Zaak C‑153/17

Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

tegen

Volkswagen Financial Services (UK) Ltd

(verzoek om een prejudiciële beslissing, ingediend door de Supreme Court of the United Kingdom)

„Prejudiciële verwijzing – Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (btw) – Richtlijn 2006/112/EG – Artikelen 168 en 173 – Aftrek van voorbelasting – Leasetransacties inzake voertuigen – Goederen en diensten die zowel worden gebruikt voor belastbare als voor vrijgestelde handelingen – Ontstaan en omvang van het recht op aftrek – Aftrekbaar gedeelte”

Samenvatting – Arrest van het Hof (Zesde kamer) van 18 oktober 2018

1. Harmonisatie van de belastingwetgeving – Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde – Goederenleveringen – Dienstverrichtingen – Handelingen die uit verschillende elementen bestaan – Leaseactiviteiten – Leasing van voertuigen – Verstrekking van financiering en terbeschikkingstelling van voertuigen – Onderscheiden handelingen – Verlening van en bemiddeling inzake kredieten – Begrip – Uitstel van betaling van de koopprijs tegen betaling van rente – Voorwaarde

   [Richtlijn 2006/112 van de Raad, art. 1, lid 2, tweede alinea, en 135, lid 1, b)]

2. Harmonisatie van de belastingwetgeving – Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde – Aftrek van de voorbelasting – Goederen en diensten, gebruikt zowel voor handelingen waarvoor recht op aftrek bestaat, als voor handelingen waarvoor geen recht op aftrek bestaat – Leaseactiviteiten – Leasing van voertuigen – Bestanddelen van de prijs van de handeling – Begrip – Algemene kosten die betrekking hebben op zowel de belastbare als de vrijgestelde delen van de handeling en worden doorberekend in het bedrag dat voor het vrijgestelde deel is verschuldigd – Daaronder begrepen – Aftrek pro rata – Berekening – Andere verdeelsleutel dan omzetverhouding – Berekeningsmethode die geen nauwkeuriger toerekening van de kosten kan waarborgen dan die welke voortvloeit uit een verdeling op basis van de omzet – Ontoelaatbaarheid

   [Richtlijn 2006/112 van de Raad, art. 168 en 173, lid 2, c)]

1.  Zie de tekst van de beslissing.

   (zie punten 29‑31, 33, 35, 36)

2.  Artikel 168 en artikel 173, lid 2, onder c), van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde moeten aldus worden uitgelegd dat zelfs wanneer de algemene kosten betreffende leasetransacties inzake roerende goederen, als die aan de orde in het hoofdgeding, niet worden doorberekend in het bedrag dat door de klant is verschuldigd voor de terbeschikkingstelling van het betrokken goed – dit is het belastbare deel van de transactie – maar in het rentebedrag dat is verschuldigd op grond van het „financieringsgedeelte” van de transactie – dit is het vrijgestelde deel daarvan –, deze algemene kosten voor de toepassing van de belasting over de toegevoegde waarde (btw) toch moeten worden beschouwd als een bestanddeel van de prijs van deze terbeschikkingstelling, en voorts dat de lidstaten geen toerekeningsmethode mogen toepassen die geen rekening houdt met de oorspronkelijke waarde van het betrokken goed bij de levering ervan, daar deze methode geen nauwkeuriger toerekening kan waarborgen dan die welke voortvloeit uit de toepassing van de verdeelsleutel op basis van de omzet.

   Een lidstaat die de belastingplichtige toestaat of ertoe verplichten de aftrek toe te passen volgens het gebruik van de goederen en diensten of van een deel daarvan, moet dus erop toezien dat de wijze van berekening van het recht op aftrek het mogelijk maakt dat het deel van de btw dat ziet op verrichtingen waarvoor recht op aftrek bestaat, zo nauwkeurig mogelijk wordt bepaald. Het aan het gemeenschappelijke btw-stelsel inherente neutraliteitsbeginsel vereist immers dat de wijze van berekening van de aftrek objectief weergeeft welk deel van de uitgaven voor de verwerving van goederen en diensten voor gemengd gebruik werkelijk toe te rekenen is aan verrichtingen waarvoor recht op aftrek bestaat (zie in die zin arrest van 10 juli 2014, Banco Mais,C‑183/13, EU:C:2014:2056, punten 30 en 31).

   Dienaangaande heeft het Hof echter gepreciseerd dat de gekozen methode niet per se de meest nauwkeurige moet zijn, maar dat zij, zoals uit punt 51 van het onderhavige arrest volgt, een nauwkeuriger resultaat moet kunnen waarborgen dan het resultaat dat voortvloeit uit de toepassing van de verdeelsleutel volgens de omzet (zie in die zin arrest van 9 juni 2016, Wolfgang und Dr. Wilfried Rey Grundstücksgemeinschaft,C‑332/14, EU:C:2016:417, punt 33).

   Gelet op het in punt 39 van het onderhavige arrest uitdrukkelijk vermelde fundamentele karakter van het recht op aftrek, kan met name niet worden aangenomen dat methoden voor de berekening van de aftrek die geen rekening houden met de omstandigheid dat de algemene kosten ten dele daadwerkelijk en in niet onbelangrijke mate betrekking hebben op handelingen die recht op aftrek geven, objectief weergeven welk deel van de uitgaven voor de verwerving van goederen en diensten voor gemengd gebruik werkelijk toe te rekenen is aan deze verrichtingen. Dergelijke methoden kunnen derhalve geen nauwkeuriger omslag waarborgen dan die welke voortvloeit uit de toepassing van de verdeelsleutel volgens de omzet.

   (zie punten 52, 53, 57, 59 en dictum)