1. 

Bescherming van de consument–Oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten–Richtlijn 93/13–Werkingssfeer–Bedingen die het eigenlijke voorwerp van de overeenkomst bepalen of die betrekking hebben op de prijs of de vergoeding en op de als tegenprestatie te leveren goederen of te verrichten diensten–Beding dat is opgenomen in een leningsovereenkomst in vreemde valuta krachtens hetwelk de consument de lening in dezelfde valuta moet terugbetalen–Daaronder begrepen–Voorwaarden–Verplichting om te voldoen aan de vereisten van begrijpelijkheid en transparantie–Omvang

(Richtlijn 93/13 van de Raad, art. 4, lid 2, en 5)

(zie punt 35, dictum 1)

2. 

Bescherming van de consument–Oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten–Richtlijn 93/13–Vaststelling dat een beding oneerlijk is–Draagwijdte–Nationale regeling op grond waarvan de nationale rechter die de nietigheid van een oneerlijk beding vaststelt, dit beding kan vervangen door een nationaal voorschrift van aanvullend recht–Toelaatbaarheid

(Richtlijn 93/13 van de Raad, art. 6, lid 1)

(zie punten 40, 41, dictum 2)

1) 

Artikel 4, lid 2, en artikel 5 van richtlijn 93/13/EEG van de Raad van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten moeten aldus worden uitgelegd dat bedingen van een leningsovereenkomst die in een lidstaat tussen een consument en een bank is gesloten, voldoen aan het vereiste dat contractuele bedingen duidelijk en begrijpelijk moeten zijn opgesteld in de zin van die bepalingen, wanneer zij het bedrag dat de consument in handen zal krijgen, dat is uitgedrukt in vreemde valuta – de rekenmunt, die is vastgelegd ten opzichte van de betaalmunt –, duidelijk vermelden. Aangezien dat bedrag wordt bepaald op basis van de wisselkoers die geldt op de dag van uitbetaling van de lening, houdt dat vereiste in dat de methoden voor berekening van het concreet geleende bedrag en de toepasselijke wisselkoers transparant moeten zijn, zodat een gemiddelde consument, dat wil zeggen een normaal geïnformeerde en redelijk omzichtige en oplettende consument, de financiële gevolgen van die overeenkomst, waaronder met name de totale kostprijs van zijn lening, op basis van nauwkeurige en duidelijke criteria kan ramen.

2) 

Artikel 6, lid 1, van richtlijn 93/13 moet aldus worden uitgelegd dat het zich er niet tegen verzet dat een nationale rechterlijke instantie een leningsovereenkomst tussen een consument en een bank in haar geheel ongeldig verklaart wanneer zij heeft vastgesteld dat bepaalde bedingen daarvan, zoals die welke in het hoofdgeding aan de orde zijn, oneerlijk zijn en de overeenkomst na schrapping daarvan niet kan voortbestaan.