91997E3728

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-3728/97 van Daniel Varela Suanzes-Carpegna (PPE) aan de Commissie (21 november 1997)

Betreft: SAP-Andespact en gemeenschappelijke markt van Midden-Amerika: vervalste certificaten van oorsprong en borgtocht

Zoals bekend zijn vervalste certificaten van oorsprong ontdekt bij de invoer van tonijn door communautaire bedrijven uit derde landen zoals Colombia en Costa Rica.

Als de regeringen van de exportlanden als gevolmachtigden van de Commissie worden beschouwd die de genoemde certificaten afgeven en zelfs over het officiële papier beschikken, waarom wordt de schuld voor deze fraude dan op de importerende bedrijven geschoven die te goeder trouw handelen, omdat zij ervan uitgaan dat de certificaten die door een officiële instantie van een ter zake bevoegd land aan hen worden afgegeven, echt zijn?

Vindt de Commissie dit niet onrechtvaardig?

Waarom behandelen de regeringen van de lidstaten deze aangelegenheid niet op dezelfde wijze, omdat het toch om communautaire bedrijven gaat? Bepaalde lidstaten verlangen geen borgtocht voor deze invoer, zolang het onderzoek nog niet is afgesloten, maar andere doen dat wel, waardoor hun ondernemingen tegenover de concurrentie duidelijk worden benadeeld.

Antwoord van de heer Monti namens de Commissie (18 februari 1998)

De door het geachte Parlementslid aangehaalde kwestie houdt verband met de uitgebreide problematiek van de werking van de preferentiële tariefstelsels. De Commissie herinnert eraan dat zij eind juli 1997 hierover een mededeling aan de Raad en het Parlement heeft aangenomen ((Document COM(97) 402 def. )).

In die mededeling wordt een antwoord gegeven op de specifieke vragen in verband met het handelen te goeder trouw en de uniformisering van het optreden van de lidstaten inzake inning. Wat de "goede trouw¨ betreft, is de Commissie vanzelfsprekend verplicht zich te houden aan de conclusie van het Hof van Justitie dat het vertrouwen in de geldigheid van een certificaat van oorsprong normalerwijze niet is beschermd. Dat wil zeggen dat die geldigheid kan worden betwist indien bijvoorbeeld de goederen waarop het certificaat van oorsprong betrekking heeft, niet overeenkomstig de oorsprongscriteria zijn verkregen. Evenzo blijft, ongeacht de betrouwbaarheid van de instanties die de certificaten van oorsprong in een derde land afgeven, de mogelijkheid tot betwisting van die geldigheid noodzakelijk in geval van fraude na de afgifte van het certificaat (bijvoorbeeld aanbieding voor invoer in de Gemeenschap van andere dan de geëxporteerde goederen). Volgens het Hof van Justitie vormen al deze elementen, samen met nog andere aspecten, een normaal handelsrisico ((Zaak Van Gend & Loos NV; Gevoegde zaken 98 en 230/83; Arrest van het Hof van Justititie van de Europese Gemeenschappen van 13.11.1984. Zie evenwel ook Faroe Seafood - Gevoegde zaken C 153/94 en C 204/94 - Arrest van 14.5.1996. )).

Het ontbreken van eenvormigheid bij de maatregelen van de lidstaten komt voort uit het feit dat de Gemeenschap niet over één enkele douaneadministratie beschikt. De Commissie zal trachten de situatie te verbeteren, hetzij in het kader van een horizontale maatregel, hetzij in het kader van beschikking nr. 210/97/EG van het Parlement en de Raad van 19 december 1996 houdende goedkeuring van een actieprogramma voor de douane in de Gemeenschap ("Douane 2000¨) ((PB L 33 van 4.2.1997. )).