Zaak C‑251/14

György Balázs

tegen

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Dél-alföldi Regionális Vám- és Pénzügyőri Főigazgatósága

(verzoek om een prejudiciële beslissing, ingediend door de Kecskeméti Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság)

„Prejudiciële verwijzing — Harmonisatie van de wetgevingen — Kwaliteit van dieselbrandstoffen — Nationale technische specificatie waarbij hogere kwaliteitsvoorwaarden worden opgelegd dan in het recht van de Unie”

Samenvatting – Arrest van het Hof (Eerste kamer) van 15 oktober 2015

1. Prejudiciële vragen — Ontvankelijkheid — Grenzen — Kennelijk irrelevante vragen en hypothetische vragen gesteld in een context waarin een nuttig antwoord is uitgesloten

   (Art. 267 VWEU)

2. Harmonisatie van de wetgevingen — Brandstoffen — Richtlijn 98/70 — Invoering van een nationale technische specificatie waarbij aanvullende kwaliteitsvoorwaarden worden opgelegd — Doelstelling bescherming van de consument — Toelaatbaarheid

   (Richtlijn 98/70 van het Europees Parlement en de Raad, zoals gewijzigd bij verordening nr. 1882/2003, art. 4, lid 1, en 5)

3. Harmonisatie van de wetgevingen — Informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften en regels betreffende de diensten van de informatiemaatschappij — Richtlijn 98/34 — Verplichte kennisgeving — Omvang

   (Art. 34 VWEU en 36 VWEU; richtlijn 98/34 van het Europees Parlement en de Raad, zoals gewijzigd bij richtlijn 2006/96, art. 8)

4. Harmonisatie van de wetgevingen — Informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften en regels betreffende de diensten van de informatiemaatschappij — Richtlijn 98/34 — Norm — Begrip — Nationale norm die overeenstemt met een Europese norm — Daaronder begrepen — Verplichting om de nationale norm ter beschikking te stellen in de officiële taal van de betrokken lidstaat — Geen

   (Richtlijn 98/34 van het Europees Parlement en de Raad, zoals gewijzigd bij richtlijn 2006/96, art. 1, punten 6 en 11, en 8, lid 1)

1.  Zie de tekst van de beslissing.

   (cf. punt 26)

2.  De artikelen 4, lid 1, en 5 van richtlijn 98/70 betreffende de kwaliteit van benzine en van dieselbrandstof, zoals gewijzigd bij verordening nr. 1882/2003, moeten aldus worden uitgelegd dat zij er zich niet tegen verzetten dat een lidstaat in zijn nationaal recht, naast de in deze richtlijn opgenomen vereisten, aanvullende kwaliteitsvoorwaarden vaststelt voor het in de handel brengen van dieselbrandstoffen, zoals die betreffende een specificatie voor het vlampunt van dieselbrandstof, aangezien dit geen technische specificatie voor dieselbrandstoffen betreft die betrekking heeft op de bescherming van de gezondheid en het milieu in de zin van deze richtlijn.

   Richtlijn 98/70 heeft immers niet tot doel alle kwaliteitsvoorwaarden of technische specificaties te harmoniseren die van toepassing kunnen zijn op de betrokken brandstoffen, en de lidstaten aldus te verbieden om dienaangaande beperkingen of afwijkingen vast te stellen, maar ziet enkel op de technische specificaties die een impact hebben op het milieu in de zin van die richtlijn, namelijk de specificaties waaraan gezondheids- en milieuoverwegingen ten grondslag liggen. Wat de specificatie betreffende het vlampunt van dieselbrandstoffen betreft, staat vast dat deze specificatie er in hoofdzaak toe strekt de veiligheid van dieselbrandstof als product te waarborgen, en tevens van belang is voor het functioneren en de bescherming van de motoren van motorvoertuigen. Op die manier draagt de bepaling van het vlampunt ook bij aan de bescherming van de consumenten tegen schade aan hun voertuigen.

   (cf. punten 38, 39, 44, dictum 1)

3.  Voor zover een technische specificatie niet onder de harmonisatie van het recht van de Unie valt, mag een lidstaat het op zijn grondgebied in de handel brengen van een product waarvoor geen geharmoniseerde of op Unieniveau erkende technische specificaties gelden, alleen onderwerpen aan eisen die in overeenstemming zijn met de uit het Verdrag voortvloeiende verplichtingen, met name met het in de artikelen 34 VWEU en 36 VWEU genoemde beginsel van het vrije verkeer van goederen. Volgens artikel 8 van richtlijn 98/34 betreffende een informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften en regels betreffende de diensten van de informatiemaatschappij, zoals gewijzigd bij richtlijn 2006/96, zijn de lidstaten dienaangaande verplicht, teneinde een preventieve toetsing aan de bepalingen inzake het vrije verkeer van goederen mogelijk te maken, inzonderheid met betrekking tot de rechtvaardiging van belemmeringen die in dit verband in het leven kunnen worden geroepen, ontwerpen van voorschriften waarmee technische specificaties bindend worden gemaakt, voorafgaand aan de inwerkingtreding ervan aan de Commissie mee te delen.

   (cf. punten 42, 43)

4.  Artikel 1, punten 6 en 11, van richtlijn 98/34 betreffende een informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften en regels betreffende de diensten van de informatiemaatschappij, zoals gewijzigd bij richtlijn 2006/96, moet aldus worden uitgelegd dat het zich niet ertegen verzet dat een lidstaat een nationale norm bindend verklaart die een benedengrens vaststelt voor het vlampunt van dieselbrandstof en die ertoe strekt een Europese norm uit te voeren. Uit de bewoordingen van artikel 8, lid 1, eerste alinea, van richtlijn 98/34 vloeit immers voort dat een Europese of internationale norm bindend kan worden doordat een lidstaat deze norm opneemt in een technisch voorschrift, dat per definitie bindend is. Er is geen reden om ervan uit te gaan dat dit anders zou zijn voor een nationale norm, vooral als deze norm overeenstemt met een Europese norm.

   Bij gebreke van aanwijzingen daartoe in richtlijn 98/34 kan uit artikel 1, punt 6, ervan bovendien niet worden afgeleid dat er sprake is van een eis waarbij de verplichting wordt opgelegd om een norm in de zin van deze bepaling, die beschikbaar is in het Engels, ter beschikking te stellen in de officiële taal van de betrokken lidstaat. Artikel 1, punt 6, van richtlijn 98/34 moet dienaangaande aldus worden uitgelegd dat het niet verlangt dat een norm in de zin van die bepaling beschikbaar wordt gesteld in de officiële taal van de betrokken lidstaat.

   (cf. punten 45, 48, 49, 53, 54, dictum 2 en 3)