21.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 366/32

(1)

Bij schrijven van 22 juni 2005, dat op 27 juni 2005 werd ingeschreven, heeft België bij de Commissie een steunvoornemen aangemeld ten gunste van Ford Genk. De Commissie heeft om aanvullende inlichtingen verzocht bij schrijven van 27 juli 2005, waarop de Belgische autoriteiten hebben geantwoord bij een schrijven dat op 15 september 2005 is gedateerd en ingeschreven.

(2)

Bij schrijven van 9 november 2005 heeft de Commissie België in kennis gesteld van haar besluit de procedure van artikel 88, lid 2, van het Verdrag in te leiden ten aanzien van deze steun. Op 25 november 2005 werd een bijeenkomst met de Belgische autoriteiten gehouden.

(3)

De Belgische autoriteiten hebben bij schrijven van 13 januari 2006, dat op dezelfde dag werd ingeschreven, hun opmerkingen kenbaar gemaakt.

(4)

Het besluit van de Commissie tot inleiding van de procedure is op 25 februari 2006 bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (2). De Commissie heeft de belanghebbenden uitgenodigd hun opmerkingen over de betrokken maatregel te maken, maar heeft geen verdere opmerkingen ontvangen.

(5)

De begunstigde van de steun is Ford-Werke GmbH Fabrieken te Genk (hierna „Ford Genk” genoemd). Ford-Werke GmbH maakt deel uit van de Ford Motor Company. De fabriek werd in 1964 in bedrijf gesteld. Eind 2003 vond — in het kader van een algemene herstructurering van Ford Europe — een aanzienlijke personeelsafvloeiing plaats, waarbij ongeveer 3 000 personeelsleden betrokken waren. Tegelijkertijd maakte de onderneming een investeringsprogramma bekend van ongeveer 700 miljoen EUR, die hoofdzakelijk bestemd was voor een nieuw flexibel fabricagesysteem. Daarbij zou de bestaande productie van het model Mondeo worden aangevuld met de nieuwe versie van het model Galaxy en een derde wagen. Thans telt de fabriek ongeveer 5 000 werknemers. In 2004 werden 207 163 wagens geproduceerd. De Ford-groep is in België ook aanwezig in Gent, met een Volvo-fabriek.

(6)

Volgens de door België verstrekte inlichtingen bedragen de totale subsidiabele kosten van het opleidingsprogramma 33,84 miljoen EUR. Dit bedrag omvat elementen van specifieke opleiding ten bedrage van 25,34 miljoen EUR, terwijl de algemene opleidingsmaatregelen goed zijn voor 8,5 miljoen EUR.

(7)

De subsidiabele kosten en de respectieve bedragen daarvan die in het programma in aanmerking komen, zijn:

(8)

De totale subsidiabele kosten kunnen naar soort uitgaven als volgt worden uitgesplitst:

(9)

De voorgestelde steun bestaat uit een directe subsidie van 12 279 423 EUR aan Ford Genk, voor de periode 2004-2006. Van dit bedrag is 4 677 408 EUR (38 %) steun voor algemene opleiding en 7 602 015 EUR (61 %) steun voor specifieke opleiding. De steun wordt toegekend in de vorm van een ad-hocsubsidie van de Vlaamse Gemeenschap. België heeft de verzekering gegeven, dat de opleidingssteun niet zal worden gecumuleerd met andere steun voor dezelfde kosten.

(10)

De hiervoor genoemde bedragen resulteren in een steunintensiteit van 55 % voor algemene opleiding en 30 % voor specifieke opleiding.

(11)

In haar besluit tot inleiding van de onderzoekprocedure uitte de Commissie twijfel ten aanzien van 1. de interpretatie die de Belgische autoriteiten hebben gegeven aan de reikwijdte van de subsidiabele kosten, en 2. de voorgestelde indeling van bepaalde posten bij algemene of specifieke opleiding.

