie, van de rechtsgrondslagen van elk van de bepalingen of besluiten die het Schengenacquis vormen.

In deze overeenkomst zijn de gemeenschappelijke procedures en regels voor samenwerking tussen de partners uitgewerkt. Titel IV is in zijn geheel aan het Schengeninformatiesysteem gewijd.

Het Schengen Informatie Systeem (SIS) moest de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor:

toegang verlenen tot signaleringen met betrekking tot personen, voertuigen en voorwerpen, door middel van een geautomatiseerde raadplegingsprocedure.

Het SIS bestaat uit twee afzonderlijke delen: een centraal systeem en nationale systemen (één in elk land). De werking van het SIS berust op de idee dat de geautomatiseerde gegevens niet direct tussen de nationale systemen, doch uitsluitend via het centrale systeem (C.SIS) kunnen worden uitgewisseld.

De aanvullende informatie die voor de uitvoering van sommige bepalingen van de Overeenkomst alsook die welke voor de werking van het SIS nodig is, moet echter op bilaterale of multilaterale wijze tussen de lidstaten kunnen worden uitgewisseld.

Teneinde te kunnen voldoen aan de in de haalbaarheidsstudie en in de Overeenkomst gestelde eisen, dient elk nationaal Schengeninformatiesysteem (N.SIS) te beschikken over een aanvullende structuur ter ondersteuning van de geautomatiseerde toepassing; deze is het zogenoemde Sirene.

Door middel van deze technisch en operationeel ondersteunende structuur zal ieder „Supplementary Information Request at the National Entry” (Sirene) worden doorgeleid.

De lidstaten hebben het volgende beginsel geformuleerd:

Door iedere lidstaat wordt een „nationaal Sirenebureau” opgericht, dat voor de overige partners als enig en permanent beschikbaar contactpunt dienst doet.

De rechtsgrond, de taken, de te volgen procedures en de aan de organisatie van de Sirenebureaus ten grondslag liggende algemene beginselen worden door alle lidstaten in gemeenschappelijke regels vastgelegd. Deze regelingen worden vastgelegd in dit „Sirenehandboek”.

1.   HET SCHENGENINFORMATIESYSTEEM (SIS) EN NATIONALE SIRENEBUREAUS

Het Schengeninformatiesysteem, dat is ingesteld op grond van de bepalingen van titel IV van de Overeenkomst van 1990 ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen (de Schengenuitvoeringsovereenkomst) ( 4 ) is een essentieel instrument voor de toepassing van de bepalingen van het Schengenacquis zoals opgenomen in het kader van de Europese Unie

1.1.   Rechtsgrondslag (artikel 92, lid 4, Schengenuitvoeringsovereenkomst) ( 5 )

De lidstaten dienen via de daartoe aangewezen autoriteiten (Sirenebureaus genaamd) alle noodzakelijke informatie uit te wisselen die verband houdt met de opneming van signaleringen; deze autoriteiten dienen ook passende actie te ondernemen wanneer personen en voorwerpen waarover gegevens in het Schengeninformatiesysteem zijn ingebracht worden gevonden naar aanleiding van bevraging van het systeem.

1.2.   Het Sirenebureau

De werking van het SIS berust op de idee dat de geautomatiseerde gegevens niet direct tussen de nationale systemen, doch uitsluitend via het centrale systeem (C.SIS) kunnen worden uitgewisseld).

De aanvullende informatie die voor de uitvoering van sommige bepalingen van de overeenkomst alsook die welke voor de werking van het SIS nodig is, moet echter op bilaterale of multilaterale wijze tussen de Schengenlidstaten kunnen worden uitgewisseld.

Om te voldoen aan de operationele eisen als omschreven in de overeenkomst dient elke Schengenlidstaat een centrale instantie op te richten die als enig contactpunt fungeert voor de uitwisseling van aanvullende informatie in verband met SIS-gegevens. Dit contactpunt, dat het Sirenebureau wordt genoemd, dient permanent volledig operationeel te zijn.

1.3.   Sirenehandboek

Het Sirenehandboek is een pakket aanwijzingen voor Sirenebureaus met uitgebreide beschrijvingen van de voorschriften en procedures voor de bilaterale of multilaterale uitwisseling van de aanvullende informatie als bedoeld in lid 1.2.

1.4.   Normen

Aan de samenwerking via Sirene liggen de volgende normen ten grondslag.

1.4.1.   Beschikbaarheid

Door iedere lidstaat wordt een „nationaal Sirenebureau” opgericht, dat voor de overige lidstaten die de Schengenuitvoeringsovereenkomst toepassen als enig contactpunt dienst doet. Het dient 24 uur per dag volledig operationeel te zijn. Beschikbaarheid voor technische analyse, ondersteuning en oplossingen dient ook 24 uur per dag te worden gegarandeerd.

1.4.2.   Continuïteit

Elk Sirenebureau dient een interne organisatie tot stand te brengen die continuïteit met betrekking tot leiding, personeel en technische infrastructuur waarborgt.

De hoofden van alle Sirenebureaus dienen ten minste twee maal per jaar bijeen te komen om de kwaliteit van de samenwerking tussen hun diensten te beoordelen, de noodzakelijke technische of organisatorische maatregelen te nemen bij eventuele moeilijkheden en om daar waar nodig procedures aan te passen.

1.4.3.   Beveiliging

Beveiliging van panden

Ter beveiliging van de panden van Sirenebureaus zijn fysieke en organisatorische beveiligingvoorzieningen nodig. De specifieke maatregelen worden bepaald door, en hangen af van de resultaten van risicoanalysen die door elke Schengenstaat worden gemaakt. Aanbevelingen en beste praktijken uit deel 2 van de EU Schengencatalogus: Schengeninformatiesysteem en Sirene dienen in praktijk te worden gebracht, evenals Beschikking 2001/264/EG van de Raad ( 6 ).

De specifieke voorzieningen kunnen verschillen omdat zij afgestemd dienen te worden op bedreigingen in de onmiddellijke omgeving en op de exacte ligging van het Sirenebureau. Tot deze voorzieningen kunnen behoren:

Systeembeveiliging

De beginselen die aan de systeembeveiliging ten grondslag liggen, zijn omschreven in artikel 118 van de Schengenuitvoeringsovereenkomst.

Idealiter dient het systeem van het Sirenebureau te beschikken over een back-upcomputer en -databasesysteem op een tweede locatie, voor het geval zich op het Sirenebureau ernstige calamiteiten voordoen.

1.4.4.   Toegankelijkheid

Om te voldoen aan de eis om aanvullende informatie te verstrekken, dienen Sirenemedewerkers rechtstreeks of indirect toegang te hebben tot alle relevante nationale informatie en adviezen van deskundigen.

1.4.5.   Communicatie

Operationeel

Het specifieke kanaal dat gebruikt dient te worden voor de Sirenecommunicatie, dient in overleg door de Schengenlidstaten te worden gekozen. Uitsluitend wanneer dit kanaal niet beschikbaar is, dient het gelet op de omstandigheden meest geschikte andere communicatiemiddel per geval te worden gekozen op basis van de technische mogelijkheden en de eisen ten aanzien van beveiliging en kwaliteit waaraan de communicatie dient te voldoen.

Schriftelijke berichten worden in twee categorieën onderverdeeld: vrije tekst en standaardformulieren. De tweede categorie dient te voldoen aan de eisen van bijlage 5. De B- ( 7 ), C- ( 8 ) en D- ( 9 ) formulieren dienen niet langer te worden gebruikt en zijn uit bijlage 5 verwijderd.

Om de bilaterale communicatie tussen Sirenemedewerkers zo doelmatig mogelijk te doen verlopen, dient een door beide partijen beheerste taal te worden gebruikt.

Het Sirenebureau beantwoordt alle verzoeken om informatie die de andere lidstaten via hun Sirenebureaus doen zo snel mogelijk. Beantwoording dient in alle gevallen binnen 12 uur plaats te vinden.

Prioriteiten in de dagelijkse werkzaamheden dienen te worden gebaseerd op het type signalering en het belang van de zaak.

Niet-operationeel

Het Sirenebureau dient het speciale SIS-NET e-mailadres te gebruiken voor de uitwisseling van niet-operationele informatie.

1.4.6.   Voorschriften voor translitteratie

De in bijlage 2 opgenomen voorschriften voor translitteratie dienen in acht te worden genomen.

1.4.7.   Kwaliteit van gegevens

Elk Sirenebureau dient te voorzien in de functie van kwaliteitscoördinator voor de informatie die in het SIS wordt ingevoerd. Daartoe dienen Sirenebureaus te beschikken over de noodzakelijke nationale bevoegdheden om deze functie te vervullen waarvoor zij krachtens artikel 92, lid 4, en artikel 108 verantwoordelijk zijn. Derhalve dient een vorm van nationale kwaliteitsaudit van gegevens plaats te vinden, waaronder een beoordeling van de verhouding signaleringen/hits en van de inhoud van gegevens.

