91998E0190

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-0190/98 van Cristiana Muscardini (NI) aan de Raad (6 februari 1998)

Betreft: Dubbele nationaliteit voor Italianen in België

Bij de Overeenkomst van Straatsburg van 6 mei 1963 worden de gevallen van dubbele nationaliteit geregeld: in de praktijk houdt de overeenkomst in dat personen die hun nationaliteit al dan niet vrijwillig hebben verloren, deze terug kunnen krijgen, omdat wordt bepaald dat de diverse bepalingen in internationale overeenkomsten onverlet blijven.

Zo heeft het Protocol bij de Overeenkomst van Straatsburg bijvoorbeeld geleid tot de inwerkingtreding van het akkoord tussen Italië en Frankrijk en tussen Italië en Nederland, dat voorziet in de mogelijkheid van dubbele nationaliteit.

Kan de Raad, ten einde de obstakels die het vrije verkeer belemmeren weg te nemen en het vrije verkeer van burgers effectief mogelijk te maken, de nodige maatregelen nemen opdat het Protocol van Straatsburg wordt uitgebreid tot de Europese landen waar veel Italianen wonen?

Kan er, vooral ook gezien de aanzienlijke omvang van de Italiaanse gemeenschap in België, voor worden gezorgd dat het Protocol van Straatsburg met spoed wordt uitgebreid tot de betrekkingen tussen België en Italië, opdat in België wonende Italiaanse burgers de gelegenheid krijgen om, als zij dat wensen, de formaliteiten voor het herkrijgen van hun oorspronkelijke nationaliteit te vervullen en tegelijkertijd ook de via vrijwillige naturalisatie verkregen Belgische nationaliteit te behouden?

Antwoord (7 april 1998)

De Raad vestigt de aandacht van het geachte parlementslid op het feit dat de regels voor de toekenning van de nationaliteit door de lidstaten worden vastgesteld. In dit verband zij er op gewezen dat in verklaring nr. 2 bij de Slotakte van het Verdrag betreffende de Europese Unie wordt gesteld dat "telkens wanneer in het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap sprake is van onderdanen van de lidstaten, de vraag of een persoon de nationaliteit van deze of gene lidstaat bezit, uitsluitend wordt geregeld door verwijzing naar het nationale recht van de betrokken staat. De lidstaten kunnen, ter informatie, door middel van een bij het voorzitterschap neder te leggen verklaring, aangeven welke personen voor Gemeenschapsdoeleinden als hun onderdanen moeten worden beschouwd; zij kunnen die verklaring indien nodig wijzigen.¨.