(12)

Wat de subsidiabele kosten betreft, betwijfelde de Commissie, of een aantal van de door België voorgestelde uitgaven voldoen aan artikel 4, lid 7, van Verordening (EG) nr. 68/2001 van de Commissie van 12 januari 2001 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EG-Verdrag op opleidingssteun (3), en met name de volgende:

(13)

Wat de indeling in „algemene” en „specifieke” opleiding betreft, vreesde de Commissie, dat de Belgische autoriteiten bij bepaalde projectkosten een al te ruime definitie van „algemene opleiding” hebben gehanteerd. De Commissie had in het bijzonder twijfel ten aanzien van de opleidingsonderdelen „consultancykosten” en „off-linepersoneelskosten”. Volgens de Belgische autoriteiten raamde de dienst opleiding van Ford Genk, dat ongeveer 70 % van deze kosten een opleiding van algemene aard betreffen. Deze bewering was evenwel geenszins aangetoond.

(14)

In hun reactie op de inleiding van de formele onderzoekprocedure hebben de Belgische autoriteiten de volgende opmerkingen gemaakt:

(15)

De door België aangemelde maatregel ten gunste van Ford Genk vormt staatssteun in de zin van artikel 87, lid 1, van het Verdrag. De steun wordt verleend in de vorm van een subsidie die door de Staat of uit staatsmiddelen wordt gefinancierd. De maatregel is selectief, omdat hij alleen op Ford Genk van toepassing is. Voorts kan hij de mededinging in de Gemeenschap vervalsen, doordat Ford Genk een voordeel krijgt boven concurrenten die geen steun ontvangen. Ten slotte is er op de automobielmarkt een intensief handelsverkeer tussen de lidstaten, zodat de steun het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig kan beïnvloeden.

(16)

België vraagt de steun goed te keuren op grond van Verordening (EG) nr. 68/2001. De steunmaatregel heeft inderdaad betrekking op een opleidingsprogramma.

(17)

Overeenkomstig artikel 5 van Verordening (EG) nr. 68/2001 geldt de vrijstelling van de in artikel 88, lid 3, van het Verdrag bedoelde aanmeldingsplicht niet, wanneer het bedrag dat voor één enkel opleidingsproject aan één onderneming wordt verleend, meer dan 1 miljoen EUR bedraagt. De Commissie merkt op, dat de voorgenomen steun in deze zaak 12 279 423 EUR bedraagt, dat de steun aan één enkele onderneming wordt uitgekeerd en dat het opleidingsproject één enkel project is. Bijgevolg concludeert de Commissie, dat de aanmeldingsverplichting geldt voor de voorgenomen steun en dat België deze verplichting in acht heeft genomen.

(18)

In overweging (16) van Verordening (EG) nr. 68/2001 wordt uiteengezet waarom dergelijke steun niet van de aanmeldingsverplichting kan worden vrijgesteld: „Er dient te worden bepaald dat, wanneer met steunmaatregelen aanzienlijke bedragen gemoeid zijn, deze maatregelen door de Commissie individueel moeten worden beoordeeld alvorens zij ten uitvoer worden gelegd”.

(19)

De Commissie past bij haar beoordeling van een individuele steunmaatregel waarvoor, wegens de hoogte van het bedrag ervan, de door Verordening (EG) nr. 68/2001 vastgestelde vrijstelling niet geldt en die dus rechtstreeks aan artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag op zijn verenigbaarheid moet worden beoordeeld, dezelfde leidende beginselen toe als bij Verordening (EG) nr. 68/2001. Daar volgens overweging (4) van Verordening (EG) nr. 68/2001 aanmeldingen in het bijzonder moeten worden getoetst aan de in Verordening (EG) nr. 68/2001 vastgestelde criteria, onderzoekt de Commissie vervolgens, of alle in aanmerking komende kosten kunnen worden goedgekeurd. Ook daarbij maakt zij gebruik van haar ruime discretionaire beoordelingsbevoegdheid op grond van artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag. Die maatregelen moeten worden onderzocht om samenhang in de beschikkingspraktijk en een gelijke behandeling te garanderen (4).

