Bekendmaking van een aanvraag overeenkomstig artikel 6, lid 2, van Verordening (EG) nr. 510/2006 van de Raad inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen

(2008/C 177/09)

Deze bekendmaking verleent het recht om op grond van artikel 7 van Verordening (EG) nr. 510/2006 van de Raad (1) bezwaar aan te tekenen tegen de aanvraag. Bezwaarschriften moeten de Commissie bereiken binnen zes maanden te rekenen vanaf de datum van deze bekendmaking.

SAMENVATTING

VERORDENING (EG) Nr. 510/2006 VAN DE RAAD

„CABALLA DE ANDALUCÍA”

EG-nummer: ES-PDO-005-0281-19.03.2003

BOB ( ) BGA ( X )

Deze samenvatting bevat de belangrijkste gegevens uit het productdossier ter informatie.

1.   Bevoegde dienst van de lidstaat:

2.   Groepering:

3.   Productcategorie:

Categorie 1.7 — Verse vis en schaal-, schelp- en weekdieren en producten op basis van verse vis en schaal-, schelp- en weekdieren

4.   Productdossier:

(samenvatting van de in artikel 4, lid 2, van Verordening (EG) nr. 510/2006 voorgeschreven gegevens)

4.1.   Naam: „Caballa de Andalucía”.

4.2.   Beschrijving: Conserven van makreelfilet in olie, ambachtelijk verwerkt

De grondstof die voor de conserven wordt gebruikt, is afkomstig van de soort „Scomber japonicus” (Spaanse makreel); deze vis is spilvormig en lang, heeft een scherpe snuit en een fijne staart. Hij heeft twee uit elkaar staande rugvinnen en is volledig (ook de kop) bedekt met kleine schubben. Hij is blauwgroen van kleur, met rechte en gebogen donkere strepen en vlekken, en de flanken en de buik zijn zilverkleurig, met grijsblauwe vlekken. De normale lengte bedraagt 20 à 30 cm.

De conserven worden op ambachtelijke wijze geproduceerd, zoals van oudsher gebruikelijk is in Andalusië. De makreel wordt handmatig onthuid, zonder gebruik van chemische middelen. Op deze wijze wordt een natuurlijk product van de hoogste kwaliteit verkregen, met een compacte textuur, zacht en sappig, met een aangename geur en een zeer typische smaak.

Als inmaakvloeistof wordt uitsluitend olijf- of zonnebloemolie gebruikt.

4.3.   Geografisch gebied: Het gebied waar de conserven worden verwerkt, omvat de gemeenten Almería, Adra, Carboneras, Garrucha en Roquetas de Mar in de provincie Almería; Algeciras, Barbate, Cádiz, Chipiona, Conil, La Línea, Puerto de Santa María, Rota, Sanlúcar de Barrameda en Tarifa in de provincie Cádiz; Almúñecar en Motril in de provincie Granada; Ayamonte, Cartaya, Huelva, Isla Cristina, Lepe, Palos de la Frontera en Punta Umbría in de provincie Huelva; Estepona, Fuengirola, Málaga, Marbella en Vélez-Málaga in de provincie Málaga.

4.4.   Bewijs van de oorsprong: Alleen de soort „Scomber japonicus” wordt voor de conserven van Spaanse makreel gebruikt

De makreelconserven worden verwerkt en verpakt in de conservenfabrieken die in het geografische verwerkingsgebied liggen en zijn ingeschreven in het register van de Raad van Toezicht (Consejo Regulador); daarbij worden de in het productdossier opgenomen kenmerken in acht genomen, met name inzake de ambachtelijke verwerking volgens eeuwenoude methoden en procédés waardoor de vis zijn natuurlijke kenmerken behoudt. In de geregistreerde conservenfabrieken mogen uitsluitend ambachtelijke verwerkingsprocédés worden gebruikt.

De Raad van Toezicht houdt als controleorgaan regelmatig inspecties om te controleren of de producten die men wil laten beschermen, overeenkomstig het bepaalde in het productdossier worden verkregen en verwerkt, met name op het gebied van de herkomst en de ambachtelijke verwerking van de producten. De exploitanten van de geregistreerde conservenbedrijven voeren een boekhouding waarin, met het oog op de controle van het verwerkingsproces, per dag aantekening wordt gehouden van alle gegevens over de gebruikte grondstoffen en de verkregen eindproducten.

Makreelconserven waarvan na het controleproces wordt vastgesteld dat zij aan het productdossier voldoen, worden door de Raad van Toezicht gecertificeerd. De Raad verstrekt de genummerde etiketten aan de bedrijven en de conserven komen op de markt met een garantie betreffende de oorsprong en de ambachtelijke verwerking waardoor de vis zijn natuurlijke kenmerken behoudt.

