19.6.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 215/190

—

gezien Verordening (EU) nr. 1169/2011 van het Europees Parlement en de Raad betreffende de verstrekking van voedselinformatie aan consumenten (1), en met name artikel 30, lid 7,

—

gezien het verslag van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad van 3 december 2015 over transvetzuren in levensmiddelen en in de totale voeding van de bevolking van de Unie (COM(2015)0619),

—

gezien het verslag van het Gemeenschappelijk Centrum voor onderzoek (JRC) getiteld „Trans fatty acids in Europe: where do we stand? A synthesis of the evidence: 2003-2013”,

—

gezien het wetenschappelijk advies van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) uit 2009 met aanbevelingen voor het aandeel van TFA's in een gezond voedingspatroon,

—

gezien de volgende publicaties van de WHO: „The effectiveness of policies for reducing dietary trans fat: a systematic review of the evidence” (2), „Eliminating trans fats in Europe — A policy brief” (3) en „Effects of trans-fatty acid intake on blood lipids and lipoproteins: a systematic review and meta-regression analysis” (4),

—

gezien de vragen aan de Raad en de Commissie over transvetzuren (TFA's) (O-000105/2016 — B8-1801/2016 en O-000106/2016 — B8-1802/2016),

—

gezien de ontwerpresolutie van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid,

—

gezien artikel 128, lid 5, en artikel 123, lid 2, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat transvetzuren (TFA's) een bijzondere soort onverzadigd vet vormen;

B.

overwegende dat TFA's weliswaar van nature aanwezig zijn in van herkauwers afkomstige levensmiddelen, zoals zuivelproducten en vlees, en in een aantal planten en producten van plantaardige oorsprong (prei, erwten, sla en koolzaadolie), maar met name worden aangetroffen in industrieel geproduceerde, gedeeltelijk gehydrogeneerde plantaardige oliën (plantaardige oliën die gemodificeerd worden door waterstofatomen toe te voegen en die gebruikt worden om te bakken en te braden, en in kunstmatig gefabriceerde levensmiddelen om de houdbaarheid te verlengen);

C.

overwegende dat TFA's dan ook veelal in verband worden gebracht met de consumptie van industrieel geproduceerde, gedeeltelijk gehydrogeneerde oliën, die door de industrie worden gebruikt in een breed scala aan voedingsproducten en dranken (zowel voorverpakte levensmiddelen als niet-voorverpakte levensmiddelen, bijvoorbeeld levensmiddelen die los worden verkocht en levensmiddelen die worden aangeboden door catering- en voedingsdiensten);

D.

overwegende dat de EFSA in 2010 heeft besloten dat TFA's van herkauwers soortgelijke effecten hebben als die van industriële producten;

E.

overwegende dat herkauwersvet voor 3 tot 6 % uit TFA's bestaat;

F.

overwegende dat de menselijke consumptie van TFA's die van nature afkomstig zijn van herkauwers doorgaans laag is, en dat de WHO aangeeft dat deze van nature voorkomende TFA's waarschijnlijk geen risico opleveren voor de gezondheid binnen de huidige voedingspatronen, gezien de relatief lage consumptie;

G.

overwegende dat deze resolutie alleen betrekking heeft op industrieel geproduceerde vetzuren;

H.

overwegende dat veel restaurants en fastfoodketens TFA's gebruiken om voedsel te frituren, omdat ze goedkoop zijn en in commerciële frituurpannen meermaals gebruikt kunnen worden;

I.

overwegende dat er extra TFA's worden toegevoegd of gevormd bij de bereiding van bepaalde levensmiddelen (zoals koekjes, gebak, zoute snacks en gefrituurde producten);

J.

overwegende dat de veelvuldige consumptie van industrieel geproduceerde, gedeeltelijk gehydrogeneerde plantaardige oliën in verband wordt gebracht met een verhoogd risico op hart- en vaatziekten (meer dan andere langetermijnfactoren), onvruchtbaarheid, endometriose, galstenen, de ziekte van Alzheimer, diabetes, obesitas en bepaalde vormen van kanker;

K.

overwegende dat de Europese autoriteiten alle nodige maatregelen moeten nemen om de oorzaken van obesitas aan te pakken;

L.

overwegende dat vanwege een verhoogde consumptie van TFA's het risico op aandoeningen aan de kransslagaders toeneemt (per calorie meer dan alle andere voedingsstoffen), waaraan volgens een conservatieve schatting elk jaar ongeveer 660 000 mensen in de EU overlijden, wat gelijk staat aan ongeveer 14 % van alle sterfgevallen;

M.

overwegende dat de EFSA aanraadt om de consumptie van TFA in de context van een uit nutritioneel oogpunt adequaat voedingspatroon zo laag mogelijk te houden (5);

N.

overwegende dat de WHO de specifieke aanbeveling doet dat de consumptie van TFA's minder dan 1 % moet vormen van de dagelijkse energie-inname (6);

