91997E3796

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-3796/97 van José García-Margallo y Marfil (PPE) aan de Commissie (26 november 1997)

Betreft: Blokkades op de Franse wegen: initiatieven voor een sociale wetgeving

De wegblokkades door Franse vrachtwagenchauffeurs worden een steeds terugkerend verschijnsel, dat in strijd is met de communautaire mededingingsregels aangezien het vrije verkeer van goederen in de Europese Unie erdoor wordt belemmerd. De schade voor de intracommunautaire handel is enorm en heeft aanleiding gegeven tot protest van landen als Spanje, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Nederland. De Spaanse vervoerdersorganisaties hebben berekend dat de vervoersondernemingen als gevolg van de blokkades elke dag meer dan 2,5 miljard peseta's verlies lijden.

Sinds de staking van de Franse vrachtwagenbestuurders op 3 november ll. begon, hebben verschillende landen erop aangedrongen dat de Franse regering zou optreden om het vrije verkeer doorheen het land via corridors voor vrachtwagens te verzekeren. De Franse regering heeft dit geweigerd en hierbij verwezen naar het gebrek aan Europese harmonisatie in de sociale wetgeving.

Wat is de stand van de wetgevingsinitiatieven op sociaal gebied die belemmeringen van het vrije verkeer van personen en goederen moeten voorkomen?

Gecombineerd Antwoord op de schritftelijke vragen E-3793/97, E-3794/97, E-3795/97, E-3796/97, E-3797/97, E-3798/97 en E-3799/97 van de heer Kinnock namens de Commissie (30 januari 1998)

Er is geen juridische grondslag voor ingrijpen door de Commissie in een nationaal geschil tussen werkgevers en vakbonden. De Commissie erkent dat het stakingsrecht is opgenomen als fundamenteel sociaal recht in het Gemeenschapshandvest van de sociale grondrechten van de werkenden uit 1989 (punt 13).

Als hoedster van de Verdragen ziet de Commissie erop toe dat het vrije verkeer van goederen en personen geen onterechte belemmeringen ondervindt die het functioneren van de interne markt ernstig zouden verstoren. Tenzij blijkt dat een lidstaat zijn plicht verzaakt om het vrije verkeer van goederen en personen overeenkomstig het Verdrag in stand te houden, kan de Commissie evenwel niet optreden.

Schadevergoeding behoort eveneens tot de nationale bevoegdheid en hoewel de Commissie zich ernstig zorgen maakt over de door de vervoerders ondervonden problemen, bevindt zij zich niet in een positie om hierin verandering te brengen.

De Commissie is niet van plan een studie uit te voeren van de kosten van de wegblokkades voor de Europese economieën. Zij is echter altijd bereid om met de betrokken instanties samen te werken bij het zoeken naar oplossingen die voor alle partijen bevredigend zijn. Zo hebben commissarissen er bij verschillende gelegenheden bij Franse ministers schriftelijk op aangedrongen al het nodige te doen om het vrije verkeer op hun wegennet te waarborgen. Bovendien heeft de Commissie zowel de Franse overheid als de wegvervoersorganisaties verzocht werk te maken van de schadeclaims.

De sociale aspecten van het wegvervoer in de Gemeenschap zijn geregeld bij Verordening (EEG) nr. 3820/85 over rijtijden en rusttijden voor bestuurders ((PB L 370 van 31.12.1985. )) en Richtlijn 88/599/EEG betreffende standaardprocedures voor de controle van de toepassing van Verordening (EEG) nr. 3820/85 en Verordening (EEG) nr. 3821/85 betreffende het controleapparaat in het wegvervoer ((PB L 325 van 29.11.1988. )). Bovendien vallen sommige kwesties nog steeds onder het nationale recht. De uiteenlopende regels en praktijken die in de Gemeenschap nog bestaan, leiden tot aanzienlijke verschillen in de concurrentievoorwaarden.

In het Witboek over de van de richtlijn betreffende de arbeidstijd uitgesloten sectoren en activiteiten ((COM(97) 334 def. )) wordt dan ook ingegaan op het voornemen van de Commissie om begin 1998 met een voorstel te komen voor wijziging van Verordening (EEG) nr. 3820/85 om het begrip arbeidstijd in deze wetgeving op te nemen door bepalingen in te voeren inzake het laden en lossen en andere activiteiten die door bestuurders worden uitgevoerd. Het uiteindelijke doel zal zijn zowel de regels als de handhavingssystemen te harmoniseren.