4.5.   Werkwijze voor het verkrijgen van het product: Visfilets van de soort „Scomber japonicus” ondergaan het volgende proces: de kop wordt verwijderd, het product wordt gegromd en gewassen tot het bloed en het slijm volledig verwijderd zijn. De vis wordt gekookt door hem in kokend drinkwater met een zoutoplossing te doen; bij dit proces worden de pH- en Cl-waarden nauwlettend gecontroleerd. Vervolgens wordt de vis met de hand onthuid, wat van speciaal belang is in het kader van het verwerkingsproces van het product. Aangezien geen chemische middelen worden gebruikt, behoudt de vis zijn natuurlijke kenmerken en wordt een kwaliteitsproduct verkregen. De visfilets worden, nadat ze van huid en graten zijn ontdaan, verpakt in blikjes of glazen potjes. Deze worden gesteriliseerd door middel van een hittebehandeling die voldoende is om alle micro-organismen te vernietigen. Een en ander heeft tot gevolg dat de van oudsher in het gebied gebruikte ambachtelijke verwerkingsmethoden in acht worden genomen, waardoor de vis, zoals reeds is gezegd, zijn natuurlijke kenmerken behoudt, wat bij gebruik van chemische hulpmiddelen (zoals elders gebeurt) niet het geval zou zijn.

4.6.   Verband: De vangst van trekkende vissoorten in het zuiden van Spanje gaat terug tot drieduizend jaar geleden, sinds de Feniciërs en Tartessiërs op tonijn, kogeltonijn en Spaanse makreel begonnen te vissen met behulp van kleine netten, rudimentaire ringnetten en de welbekende haken. De Arabieren introduceerden almadraba in de zeeën ten zuiden van Andalusië. Deze vorm van visserij worden nog steeds gebruikt voor het vangen van vis, de grondstof voor deze conservenindustrie.

Naast de visvangst mag ook het belang van de verwerkende industrie van deze migrerende vissoorten niet worden vergeten. Deze startte in de 1e eeuw van onze jaartelling tijdens de bloei van Rome. Allerlei soorten tonijn- en makreelconserven werden bereid in de fabrieken langs de gehele Andalusische kust. De bekende ruïnes van Baelo Claudia de Bolonia (Tarifa), met zijn nog steeds zichtbare vijvers, zijn maar één voorbeeld. Belangrijke steden ontstonden rond de pekelfabrieken van de Romeinen. De 40 fabrieken langs de Golf van Cádiz en de Levant werden bekend om hun gepekelde vis, en met name om hun verschillende vissausen (garum, mauria en alex).

Het conserveren van visproducten in Andalusië maakt deel uit van een oeroude traditie die vandaag de dag nog steeds levend is. Tegenwoordig bezit de Andalusische conservenindustrie nog steeds de kwaliteitskenmerken die haar onderscheiden en die zich op de volgende wijze laten definiëren: het verband tussen de verwerkte soorten en het fysieke milieu van de Andalusische kuststreek, de familietraditie van de conservenbedrijven en het ambachtelijke en traditionele karakter van de verwerking. Weliswaar is er een sterke concurrentie van de industriële verwerking die minder arbeidsintensief en dus goedkoper is. Chemische hulpmiddelen komen daarbij echter in de plaats van de traditionele handenarbeid. Onze producten behouden derhalve hun specifieke en natuurlijke kwaliteitskenmerken, namelijk de compacte textuur die toch zacht en sappig is, de aangename geur en de zeer typische smaak, waardoor zij zich duidelijk onderscheiden van soortgelijke industrieel bereide producten. Dat is tegelijk het verband tussen het product en het geografische gebied.

In Andalusië wordt traditioneel op makreel van de soort „Scomber japonicus” gevist. Het is een gebruikelijk en permanent product van de Andalusische verwerkende industrie. Anderzijds vormen families de motor achter de ambachtelijke conservenindustrie. Zij hebben middelgrote en kleine bedrijven opgezet. De eigenaar, die het bedrijf ook heeft gesticht, staat aan het hoofd van het bedrijf, of zijn nakomelingen hebben de leiding. Daardoor zijn de ambachtelijke technieken voor de verwerking van het product altijd bewaard gebleven. De eeuwenoude traditie van deze bedrijfstak in Andalusië, waarbij de vader zijn ervaring op het gebied van de ambachtelijke verwerking van dit product, op zijn zoon overdraagt, garandeert een deskundige werkwijze, die evenwel dreigt te verdwijnen onder invloed van de goedkopere industriële verwerkingsmethoden.

Anderzijds zijn de conservenbedrijven gevestigd in gebieden in Andalusië die in hoge mate afhankelijk zijn van de visserij. Daardoor dragen ze in die plaatsen in belangrijke mate bij aan de instandhouding van de werkgelegenheid, met name doordat het ambachtelijke karakter van de productie een hoog aantal arbeidsplaatsen garandeert. Toch wordt deze sector ernstig bedreigd door de industrialisering, die niet alleen nefaste gevolgen heeft voor de kwaliteit van het product maar ook voor de sociale situatie in het gebied.

4.7.   Controlestructuur:

De Raad van Toezicht van de Specifieke Benamingen „Caballa de Andalucía” en „Melva de Andalucía” voldoet aan norm EN 45011.

4.8.   Etikettering: De vermelding „Caballa de Andalucía” is verplicht. De etiketten dienen door de Raad van Toezicht te zijn goedgekeurd. De etiketten worden door de Raad genummerd en afgegeven.

(1)  PB L 93 van 31.3.2006, blz. 12.