4.8.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/42

(1)

Overeenkomstig artikel 104 van het Verdrag dienen de lidstaten buitensporige overheidstekorten te vermijden.

(2)

Het stabiliteits- en groeipact is gebaseerd op de doelstelling van deugdelijke openbare financiën als middel om de voorwaarden voor prijsstabiliteit en voor een tot werkgelegenheidsschepping leidende sterke duurzame groei te verbeteren.

(3)

De buitensporigtekortprocedure (BTP) van artikel 104 van het Verdrag, die wordt verduidelijkt in Verordening (EG) nr. 1467/97 van de Raad van 7 juli 1997 over de bespoediging en verduidelijking van de tenuitvoerlegging van de procedure bij buitensporige tekorten (1), die deel uitmaakt van het stabiliteits- en groeipact, voorziet in een besluit betreffende het bestaan van een buitensporig tekort. Het aan het Verdrag gehechte protocol betreffende de procedure bij buitensporige tekorten bevat nadere bepalingen betreffende de toepassing van de BTP. Verordening (EG) nr. 3605/93 van de Raad (2) bevat gedetailleerde regels en definities voor de toepassing van de bepalingen van genoemd protocol.

(4)

De hervorming in 2005 van het stabiliteits- en groeipact was bedoeld om de doeltreffendheid en de economische onderbouwing van het pact te versterken en tevens de houdbaarheid van de openbare financiën op lange termijn te waarborgen. Deze hervorming moest ervoor zorgen dat bij alle stappen in de BTP met name de economische en budgettaire achtergrond ten volle in aanmerking werd genomen. Op deze wijze verschaft het stabiliteits- en groeipact een kader dat, met inachtneming van de economische situatie, het overheidsstreven naar een spoedige terugkeer naar solide begrotingssituaties ondersteunt.

(5)

Krachtens artikel 104, lid 5, van het Verdrag moet de Commissie advies uitbrengen aan de Raad indien zij van oordeel is dat er in een lidstaat een buitensporig tekort bestaat of kan ontstaan. Rekening houdend met haar verslag op grond van artikel 104, lid 3, van het Verdrag en gezien het advies van het Economisch en Financieel Comité overeenkomstig artikel 104, lid 4, van het Verdrag is de Commissie tot de conclusie gekomen dat er op Malta een buitensporig tekort bestaat. De Commissie heeft derhalve op 24 juni 2009 een dergelijk advies over Malta aan de Raad uitgebracht (3).

(6)

In artikel 104, lid 6, van het Verdrag wordt bepaald dat de Raad rekening moet houden met de opmerkingen die de betrokken lidstaat eventueel wenst te maken, alvorens, na een algehele evaluatie te hebben gemaakt, te besluiten of er al dan niet een buitensporig tekort bestaat. In het geval van Malta leidt deze algehele evaluatie tot de in deze beschikking opgenomen conclusies.

(7)

Volgens de gegevens die de Maltese autoriteiten in maart 2009 hebben meegedeeld en die daarna door Eurostat zijn gevalideerd, bedroeg het overheidstekort op Malta in 2008 4,7 % van het bbp, waarmee het ruimschoots boven de referentiewaarde van 3 % van het bbp uitkwam. Het tekort ligt niet dicht bij de referentiewaarde van 3 % van het bbp en de overschrijding van de referentiewaarde kan niet worden aangemerkt als uitzonderlijk in de zin van het Verdrag en het stabiliteits- en groeipact. Zij is met name niet het gevolg van een ongewone gebeurtenis of een ernstige economische neergang in 2008 in de zin van het Verdrag en het stabiliteits- en groeipact. De reële bbp-groei bedroeg tussen 2005 en 2007 namelijk meer dan 3 % per jaar en lag daarmee duidelijk boven de potentiële groei. In 2008 vertraagde de economische groei, maar bleef deze met 1,6 % wel in de plus en werd zij, volgens de laatste gegevens, opwaarts bijgesteld tot 2,5 %. Bovendien kan de overschrijding van de referentiewaarde niet als tijdelijk worden beschouwd. Volgens de voorjaarsprognoses 2009 van de Commissie loopt de tekortquote terug, maar blijft deze in de gehele prognoseperiode boven de drempel: 3,6 % van het bbp in 2009 en, bij de gebruikelijke aanname dat het beleid ongewijzigd blijft, 3,2 % van het bbp in 2010. Er is derhalve niet voldaan aan het tekortcriterium van het Verdrag.

(8)

De bruto overheidsschuld ligt sinds 2003 boven de referentiewaarde van 60 % van het bbp en stond in 2008 op 64,1 % van het bbp. Volgens de voorjaarsprognoses 2009 van de Commissie vertoont de overheidsschuld een opwaartse trend en neemt deze toe tot bijna 69 % in 2010. Er kan niet worden gesteld dat de schuldquote in voldoende mate afneemt en de referentiewaarde in een bevredigend tempo benadert in de zin van het Verdrag en het stabiliteits- en groeipact. Er is derhalve niet voldaan aan het schuldcriterium van het Verdrag.

(9)

Overeenkomstig artikel 2, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1467/97 kunnen „relevante factoren” alleen in aanmerking worden genomen bij de stappen die leiden tot de beschikking van de Raad overeenkomstig artikel 104, lid 6, van het Verdrag inzake het al dan niet bestaan van een buitensporig tekort indien volledig is voldaan aan de tweeledige voorwaarde, namelijk dat het tekort dicht bij de referentiewaarde blijft en dat de overschrijding van de referentiewaarde van tijdelijke aard is. In het geval van Malta is niet aan deze tweeledige voorwaarde voldaan. Derhalve wordt in de stappen die tot deze beschikking leiden, geen rekening gehouden met relevante factoren,