Vrijstelling van werkgelegenheidssteun

De werkgelegenheidssteun gericht op het scheppen van werkgelegenheid en die op het in dienst nemen van kansarme en gehandicapte personen, zijn vrijgesteld van de aanmeldingsplicht.

BESLUIT

Verordening (EG) nr. 2204/2002 van de Commissie van 12 december 2002 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EG-Verdrag op werkgelegenheidssteun [Zie wijzigingsbesluiten].

SAMENVATTING

Deze verordening betreft twee groepen van werkgelegenheidssteun: de steun voor het scheppen van werkgelegenheid en de steun bij het in dienst nemen van kansarme en gehandicapte personen. Elk ander type werkgelegenheidssteun is niet verboden, maar moet wel vooraf gemeld worden aan de Commissie.

In overeenstemming met artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag, moet de steun vrijgesteld door deze verordening als doel en als gevolg het bevorderen van de werkgelegenheid hebben zonder de handel te beïnvloeden. Toch valt de exportsteun niet onder deze verordening.

Steun toegekend aan ondernemingen afzonderlijk en steun die niet leidt tot een algemene stijging van de werknemers (zoals b.v. steun bestemd voor de omzetting van tijdelijke arbeidsovereenkomsten in overeenkomsten van onbepaalde duur), blijft onderhevig aan de meldplicht vooraf. De ondernemingen die reddings- en herstructureringssteun ontvangen, blijven onderworpen aan de relevante communautaire richtsnoeren.

Deze verordening is van toepassing op alle sectoren met uitzondering van de kolenmijnindustrie (Verordening 1407/2002 van de Raad), de scheepsbouw (verordening 1540/98 van de Raad) en de vervoersector, die onderworpen blijven aan de specifieke bepalingen voor de sector.

Scheppen van werkgelegenheid

Wat de werkgelegenheidssteun bestemd voor het scheppen van werkgelegenheid betreft, bepaalt deze verordening de volgende maxima:

• voor de regio's en sectoren die geen regionale steun ontvangen, mag de bruto-intensiteit van de steunmaatregel niet meer dan respectievelijk 15 en 7,5 % bedragen als maximum voor kleine en middelgrote bedrijven;
• voor de regio's en sectoren die wel regionale steun ontvangen, beantwoorden de maxima aan de aangehaalde maxima op de kaarten voor regionale steun en op de multisectorale hulpregeling betreffende regionale steun. Wat de KMO's betreft, is het maximum opgetrokken met 10 of 15 procentpunten al naar gelang de regio's onder punt c) of punt a) vallen in artikel 87, lid 3. Voor de probleemgebieden zijn deze maxima of in voorkomend geval, de hoogste maxima, voorzien in Verordening 1257/1999, van toepassing.

Voor de toekenning van steun is een maximale duur van twee jaar voorzien op voorwaarde dat de gecreëerde banen:

• een duidelijke toename van het aantal werknemers betekent;
• aangehouden worden voor een minimale duur van drie jaar, of twee jaar in het geval van KMO's;
• de werknemers bevoordelen die nog nooit hebben gewerkt of die werkloos zijn.

Om dit soort steun te kunnen genieten, moet de begunstigde een aanvraag indienen bij de lidstaten.

Indienstneming van kansarme en gehandicapte werknemers

Deze verordening bevat voldoende ruime definities van "kansarme personen" en "gehandicapte personen". De eerste omvat, b.v., alle personen die behoren tot een etnische minderheid, alle migranten en alle werklozen; de tweede omvat alle personen met een fysieke, mentale of psychologische handicap.

Voor de steun om de indienstneming van kansarme en gehandicapte personen te bevorderen, mogen de lidstaten aan de ondernemingen steun bieden die gaat tot 50 % (voor kansarme personen) en tot 60 % (voor gehandicapte personen) van de loonkosten en van de verplichte sociale premies gedurende een periode van een jaar. Bovendien mag ook steun toegekend worden ter compensatie van de gedaalde productiviteit van die personen en ook voor de aanpassing van de lokalen en speciale assistentie.

Cumulatie

De maxima vastgelegd door deze verordening zijn van toepassing ongeacht of de middelen nationale middelen zijn of EU-middelen. Toch kan enkel steun voor kansarme en gehandicapte werkers gecumuleerd worden met andere staatssteun of andere EU-maatregelen, op voorwaarde dat de cumulatie de bruto-intensiteit van 100 % van de loonkosten niet overstijgt.

Transparantie en controle

Om een adequate controle en voldoende transparantie te garanderen, vraagt de Commissie aan de lidstaten om:

• binnen de twintig dagen de inwerkingtreding van een steunregeling te melden die vrijgesteld is krachtens deze verordening aan de hand van een standaardformulier (bijlage I);
• gedetailleerde dossiers bij te houden over de steunregelingen die vrijgesteld zijn door deze verordening;
• jaarlijks een verslag op te stellen over de toepassing van deze verordening (bijlage II).

Bij het vervallen van de geldigheidsduur van deze verordening, zullen de steunregelingen vrijgesteld door deze verordening een aanpassingsperiode van zes maanden krijgen.

Verordening (EG) nr. 2204/2002, die oorspronkelijk zou vervallen na 31 december 2006, is een eerste keer verlengd tot 31 december 2007 bij Verordening (EG) nr. 1040/2006 en een tweede keer tot 30 juni 2008 bij Verordening (EG) nr. 1976/2006.

Context

In het kader van Verordening 994/98 waarbij de Commissie kan besluiten bepaalde categorieën steunmaatregelen vrij te stellen van de aanmeldingsplicht, stelt deze verordening de steun gericht op het scheppen van werkgelegenheid en het in dienstnemen van kansarme en gehandicapte personen daarvan vrij, teneinde de administratieve procedures te vereenvoudigen.

Na de ervaring met de toepassing van de bepalingen inzake werkgelegenheidssteun, stelt deze verordening de werkgelegenheidssteun vrij van de aanmeldingsplicht indien deze bestemd is voor regio's die regionale steun ontvangen of voor kleine en middelgrote ondernemingen (KMO), en niet voor grote ondernemingen.

Deze verordening houdt evenwel ook rekening met de bepalingen uit de richtlijnen inzake regionale steun en Verordening 70/2001 inzake staatssteun aan KMO's.

Laatste wijziging: 22.03.2007