1.8.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 279/12

1)

Kan de schuldeiser van een handelsvennootschap die een vordering uit arbeidsovereenkomst of -verhouding geldend maakt bij de bevoegde Spaanse rechter — de rechter voor arbeids- en socialezekerheidszaken — op grond van de richtlijnen 2009/101/EG (1) en 2012/30/EU (2) en onder meer de artikelen 236, 237, 238, 241 en 367 van de Ley de Sociedades de Capital (Spaanse wet op de kapitaalvennootschappen; hierna: „LSC”) ter omzetting van deze richtlijnen, bij diezelfde rechter gelijktijdig een rechtstreekse vordering tegen de onderneming instellen ter erkenning van zijn vordering uit arbeidsovereenkomst en een vordering tegen een natuurlijke persoon — de bestuurder van de vennootschap — als hoofdelijk aansprakelijke voor de schulden van de vennootschap, op grond dat hij de in die richtlijnen opgelegde en in de LSC omgezette handelsrechtelijke verplichtingen niet is nagekomen?

2)

Is de rechtspraak van de kamer voor arbeids- en socialezekerheidszaken van het Spaanse Tribunal Supremo, zoals die tot uitdrukking komt in de arresten van 28 februari 1997 (RJ 1997\4220); 28 oktober 1997 (RJ 1997\7680); 31 december 1997 (RJ 1997\9644); 13 april 1998 (RJ 1998\4577); 17 januari 2000 (RJ 2000\918); 9 juni 2000 (RJ 2000\5109); 8 mei 2002, en 20 december 2012 (in deze beslissing samengevat in punt 2 onder „Toepasselijke nationale rechtspraak”), in strijd met de artikelen 2, 6, 7 en 8 van richtlijn 2009/101/EG en de artikelen 19 en 36 van richtlijn 2012/30/EU, doordat volgens die rechtspraak de Spaanse gerechten voor arbeids- en socialezekerheidszaken de waarborgen voor schuldeisers van handelsvennootschappen die zijn neergelegd in die richtlijnen en omgezet in onder meer de artikelen 236, 237, 238, 241 en 367 LSC, niet rechtstreeks kunnen toepassen op vorderingen uit arbeidsovereenkomst of -verhouding wanneer de hoogste verantwoordelijken — natuurlijke personen — niet voldoen aan de vormvereisten inzake openbaarmaking van de voornaamste akten van de vennootschap als bedoeld in de richtlijnen 2009/101 en 2012/30, zoals omgezet in de LSC?

3)

Vormt de rechtspraak van de kamer voor arbeids- en socialezekerheidszaken van het Spaanse Tribunal Supremo, zoals die tot uitdrukking komt in de arresten van 28 februari 1997 (RJ 1997\4220); 28 oktober 1997 (RJ 1997\7680); 31 december 1997 (RJ 1997\9644); 13 april 1998 (RJ 1998\4577); 17 januari 2000 (RJ 2000\918); 9 juni 2000 (RJ 2000\5109); 8 mei 2002, en 20 december 2012 (in deze beslissing samengevat in punt 2 onder „Toepasselijke nationale rechtspraak”), een inbreuk op de artikelen 20 en 21, gelezen in samenhang met artikel 51 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, doordat zij de schuldeiser met een vordering uit arbeidsovereenkomst of -verhouding — werknemer in loondienst — verplicht twee gerechtelijke procedures in te leiden — eerst bij de rechter voor arbeids- en socialezekerheidszaken met het oog op de erkenning van de vordering op de onderneming en vervolgens bij de civiele of de handelsrechter om de bestuurder van de vennootschap of andere natuurlijke personen hoofdelijk aansprakelijk te laten verklaren — terwijl deze eis noch in richtlijn 2009/101/EG, noch in richtlijn 2012/30/EU, noch in de nationale wettelijke regeling (LSC) ter omzetting van deze communautaire bepalingen wordt gesteld voor andere schuldeisers, ongeacht de aard van hun vordering?