2.12.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 357/36

(1)

Op 19 juli 2002 keurde de Commissie reddingssteun (2) goed ten gunste van Fairchild Dornier GmbH (hierna „Dornier” genoemd). De steun bestond in een garantie voor drie maanden. Op 6 augustus 2002 meldde Duitsland bij de Commissie zijn voornemen om de goedgekeurde garantie te verlengen, alsmede bijkomende maatregelen ten gunste van Dornier aan.

(2)

Op 5 februari 2003 werd een formele onderzoeksprocedure ingeleid ten aanzien van de verlenging van de garantie en de bijkomende maatregelen (3). Het antwoord van Duitsland op de inleiding van de onderzoeksprocedure werd op 2 april 2003 ontvangen; de laatste door Duitsland verstrekte informatie werd op 3 december 2003 ontvangen. Tijdens de onderzoeksprocedure werden geen opmerkingen van derden ontvangen.

(3)

De Duitse vliegtuigproducent Dornier behoorde sinds 1996 tot de Amerikaanse onderneming Fairchild Aerospace. Met ongeveer 3 600 werknemers produceerde Dornier in Oberpfaffenhofen-Wessling (Beieren) vliegtuigen en vliegtuigonderdelen. De productie-eenheden en kantoren in de Verenigde Staten werden geliquideerd. In maart 2002 vroeg Dornier het faillissement aan.

(4)

De faillissementsprocedure startte op 1 juli 2002. Tegelijkertijd werden de werknemers in een actieve en een passieve groep ingedeeld, waarbij de passieve groep, ongeveer de helft van de werknemers, zou worden ontslagen. De werknemers uit de passieve groep legden het werk neer; voor hen werd een sociaal plan opgesteld dat gedeeltelijk door een overheidsinstelling gefinancierd werd. Op 20 december 2002 besloot de curator de onderneming te liquideren en de activa afzonderlijk te verkopen.

(5)

Er vonden twee afzonderlijke „asset deals” plaats: de vliegtuigproductie en de klantendienst werden aan AvCraft Aerospace GmbH en AvCraft International Ltd verkocht, de productie van Airbusonderdelen en de vluchtdiensten werden aan de Ruag Holding (Zwitserland) overgedragen. Volgens Duitsland gebeurde dit via een open en transparante procedure.

(6)

Op 19 juli 2002 hechtte de Commissie haar goedkeuring aan een ondergeschikte garantie ten belope van 50 % op een lening van 90 miljoen USD van de federale regering en de vrijstaat Beieren. De garantie werd voor de periode waar Duitsland om had verzocht (drie maanden) goedgekeurd als reddingssteun. De periode nam een aanvang op de datum van goedkeuring en had op 20 september 2002 moeten eindigen.

(7)

Op 6 augustus 2002 meldde Duitsland een verlenging van de garantie tot 20 december 2002, dat wil zeggen drie bijkomende maanden, aan, opdat Dornier zou kunnen overleven terwijl verder werd gezocht naar een financiële partner. De voorwaarden van de garantie bleven ongewijzigd. De garantie betrof dezelfde lening, die niet volledig was opgebruikt. Zij nam op 20 december 2002 formeel een einde. De verlening tot dat tijdstip is het onderwerp van deze beschikking.

(8)

In de tweede aanmelding van 6 augustus 2002 werd de Commissie meegedeeld dat de Bundesanstalt für Arbeit — een arbeidsbureau van de overheid — ongeveer 12,6 miljoen EUR van de totale kosten van een sociaal plan ten bedrage van 20,6 miljoen EUR voor de 1 800 werknemers die zouden worden ontslagen, voor zijn rekening had genomen. De overige 8 miljoen EUR werden door de onderneming gefinancierd. Ook de maatregel van de Bundesanstalt für Arbeit is het onderwerp van deze beschikking.

(9)

Volgens Duitsland werden met deze maatregelen geen salarissen of ontslagvergoedingen betaald, maar volgende kosten gefinancierd: individuele ondersteuning voor werknemers, vaststellen van hun sterke en zwakke punten, vaststellen van doelen, opleiding, maatregelen ter bevordering van de mobiliteit, externalisering, oprichting van een jobbeurs, enzovoort. De in het sociaal plan opgenomen werknemers legden het werk neer.

(10)

De garantie nam na een totale looptijd van zes maanden in december 2002 een einde. Ook het voor de werknemers uit de passieve groep opgestelde sociaal plan eindigde in december 2002. Daarna werd Dornier geliquideerd, en haar activa werden aan verschillende investeerders verkocht. De begunstigde van de maatregelen bestaat dus niet meer. Derhalve, en omdat volgens Duitsland de liquidatieprocedure open en transparant is verlopen en de activa tegen marktprijzen werden verkocht, is een beoordeling van de maatregel niet meer nodig.

(11)

De formele onderzoeksprocedure krachtens artikel 88, lid 2, van het EG-Verdrag van de beschreven maatregelen komt derhalve te vervallen,