Gevoegde zaken C‑142/17 en C‑143/17

Manuela Maturi e.a.

tegen

Fondazione Teatro dell’Opera di Roma,

Fondazione Teatro dell’Opera di Roma

tegen

Manuela Maturi e.a.

en

Catia Passeri

tegen

Fondazione Teatro dell’Opera di Roma

(verzoeken om een prejudiciële beslissing, ingediend door de Corte suprema di cassazione)

„Prejudiciële verwijzing – Artikel 99 van het Reglement voor de procesvoering van het Hof – Sociale politiek – Gelijke behandeling van mannen en vrouwen in arbeid en beroep – Richtlijn 2006/54/EG – Nationale regeling die voorziet in de tijdelijke mogelijkheid voor werknemers-artiesten die de pensioenleeftijd hebben bereikt, om in dienst te blijven tot aan de leeftijd die voordien als pensioengerechtigde leeftijd gold, te weten 47 jaar voor vrouwen en 52 jaar voor mannen”

Samenvatting – Beschikking van het Hof (Tiende kamer) van 7 februari 2018

Sociale politiek – Mannelijke en vrouwelijke werknemers – Toegang tot het arbeidsproces en arbeidsvoorwaarden – Gelijke behandeling – Richtlijn 2006/54 – Nationale regeling die voor werknemers-artiesten die de pensioenleeftijd hebben bereikt, voorziet in de tijdelijke mogelijkheid om in dienst te blijven tot aan de leeftijd die in de voorheen geldende regeling voor het recht op pensioen was bepaald – Vaststelling van verschillende leeftijdsgrenzen, naargelang het geslacht, voor het recht op dat pensioen – Rechtstreekse discriminatie op grond van geslacht – Ontoelaatbaarheid

[Richtlijn 2006/54 van het Europees Parlement en de Raad, art. 2, lid 1, b) en 14, lid 1, c)]

Artikel 14, lid 1, onder c), van richtlijn 2006/54/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 juli 2006 betreffende de toepassing van het beginsel van gelijke kansen en gelijke behandeling van mannen en vrouwen in arbeid en beroep moet aldus worden uitgelegd dat een nationale regeling als die in artikel 3, lid 7, van voorlopig wetsbesluit nr. 64/2010, omgezet in wet nr. 100 van 29 juni 2010, in de versie die van kracht was op datum van de feiten in het hoofdgeding, krachtens welke werknemers die als ballerina of danser in dienst zijn en de pensioenleeftijd hebben bereikt die deze regeling zowel voor vrouwen als voor mannen vaststelt op 45 jaar, tijdens een overgangsperiode van twee jaar de mogelijkheid hebben een optie uit te oefenen op grond waarvan zij in dienst kunnen blijven tot aan de uiterste leeftijd die in de voorheen geldende regeling voor het in dienst blijven was bepaald, te weten 47 jaar voor vrouwen en 52 jaar voor mannen, een door die richtlijn verboden rechtstreekse discriminatie op grond van geslacht vormt.

In dat verband zij eraan herinnerd dat richtlijn 2006/54 een onderscheid maakt tussen, enerzijds, rechtstreekse discriminatie op grond van geslacht en, anderzijds, zogenoemde „indirecte” discriminatie, in die zin dat de eerste vorm van discriminatie niet door een legitiem doel kan worden gerechtvaardigd. Krachtens artikel 2, lid 1, onder b), van die richtlijn kunnen de bepalingen, maatstaven of handelwijzen die indirecte discriminatie kunnen opleveren, evenwel ontsnappen aan de kwalificatie discriminatie, mits zij „objectief word[en] gerechtvaardigd door een legitiem doel en de middelen voor het bereiken van dat doel passend en noodzakelijk zijn” (arrest van 18 november 2010, Kleist,C‑356/09, EU:C:2010:703, punt 41).

Een verschil in behandeling als aan de orde in de hoofdgedingen kan daarom niet worden gerechtvaardigd door de bedoeling om de betrokken werknemers niet te confronteren met een onverwachte wijziging in restrictieve zin van de oude regeling inzake het in dienst blijven.

(zie punten 38‑40 en dictum)