Trefwoorden
Samenvatting

Trefwoorden

1. Vrij verrichten van diensten – Televisieomroepactiviteiten – Richtlijn 89/552 – Werkingssfeer – Begrip televisiereclame – Indirecte televisiereclame die ontstaat doordat bij doorgifte van sportevenementen die op grondgebied van andere lidstaten plaatsvinden, reclameborden op scherm te zien zijn – Daarvan uitgesloten

(Richtlijn 89/552, art. 1, sub b, 2, lid 2, 10 en 11)

2. Vrij verrichten van diensten – Beperkingen – Verbod op reclame voor alcoholhoudende dranken tijdens televisie-uitzending van sportevenementen – Rechtvaardiging uit hoofde van bescherming van volksgezondheid

[EG-Verdrag, art. 56, lid 1, en 59 (thans, na wijziging, artikel 46, lid 1, EG en 49 EG)]

Samenvatting

1. Artikel 2, lid 2, eerste alinea, eerste volzin, van richtlijn 89/552 betreffende de coördinatie van bepaalde wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen in de lidstaten inzake de uitoefening van televisieomroepactiviteiten, dat de lidstaten verplicht de vrijheid van ontvangst te waarborgen en hun verbiedt de doorgifte op hun grondgebied van televisie-uitzendingen uit andere lidstaten te belemmeren om redenen die binnen de door deze richtlijn gecoördineerde gebieden vallen, verzet zich niet ertegen dat een lidstaat verbiedt dat op televisie reclame voor in deze lidstaat verhandelde alcoholhoudende dranken wordt gemaakt in de vorm van indirecte televisiereclame die ontstaat doordat op het scherm reclameborden te zien zijn bij de doorgifte van binationale sportevenementen die in andere lidstaten plaatsvinden.

Dergelijke indirecte televisiereclame kan immers niet worden aangemerkt als „televisiereclame” in de zin van de artikelen 1, sub b, 10 en 11 van deze richtlijn, aangezien ze geen individualiseerbare televisieboodschap met het oog op de bevordering van de levering van goederen of diensten vormt.

(cf. punten 27, 29, dictum 1)

2. Artikel 59 EG-Verdrag (thans, na wijziging, artikel 49 EG) verzet zich niet ertegen dat een lidstaat verbiedt dat op televisie reclame voor in deze lidstaat verhandelde alcoholhoudende dranken wordt gemaakt in de vorm van indirecte televisiereclame die ontstaat doordat op het scherm reclameborden te zien zijn bij de doorgifte van binationale sportevenementen die in andere lidstaten plaatsvinden.

Een dergelijke televisiereclameregeling vormt een beperking van het vrij verrichten van diensten in de zin van artikel 59 van het Verdrag; zij beperkt immers het vrij verrichten van reclamediensten, doordat de eigenaars van reclameborden reclame voor alcoholhoudende dranken preventief moeten weigeren ingeval de mogelijkheid bestaat dat het sportevenement in de betrokken lidstaat wordt uitgezonden. Bovendien belet deze regeling het verrichten van diensten bestaande in de uitzending van televisieprogramma’s, aangezien de zenders van deze staat de doorgifte van sportevenementen tijdens welke borden met reclame voor in deze staat verhandelde alcoholhoudende dranken te zien zullen zijn, moeten weigeren, en de organisatoren van sportevenementen die in het buitenland plaatsvinden, de doorgifterechten niet aan deze zenders kunnen verkopen ingeval de mogelijkheid bestaat dat tijdens de uitzending van de televisieprogramma’s over dergelijke evenementen indirecte televisiereclame voor dergelijke alcoholhoudende dranken te zien is.

Een dergelijke televisiereclameregeling streeft echter een met de bescherming van de volksgezondheid verband houdende doelstelling in de zin van artikel 56, lid 1, van het Verdrag (thans, na wijziging, artikel 46, lid 1, EG) na, aangezien maatregelen die de mogelijkheden van reclame voor alcoholhoudende dranken beperken om het alcoholisme te bestrijden, in overeenstemming zijn met het streven de volksgezondheid te beschermen.

Bovendien is een dergelijke regeling geschikt om deze doelstelling te verwezenlijken en gaat ze niet verder dan nodig is voor het bereiken van dat doel. Deze regeling beperkt immers het aantal situaties waarin borden met reclame voor alcoholhoudende dranken op televisie te zien zijn, en daardoor kan de verspreiding van dergelijke berichten worden beperkt, met als gevolg dat de televisiekijkers minder stimulansen tot het verbruik van alcoholhoudende dranken krijgen.

(cf. punten 35, 37‑38, 41, dictum 2)