Geldmarktfondsen

 

SAMENVATTING VAN

Verordening (EU) nr. 2017/1131 inzake geldmarktfondsen

WAT IS HET DOEL VAN DE VERORDENING?

In deze verordening worden regels van de Europese Unie (EU) vastgesteld om de veerkracht van geldmarktfondsen (MMF’s)* te vergroten zodat ze beter bestand zijn tegen marktschokken. Dit gebeurt door middel van eenvormige, prudentiële governance- en transparantievoorschriften voor beheerders van MMF’s.

KERNPUNTEN

De wetgeving geldt voor alle MMF’s die in de EU worden beheerd en/of verhandeld. Er zijn drie soorten MMF’s:

• met een variabele intrinsieke waarde (VNAV), die voornamelijk van marktschommelingen afhangen;
• als overheidsschuld met constante intrinsieke waarde (CNAV), die een vaste prijs per aandeel proberen te behouden;
• met een intrinsieke waarde en een lage volatiliteit (LVNAV) —een nieuwe categorie MMF’s die een vaste prijs kunnen bieden onder strikte voorwaarden en hogere liquiditeitsvereisten.

Volgens de richtlijn moeten MMF’s over voldoende liquide middelen beschikken om aan een plotselinge terugtrekking van beleggingen te kunnen voldoen.

• LVNAV’s en CNAV’s moeten ten minste 10 % activa met een looptijd (die dus door de uitgevende instantie moeten worden terugbetaald) van één dag aanhouden en 30 % met een looptijd van één week.
• VNAV’s moeten ten minste 7,5 % activa met een looptijd van één dag en 15 % met een looptijd van één week aanhouden.

Met de verordening worden regels geïntroduceerd inzake portefeuillediversificatie en waardering van activa. Een MMF mag niet meer dan:

• 5 % van zijn activa beleggen in geldmarktinstrumenten van een en dezelfde instantie;
• 10 % van zijn activa beleggen in deposito’s die zijn belegd bij dezelfde kredietinstellingen;
• 17,5 % beleggen in andere MMF’s om circulaire beleggingen te voorkomen.

De verordening stelt:

• een beperking van 15 % op omgekeerde retrocessieovereenkomsten* bij dezelfde tegenpartij;
• specifieke beperkingen op gedekte obligaties.

Zo wordt voorkomen dat MMF’s financiële steun ontvangen van andere instellingen, met name van banken.

Tevens wordt van MMF-beleggingsbeheerders verwacht dat zij:

• zorgvuldige procedures voor kredietkwaliteitsbeoordeling op potentiële beleggingen toepassen;
• op de hoogte zijn van de activiteiten van hun beleggers;
• de relevante autoriteiten de nodige toezichtsinformatie verstrekken.

De Europese Commissie moet de wetgeving uiterlijk op 21 juli 2022 herzien.

Uitvoeringshandelingen en gedelegeerde handelingen

• Uitvoeringsverordening (EU) 2018/708 stelt technische normen vast met betrekking tot de template die beheerders van geldmarktfondsen moeten gebruiken bij het rapporteren aan bevoegde autoriteiten, zoals bepaald in artikel 37 van Verordening (EU) 2017/1131.
• Gedelegeerde Verordening (EU) 2018/990 wijzigt Verordening (EU) 2017/1131 en vult deze aan met betrekking tot eenvoudige, transparante en gestandaardiseerde securitisaties en door activa gedekte schatkistpapieren, vereisten voor activa ontvangen als onderdeel van omgekeerde retrocessieovereenkomsten en kredietkwaliteitsbeoordelingsmethodologieën.
• Gedelegeerde Verordening (EU) 2021/1383 wijzigt Gedelegeerde Verordening (EU) 2018/990 met betrekking tot vereisten voor door MMF’s ontvangen activa als onderdeel van omgekeerde retrocessieovereenkomsten.

VANAF WANNEER IS DE VERORDENING VAN TOEPASSING?

De verordening is vanaf 21 juli 2018 van toepassing, met uitzondering van enkele regels die sinds 20 juli 2017 van toepassing zijn (artikel 11, lid 4, 15, lid 7, 22 en 37, lid 4). Ze is volledig van toepassing op fondsen die hun regels met ingang van 21 januari 2019 moeten wijzigen (artikel 44).

ACHTERGROND

• MMF’s worden voornamelijk gebruikt als alternatief voor bankdeposito’s om gedurende korte tijd overtollige liquide middelen te beleggen. Hiermee kunnen beleggers hun financiële deelnemingen diversifiëren en ze toch op korte termijn terughalen. In de EU beheren de fondsen ongeveer 1 000 miljard EUR aan activa die worden gebruikt om de reële economie te financieren.
• Zoals bleek uit de financiële crisis van 2007/2008, en meer recentelijk in maart 2020, kan marktturbulentie echter een stormloop op de fondsen veroorzaken. Als grote groepen beleggers hun geld beginnen op te nemen, volgen er mogelijk andere beleggers in de EU, wat schadelijk is voor het financiële stelsel.
• De EU-wetgeving volgt hiermee soortgelijke stappen van de G20-groep van geïndustrialiseerde landen en de Raad voor financiële stabiliteit om het toezicht op en de regulering van het schaduwbanksysteem te versterken.
• Zie voor meer informatie:
  • Ontstaansgeschiedenis van Richtlijn (EU) 2017/1131 (Europese Commissie)
  • Geldmarktfondsen in de EU (Raad van de Europese Unie).

KERNBEGRIPPEN

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Verordening (EU) 2017/1131 van het Europees Parlement en van de Raad van 14 juni 2017 inzake geldmarktfondsen (PB L 169 van 30.6.2017, blz. 8–45).

Achtereenvolgende wijzigingen aan Verordening (EU) 2017/1131 werden in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Uitvoeringsverordening (EU) 2018/708 van de Commissie van 17 april 2018 tot vaststelling van technische uitvoeringsnormen wat betreft de ten behoeve van de rapportage aan bevoegde autoriteiten overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) 2017/1131 van het Europees Parlement en de Raad door beheerders van geldmarktfondsen te gebruiken template (PB L 119 van 15.5.2018, blz. 5–28).

Laatste bijwerking 16.11.2021