1. 

U weigert in de beoordeling van de beroepsbekwaamheden van ambtenaren door de administratie te treden (5 december 1963, Leroy, Jurisprudentie, Deel IX, blz. 430; 8 juli 1965, Prakash, Jurisprudentie, Deel XI, blz. 607; en vooral 8 juli 1965, Fonzi, Jurisprudentie, Deel XI, blz. 731).

2. 

U onderzoekt uitsluitend:

In casu is geen enkele fout in de beoordelingsprocedure aangevoerd; wel werd aanvankelijk détournement de pouvoir gesteld, maar de raadsman heeft in zijn pleidooi uitdrukkelijk afgezien van dit middel, daar hij besefte dat het onmogelijk kon slagen.

Blijft derhalve uitsluitend de materiële juistheid van de feiten en de eventuele rechtsdwaling.

Ten aanzien van het eerste punt heeft verzoeker getracht met tal van overigens indrukwekkende verklaringen van derden en bewijsaanbiedingen aan te tonen dat zijn bekwaamheden veel groter zijn dan degenen die hem beoordeelden menen.

Uit geen dier verklaringen blijkt echter dat de ambtenaren die hem hadden te beoordelen van materieel onjuiste feiten zijn uitgegaan of kennelijk een dwaling hebben begaan.

Ook al is hun beoordeling uiterst kras, zoals men bij lezing van enkele stukken uit het dossier geneigd is te denken, toch kan men zich bij een oordeel over de wettigheid van het rapport niet door deze overweging laten leiden, omdat dan sprake zou zijn van een doelmatigheidscontrole die kennelijk is uitgesloten.

Als enige mogelijkheid blijft derhalve rechtsdwaling.

Wij hebben ons een moment met deze vraag beziggehouden.

Men kan zich immers afvragen of de beoordeling niet uitsluitend betrekking dient te hebben op de toekomst van de ambtenaar en of zij, zoals in casu, wel een oordeel kan bevatten over de bekwaamheid van betrokkene om de met zijn loopbaan overeenkomende functie waarin hij officieel was benoemd, uit te oefenen.

Bij nader inzien menen wij echter dat men zo op een verkeerd spoor komt, en wel om twee redenen:

Naar het ons voorkomt, kan derhalve geen sprake zijn van een rechtsdwaling. Op grond van een en ander stellen wij, in gemoede met enige spijt maar rechtens zonder veel aarzeling, U voor het beroep van de heer Marcato te verwerpen.

Gezien de verschillende omstandigheden in deze zaak, kunt U hem echter wellicht vrijstellen van de kosten die in geval van verwerping van het beroep normaliter te zijnen laste komen.

—

dat het beroep worde verworpen,

—

dat de heer Marcato worde vrijgesteld van betaling van de kosten die krachtens artikel 70 van het Reglement voor de procesvoering te zijnen laste zouden komen.