(20)

Wanneer de Commissie de betrokken maatregel op zijn verenigbaarheid met de gemeenschappelijke markt beoordeelt, moet daarom worden nagegaan, of de punten waarover zij bij de inleiding van de formele onderzoeksprocedure twijfel heeft geuit, verenigbaar zijn met de gemeenschappelijke markt uit hoofde van Verordening (EG) nr. 68/2001 en artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag, met name ten aanzien van de volgende aspecten:

(21)

De Commissie merkt op, dat in artikel 4, lid 7, van Verordening (EG) nr. 68/2001 wordt bepaald welke kosten in aanmerking komen voor opleidingssteun:

(22)

België heeft een overzicht van de opleidingskosten ingediend waardoor de Commissie kon nagaan wat onder de voorgestelde subsidiabele kosten wordt verstaan. Volgens de door België verstrekte gegevens liggen de personeelskosten van degenen die de opleiding volgen, niet hoger dan het totaal van de overige subsidiabele kosten.

(23)

Op grond van artikel 4, lid 7, onder d), van Verordening (EG) nr. 68/2001 kunnen de kosten van de afschrijving van werktuigen en uitrusting, in de mate waarin deze uitsluitend voor het betrokken opleidingsproject worden gebruikt, in aanmerking komen als subsidiabele kosten. Er wordt geen melding gemaakt van gebouwen als mogelijke subsidiabele kosten. In deze zaak bestaan de opleidingsruimten uit verschillende installaties die zijn opgesteld in met glazen wanden afgebakende ruimten. Deze ruimten worden voor de opleidingsactiviteiten gebruikt. deze ruimten zich bevinden in de fabriekshallen, zijn het geen gebouwen en kunnen zij worden beschouwd als vallend onder de categorie „werktuigen en uitrusting” van Verordening (EG) nr. 68/2001.

(24)

In dit licht bezien, is de Commissie van mening, dat zij in aanmerking komende kosten vormen.

(25)

De Commissie merkt op, dat grote ondernemingen in beginsel meer mogelijkheden hebben om over een eigen opleidingsafdeling te beschikken, en daarom minder geneigd zijn de hulp van externe adviesdiensten in te roepen. Om met artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag verenigbaar te zijn, dient de maatregel ook evenredig te zijn aan de doelstelling en mag hij de mededinging niet vervalsen in een mate die strijdig is met het gemeenschappelijk belang. De Commissie is daarom van mening, dat het voor de categorie van grote ondernemingen discriminerend zou zijn om het voordeel van artikel 4, lid 7, onder e), van Verordening (EG) nr. 68/2001 te weigeren voor de kosten die voortvloeien uit interne opleidingsdiensten. De Commissie aanvaardt deze kosten derhalve als subsidiabele kosten.

(26)

De Commissie past in deze beschikking dezelfde criteria toe als bij andere vergelijkbare zaken die bij haar worden aangemeld.

(27)

De Commissie wijst het argument van de Belgische autoriteiten af, dat de desbetreffende kosten in hun geheel als algemene opleiding moeten worden beschouwd. De Commissie is integendeel van mening dat begeleidings- en adviesdiensten van dezelfde aard zijn (algemeen/specifiek) als de opleidingsactiviteiten waarop zij betrekking hebben. Ter voorkoming van overcompensatie voor de kosten van deze begeleidings- en adviesdiensten, dienen voor de uitgaven van de dienst opleiding in verband met de als „algemeen” of „specifiek” aangemerkte opleidingsactiviteiten, dezelfde maximum steunintensiteiten te gelden als voor de desbetreffende opleidingsactiviteit. In het kader van het volledige opleidingsproject zullen de kosten van de dienst opleiding dus worden gesplitst in „algemene” en „specifieke” opleiding binnen het project. In deze zaak resulteert zulks, op basis van de opleidingsactiviteiten die volgens de Commissie mogen worden gesteund, in een percentage van 57,8 % voor algemene en 42,2 % voor specifieke opleiding.

