92003E1371

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-1371/03

van Ursula Schleicher (PPE-DE) aan de Commissie

(15 april 2003)

Betreft: Invoering van een Europese kaart voor de ziektekostenverzekering met ingang van 1 juli 2004

In de lidstaten is de negatieve ervaring gesignaleerd dat misbruik is gemaakt van dit soort kaarten. In ieder geval weet ik dat van Duitsland, waar illegaal gebruikte chipkaarten van ziekenfondsen in de gehele Bondsrepubliek een schade van circa 1 miljard euro veroorzaakt zouden hebben (Bayernkurier van 13 maart 2003).

Welke maatregelen heeft de Europese Commissie genomen om de Europese kaart voor de ziektekostenverzekering fraudebestendig te maken en misbruik door gebruik in andere lidstaten van de EU te voorkomen?

Antwoord van mevrouw Diamantopoulou namens de Commissie

(3 juni 2003)

Op de Europese Raad die op 20 maart 2003 is gehouden, is verzocht om de Europese kaart vóór de zomer van 2004 in te voeren. Deze kaart zal in eerste instantie alleen formulier E 111 vervangen (verklaring van rechten op medische zorg tijdens een verblijf als toerist in een andere lidstaat). Gelet op het feit dat het gebruik van ziekteverzekeringskaarten van land tot land verschilt, zal er één model worden gemaakt waarop de essentiële gegevens voor zorgverlening en de vergoeding tussen de instellingen met het blote oog leesbaar zijn.

Deze standaardisatie zou veelvoorkomende fouten bij het gebruik van de huidige formulieren moeten voorkomen en onrechtmatig gebruik van de kaart, misbruik en fraude hiermee door de autoriteiten van de staat van afgifte en van de staat van tijdelijk verblijf beter moeten tegengaan. Met name het op de kaart vermelde nummer biedt de mogelijkheid om na te gaan of de informatie op de kaart en de informatie die onder dat nummer in het bezit is van het voor gezondheidszorg bevoegde orgaan, klopt. Vooral deze maatregelen zullen het mogelijk maken om de laatste fase voor te bereiden, te weten de overgang naar een elektronische Europese kaart die een extra garantie tegen fraude is. Een doeltreffende samenwerking tussen de lidstaten en in het bijzonder tussen de bevoegde organen zal eveneens het risico op fraude en onrechtmatigheden moeten kunnen verkleinen.