Er dienen nationale normen te worden opgesteld voor de opleiding van eindgebruikers op het gebied van beginselen voor gegevenskwaliteit en werkwijzen.

1.4.8.   Structuren

Alle nationale instanties, waaronder Sirenebureaus, die verantwoordelijk zijn voor internationale samenwerking van politiediensten, dienen op gestructureerde wijze te worden georganiseerd ter voorkoming van geschillen over bevoegdheden met andere nationale instanties die vergelijkbare taken verrichten, of van de uitvoering van dubbel werk.

1.4.9.   Archivering

1.5.   Personeel

1.5.1.   Kennis

Medewerkers van een Sirenebureau dienen zo veel mogelijk talen te beheersen. Dienstdoend personeel dient te kunnen communiceren met alle Sirenebureaus.

Medewerkers dienen te beschikken over de noodzakelijke kennis over:

Zij dienen bevoegd te zijn om alle binnenkomende zaken zelfstandig af te handelen.

In geval van bijzondere verzoeken of adviezen van (juridische) deskundigen, dienen zij de hulp van hun leidinggevenden en/of deskundigen te kunnen inroepen.

Personeel dat buiten kantooruren dienst doet, dient te beschikken over dezelfde deskundigheid, kennis en bevoegdheden en dient zich met deskundigen in verbinding te kunnen stellen.

Juridische deskundigheid voor zowel normale als buitengewone zaken is vereist. Naar gelang van het geval kan deze worden geboden door elke medewerker met de vereiste juridische achtergrond of door deskundigen van rechterlijke autoriteiten.

De autoriteiten die op nationaal niveau voor de werving verantwoordelijk zijn, dienen met alle bovengenoemde kennis en vaardigheden rekening te houden bij de werving van nieuw personeel en dienen derhalve zowel op nationaal als internationaal niveau interne opleidingen of cursussen te organiseren.

Ervaren medewerkers vormen een personeelsbestand dat zelfstandig kan functioneren en daardoor zaken efficiënt kan behandelen. Een gering personeelsverloop is daarom gunstig. Daarvoor is de eenduidige steun van de leiding voor deze gedelegeerde verantwoordelijkheid vereist.

1.5.2.   Opleiding

Nationaal

Op nationaal niveau dient door middel van voldoende opleiding te worden gewaarborgd dat personeel voldoet aan de eisen van dit handboek.

Aanbevolen wordt om Sirenebureaus te betrekken bij de opleiding van alle autoriteiten die signaleringen invoeren, met de nadruk op de kwaliteit van gegevens en een maximaal gebruik van het SIS.

Internationaal

Ten minste eenmaal per jaar dienen gemeenschappelijke cursussen te worden georganiseerd om de samenwerking tussen Sirenebureaus te verbeteren door medewerkers in de gelegenheid te stellen om collega's van andere Sirenebureaus te ontmoeten, informatie over nationale werkwijzen uit te wisselen en een samenhangende en vergelijkbare kennis te ontwikkelen. Verder worden medewerkers zich op deze wijze bewust van het belang van hun werkzaamheden en de noodzaak van wederzijdse solidariteit met het oog op de gemeenschappelijke veiligheid van de lidstaten.

1.5.3.   Uitwisseling van personeel

Sirenebureaus kunnen ook overwegen om personeel uit te wisselen met andere Sirenebureaus. Met deze uitwisselingen wordt beoogd de kennis van medewerkers over werkmethoden te vergroten, te tonen op welke wijze andere Sirenebureaus zijn georganiseerd en om persoonlijke contacten tot stand te brengen met collega's in andere lidstaten.

1.6.   Technische infrastructuur

In het algemeen bestaat de technische uitrusting uit de vastgestelde methoden voor de doorgeleiding van informatie tussen de Sirenebureaus.

Elk Sirenebureau dient te beschikken over een geautomatiseerd beheerssysteem waarmee de dagelijkse werkzaamheden grotendeels kunnen worden geautomatiseerd.

1.6.1.   Automatische gegevensinvoer

Voor de invoer van SIS-signaleringen dient de voorkeur te worden gegeven aan automatische overdracht naar N.SIS van nationale signaleringen die voldoen aan de criteria voor invoer in het SIS. Deze automatische overdracht, met inbegrip van controles van de gegevenskwaliteit dient voorts transparant te zijn en geen aanvullende handelingen te vereisen van de autoriteit die de signalering invoert.

1.6.2.   Automatische verwijdering van gegevens

Indien het nationale systeem de automatische overdracht van nationale signaleringen in het SIS mogelijk maakt overeenkomstig het bovenstaande lid, dient de verwijdering van een SIS-gerelateerde signalering in het nationale gegevensbestand ook te leiden tot verwijdering van de bijbehorende SIS-signalering.

Aangezien meervoudige signaleringen niet zijn toegestaan, wordt aanbevolen om voor zover mogelijk tweede en volgende signaleringen voor dezelfde persoon op nationaal niveau beschikbaar te houden zodat zij kunnen worden ingevoerd wanneer de eerste signalering voor deze persoon verloopt.

1.6.3.   Uitwisseling van gegevens tussen Sirenebureaus

De aanwijzingen voor de uitwisseling van gegevens tussen Sirenebureaus dienen te worden opgevolgd. ( 11 )

1.6.4.   Kwaliteit van gegevens in het SIS

Om elk Sirenebureau zijn functie van kwaliteitscoördinator voor de ingevoerde gegevens te laten vervullen (zie bovenstaand lid 1.5) dient de benodigde ondersteuning op het gebied van informatietechnologie beschikbaar te zijn.

2.   ALGEMENE PROCEDURES

Onderstaande algemene procedures zijn — een enkele uitzondering daargelaten — van toepassing op de artikelen 95 t/m 100. De specifieke procedures voor de afzonderlijke artikelen zijn opgenomen in de beschrijving van het volgende artikel:

2.1.   Meervoudige signaleringen (artikel 107)

In enkele gevallen kan het voorkomen dat er voor een en dezelfde persoon of zaak meerdere signaleringen van verschillende landen bestaan. Het is van wezenlijk belang dat hierdoor geen verwarring bij eindgebruikers ontstaat en dat duidelijk is welke maatregelen moeten worden genomen wanneer wordt getracht een signalering in te voeren. Derhalve dienen er verschillende procedures te worden vastgesteld voor het constateren van meervoudige signaleringen, naast een prioriteitenregeling voor opneming van die signaleringen in het SIS.

Derhalve dient:

2.1.1.   Informatie-uitwisseling bij meervoudige signaleringen

Voor een en dezelfde persoon kan een lidstaat slechts één signalering in het SIS opnemen.

Meerdere lidstaten kunnen een signalering van dezelfde persoon invoeren wanneer de signaleringen verenigbaar zijn of naast elkaar kunnen bestaan.

Signaleringen op grond van artikel 95 zijn verenigbaar met artikel 97- en 98-signaleringen. Zij kunnen ook bestaan naast signaleringen op grond van artikel 96, hoewel in dergelijke gevallen de artikel 95-procedures voorrang hebben op de procedures van artikel 96.

Tabel van signaleringen

Volgorde van belang	Artikel 95	Artikel 96	Artikel 97 bewaring	Artikel 99 (DS) persoon	Artikel 99 (SC) persoon	Artikel 97 woon- of verblijfplaats	Artikel 98	Artikel 99 (DD) voertuig	Artikel 99 (SC) voertuig	Artikel 100
Artikel 95	ja	verenigbaar	ja	neen	neen	ja	ja	X	X	X
Artikel 96	verenigbaar	ja	neen	neen	neen	neen	neen	X	X	X
Artikel 97 bewaring	ja	neen	ja	neen	neen	ja	ja	X	X	X
Artikel 99 onopvallende controle persoon	neen	neen	neen	ja	neen	neen	neen	X	X	X
Artikel 99 gerichte controle persoon	neen	neen	neen	neen	ja	neen	neen	X	X	X
Artikel 97 woon- of verblijfplaats	ja	neen	ja	neen	neen	ja	ja	X	X	X
Artikel 98	ja	neen	ja	neen	neen	ja	ja	X	X	X
Artikel 99 (DS) Voertuig	X	X	X	X	X	X	X	ja	neen	neen
Artikel 99 (SC) Voertuig	X	X	X	X	X	X	X	neen	ja	neen
Artikel 100	X	X	X	neen	neen	X	X	neen	neen	ja
(X = niet van toepassing)

2.1.2.   Nagaan van het bestaan van meervoudige signaleringen van een persoon

Ter voorkoming van de opneming van onverenigbare meervoudige signaleringen dient zorg te worden gedragen voor een goed onderscheid tussen personen met vergelijkbare kenmerken. Overleg en samenwerking tussen de Sirenebureaus is derhalve van wezenlijk belang. Elke lidstaat stelt passende technische procedures vast om dergelijke gevallen op te sporen voordat opneming plaats vindt.

De gegevens die worden gebruikt om vast te stellen of twee identiteiten mogelijk identiek zijn, worden in bijlage 6 van dit handboek nader omschreven.

