2.8.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 197/12

—

vast te stellen dat het Koninkrijk Spanje de krachtens artikel 49 EG op hem rustende verplichtingen niet is nagekomen, door de aangeslotenen bij het Spaanse nationale gezondheidsstelsel vergoeding te weigeren van de medische kosten die zij in een andere lidstaat hebben gemaakt in geval van een ziekenhuisbehandeling overeenkomstig artikel 22, lid 1, sub a-i, van verordening (EEG) nr. 1408/71 (1) van de Raad van 14 juni 1971 betreffende de toepassing van de socialezekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen (hierna: „verordening nr. 1408/71”), voor zover het dekkingsniveau dat van toepassing is in de lidstaat waar die behandeling wordt verstrekt, lager is dan hetwelk in de Spaanse wettelijke regeling is voorzien;

—

het Koninkrijk Spanje te verwijzen in de kosten.

1.

De Spaanse wettelijke regeling inzake sociale zekerheid bepaalt dat de door het nationale gezondheidsstelsel vergoede ziekenhuisbehandeling door het eigen stelsel moet worden verleend, behalve in zeer uitzonderlijke gevallen van „spoedeisende, directe en levensreddende zorg”. Wanneer een aangeslotene bij het Spaanse nationale gezondheidsstelsel zich tijdelijk naar een andere lidstaat begeeft en gedurende het verblijf aldaar een ziekenhuisbehandeling ondergaat die medisch gezien noodzakelijk is in overeenstemming met artikel 22, lid 1, sub a-i, van verordening nr. 1408/71, worden bijgevolg de door hem gemaakte kosten niet door de Spaanse autoriteiten vergoed.

2.

Wanneer het dekkingsniveau van de ziekenhuiskosten dat volgens de wettelijke regeling van de andere lidstaat van toepassing is, minder gunstig is dan het niveau dat in de Spaanse wettelijke regeling is voorzien, kan de weigering van de Spaanse autoriteiten om dat verschil te vergoeden, de aangeslotenen bij het Spaanse nationale gezondheidsstelsel ervan weerhouden zich naar die lidstaat te begeven om niet-medische diensten te ontvangen (bijvoorbeeld, educatieve of toeristische diensten) dan wel, wanneer het gaat om aangeslotenen die zich reeds hebben verplaatst, hen ertoe brengen hun terugkeer te vervroegen ten einde een gratis ziekenhuisbehandeling in Spanje te krijgen. Bijgevolg kan de bestreden Spaanse wettelijke regeling een beperking vormen voor zowel het verrichten van die andere dan medische diensten die aanvankelijk de reden zijn waarom een aangeslotene zich tijdelijk naar een andere lidstaat begeeft, als het daaropvolgende verstrekken van medische diensten in die lidstaat overeenkomstig artikel 22, lid 1, sub a-i, van verordening nr. 1408/71.

3.

Voormelde beperkingen van het vrij verrichten van diensten worden niet op grond van het Verdrag gerechtvaardigd. Met name hebben de Spaanse autoriteiten niet aannemelijk gemaakt dat die beperkingen noodzakelijk zijn om een ernstige aantasting van het financiële evenwicht van het Spaanse nationale gezondheidsstelsel te voorkomen. Bijgevolg moet worden geconcludeerd dat de bestreden wettelijke regeling in strijd is met artikel 49 EG.