(28)

Hogere steunintensiteiten zouden resulteren in een onevenredige verstoring van de mededinging. Met name is de Commissie van oordeel, dat de eis dat een onderneming een passende bijdrage aan deze uitgaven levert, bijdraagt tot de doelmatigheid en de haalbaarheid van de maatregel. Daarom is zij van oordeel, dat een hogere steunintensiteit de voorwaarden waaronder het handelsverkeer plaatsvindt, zodanig zou veranderen dat het gemeenschappelijk belang wordt geschaad. Dit onderdeel van de maatregel kan dus niet op grond van artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag verenigbaar worden beschouwd met de gemeenschappelijke markt.

(29)

Bij een beslissing om herstructureringsmaatregelen te nemen, vergelijkt een onderneming de huidige waarde van de verwachte verlaging van de kosten in de toekomst met de kosten van de herstructurering. De kosten voor de opleiding van de werknemers die na de herstructurering een nieuwe functie bekleden, zijn onderdeel van de normale en onontbeerlijke kosten van een herstructurering. Wanneer de onderneming eenmaal heeft besloten een aanzienlijk deel van het personeel te ontslaan, is de tijdelijke opleiding van deze werknemers noodzakelijk om de continuïteit van de productie en de kwaliteit te waarborgen. De onderneming heeft geen andere keuze dan deze opleidingskosten te maken voor het personeel dat blijft, om de expertise te vervangen van het personeel dat zal worden ontslagen. De onderhavige steun zou neerkomen op het subsidiëren van de normale en onontbeerlijke herstructureringskosten van de onderneming, die zij hoe dan ook zou moeten dragen zelfs indien er geen steun zou worden verstrekt. De steun is dus niet noodzakelijk en zal in ieder geval niet tot aanvullende opleiding leiden.

(30)

Voorts geeft overweging (10) van Verordening (EG) nr. 68/2001 de redenen voor staatssteun ten behoeve van opleiding: opleiding heeft over het algemeen positieve externe effecten voor de samenleving als geheel, omdat zij het aanbod van geschoolde arbeidskrachten waaruit andere ondernemingen kunnen putten, verhoogt en het concurrentievermogen van de communautaire industrie verbetert. In deze zaak zal de herstructurering echter resulteren in een inkrimping van de pool van beschikbare geschoolde arbeidskrachten en zij gaat daarom in tegen de uitdrukkelijke doelstelling van Verordening (EG) nr. 68/2001.

(31)

Voorts dient steun, wil hij verenigbaar zijn met artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag, evenredig te zijn aan de doelstelling en mag hij de mededinging niet verstoren in een mate die strijdig is met het gemeenschappelijke belang. Omdat Ford Europe een van de belangrijkste spelers op de communautaire markt voor automobielproductie is, zouden de marktkrachten alleen voldoende moeten zijn om de uit de betrokken herstructurering voortvloeiende opleiding te geven. Staatssteun voor deze opleiding zou dus, om de woorden van overweging (11) van Verordening (EG) nr. 68/2001 te gebruiken, verder gaan dan wat strikt noodzakelijk is voor het bereiken van de, door de marktkrachten alleen niet verwezenlijkbare communautaire doelstelling en zou dus resulteren in een ontoelaatbare verstoring van de mededinging. In dit verband merkt de Commissie met name op dat, niettegenstaande de in het besluit tot inleiding van de procedure geuite twijfel, België niet heeft uiteengezet, waarom de onderneming de opleidingsactiviteiten zonder de steun niet zou hebben ondernomen.

(32)

De Commissie is derhalve van mening, dat deze herstructureringskosten niet voor opleidingssteun in aanmerking kunnen komen.