O.

overwegende dat de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) in juni 2015 concludeerde dat gedeeltelijk gehydrogeneerde oliën niet „algemeen worden erkend als veilig” voor gebruik in voor menselijke consumptie bestemde levensmiddelen;

P.

overwegende dat de beschikbaarheid van gegevens voor de hele EU beperkt is, maar dat uit een recente studie op basis van gegevens uit negen EU-landen naar voren komt dat de gemiddelde dagelijkse consumptie van TFA's minder dan 1 % van de dagelijkse energie-inname bedraagt, maar dat er in een aantal van deze lidstaten specifieke bevolkingsgroepen waren waarbij de consumptie hoger ligt (7);

Q.

overwegende dat de analyse van de meest recente publiek beschikbare gegevens bevestigt dat in bepaalde levensmiddelen weliswaar minder TFA's aangetroffen worden, maar dat er nog altijd levensmiddelen zijn met een hoog TFA-gehalte, d.w.z. meer dan 2 gram TFA's per 100 gram vet (zoals koekjes of popcorn met 40 à 50 gram TFA's per 100 gram vet, en niet-voorverpakte voeding zoals bakkerijproducten) op bepaalde levensmiddelenmarkten in de EU;

R.

overwegende dat internationale studies aantonen dat beleidsmaatregelen om het TFA-gehalte in levensmiddelen te beperken, leiden tot een verlaging van het TFA-gehalte zonder dat het totale vetgehalte hoger wordt; overwegende dat dergelijke maatregelen haalbaar, uitvoerbaar en naar alle waarschijnlijkheid gunstig voor de volksgezondheid zijn;

S.

overwegende dat slechts één op de drie consumenten in de EU bekend is met TFA's, waaruit blijkt dat de etiketteringsmaatregelen niet effectief zijn en dat er maatregelen moeten worden genomen om bewustzijn te kweken via het onderwijs en door middel van mediacampagnes;

T.

overwegende dat in de EU-wetgeving het TFA-gehalte in levensmiddelen niet is vastgelegd, en ook de etikettering ervan niet verplicht is;

U.

overwegende dat Oostenrijk, Denemarken, Letland en Hongarije wetgeving hebben aangenomen waardoor het TFA-gehalte in levensmiddelen wordt beperkt, en dat de meeste andere lidstaten vrijwillige maatregelen hebben ingevoerd, bijvoorbeeld zelfregulering, aanbevelingen voor een gezond voedingspatroon of criteria voor de samenstelling van bepaalde traditionele producten;

V.

overwegende dat de invoering van wettelijke limieten voor industriële TFA's in Denemarken in 2003, en met name de nationale limiet van 2 % transvetten in oliën en vetten, succesvol is gebleken, omdat het aantal sterfgevallen ten gevolge van hart- en vaatziekten aanzienlijk is gedaald (8);

W.

overwegende dat het controleren van de ingrediëntenlijst van voorverpakt voedsel op gedeeltelijke gehydrogeneerde oliën de enige manier is waarop consumenten kunnen nagaan of een product TFA's bevat; overwegende dat in de huidige EU-regelgeving niet duidelijk is voor consumenten wat het verschil is tussen gedeeltelijk gehydrogeneerde oliën (die TFA's en andere vetzuren bevatten) en volledig gehydrogeneerde oliën (die alleen verzadigde vetzuren en geen TFA's bevatten), omdat in Verordening (EU) nr. 1169/2011 is bepaald dat deze informatie opgenomen moet worden in de ingrediëntenlijst van voorverpakte levensmiddelen;

X.

overwegende dat recente studies hebben uitgewezen dat personen met een hogere sociaaleconomische status een gezonder voedingspatroon hebben dan personen met een lagere sociaaleconomische status, en dat deze kloof steeds groter wordt als gevolg van de toenemende sociale ongelijkheid;

Y.

overwegende dat TFA's met name gebruikt worden in goedkopere levensmiddelen en dat het risico op grotere ongelijkheid op het vlak van gezondheid toeneemt, aangezien mensen met een lager inkomen gemakkelijker aan goedkopere levensmiddelen met een hoger TFA-gehalte komen;

Z.

overwegende dat op EU-niveau adequate besluiten moeten worden genomen om de consumptie van industriële TFA's te beperken;

AA.

overwegende dat gezondheidsorganisaties, consumentenverenigingen, verenigingen van beroepsbeoefenaars in de gezondheidszorg en voedingsconcerns er bij de Commissie op hebben aangedrongen (9) een wetgevingsvoorstel in te dienen om de hoeveelheid industriële TFA's in levensmiddelen te beperken tot een niveau dat vergelijkbaar is met het niveau dat is vastgesteld door de Deense autoriteiten (d.w.z. 2 gram TFA's per 100 gram vet);

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.