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

2.1.3.   Onderhandeling over de opneming van een nieuwe signalering wanneer deze niet verenigbaar is met een bestaande signalering (E-formulier)

Indien een verzoek om signalering concurreert met een signalering van dezelfde lidstaat dient het nationale Sirenebureau erop toe te zien dat in het SIS slechts één signalering wordt opgenomen. Elke lidstaat kan de te volgen procedure kiezen.

Indien een voorgenomen signalering onverenigbaar is met een reeds ingevoerde signalering van één of meer andere lidstaten dient een akkoord te worden bereikt.

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

2.2.   Informatie-uitwisseling bij een hit

Wanneer een eindgebruiker bij bevraging van het SIS vaststelt dat een signalering overeenkomt met de ingevoerde gegevens, is er sprake van een zogenoemde hit.

De eindgebruiker kan het Sirenebureau verzoeken om nadere informatie, om de procedures van SIS-tabel 4, 10 of 16 (zie bijlage 4) daadwerkelijk te kunnen uitvoeren.

Tenzij anders bepaald dient de signalerende lidstaat van de hit en het resultaat daarvan in kennis te worden gesteld.

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

2.2.1.   Doorgeleiding van de aanvullende informatie

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

2.3.   Wanneer de na een hit te volgen procedures niet kunnen worden uitgevoerd (artikel 104, lid 3)

Krachtens artikel 104, lid 3, dient een lidstaat die niet in staat is de wegens een signalering vereiste procedure te volgen de signalerende lidstaat daarvan onverwijld in kennis te stellen door middel van een formulier H.

Indien na een hit de normale procedures niet kunnen worden uitgevoerd, dient de uitwisseling van gegevens als volgt te verlopen:

2.4.   Indien het oorspronkelijke doel van de signalering is gewijzigd (artikel 102, lid 3)

Krachtens lid 3 van artikel 102 kunnen de gegevens worden gebruikt voor andere doeleinden dan waarvoor de signalering werd opgenomen, doch uitsluitend na een hit, ter voorkoming van een op handen zijnde ernstige bedreiging voor de openbare orde en veiligheid, om ernstige redenen van staatsveiligheid of om een ernstig misdrijf te voorkomen.

Het doel van de signalering kan uitsluitend worden gewijzigd indien tevoren de toestemming van de signalerende lidstaat werd verkregen.

Indien het doel van de signalering wordt gewijzigd, gelden ten aanzien van de uitwisseling van informatie de volgende voorschriften:

2.4.1.   Procedures voor wijziging van het oorspronkelijke doel

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

Na toestemming van de signalerende lidstaat gebruikt de ontdekkende lidstaat de gegevens voor het doel waarom hij heeft verzocht en dat is goedgekeurd. De aangezochte lidstaat houdt rekening met de eventueel gestelde voorwaarden.

2.5.   Vaststelling van onjuiste of onrechtmatig opgenomen gegevens (artikel 106)

Leden 2 en 3 van artikel 106 regelen de verbetering van onjuiste of onrechtmatig opgenomen gegevens.

Indien wordt vastgesteld dat gegevens onjuist of onrechtmatig of ontoelaatbaar zijn opgenomen, geldt voor de uitwisseling van informatie de volgende regel:

De lidstaat die vaststelt dat gegevens foutief zijn, stelt de signalerende lidstaat daarvan via zijn Sirenebureau in kennis door middel van het formulier J.

2.5.1.   Procedures ter verbetering van onjuiste gegevens of ter verwijdering van onrechtmatig opgenomen gegevens

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

2.6.   Recht van kennisneming en verbetering van onjuiste gegevens of verwijdering van onrechtmatig opgenomen gegevens (artikel 109 en 110)

Eenieder heeft het recht om van de hem/haar betreffende gegevens kennis te nemen en, in voorkomend geval, onjuiste gegevens te doen verbeteren of onrechtmatig opgenomen gegevens te doen verwijderen. Deze kennisname dient te voldoen aan de wettelijke bepalingen van het land waarin het verzoek wordt ingediend.

Een lidstaat mag slechts kennisneming van de signalering van een andere lidstaat toestaan voor zover zij de signalerende lidstaat vooraf heeft geraadpleegd.

2.6.1.   Informatie-uitwisseling aangaande het recht van kennisneming en van verbetering van gegevens

Indien de nationale autoriteiten in kennis dienen te worden gesteld van een verzoek om kennisneming of verificatie van gegevens, gelden voor de uitwisseling van informatie de volgende regels:

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

2.6.2.   Mededeling inzake verzoeken om kennisneming betreffende signaleringen van andere lidstaten

Informatie-uitwisseling betreffende door andere lidstaten in het SIS opgenomen signaleringen geschiedt zoveel mogelijk door tussenkomst van de nationale Sirenebureaus.

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

Indien de signalerende lidstaat haar standpunt doorgeleidt aan het Sirenebureau van de lidstaat waarbij het verzoek om kennisneming is ingediend, draagt het Sirenebureau er zorg voor dat het standpunt zo spoedig mogelijk bekend wordt gemaakt aan de autoriteit die bevoegd is het verzoek om kennisneming af te handelen.

2.6.3.   Mededeling betreffende de bij kennisneming en verbetering te volgen procedures

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

De Sirenebureaus informeren elkaar omtrent de nationale wetgeving inzake procedures voor kennisneming en verbetering van persoonsgegevens, alsmede van mogelijke latere wijzigingen. Hiervoor dient het formulier K te worden gebruikt.

2.7.   Vervallenverklaring wanneer de voorwaarden voor handhaving van een signalering niet meer bestaan

De lidstaten die hun signalering niet hadden kunnen opnemen op de hoogte brengen van de hit en van de verwijdering van de signalering.

Behoudens de gevallen naar aanleiding van een hit, kan een signalering hetzij direct door het C.SIS worden verwijderd (indien de geldigheidsduur is verstreken), hetzij indirect door de dienst die haar heeft opgenomen (indien de voorwaarden voor handhaving van de signalering niet meer bestaan).

In beide gevallen dient het C.SIS-verwijderingsbericht automatisch door N.SIS te worden verwerkt.

2.8.   Misbruik van een identiteit

Van misbruik van een identiteit is sprake wanneer een overtreder gebruik maakt van de identiteit (naam, voornaam, geboortedatum) van een werkelijk bestaande persoon. Dit kan het geval zijn wanneer een document ten nadele van de werkelijke eigenaar wordt gebruikt.

De lidstaat die code 3 invoert in het veld „categorie identiteit” dient ook het formulier Q te verzenden bij opneming/wijziging van de signalering in het SIS.

Indien bij bevraging van het SIS code 3 wordt aangetroffen in het veld „categorie identiteit”, dient de ambtenaar die de verificatie uitvoert zich in verbinding te stellen met het nationale Sirenebureau en nadere informatie op te vragen om vast te stellen of de gecontroleerde persoon de gezochte persoon is of degene van wie de identiteit wordt misbruikt.

Zodra duidelijk is dat de identiteit van een persoon wordt misbruikt, dient de signalering te worden voorzien van een code „3”. De betrokkene dient volgens nationale procedures het nationale Sirenebureau van de signalerende lidstaat te voorzien van de benodigde informatie, waaronder werkelijke personalia, bijzonderheden van identiteitspapieren en/of het invullen van het formulier Q.

Onder de navolgende voorwaarde dienen de foto's en vingerafdrukken van de persoon wiens identiteit wordt misbruikt ook te worden geregistreerd bij het Sirenebureau van de signalerende lidstaat.

Op het Q-formulier verwijst alleen het Schengennummer naar de gegevens voor de middels de SIS-signalering gezochte persoon. De gegevens in rubriek 052 (afgiftedatum van het document) dienen altijd te worden ingevoerd. In rubriek 083 (bijzonderheden betreffende de signalering) dient altijd te worden vermeld met welke dienst contact kan worden opgenomen voor nadere informatie omtrent de signalering.

Deze gegevens kunnen uitsluitend worden verwerkt met de uitdrukkelijke toestemming van degene wiens identiteit wordt misbruikt.

Wanneer voorts blijkt dat een in het SIS gesignaleerde persoon de identiteit van een ander misbruikt, dient de signalerende lidstaat te controleren of het noodzakelijk is om de misbruikte identiteit in de SIS-signalering te handhaven (ten behoeve van de opsporing van de gezochte persoon).

De gegevens van degene wiens identiteit wordt misbruikt, dienen uitsluitend beschikbaar te zijn ten behoeve van de vaststelling van de identiteit van de gecontroleerde persoon en dienen in geen geval voor andere doeleinden te worden gebruikt. Informatie over misbruik van een identiteit dient te worden verwijderd nadat de desbetreffende signalering is verwijderd.

2.9.   Sirpit (Sirene Picture Transfer)

2.9.1.   Ontwikkeling en achtergrond van Sirpit (Sirene Picture Transfer — Overdracht van foto's binnen Sirene)

Sirenebureaus dienen in staat te zijn vingerafdrukken en foto's uit te wisselen voor identificatiedoeleinden.