(33)

Het afgelopen jaar heeft de Commissie toenemend bewijs gekregen, dat sommige automobielproducenten hun productielocaties in de verschillende lidstaten met elkaar laten concurreren met betrekking tot de productie van nieuwe modellen. De automobielproducenten vergelijken de verschillende locaties voor de productie van een nieuw product, om dan te beslissen, welke locatie de productie krijgt toegewezen op basis van de totale operationele kosten, dus niet alleen alle soorten kosten, maar ook alle vormen van overheidssteun, met inbegrip van opleidingssteun. Gezien deze economische realiteit en het daaraan verbonden risico, dat bepaalde opleidingssteun niet bijdraagt tot de doelstelling van gemeenschappelijk belang die in overweging (10) van Verordening (EG) nr. 68/2001 is vastgesteld, doch gewoon verstorende exploitatiesteun vormt, dient de Commissie de noodzaak van de steun grondiger na te gaan „om ervoor te zorgen dat de staatssteun beperkt blijft tot wat strikt noodzakelijk is voor het bereiken van de, door de marktkrachten alleen niet verwezenlijkbare, doelstelling van de Gemeenschap” (overweging (11) van Verordening (EG) nr. 68/2001) (5). Een dergelijke beoordeling is des te meer gerechtvaardigd gelet op de huidige marktsituatie in de automobielindustrie, die door een aanmerkelijke overcapaciteit wordt gekenmerkt.

(34)

In eerdere zaken heeft de Commissie de noodzaak van specifieke opleidingssteun voor opstartkosten niet in detail onderzocht (6). Een en ander staat er evenwel niet aan in de weg, dat zij dit doet, zodra zij vaststelt, dat de economische randvoorwaarden op de betrokken markten zijn veranderd. Het Hof van Justitie heeft in zijn arrest van 30 september 2003 in gevoegde zaken C-57/00 P en C-61/00 P (7), (punt 52) vastgesteld, dat „in ieder geval de uitlegging die de Commissie in het verleden aan artikel 92, lid 2, sub c, [thans artikel 87, lid 2, onder c)] van het Verdrag heeft gegeven, ongeacht de inhoud ervan, geen afbreuk [doet] aan de juistheid — en dus de geldigheid — van de uitlegging die zij in de litigieuze beschikking aan deze bepaling geeft”. Evenzo heeft het Gerecht van eerste aanleg in zijn arrest van 15 juni 2005 in zaak T-171/02 (8) (punt 177) verklaard, dat „de wettigheid van een beschikking van de Commissie waarbij wordt vastgesteld dat een nieuwe steunmaatregel niet beantwoordt aan de toepassingsvoorwaarden voor de uitzondering van artikel 87, lid 3, sub c, EG, immers uitsluitend aan deze bepaling [dient] te worden getoetst, en niet aan een vroegere beschikkingspraktijk van de Commissie, gesteld al dat die vaststaat”.

(35)

De Commissie merkt op, dat in de automobielindustrie het in productie nemen van een nieuw model een normale en regelmatig voorkomende gebeurtenis is, die nodig is om het concurrentievermogen op peil te houden. Om nieuwe modellen te kunnen bouwen, moeten de fabrikanten hun werknemers vertrouwd maken met de nieuwe technieken die daartoe moeten worden ingevoerd. De aan de invoering van een nieuw model verbonden opleidingskosten zijn bijgevolg normale, door de automobielproducenten onder druk van de markt gemaakte kosten. De onderneming zou de betrokken opleidingsactiviteiten dus in ieder geval hebben ondernomen, en dus ook zonder steun. De opleidingssteun lijkt in dit verband niet noodzakelijk. De steun zet de onderneming er niet toe aan, „extra” opleidingsactiviteiten te ontplooien naast die welke reeds onder druk van de marktkrachten worden ondernomen. Hij zou worden gebruikt om exploitatiekosten te dekken die normaal door de onderneming worden gedragen, en zou daardoor mededingingsverstorende exploitatiesteun vormen.

(36)

Bovendien maakt de invoering van één enkel platform in de fabriek van Genk wellicht een efficiëntere productie van nieuwe modellen mogelijk. De onderneming zal dus rechtstreeks haar voordeel doen met dit ene platform. De marktkrachten op zich zijn dus een voldoende krachtige impuls voor de onderneming om deze rationalisering van het fabricageproces door te voeren en de daarbij behorende opleidingsactiviteiten te ondernemen. In dit licht bezien, is de steun dus niet noodzakelijk, omdat hij de normale reorganisatiekosten van een onderneming zou dekken.

