—

ontvankelijkverklaring van het beroep tot nietigverklaring;

—

nietigverklaring van besluit Ares (2014) 3694540 van de Commissie van 6 november 2014, voor zover bij dit besluit werd geweigerd verzoekende partij volledige toegang te verstrekken tot de gevraagde documenten, echter met uitzondering van de geanonimiseerde persoonsgegevens daarin;

—

verwijzing van de Commissie in de kosten van verzoekende partij.

1.

Eerste middel: schending door de Commissie van artikel 15, lid 3, VWEU en artikel 4, lid 2, tweede streepje, van verordening (EG) nr. 1049/2001 (2) (hierna: „transparantieverordening”) door niet aan te tonen dat het volledige vrijgeven van de gevraagde documenten aan verzoekende partij de bescherming van welbepaalde „gerechtelijke procedures”„specifiek en daadwerkelijk” zou ondermijnen en door niet naar behoren na te gaan of een hoger openbaar belang niettemin een volledig vrijgeven zou kunnen rechtvaardigen. Verzoekende partij voert aan dat de Commissie niet heeft aangetoond dat het volledig vrijgeven van de verzochte documenten aan verzoekende partij de bescherming van welbepaalde „gerechtelijke procedures”„specifiek en daadwerkelijk” zou ondermijnen omdat (1) de veronderstelde bescherming ten aanzien van „memories” niet geldt voor de gevraagde documenten; (2) de abstracte verwijzing door de Commissie naar het beginsel van gelijke wapens niet kan rechtvaardigen dat deze bescherming ook wordt verondersteld voor buitengerechtelijke documenten; en (3) de abstracte verwijzingen door de Commissie naar hangende procedures, gelijke wapens en de mogelijkheid van de juridische dienst om de geldigheid van de tabaksrichtlijn te verdedigen, niet kunnen aantonen dat vrijgeven de bescherming van „gerechtelijke procedures” feitelijk specifiek en daadwerkelijk zou ondermijnen

2.

Tweede middel: schending door de Commissie van artikel 15, lid 3, VWEU en artikel 4, lid 3, tweede alinea, van de transparantieverordening door niet aan te tonen dat het volledige vrijgeven van het gevraagde document aan verzoekende partij haar besluitvormingsproces „specifiek en daadwerkelijk” zou ondermijnen. Verzoekende partij voert aan dat de Commissie zich vaag heeft beroepen op nadeel dat naar verluidt is berokkend aan de samenwerking tussen diensten, maar geen ernstige druk van buitenaf heeft aangetoond die het besluitvormingsproces waarschijnlijk zou ondermijnen. De Commissie heeft ook een kennelijke beoordelingsfout begaan met betrekking tot het hoger openbaar belang, omdat zij het verkeerde belang heeft aangewezen om af te wegen tegen de bescherming van haar besluitvormingsproces.