Bij twijfel aan de identiteit van een aangetroffen persoon kunnen door middel van de Sirpit-procedure foto's en vingerafdrukken snel elektronisch worden uitgewisseld tussen Sirenebureaus, zodat de vingerafdrukken en foto's van de aangetroffen persoon kunnen worden vergeleken met die van een gesignaleerde persoon.

In het kader van de samenwerking van politiediensten kunnen foto's en vingerafdrukken ook worden uitgewisseld in de gevallen als bedoeld in artikel 39 en 46 van de Overeenkomst ter uitvoering van het te Schengen gesloten verdrag indien het Sirenebureau deze gevallen ook behandelt.

2.9.2.   Verder gebruik van uitgewisselde gegevens, waaronder archivering

Verder gebruik van foto's en vingerafdrukken die via Sirpit worden uitgewisseld en/of gearchiveerd, dient in alle gevallen te voldoen aan de bepalingen van titel VI van de Schengenuitvoeringsovereenkomst en met name aan het bepaalde in artikel 126 en 129 van die overeenkomst (en, indien van toepassing, de bepalingen van Richtlijn 95/46/EG) en van de geldende wetgeving ter zake van de desbetreffende landen.

2.9.3.   Technische vereisten

Elk Sirenebureau dient te voldoen aan de technische eisen van Sirpit.

Enerzijds dient het Sirenebureau in staat te zijn om elektronisch verzoeken uit te wisselen voor vergelijking of verificatie en de resultaten daarvan, en anderzijds dient het in staat te zijn verzoeken elektronisch — ongewijzigd — te verzenden en resultaten te ontvangen van zijn nationale identificatiedienst.

Vingerafdrukken en foto's worden in een bijlage verzonden op een speciaal voor Sirpit ontwikkeld invoerscherm.

2.9.4.   Nationale identificatiedienst

De nationale identificatiedienst ontvangt uitsluitend verzoeken afkomstig van, en verzendt resultaten naar zijn eigen nationaal Sirenebureau.

2.9.5.   Gebruik van het formulier L van Sirene

De doorgeleiding (verzoek om, en resultaat van een vergelijking) via Sirpit wordt aangekondigd door de verzending van een formulier L via het gebruikelijke kanaal voor alle Sireneformulieren. L-formulieren worden samen met vingerafdrukken en/of foto's verzonden.

In gevallen als bedoeld in artikel 39 en 46 van de Schengenuitvoeringsovereenkomst wordt het L-formulier vervangen door een goedgekeurde vorm van aankondiging.

2.9.6.   Sirpit-procedure

Het Sirenebureau van het land waarin de persoon wordt aangetroffen, wordt hierna aangeduid met de term „het ontdekkende Sirenebureau”.

Het Sirenebureau van het land dat de signalering in het SIS heeft ingevoerd, wordt hierna aangeduid met de term „het aanleverende Sirenebureau”.

De procedure voorziet in twee mogelijkheden:

2.9.6.1.   Het ontdekkende Sirenebureau maakt de vergelijking

2.9.6.2.   Het aanleverende Sirenebureau maakt de vergelijking

Na vergelijking kunnen de vingerafdrukken en foto's van een gerapporteerde persoon door het ontdekkende Sirenebureau worden bewaard voor het geval nadere vergelijking noodzakelijk is.

De vingerafdrukken en foto's van een persoon die niet overeenkomen met de via Sirpit uitgewisselde gegevens van een gerapporteerde persoon dienen te worden verwerkt in overeenstemming met de bepalingen van titel VI van de Schengenuitvoeringsovereenkomst en met name van artikel 126 en 129 van die overeenkomst (en, voor zover van toepassing, de bepalingen van Richtlijn 95/46/EG) en met de geldende wetgeving ter zake in de desbetreffende lidstaten. Doorgaans betekent dit dat de desbetreffende vingerafdrukken en foto's worden verwijderd.

2.9.6.3.   Invoerscherm

Bij de ontwikkeling van het invoerscherm wordt uitgegaan van het bestaande scherm van Interpol (ANSI/NIST-norm)

Op het scherm verschijnen de volgende gegevens:

2.10.   Samenwerking van politiediensten (artikelen 39 t/m 46)

De samenwerking van politiediensten uit de lidstaten dient zich niet te beperken tot het gebruik van informatie uit het SIS.

De volgende aanbevelingen worden gedaan:

Een hit kan leiden tot de ontdekking van een strafbaar feit of een ernstige bedreiging van de openbare orde en veiligheid. Nauwkeurige identificatie van een persoon of voorwerp kan van wezenlijk belang zijn, en de uitwisseling van informatie in bijvoorbeeld de vorm van foto's of vingerafdrukken speelt daarbij een bijzonder belangrijke rol. Artikel 39 en 46 vormen de grond voor deze uitwisseling, die plaatsvindt in overeenstemming met de bepalingen van titel VI van de Overeenkomst.

2.10.1.   Specifieke bevoegdheden inzake politie en veiligheid. Titel III (artikelen 39 en 46)

Titel III van de Schengenuitvoeringsovereenkomst bevat een aantal aanvullende bepalingen inzake de samenwerking van politie en justitie.

De volgende aanbevelingen worden gedaan:

2.11.   Dualiteit van Interpoltaken en Sirenetaken

Het SIS is niet bedoeld ter vervanging of als doublure van de rol van Interpol. Hoewel hun taken elkaar kunnen overlappen, zijn er aanzienlijke verschillen tussen de uitgangspunten voor hun werkzaamheden en de samenwerking van de lidstaten in het kader van Schengen en die van Interpol. Daarom moeten op nationaal niveau regels worden opgesteld voor de samenwerking tussen de Sirenebureaus en de NCB's (Nationale centrale bureaus).

De volgende beginselen worden overeengekomen:

2.11.1.   Prioriteit van SIS-signaleringen boven Interpolsignaleringen

Signaleringen in het SIS en de desbetreffende informatie-uitwisseling hebben altijd voorrang boven signaleringen en informatie-uitwisseling via Interpol. Dit is met name van belang bij met elkaar strijdige signaleringen.

2.11.2.   Keuze van het communicatiekanaal

Het beginsel dat Schengensignaleringen voorrang hebben op Interpolsignaleringen dient te worden geëerbiedigd, en gewaarborgd dient te worden dat de NCB's van lidstaten dit beginsel ook eerbiedigen. Nadat een Schengensignalering is gemaakt, dient alle communicatie over de signalering en het doel van haar opneming van de Sirenebureaus uit te gaan. Indien een lidstaat de voorkeur geeft aan een ander communicatiekanaal dient daarover tevoren overleg te worden gevoerd met de andere partijen. Een dergelijke wijziging van kanaal is slechts in bijzondere gevallen mogelijk.

2.11.3.   Gebruik en verspreiding van Interpol in Schengenstaten

Gelet op de voorrang van SIS-signaleringen boven Interpolsignaleringen dient signalering via Interpol beperkt te blijven tot uitzonderingsgevallen (d.w.z. wanneer opneming van de signalering in het SIS noch in de Overeenkomst noch in technische zin is geregeld of wanneer niet alle voor opneming van een SIS-signalering noodzakelijke informatie beschikbaar is). Parallelle signaleringen in de Schengenruimte in het SIS en via Interpol zijn niet toegestaan. Signaleringen die via Interpol worden verspreid en waarbij de Schengenruimte of gedeelten ervan („Interpol diffusion zone 2”) worden overlapt, dienen de volgende tekst te bevatten: „Zone 2 met uitzondering van de Schengenstaten”.

2.11.4.   Informatieverstrekking aan derde staten

Over het doorgeven van informatie aan derde staten (toestemming, wijze van verstrekking en kanaal) beslist het Sirenebureau van de signalerende lidstaat). Dit Sirenebureau houdt daarbij rekening met de in de Schengenuitvoeringsovereenkomst en in Richtlijn 95/46/EG opgenomen bepalingen inzake de bescherming van persoonsgegevens. Het gebruik van het Interpolkanaal is afhankelijk van nationale bepalingen of procedures.

2.11.5.   Hit en verwijdering van een signalering

De Schengenstaten garanderen op nationaal niveau dat het Sirenebureau en het nationale centrale bureau elkaar in geval van een hit in kennis stellen.

De verwijdering van een signalering wordt uitsluitend verricht door de signalerende autoriteit.

2.11.6.   Verbetering van de samenwerking tussen de Sirenebureaus en de nationale centrale bureaus van Interpol

Elke lidstaat neemt alle passende maatregelen ten behoeve van een doelmatige uitwisseling van informatie op nationaal niveau tussen zijn Sirenebureau en de NCB's.

2.12.   Samenwerking met Europol en Eurojust

Om de samenwerking tussen Sirenebureaus te stroomlijnen dienen passende nationale procedures te worden vastgesteld.

2.13.   Bijzondere opsporingen

2.13.1.   Geografisch gerichte opsporing

Een geografisch gerichte opsporing is een opsporing in gevallen waarin het aanvragende land beschikt over sterke bewijzen ten aanzien van de woon- of verblijfplaats van de gezochte persoon of het gezochte voorwerp binnen een beperkt geografisch gebied. In dergelijke omstandigheden kan een verzoek van de gerechtelijke autoriteit dadelijk na ontvangst worden uitgevoerd.

