Beschikking van het Hof (Negende kamer) van 5 mei 2021 –
OCMW van Luik

(Zaak C‑641/20) ( 1 )

„Prejudiciële verwijzing – Ruimte van vrijheid, veiligheid en recht – Richtlijn 2008/115/EG – Terugkeer van illegaal verblijvende derdelanders – Terugkeerbesluit – Beroep in rechte – Voorlopig verblijfsrecht en recht op sociale bijstand gedurende de periode waarin het beroep aanhangig is”

Dictum

De artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 over gemeenschappelijke normen en procedures in de lidstaten voor de terugkeer van onderdanen van derde landen die illegaal op hun grondgebied verblijven, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en artikel 14, lid 1, onder b), van deze richtlijn moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale regeling waarbij niet van rechtswege schorsende werking wordt verleend aan een door een derdelander ingesteld beroep tegen een terugkeerbesluit in de zin van artikel 3, punt 4, van die richtlijn, dat tegen hem is uitgevaardigd na intrekking van zijn vluchtelingenstatus door de bevoegde autoriteit overeenkomstig artikel 11 van richtlijn 2011/95/EU van het Europees Parlement en de Raad van 13 december 2011 inzake normen voor de erkenning van onderdanen van derde landen of staatlozen als personen die internationale bescherming genieten, voor een uniforme status voor vluchtelingen of voor personen die in aanmerking komen voor subsidiaire bescherming, en voor de inhoud van de verleende bescherming, en waarbij bijgevolg aan de betrokken derdelander geen recht wordt toegekend op voorlopig verblijf of voorziening in zijn elementaire levensbehoeften totdat op het beroep is beslist, in het uitzonderlijke geval waarin die derdelander aan een zware ziekte lijdt en ten gevolge van de tenuitvoerlegging van dat besluit zou kunnen worden blootgesteld aan een reëel risico op een ernstige en onomkeerbare verslechtering van zijn gezondheidstoestand. In dit verband moet de nationale rechter die uitspraak dient te doen in een geding waarvan de uitkomst afhangt van een eventuele schorsing van de gevolgen van het terugkeerbesluit, oordelen dat het tegen dit besluit ingestelde beroep van rechtswege schorsende werking heeft voor zover het een niet kennelijk ongegrond middel bevat dat ertoe strekt aan te tonen dat de tenuitvoerlegging van dat besluit de betrokken derdelander zou blootstellen aan een reëel risico op een ernstige en onomkeerbare verslechtering van zijn gezondheidstoestand.

( 1 ) PB C 44 van 8.2.2021.