EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 32002L0092

Verzekeringsbemiddeling: betere consumentenbescherming

Juridische status van het document Deze samenvatting is gearchiveerd en wordt niet meer bijgewerkt. Bekijk de meest recente informatie over 'Verzekeringsdistributie — nieuwe voorschriften voor 2018' .

Verzekeringsbemiddeling: betere consumentenbescherming

 

SAMENVATTING VAN:

Richtlijn 2002/92/EG — Verzekeringsbemiddeling

WAT IS HET DOEL VAN DEZE RICHTLIJN?

  • De verzekeringsbemiddelingsrichtlijn reguleert de verkooppraktijken van alle verzekeringsproducten door agenten en makelaars.
  • De richtlijn heeft betrekking op bepalingen over algemene verzekeringsproducten, zoals motorrijtuigenverzekering, alsmede levensverzekeringspolissen, met inbegrip van die met een beleggingscomponent, bijv. unitlinked verzekeringsproducten*.

KERNPUNTEN

  • Alle personen of bedrijven die een verzekerings- of herverzekeringsbemiddelingsactiviteit* uitoefenen moeten zijn ingeschreven in het EU-land van herkomst op basis van een aantal specifieke minimumvereisten waaronder:
    • het beschikken over passende kennis en bekwaamheid als voorgeschreven door de relevante wetten van het EU-land van herkomst,
    • betrouwbaar zijn,
    • in het bezit van een beroepsaansprakelijkheidsverzekering of een andere vergelijkbare garantie voor aansprakelijkheid wegens beroepsnalatigheid,
    • voldoende financiële mogelijkheden om klanten te beschermen tegen het onvermogen van de verzekeringstussenpersoon om de premie van verzekerden aan verzekeringsondernemingen over te dragen of om het bedrag van de schadevordering of premierestitutie aan verzekerden over te dragen.
  • De EU-landen mogen strengere regels vaststellen, maar alleen voor agenten en makelaars die zijn ingeschreven op hun grondgebied.
  • Op basis van hun inschrijving in het land van herkomst is het verzekerings- of herverzekeringstussenpersonen toegestaan om hun bedrijfsactiviteit in andere EU-landen uit te voeren.
  • Verzekeringstussenpersonen moeten klanten een duidelijke toelichting geven op het advies dat ze geven met betrekking tot welke producten te kopen. Ze moeten de klant nauwkeurig en duidelijk schriftelijk specificeren waarom ze bepaalde producten hebben aanbevolen, in het licht van de individuele behoeften van de klant.
  • EU-landen moeten het publiek gemakkelijk via één loket toegang verschaffen tot gegevens van in de registers ingeschreven verzekerings- en herverzekeringstussenpersonen, de relevante autoriteiten van het EU-land waar deze zijn ingeschreven en de EU-landen waarin zij bedrijfsactiviteiten uitoefenen.
  • De richtlijn moedigt EU-landen aan om passende en doeltreffende alternatieve geschillenbeslechtingsprocedures in te stellen voor buitengerechtelijke verhaalsmogelijkheden voor ontevreden klanten, met name via het FIN-NET-netwerk.

Op 20 januari 2016 hebben het Europees Parlement en de Raad de verzekeringsdistributierichtlijn (Richtlijn (EU) 2016/97) aangenomen, die de verzekeringsbemiddelingsrichtlijn bijwerkt en vervangt. De nieuwe richtlijn heeft betrekking op de gehele distributieketen, met inbegrip van verzekeraars die rechtstreeks aan klanten verkopen (vandaar de nieuwe naam). Deze richtlijn zal bovendien de manier verbeteren waarop verzekeringsproducten worden verkocht, inclusief grotere prijstransparantie en betere informatie voor consumenten.

VANAF WANNEER IS DE RICHTLIJN VAN TOEPASSING?

  • De richtlijn is in werking getreden op 15 januari 2003. EU-landen moesten de richtlijn voor 14 januari 2005 omzetten in hun nationale wetgeving.
  • Richtlijn (EU) 2016/97 betreffende verzekeringsdistributie (herschikking) trad in werking op 22 februari 2016. EU-landen moeten de richtlijn voor 23 februari 2018 omzetten in nationaal recht.

ACHTERGROND

Meer informatie vindt u op de website van de Europese Commissie over verzekeringsbemiddeling.

* KERNBEGRIPPEN

Unitlinked levensverzekeringsproducten: deze geven houders van levensverzekeringspolissen de mogelijkheid om hun geld met dat van andere verzekeringsnemers te combineren in rekeneenheden van een beleggingsfonds. Dit stelt hen in staat om hun beleggingen (als aandelen en obligaties) breder te spreiden dan ze alleen zouden kunnen doen.

Herverzekering: wanneer verzekeraars gedeelten van hun risicoportefeuille overdragen aan andere verzekeraars zodat ze het risico grote bedragen in geval van een claim te moeten betalen, kunnen spreiden.

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Richtlijn 2002/92/EG van het Europees Parlement en de Raad van 9 december 2002 betreffende verzekeringsbemiddeling (PB L 9 van 15.1.2003, blz. 3-10)

De opeenvolgende wijzigingen aan Richtlijn 2002/92/EG zijn opgenomen in de originele tekst. Deze geconsolideerde versie is alleen van documentaire waarde.

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Richtlijn (EU) 2016/97 van het Europees Parlement en de Raad van 20 januari 2016 betreffende verzekeringsdistributie (herschikking) (PB L 26 van 2.2.2016, blz. 19-59)

Laatste bijwerking 24.10.2016

Naar boven