Geografisch gerichte opsporing dient in het Schengengebied plaats te vinden op basis van de signalering in het SIS. Op het relevante M-formulier, dat tegelijk met de opneming van de signalering of de verkrijging van de informatie over de woon- of verblijfplaats dient te worden verzonden, dient informatie over de woon- of verblijfplaats van de gezochte persoon of zaak te worden vermeld. In het SIS dient een signalering voor de gezochte persoon te worden opgenomen om te waarborgen dat een verzoek om voorlopige aanhouding onmiddellijk uitvoerbaar is (artikel 64 van de Schengenuitvoeringsovereenkomst, artikel 9, lid 3, van het kaderbesluit betreffende het EAB).

Door een dergelijke signalering stijgen de kansen op succes wanneer de persoon of zaak zich onverwacht binnen het Schengengebied verplaatst. Het invoeren van personen of zaken in het SIS kan daarom alleen in bijzondere omstandigheden achterwege blijven (bijvoorbeeld wanneer er onvoldoende informatie is om een signalering in te voeren enz.).

2.13.2.   Opsporing met medewerking van speciale politie-eenheden voor gerichte bevraging

Van de diensten van speciale eenheden die gerichte bevragingen uitvoeren, dient in voorkomende gevallen ook gebruik gemaakt te worden door Sirenebureaus in aangezochte lidstaten. Derhalve dient een goede samenwerking met deze eenheden tot stand te worden gebracht en dient de uitwisseling van informatie te worden gewaarborgd. De SIS-signalering kan niet worden vervangen door internationale samenwerking van bovengenoemde politie-eenheden. Deze samenwerking dient niet strijdig te zijn met de rol van het Sirenebureau als aanspreekpunt voor opsporing met behulp van het SIS.

2.14.   Aanbrenging van een markering

Op verzoek van een andere lidstaat een markering aanbrengen

Op grond van artikel 94, lid 4, artikel 95, lid 3, artikel 97 en 99, lid 6, kan een aangezochte lidstaat weigeren de voorgeschreven procedure op zijn grondgebied te volgen door te verzoeken om aanbrenging van een markering bij een signalering krachtens artikel 95, 97 of 99. De redenen voor het verzoek dienen op hetzelfde moment te worden opgegeven.

2.14.1.   Informatie-uitwisseling bij aanbrenging van een markering

De Sirenebureaus dienen informatie uit te wisselen om lidstaten de gelegenheid te bieden om te beoordelen of een markering noodzakelijk is.

Overeenkomstig artikel 94, lid 4, kan een markering te allen tijde worden toegevoegd aan (of verwijderd uit) signaleringen op grond van artikel 95, artikel 97 en artikel 99. Wanneer een markering wordt toegevoegd aan artikel 97- en 99-signaleringen verschijnt de signalering niet op het scherm wanneer de eindgebruiker het systeem raadpleegt. Voor artikel 95-signaleringen bestaat een afzonderlijke procedure. Iedere lidstaat dient zo spoedig mogelijk na te gaan voor welke signaleringen markering wellicht geboden is.

2.14.2.   Raadpleging van de lidstaten met het oog op aanbrenging van een markering

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

2.14.3.   Verzoek om aanbrenging van een markering

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

2.14.4.   Verzoek om stelselmatige aanbrenging van een markering voor eigen onderdanen van een lidstaat

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

Indien de omstandigheden als bedoeld in artikel 94, lid 4, niet langer bestaan, dient de lidstaat die om aanbrenging van de markering heeft verzocht ten spoedigste te verzoeken de markering te verwijderen.

3.   SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 95 ( 24 )

Onderstaande stappen dienen te worden gevolgd:

3.1.   Controles van lidstaten voorafgaand aan de signalering

De meest recente signaleringen krachtens artikel 95 worden vergezeld door een Europees aanhoudingsbevel (EAB). Krachtens een artikel 95-signalering kan echter ook voorlopige aanhouding plaatsvinden voordat een internationaal aanhoudingsbevel (IAW) wordt verkregen. Tevoren dient in deze gevallen het volgende te worden gecontroleerd.

Het EAB/IAB dient te worden uitgevaardigd door een justitiële autoriteit die bevoegd is om in de signalerende lidstaat deze functie te vervullen.

Er dienen voldoende bijzonderheden te worden vermeld in het EAB/IAW en op het formulier A (met name rubriek (e) van het EAB: „beschrijving van de omstandigheden waaronder het strafbare feit/de strafbare feiten is/zijn begaan, waaronder tijdstip en plaats” en veld 044 van het formulier A: „omschrijving van de delicten”), zodat andere Sirenebureaus de signalering kunnen verifiëren.

3.2.   Nagaan of aanhouding ter fine van overlevering of uitlevering op grond van het nationale recht van de lidstaten is toegestaan

De signalerende lidstaat dient na te gaan of de aanhouding waarom zal worden verzocht op grond van het nationale recht van de overige lidstaten is toegestaan.

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

Elke lidstaat dient passende technische of organisatorische maatregelen te treffen om te waarborgen dat signaleringen krachtens artikel 95, lid 2, tweede volzin, eerst in het SIS worden ingevoerd nadat het Sirenebureau van de desbetreffende lidstaat in kennis is gesteld.

3.3.   Meervoudige signaleringen

3.3.1.   Nagaan van het bestaan van meervoudige signaleringen (artikel 107)

Elke lidstaat kan per gezochte persoon slechts één signalering in het systeem invoeren. Derhalve dient te worden nagegaan of vanuit één lidstaat meerdere verzoeken om signalering worden gedaan. Indien vanuit één lidstaat meerdere verzoeken om signalering worden gedaan, is een nationale procedure vereist om te bepalen welk EAB in de artikel 95-signalering zal worden vermeld. Ook kan één EAB worden uitgevaardigd voor alle strafbare feiten.

In enkele gevallen kan het voorkomen dat er voor een en dezelfde persoon of zaak meerdere signaleringen van verschillende landen bestaan. Derhalve dient:

Signaleringen op grond van artikel 95 zijn verenigbaar met artikel 97- en 98-signaleringen. Zij kunnen ook bestaan naast signaleringen krachtens artikel 96 hoewel in dergelijke gevallen de artikel 95-procedures voorrang hebben op de procedures als bedoeld in artikel 96. Artikel 99-signaleringen zijn niet verenigbaar met signaleringen als bedoeld in artikel 95.

De prioriteitsorde voor signaleringen is de volgende:

Van deze prioriteitsorde kan na overleg tussen de lidstaten worden afgeweken indien wezenlijke nationale belangen in het geding zijn.

Het Sirenebureau van de signalerende lidstaat dient een registratie bij te houden van alle verzoeken tot opneming van volgende signaleringen die, na overleg, zijn afgewezen op grond van het bovenstaande, tot de signalering is verwijderd.

Nadat zich in een lidstaat een hit voordoet, kan het Sirenebureau van de signalerende lidstaat evenveel EAB verzenden als er zijn uitgevaardigd door zijn bevoegde rechterlijke autoriteiten.

Meerdere lidstaten kunnen een signalering opnemen voor een EAB voor dezelfde persoon. Indien twee of meer lidstaten een EAB hebben uitgevaardigd voor dezelfde persoon, besluit de uitvoerende rechterlijke autoriteit in de lidstaat waar de aanhouding plaatsvindt welk aanhoudingsbevel bij aanhouding wordt uitgevoerd.

3.3.2.   Uitwisseling van informatie

Ter voorkoming van de opneming van onverenigbare meervoudige signaleringen dient zorg te worden gedragen voor een goed onderscheid tussen personen met vergelijkbare kenmerken.

Overleg en samenwerking tussen de Sirenebureaus is derhalve van wezenlijk belang. Elke lidstaat stelt passende technische procedures vast om dergelijke gevallen op te sporen voordat opneming plaats vindt.

De gegevens die worden gebruikt om vast te stellen of twee identiteiten mogelijk gelijk zijn, worden in bijlage 6 van dit handboek nader omschreven.

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

3.3.3.   Opneming van een alias

3.4.   Aan lidstaten te zenden aanvullende informatie

3.4.1.   Te verzenden aanvullende informatie met betrekking tot een EAB

De voor alle lidstaten uniforme formulieren A en M dienen te worden gebruikt; de informatie op deze formulieren dient identiek te zijn aan de informatie van het EAB.

Op een formulier A:

Op een formulier M:

Indien de tekst „Strafba(a)r(e) feit(en) uit rubriek (e, I en II) van het EAB” verschijnt, dient een of meer van de feiten die in de signalerende lidstaat kunnen worden bestraft met een vrijheidsstraf of een maatregel die vrijheidsbeneming meebrengt van ten minste drie jaar als omschreven in de wetgeving van de signalerende lidstaat overeenkomstig artikel 2, lid 2, van het kaderbesluit (of rubriek [(e)I] van het EAB) te worden ingevuld indien van toepassing.

Indien het (de) strafbare feit(en) behoren tot de feiten als omschreven in artikel 2, lid 2, van het kaderbesluit betreffende het EAB dienen zij in de bewoordingen van de lijst volledig te worden vermeld op het formulier M.

Indien het (de) strafbare feit(en) niet in bovengenoemde lijst zijn opgenomen, is de onderstaande informatie verplicht:

Indien de in veld 083 van de M-formulieren te vermelden informatie langer is dan 1 024 tekens, dienen een of meer aanvullende M-formulieren te worden verzonden.

3.4.2.   Te verzenden aanvullende informatie met betrekking tot een voorlopige aanhouding

Het dossier inzake personen om wier aanhouding ter fine van aanhouding of uitlevering wordt verzocht, dient te worden voorbereid voordat de signalering wordt opgenomen. Nagegaan dient te worden of de informatie volledig is en op de juiste wijze wordt gepresenteerd. De volgende informatie dient te worden verstrekt: bijzonderheden betreffende vervolging of tenuitvoerlegging van strafvonnissen dienen in beginsel als alternatief te worden vermeld:

Elk land kan zijn eigen juridische terminologie gebruiken om de graad van deelneming te beschrijven.

De verstrekte informatie dient zodanig uitgebreid te zijn dat de andere Sirenebureaus de signalering kunnen verifiëren maar het berichtensysteem niet word overbelast.

Indien de Sirenebureaus het bericht niet kunnen ontvangen omdat daarmee het aantal karakters wordt overschreden dat in de structuur van het formulier technisch is voorzien, kan ter aanvulling van de informatie van een formulier M gebruik worden gemaakt. Op het laatste formulier wordt „Einde communicatie” vermeld (rubriek 044 van formulier A of rubriek 083 van formulier M).

3.4.3.   Nadere informatie ten behoeve van de vaststelling van de identiteit van een persoon

Na overleg en/of op verzoek van een andere lidstaat kan andere informatie door het Sirenebureau van de signalerende lidstaat worden verstrekt indien zulks nodig is ter identiteitsvaststelling. Het betreft met name:

Deze informatie, alsmede foto's en vingerafdrukken, dienen zoveel mogelijk beschikbaar te zijn bij de Sirenebureaus, dan wel onmiddellijk en voortdurend voor hen toegankelijk te zijn, opdat zij deze identificatiemiddelen zo spoedig mogelijk kunnen doorgeleiden.

De algemene doelstelling is het zo veel mogelijk beperken van de kans dat een persoon ten onrechte wordt aangehouden wanneer zijn of haar gegevens gelijken op die van de gesignaleerde persoon.

3.4.4.   Verzending van de A - en M-formulieren

De in 3.3.1 en 3.3.2 genoemde informatie dient op de snelst mogelijke wijze te worden verzonden. De signalerende lidstaat dient de A- en M-formulieren te verzenden op het moment waarop ook de signalering krachtens artikel 95, lid 2, in het SIS wordt ingevoerd. De aanvullende gegevens die ter identiteitsvaststelling nodig zijn, worden na overleg en/of op verzoek van een andere lidstaat verstrekt. Indien nodig kunnen meerdere A- en M-formulieren met gegevens van verschillende EAB/IAB worden verzonden.

3.5.   Op verzoek van een andere lidstaat een markering aanbrengen

Op grond van artikel 95, lid 3, kan een aangezochte lidstaat weigeren de voorgeschreven procedure op zijn grondgebied te volgen, door te verzoeken om aanbrenging van een markering bij de artikel 95-signalering. De redenen voor het verzoek dienen op hetzelfde moment te worden opgegeven.

3.5.1.   Informatie-uitwisseling bij aanbrenging van een markering

De Sirenebureaus dienen informatie uit te wisselen om lidstaten de gelegenheid te bieden om te beoordelen of een markering noodzakelijk is.

Een markering kan te allen tijde worden aangebracht (of verwijderd) krachtens het bepaalde in artikel 94, lid 4. Iedere lidstaat dient zo spoedig mogelijk na te gaan voor welke signaleringen markering wellicht geboden is.

3.5.2.   Raadpleging van de lidstaten met het oog op aanbrenging van een markering

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

3.5.3.   Verzoek om aanbrenging van een markering

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

3.5.4.   Verzoek om stelselmatige aanbrenging van een markering voor eigen onderdanen

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

Indien de omstandigheden als bedoeld in artikel 94, lid 4, niet langer bestaan, dient de lidstaat die om aanbrenging van de markering heeft verzocht ten spoedigste verzoeken de markering te verwijderen.

3.6.   Actie door Sirenebureaus na ontvangst van een signalering als bedoeld in artikel 95

Wanneer een Sirenebureau de formulieren A en M ontvangt, dient het bureau of de daaraan verbonden eenheid zo snel mogelijk alle beschikbare bronnen te bevragen om de persoon of het voorwerp te lokaliseren. Indien de door de aanvragende lidstaat verstrekte informatie voor de ontvangende lidstaat ontoereikend is, dient dit geen beletsel te vormen voor de uitvoering van de bevraging.

Indien wordt ingestemd met de artikel 95-signalering en de persoon of het voorwerp wordt gelokaliseerd of aangehouden in de lidstaat, dienen het EAB en/of de formulieren A en M te worden doorgezonden aan de autoriteit van de lidstaat die het EAB uitvoert. Indien om het originele EAB wordt verzocht, dient dit — tenzij anders bepaald — door de uitvaardigende rechterlijke autoriteit rechtstreeks te worden gezonden aan de uitvoerende rechterlijke autoriteit.

3.7.   Informatie-uitwisseling bij een hit

3.7.1.   Mededeling van een hit aan de lidstaten

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

3.7.2.   Doorgeleiding van aanvullende informatie

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

3.7.3.   Opvolging van een hit

De eindgebruiker kan het Sirenebureau om nadere informatie verzoeken om de procedures van SIS-tabel 4, 10 of 16 (zie bijlage 4) effectief te kunnen uitvoeren.

Tenzij anders bepaald dient de signalerende lidstaat van de hit en het resultaat daarvan in kennis te worden gesteld.

Deze procedure heeft technische gevolgen omdat de signalering dan dient te worden verwerkt. Zij dient mogelijk verwijderd te worden, hetgeen kan betekenen dat andere signaleringen, die eerder niet konden worden ingevoerd thans wel kunnen worden opgenomen.

3.8.   Verwijdering van een signalering

De lidstaten die hun signalering niet hadden kunnen opnemen op de hoogte brengen van de hit en van de verwijdering van de signalering.

3.8.1.   Vervallenverklaring wanneer de voorwaarden voor handhaving van een signalering niet meer bestaan

Benevens de gevallen naar aanleiding van een hit, kan een signalering hetzij direct door het C.SIS worden verwijderd (indien de geldigheidsduur is verstreken), hetzij indirect door de dienst die haar heeft opgenomen worden verwijderd (indien de voorwaarden voor handhaving in het SIS niet meer bestaan).

In beide gevallen dient het van het C.SIS afkomstige bericht omtrent verwijdering automatisch door het N.SIS te worden verwerkt, opdat een signalering die nog in reserve was, kan worden opgenomen.

Het Sirenebureau wordt automatisch door een bericht van zijn N.SIS in kennis gesteld van de mogelijkheid om een signalering die nog in reserve was op te nemen.

Het Sirenebureau voert de gehele procedure ter opneming van een signalering in de juiste signaleringscategorie uit.

3.9.   Misbruik van een identiteit

Zie paragraaf 2.8 over misbruik van een identiteit.

3.9.1.   Verzamelen en doorgeleiden van informatie over de persoon wiens identiteit wordt misbruikt

Zodra duidelijk is dat de identiteit van een persoon wordt misbruikt, dient de signalering te worden voorzien van een code „3”. De betrokkene dient zijn/haar nationale Sirenebureau de benodigde informatie te verstrekken, waaronder werkelijke personalia, bijzonderheden van identiteitspapieren en/of het invullen van het formulier Q.

Naar gelang van onderstaande voorwaarde dienen de foto's en vingerafdrukken van de persoon wiens identiteit wordt misbruikt ook te worden geregistreerd bij het Sirenebureau.

Op het Q-formulier verwijst alleen het Schengennummer naar de gegevens voor de middels een SIS-signalering gezochte persoon. De gegevens in rubriek 052 (afgiftedatum van het document) dienen altijd te worden ingevoerd. In rubriek 083 (bijzonderheden betreffende de signalering) dient altijd te worden vermeld met welke dienst contact kan worden opgenomen voor nadere informatie over de signalering.

Deze gegevens kunnen alleen worden verwerkt met de uitdrukkelijke toestemming van degene wiens identiteit wordt misbruikt.

Wanneer voorts blijkt dat een in het SIS gesignaleerde persoon de identiteit van een ander misbruikt, dient de signalerende lidstaat na te gaan of het noodzakelijk is om de misbruikte identiteit in de SIS-signalering te handhaven (om de gezochte persoon te vinden).

