Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document 62022TN0056

Zaak T-56/22: Beroep ingesteld op 26 januari 2022 — Verenigd Koninkrijk/Commissie

PB C 158 van 11.4.2022, p. 11–11 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
PB C 158 van 11.4.2022, p. 8–9 (GA)

11.4.2022   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 158/11

Beroep ingesteld op 26 januari 2022 — Verenigd Koninkrijk/Commissie

(Zaak T-56/22)

(2022/C 158/13)

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland (vertegenwoordigers: L. Baxter, gemachtigde, en T. Buley, Barrister)

Verwerende partij: Europese Commissie

Conclusies

—

uitvoeringsbesluit (EU) 2021/2019 van de Commissie (1) nietig verklaren voor zover daarbij bepaalde uitgaven van de erkende betaalorganen van verzoeker in het kader van het Europees Landbouwgarantiefonds (ELGF) en het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling (Elfpo) aan financiering door de Unie zijn onttrokken vanwege de gestelde zwakke punten bij de definitie van “actieve landbouwer — verbonden vennootschappen”, en

—

verweerster verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van het beroep voert verzoeker één middel aan, namelijk dat verweerster artikel 9, lid 2, van verordening (EU) nr. 1307/2013 (2) verkeerd heeft uitgelegd. Verzoeker meent dat artikel 9, lid 2, van verordening (EU) nr. 1307/2013 alleen betrekking heeft op rechtstreekse betalingen aan landbouwers (zoals omschreven in artikel 4 van die verordening) die zelf de relevante infrastructuur of diensten exploiteren. Verzoeker stelt dat verweerster tot een onjuist oordeel is gekomen omdat:

—

i. De bewoordingen en betekenis van artikel 9, lid 2, van verordening (EU) nr. 1307/2013 niet tot gevolg hebben dat betalingen aan een landbouwer worden uitgesloten enkel omdat enige verbonden entiteit een activiteit uitoefent die deel uitmaakt van de in die bepaling opgesomde uitzonderingen.

—

ii. De door de Commissie gehanteerde uitlegging van artikel 9, lid 2, van verordening (EU) nr. 1307/2013 is niet teleologisch onderbouwd, aangezien deze niet in overeenstemming is met het doel van dit artikel.

(1)  PB 2021, L 413, blz. 3.

(2)  Verordening (EU) nr. 1307/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 17 december 2013 tot vaststelling van voorschriften voor rechtstreekse betalingen aan landbouwers in het kader van de steunregelingen van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot intrekking van verordening (EG) nr. 637/2008 van de Raad en verordening (EG) nr. 73/2009 van de Raad (PB 2013, L 347, blz. 608).

Top