—

het arrest van het Gerecht in zaak T-226/18 vernietigen;

—

de bestreden handeling (1) nietig verklaren;

—

subsidiair, de zaak terugverwijzen naar het Gerecht voor een uitspraak op rekwirantes’ vordering tot nietigverklaring, en

—

verweerster in eerste aanleg verwijzen in de kosten van deze procedure, met inbegrip van de kosten van de procedure voor het Gerecht.

1.

Het Gerecht heeft blijk gegeven van onjuiste rechtsopvattingen en artikel 68, lid 1, van de REACH-verordening (2) onjuist uitgelegd door te oordelen dat het feit dat verweerster niet uitdrukkelijk had vastgesteld dat sprake was van een onaanvaardbaar risico, geen schending van artikel 68, lid 1, opleverde.

2.

Het Gerecht heeft blijk gegeven van onjuiste rechtsopvattingen door te oordelen dat verweerster haar motiveringsplicht was nagekomen ten aanzien van haar vaststelling dat de met de aanwezigheid van D4/D5 in afwasbare producten gepaard gaande risico’s onaanvaardbaar waren. Het feit dat verweerster geen specifieke redenen voor die vaststelling heeft geformuleerd, komt neer op een motiveringsgebrek en staat in de weg aan rechterlijke toetsing.

3.

Het Gerecht heeft blijk gegeven van onjuiste rechtsopvattingen door te oordelen dat onzekerheid bij de beoordeling van PBT- of zPzB-stoffen een benadering rechtvaardigt waarbij elke uitstoot een graadmeter voor risico kan vormen. Door elke uitstoot gelijk te stellen aan een risico (of zelfs een onaanvaardbaar risico) met het oog op REACH-beperkingen, heeft verweerster inbreuk gemaakt op artikel 68, lid 1, en artikel 69 van de REACH-verordening, en bijlage XV daarbij, waarin wordt verwezen naar bijlage I. Daarnaast heeft verweerster gehandeld in strijd met de vaste rechtspraak van de Unierechter waarin is bepaald dat bij de wetenschappelijke beoordeling van risico’s niet kan worden uitgegaan van het nul-risico beginsel.

4.

Het Gerecht heeft blijk gegeven van onjuiste rechtsopvattingen en bijlage XIII van de REACH-verordening onjuist uitgelegd door te oordelen dat bioconcentratiefactoren (BCF) prioriteit hebben over andere gegevens, en in het bijzonder biomagnificatiefactoren (BMF) of trofische magnificatiefactoren (TMF).

5.

Het Gerecht heeft blijk gegeven van onjuiste rechtsopvattingen en bijlage XIII van de REACH-verordening onjuist uitgelegd door te bepalen dat verweerster de hybride aard van D4 en D5 niet in aanmerking hoefde te nemen bij haar oordeel dat de stoffen voldeden aan de zeer persistent (zP) en zeer bioaccumulerend (zB) criteria van bijlage XIII bij de REACH-verordening.