(37)

Voorts gelden ook voor de opleiding in verband met de invoering van nieuwe modellen, dezelfde argumenten als in overweging 31 aangaande de evenredigheid van de steun en het vermijden van een buitensporige verstoring van de mededinging als voorwaarden om steun verenigbaar te verklaren op grond van artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag. Staatssteun voor deze opleiding die niet beperkt blijft tot wat strikt noodzakelijk is voor het bereiken van de, door de marktkrachten alleen niet verwezenlijkbare communautaire doelstelling, zou dus erin resulteren dat de mededinging wordt verstoord in een mate die strijdig is met het gemeenschappelijk belang. In dit verband merkt de Commissie met name op, dat, niettegenstaande de in het besluit tot inleiding van de procedure geuite twijfel, België niet heeft uiteengezet, waarom de onderneming de opleidingsactiviteiten zonder de steun niet zou hebben ondernomen.

(38)

Ten behoeve van de opstartkosten kan dus geen opleidingssteun worden verleend.

(39)

In hun antwoord op het besluit tot inleiding van de formele onderzoekprocedure hebben de Belgische autoriteiten stevige en gedetailleerde waarborgen gegeven, dat de formele steunaanvraag vóór de aanvang van het opleidingsprogramma is ingediend. De Commissie is van mening, dat deze verzekering voldoende is om de twijfel weg te nemen die zij in haar besluit tot inleiding van de procedure had geuit.

(40)

Rekening houdende met de hiervoor genoemde argumenten, dienen de subsidiabele kosten van het project naar beneden te worden bijgesteld tot een bedrag van 20,31 miljoen EUR. In dit bedrag maken de personeelskosten van de personen die een opleiding volgen 13,29 miljoen EUR uit, ofwel 65 % van het totaal.

(41)

De Commissie merkt op, dat de personeelskosten van degenen die een opleiding volgen, op grond van artikel 4, lid 7, onder f), van Verordening (EG) nr. 68/2001, subsidiabel zijn tot het bedrag van het totaal van de overige subsidiabele kosten. In dit licht is een bijkomende aanpassing in het onderhavige geval noodzakelijk om deze kosten terug te brengen tot een niveau dat gelijk is aan de som van de overige kosten (9). Deze aanpassing resulteert uiteindelijk in een totaalbedrag van 14,04 miljoen EUR aan subsidiabele kosten.

(42)

Artikel 4 van Verordening (EG) nr. 68/2001 maakt onderscheid tussen specifieke en algemene opleidingsinitiatieven.

(43)

In artikel 2, onder d), van Verordening (EG) nr. 68/2001 wordt „specifieke opleiding” omschreven als „een opleiding die bestaat in onderricht dat direct en hoofdzakelijk op de huidige of toekomstige functie van de werknemer in de begunstigde onderneming gericht is, en door middel waarvan bekwaamheden worden verkregen die niet of slechts in beperkte mate naar andere ondernemingen of andere werkgebieden overdraagbaar zijn”.

(44)

In artikel 2, onder e), van Verordening (EG) nr. 68/2001 wordt „algemene opleiding” omschreven als „een opleiding die bestaat in onderricht dat niet uitsluitend of hoofdzakelijk op de huidige of toekomstige functie van de werknemer in de begunstigde onderneming gericht is, maar door middel waarvan bekwaamheden worden verkregen die in ruime mate naar andere ondernemingen of andere werkgebieden overdraagbaar zijn, zodat de inzetbaarheid van de werknemer wordt verbeterd”. Een opleiding wordt als algemeen beschouwd wanneer zij bijvoorbeeld door verschillende onafhankelijke ondernemingen gezamenlijk wordt georganiseerd, of ten goede kan komen aan werknemers van verschillende ondernemingen.