3.9.2.   Doorgeleiding van informatie over een persoon wiens identiteit wordt misbruikt

De gegevens van degene wiens identiteit wordt misbruikt, dienen uitsluitend beschikbaar te zijn ten behoeve van de vaststelling van de identiteit van de gecontroleerde persoon en dienen in geen geval voor andere doeleinden te worden gebruikt.

4.   SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 96 ( 25 )

Onderstaande stappen dienen te worden gevolgd:

4.1.   Inleiding

Door de uitwisseling van informatie over onderdanen van derde landen die krachtens artikel 96 gesignaleerd staan, kunnen lidstaten een besluit nemen bij binnenkomst of bij aanvraag van een visum. Indien de persoon zich reeds op het grondgebied van de lidstaat bevindt, kunnen zij op basis van deze informatie passende maatregelen nemen ten behoeve van afgifte van een visum of verwijdering.

De lidstaat die de hit meldt, kan verzoeken om nadere informatie over de signalering en de signalerende lidstaat om de volgende informatie vragen:

De procedures voor kennisgeving als bedoeld in artikel 5, lid 2, alsook de overlegprocedures als bedoeld in artikel 25 vallen onder de bevoegdheid van de autoriteiten die belast zijn met de afgifte van verblijfstitels of visa. De Sirenebureaus worden slechts bij deze procedures betrokken voor het gaat om doorgeleiding van aanvullende informatie die rechtstreeks verband houdt met de signaleringen (bijvoorbeeld kennisgeving van een hit, nadere identiteitsgegevens), dan wel met vervallenverklaring daarvan.

De Sirenebureaus kunnen echter wel betrokken zijn bij de doorgeleiding van aanvullende informatie die noodzakelijk is voor verwijdering of weigering van een onderdaan van een derde land of bij doorgeleiding van informatie naar aanleiding van deze handelingen.

De Sirenebureaus fungeren tevens als centrale autoriteiten voor de doorgeleiding en ontvangst van aanvullende informatie in het kader van de in artikel 25, leden 1 en 2, bedoelde raadplegingsprocedure en dienen N-formulieren (artikel 25, lid 1) en O-formulieren (artikel 25, lid 2) uit te wisselen en op verzoek van de autoriteiten belast met de afgifte van verblijfstitels of visa met het oog op handhaving of verwijdering van de signalering.

Indien een lidstaat die een verblijfstitel afgeeft vaststelt dat de houder daarvan het voorwerp is van een door een andere lidstaat opgenomen signalering ex artikel 96, dient hij het Sirenebureau van deze lidstaat (per fax en middels een formulier M enz.) in kennis te stellen. Vervolgens begint dit Sirenebureau de raadplegingsprocedure als bedoeld in artikel 25, lid 2, met behulp van het daartoe bestemde formulier.

Indien een derde lidstaat, dus niet de lidstaat die de verblijfstitel af heeft gegeven, noch de signalerende lidstaat van mening is dat er gronden voor raadpleging bestaan, dient hij zowel de lidstaat die de verblijfstitel heeft afgegeven als de signalerende lidstaat in kennis te stellen.

4.2.   Signaleringen als bedoeld in artikel 96

Opneming van de signalering in het SIS.

4.3.   Opneming van een alias

Om te voorkomen dat signaleringen in een bepaalde categorie onverenigbaar zijn vanwege een op te nemen alias, dienen de betrokken lidstaten elkaar omtrent dit alias te informeren en alle relevante informatie omtrent de werkelijke identiteit van de gezochte persoon door te geleiden.

De eigenaar van de oorspronkelijke signalering is verantwoordelijk voor opneming van een alias. Ontdekt een ander land de alias, dan dient het deze aan de eigenaar van de signalering over te dragen, tenzij het zelf een signalering opneemt.

4.4.   Misbruik van een identiteit

Indien bij het bevragen van het SIS code 3 wordt aangetroffen in het veld „categorie identiteit”, dient de ambtenaar die de verificatie uitvoert zich in verbinding te stellen met het nationale Sirenebureau en nadere informatie op te vragen om vast te stellen of de gecontroleerde persoon de gezochte persoon is of degene van wie de identiteit wordt misbruikt.

4.4.1.   Verzamelen en doorgeleiden van informatie over een persoon wiens identiteit wordt misbruikt

Zie punt 2.8 over misbruik van identiteit.

4.5.   De afgifte van verblijfstitels of visa

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

4.6.   Weigering van toegang tot, of verwijdering van het Schengengrondgebied

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

Indien een gesignaleerde persoon aan de grens wordt aangetroffen, dienen de door de signalerende lidstaat vastgestelde procedures te worden gevolgd.

Voor de uitzonderingsgevallen als bedoeld in artikel 5 of 25 van de Overeenkomst dienen de betrokken lidstaten via hun Sirenebureaus het nodige overleg te plegen.

Uitwisseling via de Sirenebureaus van aanvullende informatie kan tevens in spoedeisende gevallen ten behoeve van de nadere identiteitsvaststelling van een persoon noodzakelijk zijn.

4.7.   Informatie-uitwisseling inzake ter fine van weigering van toegang gesignaleerde onderdanen van derde landen

Indien een onderdaan van een derde land een verblijfstitel of een visum aanvraagt en hij onder een van de in artikel 5 of 25 van de Overeenkomst genoemde gevallen ressorteert, dienen door de autoriteit die bedoelde titel afgeeft bijzondere regels te worden toegepast.

Mededeling van de lidstaten inzake een hit kan bij wijze van uitzondering nodig blijken te zijn. Stelselmatige mededeling is, gelet op het grote aantal en de geografische spreiding van consulaten en ambassades waarvoor de in artikel 96 bedoelde signaleringen bestemd zijn, niet wenselijk.

4.8.   Mededeling van een hit aan de Schengenlidstaten

Hits bij signaleringen als bedoeld in artikel 96 zullen niet stelselmatig aan de Sirenebureaus van de signalerende lidstaten ter kennis worden gebracht, doch wel in uitzonderlijke omstandigheden.

Sirenebureaus dienen echter wel statistieken omtrent hits te verstrekken.

Alle hits, met inbegrip van hits bij artikel 96-signaleringen, dienen nauwgezet te worden geregistreerd. Er dient een onderscheid te worden gemaakt tussen hits naar aanleiding van signaleringen van een andere lidstaat en hits naar aanleiding van signaleringen van de eigen lidstaat. De hits dienen te worden gerubriceerd op basis van het artikel waarop zij zijn gebaseerd.

5.   SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 97 ( 26 )

De volgende stappen dienen te worden gevolgd of overwogen:

5.1.   Signaleringen als bedoeld in artikel 97

5.2.   Aanbrenging van een markering

Op grond van artikel 94, lid 4, kan een aangezochte lidstaat weigeren de voorgeschreven procedure op zijn grondgebied te volgen door te verzoeken om aanbrenging van een markering bij de desbetreffende signalering. Dit kan het geval zijn bij signaleringen krachtens artikel 97. De redenen voor het verzoek dienen op hetzelfde moment te worden opgegeven.

5.2.1.   Informatie-uitwisseling bij aanbrenging van een markering

De Sirenebureaus dienen informatie uit te wisselen om lidstaten in de gelegenheid te stellen te beoordelen of een markering noodzakelijk is.

Een markering kan te allen tijde worden aangebracht (of verwijderd) krachtens artikel 94 ten aanzien van signaleringen op grond van artikel 95, artikel 97 of artikel 99. Wanneer een markering wordt aangebracht bij artikel 97- en 99-signaleringen, verschijnt de signalering niet op het scherm wanneer de eindgebruiker het systeem raadpleegt. Voor artikel 95-signaleringen bestaat een afzonderlijke procedure. Iedere lidstaat dient zo spoedig mogelijk na te gaan voor welke signaleringen markering wellicht geboden is.

5.2.2.   Raadpleging van de lidstaten met het oog op aanbrenging van een markering

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

5.2.3.   Verzoek om aanbrenging van een markering

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

5.3.   Na een hit

De eindgebruiker kan het Sirenebureau om nadere informatie verzoeken om de procedures van SIS-tabel 4, 10 of 16 (zie bijlage 4) effectief te kunnen uitvoeren.

Tenzij anders bepaald dient de signalerende lidstaat van de hit en het resultaat daarvan in kennis te worden gesteld.

Deze procedure heeft technische gevolgen omdat de signalering dan dient te worden verwerkt. Zij dient mogelijk verwijderd te worden, hetgeen kan betekenen dat andere signaleringen, die eerder niet konden worden ingevoerd, thans wel kunnen worden opgenomen.

5.3.1.   Doorgeleiding van aanvullende informatie

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

6.   SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 98 ( 27 )

6.1.   Signaleringen als bedoeld in artikel 98

De volgende stappen dienen te worden gevolgd of overwogen:

6.2.   Na een hit

De eindgebruiker kan het Sirenebureau om nadere informatie verzoeken om de procedures van SIS-tabel 4, 10 of 16 (zie bijlage 4) effectief te kunnen uitvoeren.

