Tewerkstelling als seizoenarbeider

De Europese Unie (EU) heeft een wet (richtlijn) aangenomen met voorwaarden voor niet-EU-burgers die gedurende een korte periode als seizoenarbeider willen werken in de lidstaten, vaak in de landbouw of het toerisme. De wet omvat rechten die garanderen dat deze werknemers tijdens hun verblijf niet uitgebuit worden.

BESLUIT

Richtlijn 2014/36/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014 betreffende de voorwaarden voor toegang en verblijf van onderdanen van derde landen met het oog op tewerkstelling als seizoenarbeider.

SAMENVATTING

Gezien de vergrijzing van de bevolking en het lage geboortecijfer in Europa erkent het programma van Stockholm dat, terwijl arbeidsmigratie kan helpen de economische groei te stimuleren, er flexibel beleid nodig is om de migratiestromen te beheersen. Daarom zijn de EU-landen een wet overeen gekomen inzake seizoenmigratie.

Toepassingsgebied

De wet is van toepassing op niet-EU-werknemers van wie de hoofdverblijfplaats een niet-EU-land is en die in een EU-land komt om er tijdelijk te werken.

Sectoren

Elk EU-land moet een lijst opstellen met sectoren die afhankelijk zijn van seizoenomstandigheden (bijvoorbeeld zomertoerisme en de oogst van bepaalde gewassen). Ze moeten deze lijst overdragen aan de Europese Commissie.

Toelatingsvoorwaarden

Voor toelating om in de EU te mogen werken, moeten arbeiders ervoor zorgen dat hun vergunningsaanvragen vergezeld gaan van een arbeidsovereenkomst of een bindend werkaanbod, waarin salaris, werktijden en andere voorwaarden zijn vastgelegd. Bewijs van geschikte huisvesting is ook noodzakelijk.

Duur van het verblijf

EU-landen moeten een maximumverblijf voor seizoenarbeiders vaststellen van tussen de vijf en negen maanden in een periode van twaalf maanden.

Eenmaal in de EU mogen arbeiders hun arbeidsovereenkomst verlengen of van werkgever veranderen, mits zij aan de toelatingsvoorwaarden voldoen en er geen redenen voor weigering zijn. Binnen het maximum toegestane verblijf mogen EU-landen arbeiders toestemming geven hun overeenkomst met de zelfde werkgever meer dan een keer te verlengen, en meerdere overeenkomsten te hebben met meer dan één werkgever.

Gelijke behandeling

Seizoenarbeiders hebben het recht op gelijke behandeling als onderdanen van het gastland inzake tewerkstellingsvoorwaarden, zoals de minimumleeftijd om te werken, en arbeidsvoorwaarden (zoals salaris en ontslag, werktijden, verlof en vakantie), alsmede de voorschriften inzake veiligheid en gezondheid. Deze gelijke behandeling is ook van toepassing op takken van sociale zekerheid (uitkeringen gekoppeld aan ziekte, invaliditeit en ouderdom), scholing, advies over seizoenwerk door arbeidsbureaus en andere openbare diensten, met uitzondering van volkshuisvesting.

EU-landen hoeven echter geen gelijke behandeling toe te passen met betrekking tot werkloosheidsuitkeringen en gezinsbijslagen en mogen gelijke behandeling op belastingvoordelen en beroepsopleidingen beperken.

Sancties en misbruikpreventie

EU-landen moeten maatregelen invoeren om eventueel misbruik te voorkomen en sancties opzetten wanneer misbruik zich voordoet. Ze moeten ook een mechanisme in gang zetten om klachten tegen werkgevers te behandelen.

30.06.2014