(45)

Om verenigbaar met de gemeenschappelijke markt te zijn, mag de opleidingssteun niet de maximale steunintensiteiten overschrijden ten opzichte van de subsidiabele kosten die zijn vastgesteld in artikel 4, leden 2 en 3, van Verordening (EG) nr. 68/2001. Deze plafonds hangen onder andere af van de omvang van de begunstigde onderneming, van de regio waarin deze is gevestigd, en van de categorie van de betrokken werknemers. De Commissie merkt op dat Ford Genk een grote onderneming is, dat het project is gevestigd in een regio (de provincie Limburg) die in aanmerking komt voor steun uit hoofde van artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag, en dat de deelnemers aan de opleiding niet behoren tot de categorieën kwetsbare werknemers die genoemd worden in artikel 2, onder g), van Verordening (EG) nr. 68/2001. In deze omstandigheden bedraagt de toegestane maximum steunintensiteit 30 % voor specifieke en 55 % voor algemene opleiding.

(46)

De Commissie is van oordeel, dat België in zijn antwoord op het besluit tot inleiding van het formele onderzoek voldoende gegevens en waarborgen heeft verstrekt over de aard van de opleiding. Het heeft de Commissie met name de namen gegeven van de externe bedrijven die met de algemene opleiding zijn belast. Het heeft verder toegezegd, achteraf iedere afwijking ten opzichte van het aandeel van de voorgestelde algemene opleiding te corrigeren. Een dergelijke correctie zal de conclusies volgen van de audit van de economische diensten van het Vlaams Gewest (op grond waarvan uiteindelijk het precieze percentage van de algemene opleiding zal kunnen worden bepaald).

(47)

De Commissie merkt op, dat in het geval van de hier te onderzoeken steunmaatregel de afwijkingen van artikel 87, lid 2, van het Verdrag niet van toepassing zijn, omdat met de steun geen van de daarin vermelde doelstellingen worden nagestreefd en België ook niet heeft aangevoerd dat dit het geval is. De aangemelde steun is niet bedoeld om de verwezenlijking van een belangrijk project van gemeenschappelijk Europees belang te bevorderen of een ernstige verstoring in de economie van een lidstaat op te heffen. Evenmin is hij bestemd om de cultuur en de instandhouding van het culturele erfgoed te bevorderen. Daarom is de Commissie van mening, dat de steun ten behoeve van de in overweging 7 genoemde kosten niet kan worden vrijgesteld op grond van artikel 87, lid 3, onder b) of d), van het Verdrag, wat betreft de elementaire onverenigbaarheid van staatssteun met de gemeenschappelijke markt. De afwijking van artikel 87, lid 3, onder a), is evenmin van toepassing, omdat de maatregel bedoeld is als steun ten behoeve van opleiding in een gebied dat geen steungebied uit hoofde van dat artikel van het Verdrag is. Ten slotte is artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag van toepassing, omdat de maatregel steun ten behoeve van opleiding en regionale ontwikkeling betreft, hetgeen al in aanmerking is genomen bij de hierboven gemaakte beoordeling.

(48)

De Commissie komt tot de slotsom, dat een deel van de door België aangemelde maatregelen, zoals die in de overwegingen 21 tot en met 41 zijn beschreven, betrekking hebben op kosten die niet subsidiabel zijn, of dat het steun betreft die niet noodzakelijk is om de desbetreffende opleidingsactiviteiten te ondernemen. Deze steun is niet verenigbaar met de gemeenschappelijke markt op grond van een in het Verdrag vastgelegde afwijking, en moet derhalve worden verboden. Volgens de Belgische autoriteiten is de steun nog niet toegekend en behoeft hij daarom niet te worden teruggevorderd.

(49)

De overige maatregelen van het voorstel, die betrekking hebben op 14,04 miljoen EUR subsidiabele kosten, hetgeen overeenkomt met een steunbedrag van 6 240 555 EUR, voldoen aan de criteria voor verenigbaarheid met de gemeenschappelijke markt ingevolge artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag,