(1)

De Raad van bestuur heeft een herziening uitgevoerd van de toegepaste rentevergoeding op bij nationale centrale banken van lidstaten die de euro als munt hebben (hierna de “NCB’s” genoemd) en de Europese Centrale Bank (ECB) aangehouden deposito’s die geen verband houden met de uitvoering van het monetaire beleid (“niet-monetairebeleidsdeposito’s”). Het doel van de evaluatie was mogelijke interferentie van dergelijke deposito’s in het gemeenschappelijke monetaire beleid te voorkomen en tegelijkertijd de naleving van het beginsel van een open markteconomie en consistentie in de behandeling van soortgelijke deposito’s binnen het Eurosysteem te waarborgen.

(2)

Naar aanleiding van de evaluatie heeft de Raad van bestuur besloten dat grotere transparantie van de rentevergoeding op niet-monetairebeleidsdeposito’s noodzakelijk is. De op deze deposito’s toepasselijke rentevergoedingstarieven zijn vastgelegd in Richtsnoeren (EU) 2019/671 (ECB/2019/7) (1), (EU) 2024/1211 (ECB/2024/13) (2), (EU) 2022/912 (ECB/2022/8) (3) van de Europese Centrale Bank en Besluit (EU) 2019/1743 van de Europese Centrale Bank (ECB/2019/31) (4). Teneinde de transparantie en de consistentie tussen de samenhangende rechtshandelingen te verbeteren, is het passend dat de rentevergoedingstarieven op alomvattende wijze in één enkele rechtshandeling worden vastgelegd om de communicatie over de vergoedingstarieven te vergemakkelijken en toekomstige aanpassingen van die tarieven mogelijk te maken.

(3)

De vergoeding van niet-monetairebeleidsdeposito’s mag er niet toe bijdragen dat de transmissie of uitvoering van het monetaire beleid aanhoudend of structureel wordt verstoord en moet een ordelijke werking van de markt waarborgen en aldus de ruimte voor grote volatiliteit van dergelijke deposito’s beperken.

(4)

De Raad van bestuur stelde de belangrijkste beleidsrente vast op de kortetermijnrente voor de euro (EURSTR) minus een spread. Teneinde de effectiviteit van de monetairbeleidstransmissie te behouden en tegelijkertijd het risico van abrupte stromen naar of uit de geldmarkten tot een minimum te beperken en een eenvoudig en consistent vergoedingskader mogelijk te maken met zeer weinig uitzonderingen, is de spread is gemakkelijk aanpasbaar wanneer de marktomstandigheden wijzigen. De Raad van bestuur heeft de spread vastgesteld en zal deze zo nodig aanpassen om de doelstellingen van het vergoedingsbeleid te verwezenlijken en negatieve effecten op de uitvoering van het monetaire beleid of de marktwerking te voorkomen. De spread is momenteel vastgesteld op 20 basispunten.

(5)

De Raad van bestuur heeft bepaald dat bepaalde afwijkingen van of uitzonderingen op de belangrijkste beleidsrente noodzakelijk zijn. Het plafondconcept dient van toepassing te blijven op de rentevergoeding op overheidsdeposito’s en bepaalde andere niet-monetairebeleidsdeposito’s, teneinde NCB’s in staat te stellen dergelijke deposito’s in voorkomend geval tegen een lager tarief dan het plafond te vergoeden, rekening houdend met landspecifieke omstandigheden zoals die op de markt voor retrocessietransacties. In het geval van garantiefondsen die worden aangehouden door financiëlemarktinfrastructuren van de Europese Economische Ruimte (EER) zoals betalingssystemen, centrale wederpartijen en centrale effectenbewaarinstellingen, alsook voor in TARGET aangehouden voorgefinancierde rekeningen, moet gezien het belang van deze aangehouden tegoeden voor de soepele werking van betalingssystemen en de financiële stabiliteit een lagere spread dan 20 basispunten gelden, die aanvankelijk wordt vastgesteld op nul. Gelden die in verband met financiële bijstand tijdelijk bij de NCB’s of de ECB moeten worden gedeponeerd, dienen vrijgesteld te blijven van negatieve rentetarieven.

(6)

De Raad van bestuur heeft het ook noodzakelijk geacht te bepalen dat in bepaalde omstandigheden gedetailleerde informatie over niet-monetairebeleidsdeposito’s door de ECB bij de NCB’s kan worden opgevraagd en binnen de ECB en het Eurosysteem kan worden gedeeld op een strikte “need-to-know”-basis wanneer de ECB per geval oordeelt dat deze informatie noodzakelijk is om het Eurosysteem in staat te stellen het mogelijke effect van deze deposito’s op de uitvoering van het monetaire beleid te beoordelen.

(7)

Teneinde deze doelstellingen te verwezenlijken en de NCB’s voldoende tijd te gunnen om zich voor te bereiden op de toepassing van het nieuwe rentevergoedingsbeleid voor niet-monetairebeleidsdeposito’s, dient dit besluit met ingang van 1 december 2024 te worden toegepast,

1)

“deposito”: een creditsaldo in euro of een andere valuta resulterende uit fondsen die worden aangehouden op een rekening bij een NCB of de ECB of uit tijdelijke situaties die voortvloeien uit andere door een NCB of de ECB verleende diensten, welke aanleiding geven tot een op de balans van die NCB of de ECB geregistreerde verplichting, en welke die NCB of de ECB overeenkomstig de toepasselijke contractuele of wettelijke voorwaarden moet terugbetalen, met inbegrip van girale deposito’s en termijndeposito’s;

2)

“EURSTR”: de kortetermijnrente voor de euro als gedefinieerd in artikel 2, punt 2, van Richtsnoer (EU) 2019/1265 van de Europese Centrale Bank (ECB/2019/19) (5) en gepubliceerd door de ECB;

3)

“EURSTR OIS”: een overnight index swap (OIS) als gedefinieerd in artikel 1, punt 25, van Verordening (EU) nr. 1333/2014 van de Europese Centrale Bank (ECB/2014/48) (6), voor zover periodieke variabele rentebetalingen verwijzen naar EURSTR als de daggeldindexrente;

4)

“niet-monetairebeleidsdeposito’s”: deposito’s die niet worden uitgevoerd om het gemeenschappelijk monetair beleid uit te voeren zoals besloten door de Raad van bestuur en die binnen het toepassingsgebied van een van de volgende rechtshandelingen vallen: