1)

Verzet artikel 3, lid 1, van verordening (EG, Euratom) nr. 2988/95 van 18 december 1995 (1) zich tegen een nationale regeling volgens welke de verjaringstermijn van vier of acht jaar niet kan worden toegepast in een procedure tot gedwongen tenuitvoerlegging omdat hierover alleen kan worden geoordeeld in een bestuursrechtelijk beroep tegen het besluit waarbij de terugbetaling wordt gelast van bedragen die wegens een onregelmatigheid ten onrechte zijn ontvangen?

Bij een ontkennend antwoord op deze vraag wordt de volgende vraag gesteld:

2)

Moet de termijn van drie jaar van artikel 3, lid 2, van verordening nr. 2988/95 worden beschouwd als de verjaringstermijn van de schuld die is ontstaan met de totstandkoming van het besluit waarbij de terugbetaling wordt gevorderd van de wegens onregelmatigheden in de financiering ten onrechte ontvangen bedragen, en gaat die termijn in op de datum waarop dat besluit tot stand is gekomen?

Bij een ontkennend antwoord op deze vraag wordt ook de volgende vraag gesteld:

3)

Verzet artikel 3 van verordening nr. 2988/95 zich tegen een nationale regeling volgens welke de [verjarings]termijn van de schuld wordt gestuit wanneer, in het kader van een gedwongen tenuitvoerlegging tegen secundair aansprakelijken van de begunstigde vennootschap, die aansprakelijken naar behoren aangeschreven zijn, en deze termijn geschorst blijft totdat er een onherroepelijke of in kracht van gewijsde gegane beslissing is genomen op het door hen ingestelde verzet?