Trefwoorden
Samenvatting

Trefwoorden

Gemeenschapsrecht – Rechtstreekse werking – Nationale heffingen die onverenigbaar zijn met gemeenschapsrecht – Terugbetaling – Modaliteiten – Toepassing van nationaal recht – Voorwaarden – Eerbiediging van beginselen van gelijkwaardigheid en doeltreffendheid – Vervaltermijn van 90 dagen – Toelaatbaarheid

Samenvatting

Bij ontstentenis van een gemeenschapsregeling inzake de terugbetaling van ten onrechte geïnde nationale heffingen is het een aangelegenheid van het nationale recht van elke lidstaat om de bevoegde rechter aan te wijzen en de procesregels te geven voor rechtsvorderingen die ertoe strekken, de rechten te beschermen die de justitiabelen aan het gemeenschapsrecht ontlenen, mits die regels niet ongunstiger zijn dan die welke voor soortgelijke nationale vorderingen gelden (gelijkwaardigheidsbeginsel), en zij de uitoefening van de door het gemeenschapsrecht verleende rechten in de praktijk niet onmogelijk of uiterst moeilijk maken (doeltreffendheidsbeginsel).

Wat het doeltreffendheidsbeginsel betreft, is het met het gemeenschapsrecht verenigbaar dat in het belang van de rechtszekerheid, waarin zowel de contribuabele als de administratie bescherming vindt, redelijke beroepstermijnen worden vastgesteld die gelden op straffe van verval van recht.  In dit verband komt een nationale vervaltermijn van 90 dagen vanaf het einde van de termijn van vrijwillige betaling van de heffing redelijk voor, voorzover hij lang genoeg is om de contribuabele in staat te stellen met kennis van zaken het besluit te nemen een beroep tot nietigverklaring in te stellen en alle daarvoor noodzakelijke feitelijke en juridische elementen te verzamelen.

Hieruit volgt dat het gemeenschapsrechtelijke doeltreffendheidsbeginsel zich er niet tegen verzet dat met betrekking tot een vordering tot terugbetaling van een in strijd met het gemeenschapsrecht geïnde heffing een vervaltermijn van 90 dagen te rekenen vanaf het einde van de termijn voor vrijwillige betaling van deze heffing wordt gesteld.

(cf. punten 17‑18, 21‑22, 26 en dictum)