Tenzij anders bepaald dient de signalerende lidstaat van de hit en het resultaat daarvan in kennis te worden gesteld.

Deze procedure heeft technische gevolgen omdat de signalering dan dient te worden verwerkt. Zij dient mogelijk verwijderd te worden, hetgeen kan betekenen dat andere signaleringen, die eerder niet konden worden ingevoerd, thans wel kunnen worden opgenomen.

6.2.1.   Doorgeleiding van aanvullende informatie

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

7.   SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 99 ( 28 )

De volgende stappen dienen te worden gevolgd of overwogen:

7.1.   Signaleringen als bedoeld in artikel 99, lid 2

7.2.   Opneming van een alias

7.3.   Raadpleging van de lidstaten voorafgaand aan signaleringen in verband met de veiligheid van de staat

Indien een lidstaat voornemens is een signalering op te nemen ter fine van onopvallende of gerichte controle in verband met de veiligheid van de staat, dient deze lidstaat de overige lidstaten tevoren te raadplegen.

Derhalve is een specifieke procedure vereist om de geheimhouding van bepaalde informatie te waarborgen. Eventuele contacten tussen de voor de veiligheid van de staat verantwoordelijke diensten dienen derhalve gescheiden te worden gehouden van de onderlinge contacten tussen de Sirenebureaus.

In elk geval dient het Sirenebureau te waarborgen dat de raadplegingsprocedure naar behoren verloopt en de uitkomsten daarvan vast te leggen. De eigenlijke informatie-uitwisseling vindt rechtstreeks tussen de betrokken veiligheidsdiensten plaats.

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

7.4.   Aanbrenging van een markering

Op grond van artikel 99 kan een aangezochte lidstaat weigeren de voorgeschreven procedure op zijn grondgebied te volgen door te verzoeken om aanbrenging van een markering bij de desbetreffende signalering. Dit kan het geval zijn bij signaleringen krachtens artikel 99. De redenen voor het verzoek dienen op hetzelfde moment te worden opgegeven.

7.4.1.   Informatie-uitwisseling bij aanbrenging van een markering

De Sirenebureaus dienen informatie uit te wisselen om lidstaten de gelegenheid te bieden om te beoordelen of een markering noodzakelijk is.

Een markering kan te allen tijde worden toegevoegd (of verwijderd) krachtens artikel 94 ten aanzien van signaleringen op grond van artikel 95, artikel 97 en artikel 99. Wanneer een markering wordt toegevoegd aan artikel 97- en 99-signaleringen verschijnt de signalering net op het scherm wanneer de eindgebruiker het systeem raadpleegt. Voor artikel 95-signaleringen bestaat een afzonderlijke procedure. Iedere lidstaat dient zo spoedig mogelijk na te gaan voor welke signaleringen markering wellicht geboden is.

7.4.2.   Raadpleging van de lidstaten met het oog op aanbrenging van een markering

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

7.4.3.   Verzoek om aanbrenging van een markering

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

7.5.   Doorgeleiding van aanvullende informatie na een hit

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

8.   SIGNALERINGEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 100 ( 29 )

De volgende stappen dienen te worden gevolgd of overwogen:

8.1.   Signaleringen van voertuigen als bedoeld in artikel 100

8.1.1.   Nagaan van het bestaan van meervoudige signaleringen van een voertuig

De verplichte criteria voor signalering van een voertuig zijn:

Beide nummers kunnen in het SIS worden opgenomen.

De controle op meervoudige signaleringen vindt plaats door vergelijking van nummers. indien bij opneming van een nieuwe signalering blijkt dat hetzelfde serienummer en/of kentekennummer reeds in het SIS voorkomt, wordt aangenomen dat de nieuwe signalering zal leiden tot meervoudige signalering van hetzelfde voertuig. Deze controlemethode is echter uitsluitend effectief wanneer de gebruikte zoeksleutels identiek zijn, en vergelijking is daarom niet altijd mogelijk.

Het Sirenebureau vestigt de aandacht van nationale gebruikers op de problemen die kunnen ontstaan wanneer slechts een van de nummers wordt vergeleken. Een positief resultaat betekent niet automatisch dat sprake is van een hit. Omgekeerd betekent een negatief resultaat niet dat het voertuig niet gesignaleerd staat.

Bijlage 6 van dit handboek beschrijft de technische criteria volgens welke wordt bepaald dat ingevoerde gegevens omtrent twee voertuigen identiek kunnen zijn.

Voor voertuigen hanteren de Sirenebureaus dezelfde procedures als voor personen.

8.1.2.   Bijzonder geval: signalering van voertuigen

De volgende algemene aanbevelingen worden gedaan:

Tabel van onderling verenigbare signaleringen

Voorrang in afnemende volgorde van belang	Gronden voor verenigbaarheid van signaleringen
Artikel 99 Onopvallende controle	Artikel 99 onopvallende controle
Artikel 99 Gerichte controle	Artikel 99 gerichte controle
Artikel 100	Artikel 100

8.2.   Doorgeleiding van aanvullende informatie na een hit

Onderstaande procedure wordt gevolgd:

De Sirenebureaus zullen zo snel mogelijk de „aanvullende informatie” in een formulier P doorgeleiden, in antwoord op een formulier G inzake een hit bij een voertuigsignalering ex artikel 100 van de Schengenuitvoeringsovereenkomst.

(NB: Aangezien het verzoek spoedeisend is en het daarom niet mogelijk zal zijn om alle desbetreffende informatie meteen te verzamelen, wordt overeengekomen dat bepaalde rubrieken geen verplicht maar een facultatief karakter hebben en dat wordt getracht de meest elementaire informatie te verzamelen, waaronder de rubrieken 041, 042, 043, 162, 164, 165, 166 en 167).

9.   STATISTIEKEN

Jaarlijks verstrekken de Sirenebureaus statistieken inzake hits. De statistieken hebben betrekking op alle artikelen en typen signaleringen. Het statistisch rapport wordt elektronisch aan het secretariaat-generaal van de Raad gezonden.

---

( 1 ) Deze tekst is identiek met de tekst in de bijlage bij Besluit 2006/757/EG (zie bladzijde 1 van dit Publicatieblad).

( 2 ) Deze tekst is identiek met de tekst in de bijlage bij Besluit 2006/757/EG (zie bladzijde 1 van dit Publicatieblad).

( 3 ) PB L 239 van 22.9.2000, blz. 19.

( 4 ) Zie voetnoot 2.

( 5 ) Tenzij anders bepaald dienen alle verwijzingen naar artikelen te worden gelezen als verwijzingen naar de Overeenkomst van 1990 ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen (de Schengenuitvoeringsovereenkomst).

Artikel 92, lid 4, werd van kracht op grond van artikel 1, lid 1 van Besluit 2005/451/JBZ van de Raad (PB L 158 van 21.6.2005, blz. 26) en artikel 2, lid 1 van Besluit 2005/211/JBZ van de Raad (PB L 68 van 15.3.2005, blz. 44).

( 6 ) PB L 101 van 11.4.2001, blz. 1.

( 7 ) Nadere informatie over een signalering met betrekking tot de veiligheid van de staat.

( 8 ) Nagaan van het bestaan van een dubbele signalering van dezelfde persoon.

( 9 ) Nagaan van het bestaan van een dubbele signalering van hetzelfde voertuig.

( 10 ) PB L 281 van 23.11.1995, blz. 31.

( 11 ) Document SN 1503/1/00, versie 5.1.

( 12 ) Verplicht in te vullen.

( 13 ) Gegevens dienen te worden ingevoerd in hetzij Veld 1 hetzij veld 2.

( 14 ) Verplicht in te vullen.

( 15 ) Gegevens dienen te worden ingevoerd in hetzij Veld 1 hetzij veld 2.

( 16 ) Verplicht in te vullen.

( 17 ) Alleen gegevens invoeren in overeenstemming met artikel 39 of 46 (veld 2).

( 18 ) Verplicht in te vullen.

( 19 ) De optie „onbekend” kan worden ingevoerd.

( 20 ) Verplicht in te vullen.

( 21 ) De optie „onbekend” kan worden ingevoerd.

( 22 ) Verplicht in te vullen.

( 23 ) Verplicht in te vullen.

( 24 ) „Personen om wier aanhouding ter fine van uitlevering wordt verzocht”.

( 25 ) Ter fine van weigering van toegang gesignaleerde onderdanen van derde landen (artikelen 2, 25, 96).

( 26 ) Vermiste personen of personen die omwille van hun eigen veiligheid of ter voorkoming van dreigingen tijdelijk onder politiebescherming dienen te worden geplaatst.

( 27 ) Gegevens over getuigen, alsmede over personen die door de rechterlijke autoriteiten in het kader van een strafprocedure zijn opgeroepen.

( 28 ) Personen of voertuigen ter fine van onopvallende controle of andere gerichte controles.

( 29 ) Gezochte voorwerpen ter fine van inbeslagname of gebruik als bewijsmateriaal in een strafrechtelijke procedure.